Morgunblaðið - 16.02.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1967.
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
Daggjöld kr. 300,00
og kr. £,50 á ekinn km.
SENDUM
MAGIMÚSAR
SKIPHOLTI21 símar 21190
eftirlokonsimi 40381 *”
1-44-44
\mium
Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
LITLA
bílnleigun
Ingólfsstræti 11.
Hagstaett leigugjald.
Bensín innifalið í leigugjaldi.
Sími 14970
BÍLALEIGAN
VAKUR
Sundlaugaveg 13. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
IM/uujœp'
RAUOARÁRSTIG 31 SIMI 22022
BÍLALEIGAN
EKILL sf.
Kópavogi.
Sími 40145
PÁSKAFERDIR
1967
RHODOS
16 DAGAR . 19. MARZ
• Trúarjátning
Lesandi skrifar:
„í*ar sem mjög hefur verið
rætt um trúarleg efni í dálkum
Velvakanda upp á síðkastið, og
ennfremur að talsverður styr
hefur staðið um kennslubæk-
ur fyrir börn, langar mig að
leggja orð í belg.
Ég hef hér fyrir framan mig
litla bók, á titilblaði stendur:
Biblíusögur fyrir barnaskóla,
seinna hefti. Steingrímur Bene
diktsson og Þórður Kristjánsson
tóku saman. Bókin er gefin út
af ríkisútgáfu námsbóka 1966.
Á bls. 4 er trúarjátning með
skrautlegu letri, en einhvern-
veginn gat ég og get ekki sætt
mig við það orðalag sem þar
er notað. Þar stendur að Jesús
Kristur hafi verið „píndur und
ir Pontiusi Pílatusi“, en í nið-
urlagi er talað um „upprisu
holdsins“.
Þegar ég var tekin í krist-
inna. manna tölu var okkur
kenrtt að segja að Kristur héfði
verið „píndur á dögurh Pontí-
usar Pílatusar" og okkur var
innrætt að trúa á „upprisu
dauðra", og kemur það vel
heima við það sem öðru fólki
sem ég hef rætt þetta mál við,
var kennt á unga aldri. Þar á
meðal er kona á níræðisaldri,
stálminnug og vel ern, en- lang
amma hennar kenndi henni trú
arjátningu.
Ég er að vísu ekki guðfræð-
ingur, en mun hafa uppfræðslu
■um kristinfræði vel í meðallagi.
Get þó hvergi séð eða fundið
heimildir fyrir því að Kristur
hafi verið píndur undir téðum
Pílatusi. Og því spyr ég:
Hvenær var trúarjátningunni
breytt, og af hverjum? Og hvað
an kemur þeim mönnum heim-
ild til að breyta þeirri játningu
sem flestir kristnir íslendingar
hafa gefið á kirkjugólfi í viður
vist safnaða öld fram af öld?
Trauðla hafa prestar kennt
hana ranga um langa tíð.
En hvað er rétt í þessu efni?
Svari þeir sem vita.
Stefán L. Pálsson,
Akranesi“.
• Þrír hópar
Guðrún Jacobsen, skrifar:
„Herra Velvakandi.
í þætti yðar í gær, 7. febrúar,
var athyglisverður pistill eftir
Úlf Ragnarsson, lækni. Hann
skorar á þá, sem þora, að skjóta
á Golíat-andstyggðina, sem
grasserar í nútímaþjóðfélagi:
Fyllirí, barsmíð, sálsýki og mis
þyrmingar.
Það er nú meira, hvað áfeng
ið þarf að líða fyrir syndir
mannanna þessa síðustu og
verstu tíma. Aldrei er bílræf-
illinn lammn, þegar stjórnandi
hans ekur á mann og drepur
hann.
Það er nú einu sinni stað-
reynd, að sumir menn éta sjálf-
um sér til vansa og aðrir hella
einhverju oní sig öðrum til ó-
þæginda eða tjóns.
Fólkinu, sem dreypir á áfengi
má skipta í tvo hópa. Annar
hópurinn er annað hvort sára-
fámennur eða svo hæverskur,
að hann lætur lítið á sér bera
undir vissum kringumstæðum.
Hinn hópurinn er fjölmennari.
Meðlimir hans þora ekki fyrir
sitt auma líf að vera einir með
sjálfum sér, enda ekki von. Þeir
yrðu blátt áfram myrkfælnir.
Þessi hópur er ekki aðeins
snauður af hugsunum heldur
líka af tillitssemi og sómatil-
finningu. Það er hvorki hægt að
líkja honum við svín eða
hænsni — það væri móðgun
við þessar tvær dýrategundir.
Oftast endar svo hópurinn vöku
líf sitt um nætur með því að
öskra — og væri vissulega hægt
að fyrirgefa hljóðin, ef þau
væru skóluð sem slík. Milli
þess sem þessi lýður öskrar,
klæmist hann, slæst eða raskar
heimilisfriði.
