Morgunblaðið - 12.02.1966, Blaðsíða 4

4
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 12. feb'rúar 1966
*
MAGIMÚSAR
SKIPHOLTI21 símar 21190-21185
eftir lokun sJmi 21037

Volkswagen 1965 og ’66.
RAUÐARÁRSTÍG 31
„ SÍMI 22022
BÍLALEICAN
FERÐ
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SfMf 34406
SENOUM
LITL A
bíloleigon
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
BílaVeigan
VAKUR
Sunllaugaveg 12.
Sími 35135 og eftir lokun
símar 34936 og 36217
Daggjald kr. 300,00
og kr. 3,00 pr. km.
Fjaðrir, fjaðrablöð, hljóðkútar
pústror o. £1. varahlutir
margar gerðir bifreiða
Bílavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168. — Sími 24180.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstaeði að
LÁGMÚLA 9
Símar:
38820 (Kl. 9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Bræburnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.
Meiri bjór
Bjórmálið er nú komið á dag
skrá enn einu sinni — og í
fullri alvöru. Fj ölmörg bréf
hafa borizt Velvakanda um
bjórinn og verða þau birt eftir
því sem kostur er. Annars skrif
ar fólk um bjór allan ársins
hring. í>að er engu likara en
bjórinn sé i(i tekinn til um-
ræðu manna á meðal svipað og
veðráttan: Þegar allt annað
þrýtur.
Annars eru ekki allir jafn-
ánægðir með nýju regurnar um
tollfrjálsan innflutning, eins og
við var að búast. Ég hitti flug-
mann á fömum vegi í vikunni,
hann er einn af þeim elztu:
Jafngamall millilandafluginu í
starfi.
„Ég hef flogið milli landa í
nær tuttugu ár“, sagði hann
— „og ég hef komið með nokkr
ar bjórflöskur svo að segja í
hverri ferð. Við þessu hefur
aldrei verið sagt neitt — og ég
veit ekki betur en aðrir flug-
menn geri hið sama. Venju-
lega kemur hver maður með
einn lítinn kassa með sér —
og hefur aldrei þótt óeðlilegt.
Nú verður t^kið fyrir þessi
fríðindi hjá okkur ,en sjómenn
halda þeim áfram — vegna
hefðarinnar, sem skapazt hef-
ur hjá þeim. Nú spyr ég;
Nægj a ekki tuttugu ár til þess
að skapa þessa margumtöluðu
hefð? Við hve langan tíma er
þá miðað?“
Síðan bað hann mig að koma
því á framfæri, að ákaflega
mikil óánægja væri meðal flug
liða vegna þessara ströngu tak-
markana.
Kartöflurnar
Einn af lesendum blaðsins
hringdi og spurði vegna hvers
hægt væri að flytja inn frá
Bandaríkjunum alls konar land
búnaðarafurðir — en ekki kart
öflur.
„Hvers vegna er reynt að
troða ofan í okkur þessum ó-
ætu pólsku kartöflum á hverju
ári — eftir að við erum búin
með allt ónýta ruslið, sem
Grænmetisverzlunin getur graf
ið upp úr skúmaskotum sín-
um? Hvers vegna er ekki hægt
að flytja inn góðar kartöflur —
t.d. frá Bandaríkjunum?
Frammistaða Grænmetisverzl-
unarinnar er orðin algerlega
óþolandi. Hér höfum við allt
til alls — og það er fáránlegt
að eitt af því fáa, sem okkur
er skammtað skuli vera jafn-
sjálfsögð fæðutegund og kart-
öflur. Þetta er ekki hægt að
kalla annað en skömmtun —
og að sumu leyti er núver-
andi fyrirkomulag verra en
skömmtun. Neytendum væri
það mjög til hagsbóta, ef Græn
metisverzlunin fengi einhverja
samkeppnL Fyrr lagast þetta
ekki.“
Sjónvarpið
Allmörg bréf hafa borizt um
sjónvarpsmálið í tilefni síðustu
undirskrifta. Flest bréfanna
koma frá sjónvarpsnotendum,
sem ekki eru að öllu leyti sam-
mála hinum 660. Hér er eitt
þeirra — frá hpsmóður í Aust-
urbænum:
„Velvakandi góður! Mér
flaug í hug að senda þér línu
vegna áskorunar 600 háskóla-
stúdenta til alþingis viðvíkj-
andi sjónvarpi. Hvað meina
mennirnir? Telja þeir að við
séum ekki fær um að velja eða
hafna t.d. þegar íslenzka sjón-
varpið kemur. Eða þá að það
verði svo lélegt að það þarfnist
vemdar. Á þessum tímum þeg-
ar allt mögulegt er flutt inn,
meira að • segja eldhúsinnrétt-
ingar, kemur þetta manni ó-
neitanlega spánskt fyrir. Ef að
þeir hugsa sér að innleiða hér
sjónvarpseinokun þá spyr ég:
Hversvegna bönnum við ekki
öll þessi sterku útvarpstæki,
sem að ná má á erlendum stöðv
um og fólk hlustar óspart á?
