Morgunblaðið - 18.03.1966, Page 19

r
FÖstudagur tS. marz 1966
MORCUNBLAÐIÐ
19
Auður Pálsdóttir
Færr: 23. apríl 1914.
Dáin: 10. marz 1966.
HINN 10. þ. m. lézt í Landsspít-
alanum í Reykjavík frú Auður
Pálsdóttir, Kirkjuteigi 29, eftir
stutta en mjög þunga sjúkdóms-
legu. Andlátsfregn frú Auðar
kom öllum sem þekktu hana
mjög á óvart. Mikill harmur er
því kveðinn að eiginmanni henn
ar, sonum og allri fjölskyldu.
Auður var fædd og uppalin í
Beykjavík. Foreldrar hennar
voru hin góðkunnu hjón Páll
lögregluþjónn Árnason og Krist-
ín Árnadóttir, Skólavörðustíg 8,
Reykjavík. Auður ólst upp í for
eldrahúsum. Æskuheimilið var
glæsilegt fyrirmyndarheimili.
Systkinin voru níu alls, 7 dætur
og 2 synir, ákaflega myndarlegt
og hraust fólk. Auður var næst-
yngst þeirra systkina. Á heimil-
inu ríkti mikil glaðværð meðal
hinna þróttihiklu systkina. Hljóm
listin átti hug þeirra allra. Ég
held að ég fari með rétt mál, að
þau hafi öll spilað á hljóðfæri
systkinin, og er þeirra þekkt-
astur Páll Kr. Pálsson, orgelleik
ari.
Það var ánægjulegt að heim-
sækja frú Kristínu sálugu mó_ð-
ur Auðar á Skólavörðustíg 8. Ég
kynntist henni ekki fyrr en á
efri árum hennar, er hún var
orðin ekkja. Kristín var mikil-
hæf gáfukona, og heimili hennar
orðlagt fyrir gestrisni og mynd-
arskap. Árið 1934 giftist Auður
ágætum manni Guðmundi Páls-
syni, húsgagnameistara, sem lif
ir hana. Þau eignuðust 2 syni,
Pál, húsgagnaarkitekt og Árna,
sem er við nám.
Heimili þeirra við Kirkjuteig
29 verður öllum minnisstætt,
sem þangað hafa komið, vegna
alúðar hjónanna og þeirrar ham
ingju, sem maðux fann að ríkti
i heimilinu. Frú Auður hafði
búið manni sínum og sonum list
fengt og fagurt heimili, enda var
höndin hög. Ég hefi aldrei séð
jafnstórt og fagurt kertasafn eins
og hjá Auði. Hjónin ferðuðust
mikið erlendist og alltaf var
keypt fagurt kerti, sem minja-
gripur. Nú veit ég að kveikt
verður á kertum hennar, er hún
kveður sitt kæra heimili í
hinzta sinn. Megi ljós þeirra
fylgja henni og lýsa áfram.
Ég votta eiginmanni frú Auðar
sonura, tengdadóttur, barnabörn
um og systkinum djúpa samúð.
Blessuð sé minning hennar.
| Valgerður Björnsdóttir.
„Hve sæl ó hve sæl,
er hver leikandi lund.
En lofaðu engan dag,
fyrir sólarlags stund“.
MÉR KOMU þessar ljóðlínur í
hug þegar ég frétti andlát vin-
konu minnar, Auðar Pálsdóttur.
Næstum fyrirvaralaust er„ hún
horfin okkur þessi hugljúfa,'lífs
glaða kona, sem af heilum huga
þráði að mega lifa og starfa
áfram meðal þeirra er hún unni
heitast.
Henni kom naumast dauðinn
til hugar, svona fljótt, en hann
spyr ekki um tíma né aldur, og
nú er hún horfin sjónum okkar
irm í nýja veröld, þar sem ef-
laust fagna henni vinir í varpa.
Það er ekki ætlun mín að
rekja hér ætt Auðar og æviferil
— um það eru aðrir mér færari
— heldur vildi ég aðeins kveðja
hana með nokkrum orðum.
Kynni okkar eru ekki löng —
aðeins nokkur ár, en því ánægju
legri hafa þau orðið mér. Við
kynntumst fyrst er við fórum
saman í skemmtiferð með mönn
um okkar og fleira fólki um
Norðurlönd, fyrir nokkrum ár-
um. Mér varð fljótt ljóst næm-
leiki hennar fyrir fegurð lífs-
ins og hve vel hún kunni tök á
að njóta hennar með gleði og
þakklæti.
