Morgunblaðið - 26.06.1966, Qupperneq 28

28
MORGU NBLAÐIÚ
Sunnudagur 26. júní 1966
©PIB
— Það eru ekki við sem böfum gert boð eftir þér, það er
maðurinn á neðri hæðinni.
Mary Raymond:
STÚLKA
MEÐ
CRÍMU
— Þau eru sloppin!
Þegar við komum upp á þil-
farið, var það nákvæmlega nógu
snemma til þess að sjá aftur-
Ijósið á bátnum hverfa í áttina
til lands.
Mennirnir tveir, sem áttu bát-
inn sögðu okkur frá því í mikl-
um æsingi að þeir hefðu verið
að leita á skipinu, þegar þeir
hefðu séð þrennt fara niður stig-
ann og niður í bátinn og ýta frá,
áður en þeir gátu áttað sig. Yves,
Júlía og Janine voru sloppinn.
— En þau komast nú aldrei
langt, sagði ég.
— En hver eru þau? Og
hvermig er þessu öllu varið?
sagði Steve.
— Yves Renier og móðir hans
og Júlía Gerard, sagði ég og dró
djúpt andann — hún mágktina
þín. Nei, ég er ekki orðin brjál-
uð, bætti ég við er ég sá furðu-
svipinn á honum. Ég leit fyrir
borð og sá litla bátinn, sem Júl-
ía hafði komið í. Og svo var
þarna lítill léttibátur með vél,
sem tilheyrði Afrodite. Báts-
mennirnir gátu tekið annan-
hvorn þeirra og sótt sinn bát.
— Þið finnið áreiðanlega bát-
inn ykkar óskaddan við hafnar-
bakkann sagði ég. Og viljið þið
svo fara til lögreglustöðvarinn-
ar, spyrja um Chaíbot fulltrúa
og biðja hann að koma hingað.
— Og þá getum við kannski
sett okkur einhversstaðar niður,
svo að þú getir sagt mér alla
söguna, sagði Steve.
— Þú hlýtur að hafa farið af
stað hingað undir eins og þú
fékkst skeytið hans Yves um
Tom? sagði ég.
— Hvaða skeyti um Tom? Ég
hef aldrei heyrt neitt frá Yves
síðan hann fór að heima frá mér.
Hvar er Tom?
— Svo áð þú veizt það ekki?
— Ég veit ekkert, svaraðd
Steve í nokkrum æsingi. Ekki
ananð en það, að andlitið á þér
og óttinn, sem skein út úr því
hafa fylgt mér eins og draugur
síðan ég sá þig leggja af stað til
Frakklands. Til hvers heldurðu,
að ég sé hingað kominn?
— Tom er dáinn, sagði ég.
Myrtur .... og það voru konan
hans og Yves Renier, sem stóðu
fyrir því. Ég þagnaði snöggvast
og horfði á andlit hans, sem var
mér svo kært. — En ég er ekki
konan hans, Steve. Ég er ekki
Júlía. Ég er stúlka, sem heitir
Candy Winter.
— Ætli þér væri ekki betra
að' byrja á byrjuninni? sagði
Steve.
Ég hóf því söguna — í slag-
veðrinu, daginn, sem ég var að
fara í fríið mitt.
Þegar ég hafði lokið sögunni,
þagði Steve lengi. Hann hallaði
sér aftur í stólinn og horfði á
mig.
— Nú er þessari martröð lok-
ið, sagði hann. — Ég verð að fá
tóm til að ná andanum. Ó, vesl-
ingurinn þinn .... hversvegna
kom ég ekki fyrr?
— En hversvegna komstu
yfirleitt?' Ef örlögin hefðu ekki
verið mér hliðholl, hefðirðu
komið um seinan.
— Segðu ekki þetta, sagði
Steve. — Við skulum ekki vera
að hugsa um það. Ég ók aftur til
Sorrell, eftir að þú varst farin.
