Morgunblaðið - 11.11.1966, Blaðsíða 17

Föstudagur 11. nóv. 1568
MORGUNBLADIÐ
17
Ólafur Sigurðsson skrifar um
KVIKMYNDIR
Háskólabíó
HARLOW
Fratnleidd af Joseph
E. Levine.
JEA.N Harlow — þetta er nafnið
sem hugtók hennar samtíð meira
en nokkurt annað nafn. Hún var
frægust og vinsælust allra
stjarna á sínum tíma, án þess þó
að vera fegurst, eða bezta leik-
konan. Allir karlmenn vildu í
hjarta sínu ekkert fremur en að
eiga hana, og þar af leiðandi
vildu allar stúlkur líkjast henni.
Hún hafði mikið og fallegt
ljóst hár. Hvort liturinn var ekta
eða ekki, skiptir ekki máli, en
hún kom af stað þeirri miklu
skriðu, sem ekkert lát er á, að
kvenfólk liti hár sitt ljósara en
það er. Líf hennar varð ekki
langt, aðeins 26 ár, og ekki held-
ur hamingjusamt. Segir mynd
þessi sögu um það bil 10 SÍðustu
aldursára hennar, í stórum drátt-
um rétta.
Hún hóf hina venjulegu bar-
áttu við að ná í smáhlutverk og
barðist áfram með herkjum, enda
þurfti hún að vinna fyrir móður
sinni og iðjulausum stjúpföður.
Hún byrjaði að vekja athygli og
náði frama. Giftist þá manni,
sem vann við sama kvikmynda-
ver og hún. HjÖnabandið fór út
um þúfur á brúðkauspnóttina og
eftir það var ferill hennar allur
niður á við. Drakk hún mikið
og var lauslát úr hófi og dó
loks úr lungnabólgu.
Saga Jean Harlow hefur allt,
sem ein saga þarf að hafa, til að
verða vinsæi kvikmynd, ung
stúlka að berjast ótrauð gegn
ofurefli spillingarinnar, fyrsta
ástin, sem fer út um þúfur, laus-
læti og drykkjuskap, falleg hús
og bíla, fallegt fólk, í stuttu
máli drama. Ekki verður þó eins
mikið úr því og sk-yldi, þegar
á tjaldið er komið.
Engum, sem séð hefur mynd
með Jean Harlow, leynist það,
að hún var leikkona í sérflokki.
Að mínu áliti hafa verðugustu
eftirkomendur hennar verið
Marilyn Monroe, Brigitte Bar-
dot, og því miður ekki margar
aðrar. Það er ekki í tízku að
hafa mætur á leikkonum, sem
hafa svo augljósan kynþokka, en
ég hef það samt. í>að er ekki
tilviljun, hve margt kvenfólk
hefur horn í síðu þessara kvenna,
en reynir samt leynt og ljóst að
líkjast þeim.
Fyrsta krafa, sem gera verður
til leikkonu, sem á að leika Jean
Harlow er sú, að hún hafi mikinn
kynþokka og einig mikinn al-
mennan þokka. Og nú erum við
komin að mesta veikleika mynd-
arinnar, sem er Carrol Baker.
Hún er vel vaxin, lagleg, hef-
ur góðan limaburð og fallegt hár,
W. Averell Harriman sendi
herra átti í dag fund með Páli
páfa og afhenti honum
skýrslu frá Johnson forseta
um Manilaráðstefnuna og
horfur á friði í Vietnam. Áð-
ur hafði Harriman átt 1 Vz
klst. viðræður við utanríkis-
ráðherra Ítalíu,
Fanfani.
fallega rödd og falleg augu. Að-
eins eitt vantar og það er hið
stóra atriði — kynþokkann. í>að
er óhugsandi að hún geti æst
og espað heila kynslóð af karl-
mönnum og fengið kynslóð eftir
kynslóð kvenna til að stæla sig.
Enginn karlmaður, sem þekkir
sögu Jean Harlow, getur í al-
vöru trúað því, að hún hafi ekki
verið eitthvað meira en Carrol
Baker gerir úr henni. Og þar
fellur grunnurinn undan mynd-
inni.
J>ví miður er það svo ,að hinar
miklu þokkadísir eru fáar og
stundum langt á milli þeirra. Því
verra er það að einmitt nú, þegur
engin slík finnst í gjörvallri
Hollywood, skuli gerð mynd um
Jean Harlow, sem var þó sú
fyrsta þeirra til að ná almennri
frægð. Misskiljið mig ekki, það
er nóg til af góðum leikkonum,
en ekki leikkonum af þessari teg
und. Það gengur meira að segja
svo langt að á sama tíma var
verið að gera tvær myndir um
Jean Harlow og er þetta sú
fyrri þeirra, sem hingað kemur.