Það hreif huga minn og því
meir, sem ég kynntist henni bet-
ur, vilji hennar var einlægur til
að láta sem flesta njóta með sér
þeirrar gleði og unaðsemda, sem
lífið hafði upp á að bjóða og
hún átti svo ríka hæfileika til
að koma auga á og notfæra sér
til þroska og farsældar.
Auður mín, nú er skóhljóð
þitt þagnað en minningarnar
lifa og við hjónin kveðjum þig
með þökk fyrir ógleymanlegar
samverustundir liðinna ára.
Eiginmanni, sonum og öðrum
ástvinum vottum við innilega
samúð.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi.
María Sveinsdóttir.
Nú þegar vorið var að koma,
þú vængina þandir,
hvarfst oss sjónum.
Horfin okkur um hérvistar daga.
Hnípin er minningin,
ljúf og fögur.
Já þú ert svo óvænt horfin
frá okkur. Okkur sem höfum
unnið með þér meira og minna
síðastliðin 6 ár, hér í Kjörgarði.
Við stöndum eftir undrandi og
orðlaus, og hugsum:
Auður Pálsdóttir er farin í
ferðina löngu. Hvers vegna. Hún
sem var að okkar dómi full af
Minning
lífsfjöri og lífslöngun. Síðast
þegar hún fór út úr Kjörgarði
var hún glöð og kát, sagðist vera
að undirbúa Páskaferð til Maj-
orka og hlakka mikið til. „Og
svo er sumarið að koma," segir
hún, „og þá er dásamlegt að
bregða sér út á land með veiði-
stöng.“
En fararstjóri hinnar löngu
ferðar hefur tekið til sinna ráða
og tekið þig frá okkur til fulls.
Við söknum þín, þökkum þér
góða samvinnu og skemmtilega
sanyveru.
Góðar óskir okkar fylgja þér
til hinna nýju heimkynna, við
trúum að þessi ferð þín verði
þér fullkomnum vona þinna, og
kveðjum þig vina kveðjum. Hlý-
hugur okkar mun fylgja þér yfir
landamærin.
Sálin var fleyg frá örólfi alda.
Eðlisbundin líkamans fjötrum.
Nú ert þú laus við umbúðir allar
ótrauð gengur til fundar
við Drottinn.
Drottinn allsherjar upp-vj.t.ír
höndum.
Eilífan frið gef ég sál þinni,
dóttir.
Titrandi sálin í fögnuði fellur
að fótskör þess hæsta
í alveldis geimi.
Kveðja frá starfsfólki
í Kjörgarði.
Á morgun verður gamanleiku rinn Eandsprettur sýndur í 26.
sinn í Þjóðleikhúsinu. Aðsókn á Ieikinn hefur verið ágæt og
undirtektir leikhúsgesta á sýningum mjög góðar. Myndin er
af Þorsteini Ö. í aðalhlutverkinu.
Jón Pétursson dýralæknir:
Svar til Halldórs
Asgrímssonar alþm.
f GREIN í Tímanum 30. júlí sl„ læt þessi tvö nægja ekki sízt þar
sendir útibússtjóri Búnaðarbank
ans á Egilsstöðum, Halldór Ás-
grímsson, alþingismaður, mér
tóninn. Þetta á að vera svar við
grein minni í Morgunblaðinu í
maí sl. í þeirri grein gerðist ég
svo dijarfur að setja út á rekst-
ur útibús Búnaðarbankans á Eg-
ilsstöðum, (lánaveitingar í út-
gerð, andabú og fl.). Engum er
láandi þótt hann svari fyrir sig.
En af hverju er ekki svarað eins
og siðuðu fólki sæmir? (saman-
ber heiti greinarinnar). Hvað
gagna persónulegar svívirðing-
ar? Ég skyldi þó aldrei hafa
hitt á auman blett?
Nú skal vikið að tveim atrið-
um í svari útibússtjórans. Og
Enn um fóðurblöndun
í DAGBLÖÐUM borgarinnar í
gær og dag birtir Guðbjörn Guð
jónsson alllanga yfirlýsingu um
fóðurblönduinnflutning, og verð
á fóðurblöpdum. Á þetta að vera
svar við stuttri athugasemd, er
Innflytjendasambandið birti ný-
lega í blöðunum.
