Morgunblaðið - 30.07.1966, Qupperneq 3

tfrtigardagur 30. júlí 1960
MORGUNBLAÐIÐ
3
Rafvirkjameistari á öSdum Ijósvakans staksteihab
í NÝÚTKOMNU hefti af
tímaritinu Rafvirkjameistar-
inn, sem útgefið er af samtök-
um rafvirkjameistara, er m.a.
sagt frá því undir ofan-
greindri fyrirsögn hvernig
einn þeirra Bjarni Jónasson,
Hörgshlíð 24, hefur tekið fjar-
skiptaíæknina í þjónustu sína
til hagræðis fyrir sig og við-
skiptavinina. Þar segir m.a.:
Vegna þess hve atvinnu-
rekstur íslenzkra rafvirkja-
meistara er smávaxinn, hefur
það oft valdið erfiðleikum
fyrir viðskiptavinina, hve erf-
itt er að ná til rafvirkjameist-
ara og manna hans. Til þess
að bæta úr þessu hefur Bjarni
Jónasson rafvirkjameistari tek
ið fjarskiptatæknina í þjón-
ustu sina og láti'ð setja upp
talstöð á heimili sínu og í bif-
reið.
Á þennan hátt getur sá, er
hringir í síma á heimili
Bjarna, náð til hans hvar og
hvenær sem er. Báðar stöðv-
arnar eru látnar standa opnar
allan daginn og er stöðin í
bílnum það sterk, að sé hann
staddur t.d. inni í nýbyggingu
og bíllinn standi fyrir utan,
heyrir hann kallið. Þetta hef-
ur reynzt svo vel að Bjarni
hefur pantað minni tæki til
að láta starfsmenn sina hafa,
svo hann geti fyrirvaralaust
náð til þeirra, hvar sem þeir
eða hann eru staddir í bænum,
eða utan bæjar, en stöðin
dregur 80 km. Tæki þau sem
Bjarni notar heita Motorola
og kostar sá útbúnaður, er
hann þegar hefur fengið ca.
70 þús. kr. og er þá me’ö'talið
sérstak loftnet, serú sett var
fyrir heimastöðina. Þegar <
Bjarni hefur fengið tæki fyrir
starfmennina gerir hann ráð
fyrir að allur kostnaður vegna
stöðvafinnar verði um 100
þús. kr. Til viðbótar þessu
kemur 70Ö kr. eftirlitsgjald á
ári frá Landssímanum.
Telur blaðið ekki ólíkleg't
að svona stöðvar kæmu að
miklu gagni úti á landi, þar
sem rafvirkjameistarar hafa
vinnu á stóru svæði, en með
vaxandi stærð borgarinnar er
sennilegt, að svona tæki ver'ði
nauðsýnleg og það jafnvel
þótt fyrirtækin vaxi.
Bjarni við talstöðina í bilnum. Jónas, sonur Bjarna, við talstöðina heima.
Hagráð kemur saman 3. ágúst
— Gylfi Þ. Gislason, viðskiptamála-
ráðherra tilnefndur formaður þess
Á síðasta Alþingi beitti ríkis-
stjórnin sér fyrir setningu laga
um stofnun Hagráðs, sem vera
skal vettvangur, þar sem full-
trúar stjórnvalda, atvinnuvega
og stéttarsamtaka geta haft sam
ráð og skipzt á skoðunum um
meginstefnuna í efnahagsmál-
um hverju sinni. Var frumvarp
þetta flutt í tengslum við frum-
vörp um Framkvæmdasjóð Is-
lands og Efnahagsstofnun og
var það samþykkt ágréinings-
laust og samhljóða á Alþingi.
Nú hafa flestir þeir aðilar er
rétt áttu á tilnefningu fultrúa
í Hagráð tilnefnt þá og hefur
fyrsti fundur ráðsins verið boð-
aður miðvikudaginn 3. ágúst n.k.
Samkvæmt lögunum skulu
tveir ráðherrar, tilnefndir af
ríkisstjórninni eiga sæti í Hag-
ráði, og skal annar þeirra vera
formaður ráðsins. Ríkisstjórnin
Áskorun:
Sýnið aðgæziu,
gætið öryggis
EIN mesta ferðahelgi ársins —
verzlunarmannahelgin — sr á
næsta leiti — sem orðin er að
miklu leyti almennur frídagur.
Undirbúningur hvers og eins, til
að njóta þessa langa helgarfrís,
hver á sinn hátt, mun að mestu
íullráðinn.
Þúsundir manna þyrpast i all-
ar átír, burt frá önn og erii
hins rúmhelga dags.
Samkvæmt árlegri reynzlu er
timferð á þjóðvegum úti aldrei
meiri en einmitt um þessa helgi
og sú umferð fer vaxandi ár fra
éri.
Hundruðum já jafnvel þúsund
«m saman þjóta bifreiðir, full-
skipaðar ferðafólki, burt frá
borgum og bæjum, út í sveit.
upp til fjalla og öræfa.
I slíkri umferð, sem reynsla
éranna hefir sýnt og sannað, að
er um þessa helgi, gildir eitc
boðorð öðru fremur, sem tákna
má með aðeins einu orði — að-
gæzla eða öryggi. En brot g'egn
þessu boðorði getur gætnin ein
tryggt.
Hafa menn hugleitt í upphafi
ferðar — skemmtiferðar — þau
ömurlegu endalok slíkrar hvíld-
ar- og frídagaferðar, þertn, sem
vegna óaðgæzlu, veldur slysi á
sjálfum sér, srnum nánustu,
kunningjum eða samferðafólkí.
Sá, sem lendir í slíku óláni,
bíður slíkt tjón, að sjaldan eða
aldrei grær um heilt.