Leikendur í myndinni gera all-
ir vel, með þeirri undantekn-
ingu sem þegar er getið. Ekki
er þó hægt annað en að nefna
sérstaklega Raf Vallone, sem leik
ur stjúpföðurinn af slíkum
„sjarma" að unun er á að horfa.
Hann er hinn fullkomni karl-
maður, rólegur, elskulegur og
fastur fyrir, þó hann sé slæp-
ingi í myndinni.
Ekki minnist ég þess, að hafa
séð áður kvikmynd, þar sem
meira er talað um kynferðismál.
Kynferðislífið er rætt fram og
aftur. Jean Harlow var sem sé
ekki hrædd við karlmenn, held-
ur við sjálfa sig, og fer ekki
framhjá neinum, því það er marg
endurtekið. Mikið er gert úr
líkamlegu samlífi foreldranna,
sem manni skilst að hafi verið
með eindæmum mikið. Heildar-
niðurstaðan er sú, að ást og kyn-
ferðislíf sé eitt og það sama.
Flestir munu vera sammála um
að hvorugt geti án hins verið,
en það er vægast sagt vafasamt,
að telja ást og kynferðislíf sama
hlutinn.
Mynd þessi er vel unnin og
íburðarmikil, en markar ekki
djúpt spor að öðru leyti. Eins og
kvikmyndaframleiðandinn er
látinn segja í myndinni, er verið
að gera þarna mynd, sem nógu
SVEINN KRISTINSSON SKRIFAR UM
KVIKMYNDIR
Austurbæjarbíó. | það er orðin rótgróin hefð, að
Upp með hendur — eða niður strákarnir frá þessum bæjura
eldi grátt silfur sín á milli.
Vopnin eru einkum teygju-
byssur og trésverð, og veitir
ýmsum betur. Perubæjarmenn
finna upp snjallt herbragð, er
_ _ . . _ . ■ þeir leggja dag einn til atlögu
Það yar æsingur yið inngang-|við óvmi sína al!snaktir> og
brestur fótti i lið eplamanna.
með buxurnar.
(La guerre des boutons.)
Frönsk mynd
Framleiðandi: Yves Robert
o.fl.
inn í Austurbæjarbíó laugardag
inn fimmta nóvember. Strákarn
ir brutust fast um, til að kom-
ast sem fyrst inn og missa af
engu, og hélt við meiðingum
svo fast var sótt. Leit svo út á
tímabili sem nauðsynlegt yrði
að kalla lögreglu á vettvang, en
úr því mun þó ekki hafa orðið.
Einn krakki heyrðist gráta, en
meiriháttar slys urðu held ég
ekki.
Hvað var það svo, sem ungl-
ingar og reyndar fullorðnir líka
voru svo sólgnir í að sjá? Jú,
myndin fjallar um ýfingar og
hálfkæringsslagsmál milli stráka
flokka frá tveimur þorpum í
miklu kynlífi til að gera hana Frakklandi. Eplabær og Peru-
spennandi, en þó ekki meira en bær eru ^aðirnir nefndir. Og
svo að hún sé söluvara handa strákarnir þá að sjálfsögðu Epla
allri fjölskyldunni.
bæingar og Perubæingar. Og
Rússar hafa pantað 620 ein
tök af Rauðu skikkjunni
Skapar hún tímamót í danskri
kvikmyndagerð
markað, Gitte Hænning geti með
| henni skipað sess sem alvarleg
leikkona, ef hún geti rifið sig
frá vinsældunum á þýzka pop-
| markaðinum og Oleg Widow
GEYSILEGUR áhugi virðist
vera fyrir kvikmyndinni „Rauða
skikkjan“ í Rússlandi, og skýrir
danska blaðið Aktuelt frá því
að pöntuð hafi verið 620 eintök
af filmunni þangað, þannig að
unum. í Þýzkalandi megi lík- , o t.v.^ með þátttöku sinni
lega einnig þakka hinn mikla
áhuga þýzka leikaranum Man-
fred Redemann, keppinaut Wid-
ows um ástir Signýjar, og að
auki meti þýzkir kvikmyndahús
hægt verði að frumsýna hana gestir ávallt mjög fallegar nor-
viða í einu. Einnig sé mikill
áhugi á sænskum og þýzkum
kvikmyndamarkaði. En myndin
var sem kunnugt er tekin á Is-
landi og í Svíþjóð og er nú unn-
ið að því að skeyta hana sam-
an í Danmörku.
Telur blaðið þetta merkar
rænar stjörnur, eins og þau Oleg
Gittu og Manfred.