Ég var alveg eins og brjálaður
— ég gat ekki hætt að hugsa um
þig, eins og ég hafði séð þig sið-
ast — svo einmana og svo
hrædda. Ég taldi mér trú um,
að þetta væri sjálfskaparvíti
hjá þér, sem þú yrðir að taka
afleiðingunum af — en það kom
fyrir ekki. Þú varst veik og
ringluð og ég vildi líta eftir þér.
Ég bar þetta af í þrjá daga, en
þá ákvað ég, að ég skyldi fara
□---------------------□
39
□----------------------□
til Suður-Frakklands og sjá með
eigin augum, hvernig allt væri
í pottinn búið. Ég hefði bara
aldrei átt að sleppa þér burt.
ERUM FLUTTIR í NÝTT OG GLÆSILEGT HÚSNÆÐI
AÐ EIRÍKSGÖTU 5 Á 3. HÆÐ í TEMPLARAHÖLLINNI
UM LEIÐ OG VIÐ BJÓÐUM YÐUR VELKOMIN í HIN VISTLEGU HÚSAKYNNI VILJUM VIÐ
VEKJA ATHYGLI YÐAR Á AÐ FRAMVEGIS VERÐA SKRIFSTOFUR OKKAR EINNIG OPNAR
í HÁDEGINU OG MUN STARFSFÓLK OKKAR KAPPKOSTA AÐ VEITA YÐUR ALLA ÞÁ
TRYGGINGAÞJÓNUSTU SEM YÐUR HENTAR. VIÐ BJÓÐUM YÐUR EFTIRT. TRYGGINGAR.
ÁBYRGÐARTRYGGINGAR
BIFREIÐA.
Eins og bifreiðaeigendum er kunn-
ugt, innleiddi Hagtrygging nýtt
iðgjaldakerfi í bifreiðatryggingum.
Það er fjölflokkakerfi og skapar
gætnum og reyndum ökumönnum
lág iðgjöld.
AKSTUR ERLENDIS.
Þeir viðskiptavinir Hagtryggingar,
sem taka bifreiðir sínar með í sum-
arleyfið, geta nú fengið tryggingu
(GREEN CARD), sem gildir sem
ábyrgðartrygging í allflestum lönd-
um Evrópu.
KASKÓTRYGGINGAR.
Notað er sama iðgjaldakerfi og
fyrir ábyrgðartryggingar.
RÚÐU- BRUNA- OG ÞJÓFNAÐAR-
TRYGGINGAR.
ÖKUMANNS- OG FERÞEGA-
TRYGGING.
Trygging á farþegum og ökumanni
gegn dauða eða örorku.
HEIMILISTRYGGINGAR.
Tryggir heimili yðar gegn bruna,
vatnsskaða og innbroti, er jafn-
framt slysatrygging húsmóður og
barna og ábyrgðartrygging fjöl-
skyldu.
INNBÚSTRYGGINGAR.
Tryggir meðal annars húsgögn,
heimilistæki, fatnað, bækur, lín og
allt annað persónulegt lausafé.
BRUNATRYGGING AR.
Tryggir hús í smíðum, verzlanir,
vörubirgðir, verksmiðjur, verk-
stæði, hráefni og margt fleira.
VATNSTJÓNSTRYGGINGAR,
á fasteignum og lausafé.
GLERTRYGGINGAR,
í verzlunar- og iðnaðarhúsnæði,
íbúðum og einbýlishúsum.
FARMTRYGGINGAR.
á vörum í flutningi, innanlands og
utan.
SLYSATRYGGINGAR
á einstaklingum og starfshópum á
vinnustað, sem annars staðar.
FERÐASLYSATRYGGINGAR
hvert sem þér ferðist.
Hjá HAGTRYGGINGU eruð þér á aðalbraut trygginganna. Góð þjónusta. Næg bílastæði.
HAGTRYGGING H.F. Eiríksgötu 5. — Sími 38580, 5 línur.
Hann stóð upp, dró mig upp
úr stólnum og tók mig í faðm
sér.
— Hversvegna gat ég ekki
trúað mínum eigin augum og
skilningarvitum? sagði hann.
