Morgunblaðið - 31.03.1967, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. MARZ 1967.
Mötuneytisstjóri
óskast frá 1. júní til að stjórna 3—400 manna mötu-
neyti í Straumsvík. Umsóknir sendist skriflega.
ÍSLENZKA ÁLFAFÉLAGIÐ H.F.
Strandgötu 8—10, Hafnarfirði.
Kona óskast
til eldhússtarfa strax.
Upplýsingar í síma 37737.
Múlakaffi
Til fermingargjafa
Nýkomið sloppar, undirkjólar, náttkjólar og slopp-
ar (sett), náttföt, millipils, töskur, seðlaveski, slæð-
ur, skinnhanzkar og m. fl.
Hatfa og Skermabúbin
Framhald af bls. 10.
þarna, og eitthvað höfðu leitt
hugann að fiskistofninum við
Vestmannaeyjar, bar saman
um, að varpan ylli miklu
minna tjóni en netin að ekki
sé talað um nótina.
Togbátarnir koma*t ekki
uppá hraunkargana, sem fisk
urinn hrygnir á og þeir geta
ekki náð fiski uppí sjó.
Löggj afinn er ekki alvitur
og honum er oft vandi á hönd
um og hefur margs að gæta,
en þeir nefndu mér þarna
hlálegt dæmi um réttlæti
heimsins, sem birtist í mörg-
um myndum.
HÖT4L
/A<iA
SÚLNASALUR

r LOKAD IIEI i EINKASAI IKVOLD 1 iNA HKVÆMIS i

Árshátíð Alþýðuflokksins.
MÍMISBAR OPINN FRÁ KL.Í9
haaumammmd
Það var eitt sinn að þeir
tóku á einum sólarhring —
tivö þúsund og sjö hundruð
tonn — af ýsu við Elliðaey í
nót. Ýsan var misjöfn og
frystihúsin réðu heldur ekki
við að nýta þetta magn og
meira en helmingur þessa afla
fór í gúanó. Sama daginn var
trollbátur sektaður fyrir að
veiða fimm tonn af þorski og
löngu, þarna skammt undan.
Vel haldið á kortunum.
Jónas Jónsson frá Stokks-
eyri er einn af frammámönn-
um í Eyjum. Hanin veitir for-
stöðu verzlun Gunnars Ólafs-
sonar, sem Vinnslustöðin á nú,
greiðslu Eimskip og fleira hef
ur hann umleikis og meðal
annars gerir hann út bát á-
samt formanni bátsins. Það
var ekki launungarmál hjá
þeim útvegsmönnum, sem ég
talaði við að bátur þeirra fé-
laga, Baldur, hefði verið einn
af þremur bátum Vestmanna-
eyinga, sem ekki þurftu á út
gerðarláni að halda í vertíðar
byrjun. Baldur er gamall bát
ur (1046 eða 47?) tuttugu ára
eða svo, og að því er mig
minnir 60 tonn á sfærð. A
skrifstofu Jónasar standa
tveir stólar hlið við hlið. Þetta
eru gamlir stólar með slitn-
um skinnsetum og í þeim
sátu ekki minni bógar en
Gunnar ólafsson og Jóhann
Þ. Jósefsson. Sameignarmenn
um langa hríð og stjórnendur
Gunnars Ólafssonar og Co.
(stofnað 1910) og fleiri fyrir
tækja í Eyjum, og báðir þjóð
kunnir menn. Ferill Jóhanns
Þ. Jósefssonar var furðulegur.
Hann hófst upp úr umkomu-
leysi til æðstu starfa í þjóð-
félaginu. Naut engrar skóla-
göngu, en talaði þó ágætavel
fjölda tungumála og kunni
forn kvæði og sögur utanbók-
ar og var sögufróður mjög og
hyggindi hans í fjármálum
eru alkunn. Gunnar Ólafs-
son var af aldamótakynslóð-
inni frægu, mikill maður fyr
ir sér og ekki hlífisamur,
hvorki sjálfum sér né þeim
BRÆÐURNIR KAMPAKÁTU -------TEIKNARI: JÖRGEN MOGENSEN
KVIKSJÁ w-v- FRÓÐLEIKSMOLAR
Tilviljun hefur ráðið því, að
við fengum hugmynd um
fyrstu glösin sem gerð voru.
Tutmoses m lét höggva á
veggiinn í grafhvelfingu sinni
lýsingu á hernámi einnar
borgar árið um 1500 f. Kr. Þar
segir: „Frá ströndum Fönikíu
komu grænir steinar, mjög
dýrmætir, því þá var hægt að
bræða.“ í þessum orðum er
inu. Frá næstu 200 árum hafa
fundizt við uppgröft fallega
málaðar glerkönnur og aðrir
hlutir úr gleri. Glerið kom til
með að tákna eitthvað fallegt
og gott trúarlegs eðlis fyrir
Egyptana. Það var álitið að ef
glerkrús fylgdi liðnum manni
í gröfina, þá ætti hann vísa
upprisu.