„Rauða skikkjan“ er dýrasta
kvikmyndin, sem Danir hafa
framleitt, kostar nú þegar fjór-
ar milljónir danskar krónur eða
yfir 25 millj. íslenzkar, en taf-
irnar á kvikmyndatökunni á ís-
fréttir, þar sem hingað til hafi landi vegna veðurs kostuðu ASA
opnað rússneskum leikurum
leið til að fara að heiman og
leika í vestur-evrópskum kvik-
myndum. Auk þess hafi Johann-
es Mayer ekki í fjöldamörg ár
sem nú leikið hlutverk milds
gamals manns.
Og í blaðinu B.T. eru fréttir
af Gitte Hænning, sem ekki tók
sér aldeilis frí eftir að kvik-
myndatökunni var lokið. Síðustu
viku október var hún í hljóm-
leikaferð með pophljómsveit í
Lapplandi, á sunnudag var ný
plata (Man muss Schliesslich
engin dönsk kvikmynd selst í kvikmyndafélagið 700 þús. dansk auc^ ma^ ne>n sagen könnum)
meira en 20 eintökum til út- 1 ar krónur, að því er blaðið seg- 1 me® ^ynni efst á vinsældarlist-
landa. Er ástæðan talin sú, að ir. Telur það að þessi mynd geti anum 1 Þýzkalandi. Þá þaut hún
Oleg Widow, sem leikur Hag- átt eftir að marka tímamót a
barð, er einhver eftirsóttasti ' margan hátt, með henni riðji
kvikmyndaleikarinn í Sovétríkj IASA sér braut inn á alþjóða-
Umferð um Almanna-
gjá verður lögð niður
— eftir iagfæringu á 2 km.
vegarkafla
Abbis Abeba, 2 nóvember AP
Haile Selassie keisari Eþíó-
píu skýrði í dag frá áætlun-
um um að stækka her lands-
ins, sem þegar er á meðal öfl-
ugustu herja Afríku, en hét
því, að herinn yrði einungis
notaður í varnarskyni. „Eng-
VEGUR hefur verið lagður á
brún Almannagjár og inn fyrir
gjána, og ætlunin er að loka
Amintore fyrir bifreiðaumferð um gjána,
svo sem kunnugt er. f Reykja-
víkurbréfi í blaðinu s.l. sunnu-
dag var vikið að því að ekki
væri hægt að nýta þennan nýja
veg til fulls fyrr en breikkaður
hefði verið vegurinn frá Leirum,
þar sem nýi vegurinn kemur
ofan af gjárbarminum og að
vegamótunum suðaustur af Öxar
árfossi.
Mbl. leitaði nánari upplýsinga
um þetta hjá Sigurði Jóhanns-
syni, vegamálastjóra. Sagði Sig-
urður að laga þyrfti um 2 km.
inn skyldi ala minnsta efa í
brjósti um vilja okkar til þess | langan veg frá Leirugjá að vega
að vernda og varðveita frið mótum aðalvegarins til Valhall-
og ró í millum þjóðanna", ar. Þarna þyrftu bílar að geta
sagði keisarinn. I mætzt og á þessum kafla séu
blindhorn og blindhæðir, sem
nauðsynlegt sé að lagfæra, áður
en mikilli umferð er beint þang
að. Litlu fé var veitt til þessarar
vegalagningar í ár, en á næsta
ári eru ætlaðar til hennar 420
þús. kr., sem vegamálastjóri
kvað að vísu ekki nægja.
Aðspurður hvort loka ætti veg
inum um Almannagjá strax og
þessi vegarkafli væri orðinn góð-
ur, svaraði Sigurður því til, að
þegar þetta mál var til umræðu
á Alþingi hafi samgöngumálaráö
herra tekið fram, að þeir sem
greiddu atkvæði með því að veita
fé í þennan veg, væru jafnframt
að samþykkja að loka veginum
um Almannagjá. Hefði hann ekki
getað heyrt að neinn hreyfði mót
mælum, svo það liti út fyrir að
þingið væri búið að ákveða þetta.
til Múnchen til að vera í sjón-
varþsþætti og síðan heim til
Danmerkur aftur til að læra ný
dönsk lög. Og nú þarf hún að
vera viðstödd fyrstu klippingu
á kvikmyndinni „Rauða skikkj-
an“ í Danmörku. Er blaðið að
velta því fyrir sér hvort Gitta
muni nú geta slitið sig frá léttu
músíkinni.
fFrá Stúdentafél.
Reykjavíkur
Aðalfundur Stúdentafélags
Reykjavíkur var haldinn laugar-
daginn 5. nóvember sl. Fundur-
inn var haldinn í I. kennslustofu
Háskóla íslands.
