Morgunblaðið - 12.02.1966, Blaðsíða 17

Laugardagur 12. febrúar 1966
MORGU NBLAÐIÐ
17
Sviðsmynd úr 3. þætti
Njarðvíkurleikhús
NJARÐVIKURLHTKHIÚ'SIÐ
Njarðvíkurlei'klh.úsið frumsýndi
Ihinn 3. þessa mánaðar gaman-
songleikinn „Aíllra meina bót‘“
eftir „Patrek og Pál“, eins og
hötfundarnir kalla sig, í félags-
'heimilinu Stapa. Fjórða sýning
var sl. miðvikudagkrvöld, og hef-
ur aðsókn verið mjög góð.
Leiklhúsið hefur nú ákveðið að
sýna lei'kinn á ýmsuim stöðum
sunnanlands, og verður fimrnta
sýningin á Akranesi í kvöld,
laugardag, og sú sjötta í Hlé-
garði, Mosfellssveit, á sunnu-
dagskvöld. Hefjast sýningar
klukkan hálf níu.
Leikstjóri er Helgi Skúlason,
en Bára Magnúsdóttir stjórnar
dönsunum. Tónlist er eftir Jón
Múla Árnason í útsetningu
Magnúsar Ingiimarssonar, sem
einnig hefur æft söngvana. Aðal-
leikendur eru Hulda Gunnars-
dóttir, Alfred Karl Sanders, Tng-
ólfur Bárðarson, Sæivar Helga-
son og Eggert Ólafsson. Þ'á kem-
— Rikisstyrkur
Framhald af bls. 8
bæði skiptin og úthald virðist
hafa skort.
Ræðumaðurinn ræddi síðan
fjárhagsvandamál nokkurra dag-
blaða og sagði: Persónulega er ég
sannfærður um, að kjarni þeirra
vandamála, sem nú hrjá útgáfu
nokkurra dagblaða er það úrelta,
óeðlilega og óheilbrigða ástand,
sem jafnan hefur ríkt, að blöðin
eru beinlínis gefin út af stjórn-
málaflokkum eða eru í of nánum
tengslum við þá. Dagblöðin á ís-
landi hafa í þessum efnum orðið
á eftir tímanum og ekki skilið
til fulls, að' almenningur tekur
ekki lengur við blöðum, sem
fyrst og frernst túlka sjónarmið
einstakra stjórnmálaflokka og
stjórnmálamanna en leggja ekki
hlutlægt og sjálfstætt mat á mál-
efnin.
Og það er kannski táknrænt,
að einmitt útbreiddasta og öfl-
ugasta blaðið og 'það blað, sem
sífellt eykur útbreiðslu sína er
einmitt það blað í hópi íslenzkra
JAMES BOND — —>f -X-- Eftir IAN FLEMING
james öona
BY IAN FLEMING
ORAWING BY JOHN McLUSKY
ur þarna fram sex manna kór og
dansflokkur, og fjögurra manna
hljóimsveit Jóns Möllers.
dagblaða. sem haft hefur frum-
kvæði og forustu um að losa um
flokkaböndin og birtir á síðum
sínum margvisleg og mismunandi
sjónarmið, þótt með því sé ekki
sagt, að þetta ákveðna blað hafi
gengið svo langt sem skyldi í
þessum efnum. Ef þau dagblöð,
sem nú eiga í mestum fjárhags-
erfiðleikum hefðu skilning og
þor til að losna úr viðjum þröng-
sýnna flokkshagsmuna og taka
upp frjálsari blaðamennsku, er
ég sannfærður um, að þau mun
ekki skorta lesendur.
En hér kemur einnig fleira til.
Þessi dagblöð hafa greinilega lif-
að um efni fram. Þau hafa fest
mikið fé í vélakosti, sem ekki
hæfir útbreiðslu þeirra, og
auknum blaðsíðufjölda, sem þarf
alls ekki að tryggja þeim aukna
útbreiðslu og aukin áhrif. Dag-
blöðin verða að gera hreint fyrir
sínum dyrum og sníða sér stakk
eftir vexti áður en þau gera
kröfur um fjárstuðning af al-
mannafé, sagði ræðumaður.
Styrmir Gunnarsson ræddi síð-
an helztu röksemdir þeirra, sem
mælt hafa með ríkisstyrk til dag-
blaðanna: Því er haldið fram, að
það sé þjóðfélagsleg nauðsyn, að
öll dagblöð sem nú koma út,
haldi áfram að koma út. Ég held
að svo sé ekki. Það kann að vera
nauðsynlegt út frá hagsmuna-
sjónarmiði þeirra flokka, sem
ýmist gefa út dagblöðin eða eru
í nánum tengslum við þau. En
ég held, að það sé miklu fremur
Það er leitt, að tveir áhugamenn um
fugla skuli svo freklega hafa troðið hina
pottþéttu einkaeign þína undir fótum, Dr.
No.
Já, leitt fyrir þá! Ég ruddi þeim að sjálf-
sögðu úr vegi. Svo var búið um hnútana,
að dauði þeirra leit út sem slys, en ykk-
ar maður í Jamaica, hr. Strangeways, fór
að gruna ýmislegt.....Þannig að nauðsyn-
legt reyndist að myrða hann og einkarit-
ara hans líka.
Og nú hefur mér skotið upp .... það
JÚMBÓ