Ég leyfi mér að draga í efa,
að allar tölur, sem greinarhöf-
undur birtir, séu réttar. í því
sambandi vil ég benda á að kr.
5.281.44 er ekki rétt cif-verð á
hinni umræddu hollenzku fóður-
blöndu. Samkvæmt upplýsing-
um, sem fyrir liggja, er verð vör
unnar cif £48 sem samsvarar kr.
5.776.32 með gengi strlingspunds-
ins í dag kr. 120.34.
Þá þykir næsta vafasamt að
hægt sé að fá nærri fjórðungs
verðlækkun með því einu, að
semja um 1000 smálesta kaup í
stað 300 smálesta. Er þetta raun-
verulegt tilboð? Eða er þetta
nýja lága verð framkomið vegna
þess, að upplýst er, að verðið
á hinni hollenzku innfluttu fóð-
urblöndu þótti of hátt?
Benda má á að það, sem grein-
arhöfundur segir um verð á
maismjöli í innlenda fóður-
blöndu sé rúmlega 4 þús. kr. smá
lestin, er alrangt. í síðasta mán-
uði kostaði maismjöl cif liðlega
kr. 4000.00 en kr. 5.108.78 þegar
greiddur hefur verið óhjákvæmi-
legur kostnaður, án þess að talin
sé með nokkur verzlunarálagn-
ing. Skakkar hér allmiklu í út-
reikningum greinarhöfundar.
Um dylgjur þær, sem mér eru
sendar um rangar upplýsingar
til ríkisstjórnarinnar vil ég taka
fram eftirfarandi: Innflytjenda-
sambandið hefir ekki eitt sér
verið kvatt til þess að gefa uþp-
lýsingar um verð. Má ætla að
aðrir, sem annazt hafa innflutn-
ing fóðurvara, svo sem Samb.
ísl. samvinnufélaga, hafi ekki
síður verið aðspurðir. Efast ég
ekki um að það fyrirtæki hafi
gefið réttar og sannar upplýsing-
ar ef aðspurt.
Vitanlega má taka fleira i
umræddri grein til athugunar.
En ég mun láta hér staðar num-
jð. Aðeins tel ég rétt að taka
fram að Innflytjendasambandið
hefir ekki átt neinn þátt í að
viðhalda innflutningshöftum á
fóðurvörum, né öðrum vörum.
Síður en svo. Og þá má benda á
að Fél. ísl. stórkaupmanna, sem
meðlimir Innflytjendasambands-
ins eru aðilar að, hefir ósleiti-
lega unnið að því að fá upphafin
öll verzlunarhöft og talsvert
orðið ágengt. Þetta er tekið
fram vegna loka-ummæla í um-
ræddri g'reina.
16. marz 1966
F.h. Innflytjendasambanusins
Gunnar E. Kvaran.
sem H.A. óskaði eftir svari við
þeim í grein sinni, ennfremur
vill svo vel til með bæði þessi
atriði, að það er óþarfi fyrir úti-
bússtjórann að snuðra suður
um alia firði eftir heimildar-
mönnum mínum, og taka þá í
krappan dans. í þessu svari er
aðeins tekin með mín eigin
reynsla af honum sjálfum, at-
huganir mínar og orðiéttar til-
vitnanir í áðurnetfndri grein
hans í Tímanum 30. júlí sl.
Skal nú tekið fyrir fyrra atr-
iðið. Halldór Ásgrímsson segir
í grein sinni orðrétt: „í kjána-
legum ofstopa sínum segir dýra-
læknirinn, að ég sé aldrei til við
tals í bankanum. Ég er þó heima
eins og allir vita, meira en 5
mánuði á ári, þegar ég er ekki
bundinn við þingstörfin. Það
væri fróðlegt að vita hvað ég sé
annað að gera en að sinna störf
um mínum.“ Að vísu vantar hér
spurningarmerkið, en ætlast úti-
bússtjórinn virkilega til, að ég
geti svarað hvað dvelji hann,
þegar hann er ekki á þingi og
ekki í bankanum? Nei takk. En
að gefnu tilefni stakk ég því hjá
mér, að útibússtjórinn dvaldist
aðeins 3 — þrjá — daga í bank-
anum seinast er hann hafði frí
frá þingstörfum, féllu þó ára-
mótin inn í það þinghlé. Sem
sagt suður á land hann fór ,að
þessum þrem dögum liðnum, og
hefir ekki sézt hér síðan. Skal
ég ekki koma með fleiri dæmi
um fjarvistir, nema sérstaklega
verði óskað eftir slíkum.