álitið að felist lýsing á gler-
sem mótþægðu honum.
Ég spurði Jónais, hvort hon
um fyndist aldrei neinn sitja
þarna í stólunum, þegar hann
væri einn að vinna á skrif-
stofunni á kvöldum. Ekki
vildi hann kannast við það, en
sagði að það myndi ekki
hræða sig þó að hann yrði
þeirra var. Lifrasamlagið, sem
Jónas veitir forstöðu var stofn
að 1912 og er samlaigsfélag út
gerðarmanna. Það er auðvit
að ekki gott að fullyrða neitt
um það hvað sé mest í þess-
um stóra heimi, sem við lif-
um í, en fróðir menn telja
þetta stærstu lifranbræðslu í
heimi. Vinnslugetan er 175 ton
á sólarhring og lýsisgeymarn-
ir taka 2500 tonn og nýtingin
er 63-64% og mun hvergi
meiri hérlendis, einnig hef-
ur þarna náðst góður árangur
að sögn í vítamínauðgi lýs-
isins.
Samvinna útvegsbændanna
í Eyjum um mörg hagsmuna
mál sín er athyglis verð mjög.
Jónas, sem er manna fróð-
astur um atvinusögu seinni
ára í Vestmannaeyjum, þar
sem hann hefur svo lengi
verið með í leiknum, telur eng
an einstakan manin eiga meiri
þátt 1 að stofna til samvinnu
útgerðarmanna um margt,
sem sjáanlega var hagkvæm-
ara að reka í félagi, heldur
en Viggó Björnssom, banka-
stjóra Utvegsbankans í Eyj-
um. Viggó var sonur Björns
Jenssonar, Sigurðssonar bróð
ur Jóns Sigurðssonarjog seg-
ir Jónas að Viggó hafi verið
mikill mætismaður en ekki
allra.
Jónas fór ekki dult með
það, að hann teldi óánægju
margra útgerðarmanna og
skipstjórnar manna oft orka
tvímælis. Það væri að vísu
rétt að þegar bátar væru
keyptir í milljóna skuld eða
illa haldið á spilunum, þá
væri þungt undir fæti, en það
væri æði oft sjálfskaparvíti,
og hann fengi ekki annað séð,
en margir þeirra, sem mest
börmuðu sér lifðu ágætu lífi.
Jónas tekur í nefið og hafa
honum að sögn allir hlutir vel
farnast.
Það var þungbúið laugar-
dagskvöld roeð tildragelsi
helgarinnar hjá sumum, en
ágjöf og puði hjá öðrum. Ég
reikaði um við höfnina. Það
var verið að landa loðnu og
fiski við allar bryggjur, það
glampaði á gula sjóstakka,
vélar vóru í gangi, spil urguðu
og bílar voru á ferð. Þó að
áliðið væri kvölds iðaði þann-
ig allur hafnarbakkinn frá
Friðarhöfn og austur úr af lífi
og starfi.
Ég rakst á ungan mann á
hlaupum niður bryggjuna og
bar kennsl á hann. Þetta var
skipstjórinn á Ver 60 tonna
bát. Hann var að fara út á
trolL
— Þú ætlar að leggja I
hann, þó hann spíii ekki veh
Þeir segja á línubátunum að
það sé kominn haugasjór.
— Hann getur verið ágætur
austur í Meðallandsbugt.
— Hvað ertu lengi að baksa
þangað?
— Eina átta tíma.
— Hvað gerirðu, ef hann
hvessir á þig þar?
— Held sjó þar til hann
lægir.
Það er svo sem líka lif að
halda sjó á 60 tonna kopp
austur í Meðallandsbugt,
menn drepast ekki úr aum-
ingjaskap á meðan. Leið þess
um unga manni ver, en þeim
herrum jafnöldrum hans, sem
voru nú um þetta leyti að
ganga á öldurhús í Reykja-
vík og vöknuðu grúttimbraðir
á mánudagsmorgni og
skreiddust við illan leik á
skrifstofuna kl. 10.
í glampanum af vitaljósinu
á enda hafnargarðsins sá, ég
að sæ dreif yfir bátinn. Hann
hvarf út í myrkxið og ég
fylgdist með honum í hugan-
um þar sem hann hjakkaði
austur hafið, í suðvestan öldu
norðan brælu og svörtu
skammdegismyrkri ,la