Fráfarandi formaður Aðal-
steinn Guðjohnsen, verkfræð-
ingur flutti skýrslu stjórnar fyrir
liðið starfsár og Friðjón Guð-
röðarson, lögfræðingur gerði
grein fyrir reikningum félagsins.
Úr stjórn félagsins gengu nú;
Aðalsteinn Guðjohnsen, verk-
fræðingur, Ólafur Þorláksson, lög
fræðingur og Rúnar Bjarnason,
verkfræðingur.
í stjórn félagsins voru kjörnír:
Formaður: Birgir ísl. Gunnarsson
lögfræðingur. Aðalstjórn: Ellert
B. Schram, lögfræðingur. Frið-
jón Guðröðarson, lögfræðingur.
Jón Reynir Magnússon, verkfræð
ingur. Lúðvík Gizurarson, lög-
fræðingur.
Þannig skiptast á brögð og gagn
brögð, og má lengi vel ekki á
milli sjá, hvorir sigra muni að
lokum.
Ef maður gæti leyft sér að
nota jafnófrumlegt orð og lýs-
ingarorðið frumlegur, þá mundi
ég hiklaust beita því á mynd
þessa. Að vissu leyti má segja
að hún gangi þvert á viðtekna
hefð í kvikmyndagerð. Ástar-
lífssenur vantar, enginn maður
er drepinn, njósnarar fyrirfinn-
ast ekki, ökufantar ekki heldur.
Fínir, keðjureykjandi heims-
menn, kærulausir um allt, með
whiskyglas í annarri hendi, en
símtól í hinni, slíkir menn sjást
þarna ekki heldur. Ekki er held
ur um að ræða „brjálaða snill-
inga“ sokkna niður í tilraunir
til að ná heimsyfirráðum.
í stað alls þessa er okkur boð-
ið úpp á 117 berstrípaða stráka,
sem grípa til hinna fáránlegustu
uppátækja, skiptast í tvo flokka
og sviðsetja bardaga að fyrir-
mynd fullorðins fólks, en skort-
ir enn hið diplómatiska tungu-
tak, er fullorðnir stríðsherrar
hafa tamið sér, er þeir brugga
hver öðrum banaráð.
Hygg ég láta nærri, að orð-
bragð drengjanna veki hneyksl-
un einhverra, einkum, þegar
þeir henda á milli sín orðum,
sem þeir vita ekki nákvæmlega,
hvað þýða, en hafa greinilega
heyjað sér úr óvönduðum orða-
forða þroskaðri manna.
Sem gamanmynd stendur
mynd þessi framarlega. Mörg til
Framhald á bls. 25.
Gæzluvarðhold
og munnréttindi
Gæzluvarðhald og mannréttindil
HEIMILD til að halda handtekn-
um mönnum í gæzluvarðhaldi er
meginatriði tveggja mála, sem
nýlega hafa verið lögð fyrir
mannréttindadómstól Evrópu í
Strasbourg. Er hér um að ræða
svokölluð „Neumeister" og
„Wemhoff“-mál, sem um nokkurt
skeið hafa verið til meðferðar
hjá mannréttindanefnd Evrópu.
Nefndin hefur nú skotið þeim
báðum til dómstólsins, en að auki
hefur ríkisstjórn Austurríkis
lagt; fram sjálfstæða beiðni um,
að dómstóllinn fjalli um Neu-
meister-málið.
Fritz Neumeister var hand-
tekinn í heimalandi sínu, Aust-
urríki, • 12. febrúar 1961 vegna
gruns um aðild að stórfelldum
skattsvikum. Honum var haldið
í gæzluvarðhaldi til 12. maí 1961
og aftur frá 12. júlí 1962 til 16.
september 1964. Dómur er enn
ekki genginn í máli hans í Vín.
Karl-Heinz Wemhoff var hand-
tekinn í Berlín 9. nóvember
1961 vegna gruns um, að hann
hefði tekið þátt í flóknum fjár-
munabrotum, sem snerust um
háar upphæðir. Wemhoff var
dæmdur í 6 ára fangelsi í Berlín
í apríl 1965, en gæzluvarðhalds-
tíminn skyldi koma til frádráttar
þessum tíma.
Bæði Neumeister og Wemhoff
halda því fram, að meðferð sú,
sem þeir hafa sætt, feli í sér brot
gegn mannréttindasáttmála Ev-
rópu. í 5. grein sáttmálans segir
m. a.: „Hvern þann mann, sem
tekjnn er höndum eða settur í
varðhald skal á tafar færa fyrir
dómara . . . og skal hann eiga
k „inhald á bls. 25.