Hversvegna er ekki bannaður
innflutningur erlendra bóka?
Hversvegna bönnum við ekki
kvikmyndahús? Hversvegna er
ekki tekið fyrir það að íslenzk-
ir stúdentar fái að stunda nám
erlendis?
Svona mætti lengi telja upp
öll þau erlendu áhrif sem
dynja á þjóðinni. Að lokum:
Hversvegná snúum við ekki
bara við, tökum upp lifnaðar-
hætti fyrri tíma, byggjum
okkur moldarbæi og losurn okk
ur við öll stóru samgöngu-
tækin. Þá tætum við að vera
úr hættu. — Húsmóðir í aust-
urbænum."
Passíusálmarnir
Þá er hér bréf um Passíusálm-
ana og útvarpið:
Kæri Velvakandi!
Þú ert vinsamlega beðinn að
birta þetta í dálkum þínum.
Passíusálmalestur í nitvarp-
inu er vinsælli þáttur meðal
þjóðarinnar en margir gera sér
grein fyrir. Nýlega var ég
staddur á heimili hér í borg-
inni hjá miðaldra hjónum.
Ekki hef ég vitað til að þau
séu trúaðri en aknennt gerist,
og líklega líða ár á milli þess
að þau fari í kirkju.
Við vorum að spjalla saman
í bezta yfirlæti, og útvarpið
var í gangi, en það lágt stillt
að það truflaði ekki samræð-
urnar. Allt í einu reis frúin
úr sæti sínu gekk að útvarp-
inu og hækkaði það. Lestur
passíusálmsins var að hefjast.
Án nokkurra skýringa féll allt
samtal niður og hlýtt var á
passíusálminn með lotningu.
Augljóst var að þetta var föst
venja.
Ég hafði orð á þessu við
sveitakonu, sem var gestur á
heimili mínu, en hún sagði að
eftir því sem hún vissi bezt
væri hvarvetna í sveit hennar
hlýtt á lestur passíusálmsins
með mikilli athyglL
Gott er að venjulegt passíu-
sálmalag er nú leikið á orgel
áður en lestur sálmsins hefst.
Baldur Pálmason les sálmana
prýðilega. Raddir þeirra, sem
kvartettlagið syngja eru ágæt-
ar og verðskulda að syngja
skemmtilegri lög en þau sem
þar eru notuð. Ég hef undir
höndum passíusálmaútgáfu
með nótum. Er sú bók prent-
uð 1907. Lögin í henni eru hin
sömu sem sungin voru almennt
meðan passíusálmamir voru
sungnir á heimilum á fyrsta
tugi aldarinnar.
í formála nefndrar bókar er
greint frá því að Hallgrímur
Pétursson hafi sjálfur vahð
þessi lög og ort sálmana undir
þeim, og er þar lokið miklu
lofsorði á hve vel honum hafi
tekizt að láta orð og tóna íalla
saman. Hallgrímur bað um að
sálmum hans yrði ekki breytt.
Sú ósk hefur verið tekin til
greina. En mundi hann hafa
verið ánægður með það að
sálmarnir yrðu fluttir með allt
öðrum lögum, sem að dómi
fjöldans eru miklum mun síðri
þeim, er hann sjálfur valdi?
Þeir munu vera fáir, sem
kunna að meta slíkan söng.
Eina bótin í málinu er að hann
kemur nú á eftir sálminum og
geta menn því slökkt á tækinu
og losnað við leiðindin.