Það er staðreynd, sem ekki
verður hrakin, að einn mesti
bölvaldur í nútíma þjóðféiagi,
með sína margþættu og síauknu
vélvæðingu, er áfengisnautnin.
Tekur það böl og ekki sizt til
umferðarinnar- almennt, 31 þó
sér í lagi á miklum ferðaaelg-
um.
Það er þvi dæmigert ábjrrgð-
arleysi á hástigi, að setjast að
bílstýri undir áhrifum áfengis.
Afleiðingar sliks láta heldur
ekki, að öllum jafnaði á sér
standa. Þær birtast oft í lífs-
tíðarörkumli eða hinum hrylii-
legasta dauðdaga.
Áfengisvarnanefnd Reykjavik-
ur skorar þv( á alla, sem hyggja
til ferðalaga um verzlunarmanna
helgina, að sýna þá umgengis-
menningu i umferð sem á dvajar
stöðum, er frjálsbornu og sið-
menntuðu fólki einu sæmir.
En slíkt skeður því aðeins, að
sá manndómsþroski sé fyrir
hendi með hverjum einstökum,
að hafna allri áfengisnautn í
þeim skemmtiferðalögum sem
1 fyrir dyrum standa.
I Áfengisvarnanefnd Reykjavíkur.
hefur nú tilnefnt þá Magnús
Jónsson fjármálaráöh.erra og
Gylfa Þ. Gíslason vióskiptamala
ráöherra, sem jafniVamt veröur
formaöur ráðsins.
1 lögunum um Hagráð er kveð
ið á um að það skuli koma sam-
an til fundar, þegar formaður
þess ákveður eða minnst fjórir
ráðsmenn óska. Meginverkefni
þes skal vera að ræða ástand
og horfur í efnahagsmálum þjóð
arinnar. Efnahagsstofnunin skal
leggja fyrir Hagráð tvisvar á ári.
í apríl og október, yfirlitsskýrsl
ur um þróun þjóðarbúskaparins
og horfur í þeim efnum þar á
meðal varðandi framleiðslu, fjár
festingu, greiðslujöfnuð, afkomu
atvinnuveganna og verðlags- og
Framhald a 1 bls. 8.
Mótmæla brdða-
birgðarlögunum
Miöstjórn Alþýðusambands Is-
lands hefur sent frá sér yfirlýs-
ingu, þar sem mótmælt er bráða
birgðalögunum vegna þjónaverk
fallsins, og talið að þau séu árás
á verkfallsréttinn. Þessa yfirlýs
ingu miðstjórnar Alþýðusam-
bandsins ber að harma. Hún er
annað hvort' tilkomin vegna
grundvallarmisskilnings forsvars
manna Alþýðusambandsins á
eðli verkfallsréttarins eða
vegna þrýstings frá stéttarfélagi
þjóna. Þjónar gerðu verkfall
ekki vegna ágreinings um launa
mál heldur vegna þess, að þeir
vildu ekki fallazt á fyrir-
ætlanir veitingamanna um
að stimpilkassar yrðu sett-
ir upp á vínstúkum veit-
ingahúsa, þannig að veit-
ingamenn gætu haft nákvæmt
eftirlit með því sem inn kæmi.
Verkfall sem stofnað er til af
slíku tilefni á mesta ferðamanna
tima ársins nýtur engrar sam-
úðar almennings og var að allra
manna mati hreint hneyksli.
Erfitt er að skilja hvers vegna
\ miðstjórn Alþýðusambandsins
hefur tekið sér fyrir hendur að
verja slíkt hneyksli.
V erkf allsrétturinn
Verkfallsrétturinn er vissu-
lega þýðingarmikið vopn verka
lýðsfélaganna í hagsmunabaráttu
þeirra og þau hafa jafnan litið
á hann sem heilagan rétt sem
ekki mætti skcrða. Á þeim tima
sem verklýðsfélögin voru stofn-
uð og að vaxa úr grasi og fram
eftir þessari öld var verkfalls-
rétturinn vissulega mikilvægur
verkalýðshreyfingunni, en nú á
síðustu árum hafa verið skiptar
skcðanir um mikilvægi hans fyr
ir verkalýðshreyfinguna. Með
því er auðvitað ekki sagt, að
hann eigi að afnema, heldur
miklu fremur hitt, að treysta
verði verkalýðshreyfingunni til
þess að nota þetta þýðingarmikla
vopn af hófsemi og aðeins þegar
hin mikilvægustu hagsmunamál
félagsmanna þeirra eru í húfi.
Þjóðfélagið hefur breytzt og
verkalýðshreyfingin og viðhorf
hennar hljóta að breytast að
sama skapi.
Ekki tilefni
til verkfalls
Það ágreiningsefni við veitin;
menn, sem varð þjónum tilef
til verkfalls var slíkt, að verk
lýðshreyfingin og landssamti
hennar geta varla litið á þ
sem svo mikilvægt og san
gjarnt hagsmunamál fyrir þet
ákveðna stéttarfélag, að grí]
bæri til verkfallsvopnsins
þess að knýja fram skcðun fra
reiðslumanna á því máli. Þ
var hreinlega um að ræ
framkvæmdaratriði, sem ve
ingamönnum á auðvitað að ve
í íí'álfsvald sett, en ekki i
vera samningsatriði við star
menn þeirra. Það er framreiðs
mönnum sjálfum einnig fyi
beztu að hreinar línu séu í þei
málum sem urðu þeim tilef
til verkfalls. Verkalýðshreyfin
unni í landinu ber vissulega
standa vörð um verkfallsri
sinn, en hætt er við að sú í
staða sem fram kemur til han:
yfirlýsingu Alþýðusambands j
lands vegna þjónaverkfallsi
verði ekki til þess að ska
verkalýðshreyfingunni auk
samúð og skilning meðal alme
ings.