-K-
— -X-

hlýtur að erta þig ákaflega. Ó, ég býð
þig velkominn, hr. Bond. Þú ert einmitt
maðurinn, sem ég þarfnast til þess að að-
stoða mig við — hérna — forvitnilegar
tilraunir.
Teiknari: J. M O R A
Það var ekki laust við að það kæmi svo-
lítill óhugur í mennina vegna þessarar
miður góðu móttöku, sem þeir fengu hjá
mönnununt, er þeir höfðu gagnstætt vilja
félaganna þriggja veitt ókeypis uppihald
á þessari eyðieyju. — Heyrðu, sagði svo
annar auðkýfinganna. — Það er eitthvað
bogið við þetta allt saman. Þeir nálguð-
ust hikandi mennina sem stóðu þarna stíf-
ir eins og myndastyttur.
Svo áttuðu þeir sig allt í einu. — Þetta
eru alls ekki þeir, hrópaði annar. — Þetta
eru bara styttur, sem eru klæddar eins
og Júmbó og prófessorinn og....... — Þá
skil ég betur hvers vegna þeir hreyfðu
sig ekki, svaraði hinn.
Nú gat Júmbó ekki stillt sig lengur.
Ásamt Spora stökk hann fram úr fylgsni
sínu og hrópaði: — Við áttum von á því,
að þið mynduð birtast fyrr eða síðar. Nú
skulum við sjá, herrar mínir, hver á síð-
asta leikinn.
KVIKSJÁ
—x-
--K— —-K"
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
HIN GRAÐUGA MOLDVARPA
Hinn frægi þýzki dýrafræð-
Ingur, Brehm, segir frá sigur-
sælli en heldur óhugnanlegri
baráttu moldvörpu við fullvax-
inn höggorm. Höggormurinn
var settur í kassa með tvcimur
nýfæddum og tveimur dauðum
ungum sínum. Moldvarpan var
síðan látin niður til hans, svo
hún gæti tekið til snæðings. —
Hún réðst strax að hinum lif-
andi ungum en höggormurinn
kom strax þeim til bjargar og
hjó hvað eftir annað til mold-
vörpunnar. Hún dró sig til baka
og faldi sig í einu horninu. —
Skyndilega stökk hún fram og
beit sig fasta í einn ungan og
át hann á skammri stund. Þetta
endurtók hún síðan við hina
ungana unz enginn þeirra var
eftir. Svo réðist hún á stóra
höggorminin, náði í hala hans
og sneri honum í kringum sig.
Þegar hann var orðinn dasaður
réðist hún að kvið hans, beit
gat á hann og dró innyflin út.
Næsta morgun var aðeins beina
grind höggormsins eftir.
þjóðfélagsleg nauðsyn, að liér
rísi upp óháð dagblöð, óbundin
stjórnmálaflokkum, en að öll þau
dagblöð, sem nú eru gefin út
komi áfram út í sinni núverandi
mynd. En þá er sagt: Þessi mál-
gögn flokkanna verða að koma
út til þess, að yfirburðir Mbl. og
Sjálfstæðisflokksins til þess að
hafa áhrif á skoðanir fólks verði
ekki alltof miklir. En mér er
spurn. Er útilokað, að þeir flokk-
ar sem nú eiga í erfiðleikum með
dagblaðaútgáfu gefi út vikublöð.
Ég vil benda á, að um nokkurra
ára skeið hefur verið gefið hér
út vikublað, sem ég hygig, að hafi
yfirleitt verið rekið nokkurn veg-
inn haltalaust og sem stutt hefur
hluta eins stjórnmálaflokks eða
öllu heldur hluta kosningabanda-
lags. Ef ríkisstyrkur til dagblaða
yrði tekinn upp hér á landi yrði
þá ekki að gefa þeim mönnum,
sem að því blaði standa kost á
styrk til þess að breyta því í dag-
blað og halda því út, úr því að
röksemdin virðist vera sú, að all-
ir flokkar verði að hafa dagblað
til þess að koma sjónarmiðum
sínum á framfæri. Og hvað ger-
ist, ef einhverjir djarfir ungir
menn tækju sig til og vildu hefja
útgáfu óháðs dagblaðs eins og
reynt var að gera hér fyrir nokkr
um árum. Eiga þeir þá ekki rétt
á ríkisstyrk. Eða á þessi ríkis-
styrkur kannski að vera sérfríð-
indi þeirra stjórnmálaflokka, sem
nú starfa í landinu ’ og gefa út
dagblöð, hlunnindi sem innmúr-
uð klíka stjórnmálamanna hefur
skapað sjálfri sér í skjóli þess
vaids og umboðs, sem hún hefur
frá kjósendum í þessu landi.
Nei. ég held að þeir menn, sem
tekið hafa sér fyrir hendur að
reka áróður fyrir ríkisstyk til ís-
lenzka dagblaða hafi ekki hugsað
það mál til enda. Slíkan styrk er
útilokað að veita án þess að mis-
muna einum fram yfir annan og
það sem verst er af öllu: Slíkur
styrkur mundi endanlega koma í
veg fyrir að íslenzk dagblöð losn
uðu úr fjötrum stjórnmálaflokk-
anna.