Þakklátur hlustandi.“
Loks birtist hér bréf, sem
Guðrún Helgadóttir sendir:
Svar við öðru, sem birtist hér
í dálktmum í vikunni:
„Vegna athugasemdar konu
nokkurrar í Velvakanda Morg
unblaðsins 10. þ.m. vil ég und-
irrituð taka þetta fram:
í grein minni í Þjóðviljan-
um fyrir skömmu, sem gefur
frúnni tilefni til athugasemdar
sinnar, leyfði ég mér að finna
að því, að fólk, sem ekki stimd-
ar nám í Háskólanum, skuli
vera meðal innritaðra háskóla-
stúdenta löngu eftir að það
hættir námi. Sérstaklega fannst
mér athugavert ,að slíkt fólk
gæti fengið skattafrádrátt
vegna þessa. Og þetta vil ég
ekki notfæra mér.
Frúin hins vegar er undr-
andi og hneyksluð vegna þess
að ég undirritaði bænaskrá há-
skólastúdenta til Alþingis um
að takmarka sjónvarp banda-
rískra hermanna við herstöð-
ina eina. Það gerði ég vegna
þess, að ég er á skrá háskól-
ans yfir innritaða stúdenta í
desember 1965. Alþingi veit, að
samkvæmt bókum Háskólans
er tala innritaðra s Vdenta 1116
Áhugamenn um bænaskrá
þessa vildu vita, hversu marg-
ir af þessum 1116 eru á móti
hermannasjónvarpi á íslandi
Tala þeirra, sem undirrituðu,
hefði því verið mjög villandi
fyrir almenning, ef aðeins þeir,
sem stunda nám í raun og veru
hefðu skrifað undir, þar sem
tala allra stúdenta er 1116.
Þetta vona ég, að hver sæmi-
lega skynsamur maður skilji.
Mér finnst hins vegar, að
hvorki ég né aðrir stúdentar
sem hafa hætt námi, ættu að
vera á skrá yfir innritaða stúd-
enta, heldur ætti hver s|.d-
ent að láta skrá sig árlega. Ég
hef margtekið fram, að ég er
alls ekki að lasta starfsfólk
skrifstofu Háskólans, en tel
mig hafa rétt á að gagnrýna
hvað sem er í þessu landi lýð-
ræðisins. Og til marks um, að
ég hef efcki á röngu að standa,
er það, að enginn maður, sem
ég tek minnsta mark á, hefur
haft neitt sérstakt við skxif mín
að athuga. Hins vegar hafa
ýmsir orðið til þess að op-
inbera það, að þeir skilja alls
ekki mál mitt og hafa þess
vegna komið með athugasemd-
ir, sem að sjálfsögðu eru all-
sendis út í hött.
Ég vil hins vegar taka fram,
að prófessor við Háskólann
benti mér á, að meira væri um
það í heimspekideild en öðrum
deildum, að menn væru innrit-
aðir án þess að stunda nám.
Tel ég sjálfsagt að benda á
þetta.
Ég sé ekki ástæðu til að
svara fleiru af slíku nuddi,
sem birzt hefur í dagblöðunum.
Ef einhver sæmilega skynsam-
ur maður vildi ræða við mig
um eitthvað, sem ég kynni að
hafa ranglega farið með, er
ég fús til að leiðrétta það. En
þar eð ekkert slíkt hefur kom-
ið fram, er enginn grundvöll-
ur fyrir umræðum.
Þá hefur merkur maður
gert athugasemd við orð mín
um, að ég hafi fæðzt um það
leyti sem æran dó á íslandi.
Taldi hann, að með þessu gerði
ég mér meiri aldur en ég á
skilið. Samkvæmt upplýsing-
um hans var það árið 1927, sem
æran dó, og leiðréttist það hér
með.
Virðingarfyllst,
11. jan. ’66 — Guðrún Helga-
dóttir.“
Vantar flakara
Allt að 60% kCItip-
hælckun
gefur bónuskerfi okkar til flakara.
Húsnceði og mötuneyti á staðnum
Vinsamlegast hafið samband við verk-
stjóra, sími 19265 og 38042.
Sænsk- íslenzka frystihúsið hf.