Ég þurfti ekki annað en lita á
þig og hlusta á þig til að sjá
hvað þú varst yndisleg og góð
.... að ekkert illt var til í þér
.... Það var Candy Winter,
sem horfði gegn um grímu Júlíu
Gerard — Candy Winter, sem
ég var orðinn ástfanginn af og
sem beiddist meðaumkunar
minnar og skilnings.
Ég hallaði mér upp að hon-
um og það var jafn öruggt og að
halla sér upp að tré eða kletti.
— Segðu mér, að þú sért hérna
í raun og veru, sagði ég ....
— segðu mér, að mig sé ekki að
dreyma. Segðu mér, að ég fái að
sjá Sorrell aftur.
Steve leit á mig ástaraugum.
— Eigðu mig, Candy, komdu og
vertu húsmóðir í Sorrell, sagði
hann. — Komdu og fylltu allt
húsið með blómum, ef þig lang-
ar til.
Það leið nokkur tími áður en
við sáum Sorrell aftur, enda
þótt mér sýndist — þegar að því
kom — staðurinn vera enn fall-
egri en hann hafði nokkurn-
tíma áður verið, því að nú kom
ég til Sorrell í mínum fulla
rétti, velkomin og elskuð.
En áður en þar að kom, varð
að binda enda á þetta ógeðslega
ævintýri viðvíkjandi endalok-
um Toms. Yves og Júlía gengu
ekki laus nema tíu daga, en þá
fundust þau saman í litlu gisti-
húsi. Þau höfðu tekið úrræðið,
sem mér var ætlað. Aðeins Jan-
ine gamla lifði eftir til að taka
afleiðingunum af hlutdeild I
morði.
Við seldum Afrodite, fengum
lögfræðing til að gera út' um
ibúðina í París, og flugum síðan
heim.
Heim, til kalkaða bóndabæj-
arins, þaðan, sem ég hafði farið
fyrir mörgum vikum, og þar
var ég boðin velkomin af
frænda mínum og frænku, sem
höfðu verið síhrædd um mig f
þessari löngu fjarveru, þrátt
fyrir póstkortin, sem sögðu svo
litið.
Og svo komum við loksins til
Sorrell. Sorrell, sem skein eins
og gimsteinn innan um alla
haustlitina. Meira að segja, var
Jill komin til að bjóða mig vel-
komna. Hún hafði nú jafnað sig
af öllum vonbrigðunum með
Steve, og leitað sér huggunar
hjá ungum manni, sem átti jarð-
eign í næsta nágrenni.
Svo kom blessunin hún Daly
hjúkrunarkona til að heimsækja
m,ig, og hafði meira að segja
unnustann með sér. Þetta var
konungleg heimkoma og það
bezta var, að þegar mesta ær-
ustan og tilstandið var af stað-
ið, og við Steve vorum orðin
ein, nema hvað Bruno var að
skóppa kring um okkur, þá
gengum við um húsið og garðinn
og lögðum áætlanir fyrir fram-
tíðina.
— Manstu eftir Hovendren-
dansleiknum? sagði ég þegar við
stóðum saman úti í garðinum.
— Eins og ég gleymi því nokk-
urntíma? sagði hann lágt og
andlitið kom alveg að mínu. —
Það var þá sem ég játaði fyrir
sjálfúm mér, hve ég væri vitlaus
í þér — og mig langaði til að
sjá þig á hverjum degi það sem
eftir væri ævinnar. En daginn
eftir mundi ég hver og hvað þú
varst og þá leið ég allar helvítis
kvalir.
— Við skulum ekki hugsa um
fortíðina framar, flýtti ég mér
að segja, — nema það, sem
skemmtilegt er í henni. Við skul-
um bara hugsa um það, sem er
— hina dásamlegu nútíð. Mig
langar að mála setustofuna og
flytja öll húsgögnin til.
— Gerðu, hvað sem þú vilt,
sagði Steve og dró mig að sér.
Þú ert húsmóðir bæði yfir Sorr-
ell og mér. Það eina, sem ég
þrái er að sjá þig hamingju-
sama. —
— Er það ekki skrítið, sagði
ég. — Einmitt nákvæmlega sama
hugsa ég um þig.
(Sögulok).