Og við heimskan lýð er ekk-
ert hægt að gera. Hann er von-
laus, þótt tekið sé af honum
brennivínið eða honum kennt
að drekka það eftir sálfræðileg-
um kúnstum bandarískra há-
skóla. Það á bara að aflífa hann.
Nú, nú. Úlfur Ragnarsson
kveðst ekki hafa farið í bíó í
heilt ár, en þá gubbaði hann.
Ég hef ekki séð fullorðins-
sýningu í bíói í sjö ár — og
ekkert gubbað. Þó varð mér
stundum óglatt, þegar ég leit
útstillingar kvikmyndahúsana
hér í Austurstræti — myndir af
heimskulegum vöðvafjöllum og
ógreindarlegum kynþokkadís-
um berrassa sig út á heims-
frægð og heimilispeninga. Það
sama er á boðstólum í bókum,
tímaritum og leikritum. — Þau
fjalla um kynfýsn, öfugugga-
hátt, pyntingar og morð. Þetta
er eitthvað sem nefnist nýir ism
ar, stílar eða framúrstefnur í
bókmenntum og öðrum listgrein
um.
Svo furða menntamenn sig á
ólifnaði og ört vaxandi glæpa-
hneigð almennings.
Og er nú svo komið að mann-
fólkinu má skipta í þrjá hópa,
og kemur brennivínið þar
hvergi nærri.
Einn hópurinn gengur fram
hjá særðum og hungruðum flæk
ingsketti á veginum og gerir
ekki neitt. -
Annar hópurinn gengur líka
fram hjá honum — en heimtar
að hann sé skotinn.
Þriðji hópurinn stúderar kött
inn í krók og kring, labbar svo
heim til sín — og skrifar ádeilu-
verk á hina hópana tvo.
Guðrún Jacobsen".
• Jurtafæða
Lesandi skrifar :
„Mig langar til að færa Nátt
úrulækningafélagi Reykjavíkur
þakkir fyrir það framtak að
hafa sett upp matstofu, í vist-
legum húsakynnum í gamla Hót
el Skjaldbreið. Síðan matstofan
á Skálholtsstíg hætti störfum,
hefir ekki verið völ á opinber-
um matsölustað, þar sem fyrst
og fremst er lögð áherzla á
neyzlu mjólkur og jurtafæðis,
svo og ávaxta. Þeir sem vilja
við og við hvíla magann frá hin
um venjulega þunga mat, hafa
því ekki átt í nein hús að venda,
fyrr en nú.
Það halda margir að mjólkur-
og jurtafæði sé dýrt, og varð ég
því mjög undrandi, þegar ég
komst að raun um, að þarna er
hægt að fá góðar og vel úti-
látnar máltíðir og einstaka mat
arskammta, fyrir mjög lágt
verð.
Matargestur á
Matstofu NLFR“.
• Borðfánar
1 á Hótel Sögu
Lesandi skrifar:
„Einn er sá veitingastaður
hér í borg sem ég hefi öðrum
fremur ánægju af að sækja, en
það er „Grillið" .á Hótel Sögu.
Á þeim stað er sérlega lipur
afgreiðsla Qg yfirleitt er þar af
bragðs gott kaffi á boðstólum,
sem gestir njóta á sérstakan
hátt, ekki hvað sízt sökum
skemmtilegs umhverfis og fag
urs útsýnis.
Eitt af því sem mér finnst
prýða „Grillið" eru hinir fjöl-
breyttu þjóðfánar sem setja
mikinn svip á borð þessa vist-
lega salar. Þetta gerir staðinn
því ánægjulegri til að bjóða
með sér þangað erlendum kunn
ingjum.
Fyrir fáum kvöldum vorum
við nokkrir íslendingar þarna
samankomnir ásamt tveimur
vinum okkar frá Jórdaníu. Til
þess að gera dvöl okkar ánægju
legri þá óskuðum við eftir því
við einn þjóninn að fá Jórdan-
íufánann á borðið til okkar.
Þjónninn tók málaleitun okkar
mjög vinsamlega, en kom aftur
að vörmu spori og kvað þenn-
an fána því miður ekki vera
í eigu hótelsins. Við óskuð-
um þá eftir fána frá einhverju
öðru arabisku landi, en það var
sama sagan. Það fyrirfannst eng
inn fáni frá þeim ágætu lönd-
um.
Okkur datt í hug að ef til
vill v i stjórnendum Hótel
Sögu á einhven hátt í nöp
við Arabalöndin þar eð þeir
virtust hafa þama flesta aðra
þjóðfána, fremur en fána þess-
ara landa.