í öðru lagi skal eftirfarandi
spurningu útibússtjórans svarað.
Orðrétt úr grein hans: „Aum-
ingja dýralækninum virðist í
þessu Moggaskrifi sínu hvergi
sjálfrátt. Hann brigzlar mér um
pólitíska hlutdrægni í lánveit-
ingum. Slíkt skiptir mig engu af
hendi þessa manns. En reyndar
værl ekki til of mikils mælzt,
þar sem hér er um alvarlega sök,
ef sönn væri, að ræða, að maður-
inn fyndi orðum sínum stað.“
Á sl. vori þurfti dýralæknir-
inn á Egilsstöðum að endurnýja
jeppann sinn. Gekk hann á fund
stjórnar Búnaðarsamibands Aust
urlands og fór þess á leit að
Búnaðarsambandið gengi í
ábyrgð fyrir væntanlegu vixil-
láni vegna jeppakaupanna. Bún
aðarsambandsstjórnin varð fús-
lega við þessari bón minni.
um, snéri ég mér beint til Þór-
halls Tryggvasonar bankastjóra
Búnaðarbankans í Reykjavík.
Þórhallur taldi vel Skiljanlegt,
að dýralæknir sem gengdi em- .
bætti frá Langanesi að Skeiðará,
leitaði til Búnaðarbankans með
lánsumsókn, vegna bilakaupa,
hins vegar væri þarna verkefni
fyrir útiibúið á Egilsstöðum, þar
sem viðkomandi dýralæknir
starfaði einmitt á svæði þess úti-
bús, þ.e. á Austurlandi. Þess-
vegna var gengið á fund útibús-
stjóra Búnaðarban'kans á Egils-
stöðum. En því miður var ekki
hægt að kaupa áðurnefndan víx-
il. Og nú er spurt:
1. Var ekki hægt að kaupa
víxilinn vegna fjárskorts?
2. Var stjórn Búnaðarsam-
bands Austurlands e'kki nægileg
trygging fyrir víxlinum?
3. Var stjórn Búnaðarsam-
bandsins ekki fær um að dæma
þörf dýralæknisins fyrir nýjum
jeppa. Taldi þingmaðurinn Hall-
dór Ásgrímsson sig vita betur,
t.d. að þetta kæmi Búnaðarbank
anum ekkert við. Eitthvað virð-
ist þó þingmaðurinn vita um
þarfir Austfirðinga fyrir dýra-
lækna, þar sem hann hefir sam-
þykkt ekki einu sinni heldur
tvisvar að fjölga dýralæknisem-
bættum á Austurlandi. — Á ég
þar við Hornafjarðarembættið
og Norð-Austurlandsdýralækn-
isembættið.
4. Ef til vill lánar útibúið ekki
út á bíla?
5. Eða var það af persónuleg-
um ástæðum, sem útibússtjórinn
neitaði að kaupa víxilinn, t.d.
vegna þess að viðkomandi hafði
vogað sér að „krítisera" útibúið,
samanber skrif í Morgunblaðinu
í maí sl., og bændafund á Egila-
stöðum veturinn 1963????
Fróðlegt væri að fá svar ■ við
þessum spurningum, en, að
gefnu tilefni, biðst ég undan per-
sónulegum svívirðingum, telji
útibússtjórinn sér fært að svara
án þeirra. Víst er það mannlegt
að bölva þegar maður slær á
puttann, en engin sálu'hjálp er
í því. Færi betur á að útibús-
stj. gæfi eða lánaði fé til hálf-
byggðra kirkna á Austurlandi í
stað þess að rakka niður fólk í
blaðagreinum.
Egilsstöðum 7. febrúar 1966.
ES. Þessi grein er ekki skrifuð
fyrr en í dag, þar eð ég beið
þingsetningar, samanber skrifin
um fjarvistir útibússtjórans, hér
að framan.