Sl. haust hafði hótelstjóri frá
Jerúsalem nokkurra daga dvöl
á Hótel Sögu. Hann hafði orð
á þessu sama er við drukkum
eitt sinn saman kaffi í „Grill-
inu“.
Nú er það von okkar að hótel
ið ráði bót á þessari vöntun
hið bráðasta svo að það fái
ekki það orð á sig frá sumum
erlendum gestum, að þeim finn
ist þeirra fánar hjá settir á hinu
glæsilega hóteli.
E. K-
• Hægri — vinstri
Ófrjótt þras fram og til
baka um „stórmálið“, hvort
vikja skuli til hægri eða
vinstri á vegum, virðist ætla
að verða eitt af eilífðarmálun-
um hér í dálkum Velvakanda,
líkt og hin einu og sönnu ei-
lífðarmál. Málið var eiginlega
löngu afgreitt í þessum dálk-
um, — að ekki sé nú talað um
lögiega og endanlega af-
greiðslu Alþingis, svo að ill-
skiljanlegt er, af hverju það
blossar nú upp aftur. Ætlast
menn til þess, að Alþingi
breyti ákvörðun sinni? Hefur
nokkuð nýtt komið fram, sem
geti réttlætt það?
Um þessar mundi er Velvak
andi að drukkna í bréfum
fólks, sem ýmist mælir með
hægrihandaraikistri eða gégn,
og verður nú ekki fleira birt af
þeirn að sinni. Þegar málið Var
til umræðu hér í fyrra skiptið,
gerðust sumir all-stórorðir.
Minnir mig, að jafnvel hafl
verið sagt, að vegir landsins
mundu fljóta í blóði! Skyldum
við ekki hafa frétt af því, ef
svo hefði orðið í þeifti löndum,
sem hafa breytt y^ir til haegri-
handaraiksturs á umliðnum
áratugum? Einnig nú hefur
borið á því, að andstæðingar
breytingarinnar eigi erfitt með
að ræða þessi mál ofstækis-
laust. Og hvaðan kemur þeim
heimild eða boð til þess að
tala „í nafni alþjóðar“?
Það, sem hér á að gerast, er
einfaldlega hið sama og ann-
ars staðar hefur verið að ger-
ast og á að gerast ( t. d. í Sví-
þjóð). Að þessu leyti a. m. k.
verðum við að semja okkur að
háttum annarra þjóða, og allt
tal um, að ísland sé svo ein-
angruð eyja, að breyting sé
óþörf, er hreinlega út í hött.
Menn virðast hengja sig aftan
í þá hugmynd, að aldrei verði
mikið um það, að erlendir
menn, sem hingað komi, taki
bíla sína með, né heldur að ís-
lendingar hafi bíla sína með til
útlanda. Jafnvel þótt svo væri,
virðast menn gleyma því, að ae
algengara verður, að ferða-
menn leigi sér bíla, þegar þeir
eru á ferð erlendis. Einkabíla
sína skilja menn eftir heima,
en byrja á því að taka sér bíl
á leigu, um leið og þeir koma
til landsins, sem ferðast á um.
Vitað er, að slíkt færist mjög
mikið í vöxt meðal Íslendinga,
sem erlendis ferðast, að ekki
sé talað um útlendinga, sem
hingað koma.
Hættan felst einmitt í því,
að gerólíkar umferðarreglur
gildi í hinum ýmsu löndum
heims, þegar allar samgöngur
eru orðnar greiðari og ferða-
lög erlendis ru ekki lengur
foréttindi efnafólks, heldur
sjálfsagður þáttur í orlofi og
sumarleyfum alls almennings.
Sér það hver maður í hendi
sér, hve mismunandi umferð-
arreglur eru þegar orðnar
stórhættulegar, og þær eiga
áreiðanlega ftir að verða enn
hættulegri, þegar viðskipti
þjóða aukast enn meira, eins
og augljóst er að þær gera.
Þróunin stefnir greinilega í
þá átt, að allar þjóðir heims
taki upp hægrihandarakstur,
enda er sú regla á góðum vegi
með að verða algild. Þeir, sem
halda, að alls konar útúrboru-
háttur og sérvizka eigi skylt
við frumleg þjóðlegheit, sem
nauðsynleg séu til þess að að-
greina okkur frá öðrum þjóð-
um í heimi framtíðarinnar,
verða að gera svo vel að finna
upp á einhverju hættuminna
„séreinkenni" til þess að halda
í. — Allt nöldur og nudd um
ákveðinn hlut er líka þýðing-
arlaust úr þessu.
Bezt að auglýsa í l\lorgunblaðinu
-7-
NOREGUR
9 DAGAR . 21. MARZ
L0N00N
8 DAGAR . 25. MARZ
FEROASKRIFSTOFAN LÖ N D & LE i-Ð I.R H F.
ADAtSTSATI • BITKÍAVlR $|MA« ýílll J0Í00