Morgunblaðið - 09.04.1967, Blaðsíða 11

MORGUNBL.AÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. APRÍL 19«T.
11

en sá strax eftir því, bað mig
afsökunar og sagði: Þarna
sérðu Svetlana, hvað þú hef-
ur gert mér. Þú kemur mér
til að koma fram við þig eins
og skepna.“
Hún sagði vinum sínum í
Indlandi einnig frá því, að
flestar sögur, sem sagðar
hefðu verið af stormasömu og
öfgafU'llu fjölsikyldulífi Stal-
íns, ættu við lítil eða engin
rök að styðjast.
En Svetlana kom ekki til
og tvö hjónabönd. Hann var
vel menntaður og vitur mað-
ur og heimili þeirra í Mosikvu
varð miðstöð indverskra
kommiúnista, er komu til Sov-
étríkjanna einhverra erinda.
Einn þeirra, þingmaðurinn, dr.
Lohia, — sem að imdanförnu
hefur staðið fyrir gagnrýni á
indversku stjórnina vegna
máls Svetlönu, — hefur látið
svo um matlt, að Svetlana
hafi verið hrífandi húsmóðir
og frábær matreiðslukona.
JÉ

Indlands til þess að tala máli
föður síns — hún minntist
sárasjaldan á hann og fjöl-
skyldan í Kalakankar ræddi
lítið um hann að fyrra bragði.
Hún leit fyrst og fremst á
Svetlönu sem ekkju Brijesh
Singh, — konu„ er hann hafði
elskað og elskaði hann og
syrgði.
Þegar Brijesh Singh kom til
Moskvu árið 1964 og kynnt-
ist Svetlönu, átti hann að
baki sér stormasaman æfiferil
7. júlí árið 1938 fékk Svet-
lana stutt bréf frá föður sín-
um, þar sem hún var að sóla
sig á Krímsskaga. „Litla stúlk
an mín. Ég fékk bréfið þitt.
Þakka þér fyrir fiskinn, sem
þú veidðir, — en kæra litla
húsmóðirin mín — sendu mér
ekki fleiri fiska. Margir koss-
ar frá pabba.“
Svetlana ásamt móður sinni, Nadeschdu Allilujevu, sem Stal-
in var kvæntur í þrettán ár. Árið 1933 lézt hún — og var
sagt að hún hefði framið sjálfsmorð.
útrunnið. Hún hafði orðið að
skilja eftir vegabréf sitt í
sovézka sendiráðinu og án
þess gat hún ekkert farið.
Eftir heimsókn sendimanns-
ins, segir Suresch Singh, „var
Svetlana óvenju döpur. Hún
hafði jafnvel við orð, að hún
mundi fleygja sér í Ganges,
ef hún yrði neydd til að
hverfa frá Indlandi.“ Skömmu
Stalín og Nadescha AUilujeva, móðir Svetlönu. Myndin er tek-
in árið 1929, er þau voru í skógarferð.
Fjölskylda Singhs er fyrr-
um furstætt, sem Bretar öðl-
uðu fyrir um 118 árum og
veittu yfirráð yfir litla fursta
dæminu Kalakankar, sem 208
lítil þorp, með samtals fimm
þúsund íbúum, tilheyrðu.
Bróðir hans, Suresch Singh,
er nú húsbóndi í tuttugu her-
bergja furstahöll fjölskyld-
unnar við mót fljótanna Gang
es og Ufer. Þar stráði Sveltana
ösku manns síns á jóladag,
við bænalestur indverskra
presta.
Hún dvaldist í Kalakankar
í ellefu vikur og vildi gjarn-
an vera þar áfram. Læknir
fjölskyldunnar, dr. Nager,
segir, að hún hafi verið ró-
leg og friður í sál hennar. —
Hún leitaði gjarnan uppi ró-
lega og afskekkta staði, til
þess að geta hugsað í friði.
Hún virtist aldrei mjög kát
— og heldur ekki mjög
hrygg.“
Dr. Lohia segir um Svet-
lönu, að hún hafi aldrei lát-
ið mikið á sér sjá geðbrigði,
hvorki sorg né gleði — en
þroska, umburðarlyndi og
erfiðleikar undanfarinna ára
hafi gefið henni yfirbragð
mildi.
Svetlanda hafði upphaflega
fengið heimild sovézku yfir-
valdanna til að dveljast í
Indlandi í þrjá mánuði. Þeg-
ar leið að því, að hún yrði
að hverfa heim, kom sendi-
maður frá sovézka sendiráð-
inu í Nýju Delhi til Kalakank
á, að dvalarleyfið væri senn
rangt hjá mér að kanna ekki
til hins ýtrasta alla mögu-
leika ti'l að setjast að í Ind-
landi, en ég var of þreytt og
kjarklaus til að ræða málið
frekar. Það er sem örlögin
hafi snúizt gegn mér.“
5. marz kvaddi Svetlana
gestgjafa sína í Kalakankar
og fór flugleiðis til Nýju
Delhi. Hún fór rakleitt til
heimilis sovézka verzlunar-
fulltrúans og var þar yfir nótt.
Morguninn eftir kom bifreið
frá sendiráðinu og sótti hana,
Þegar þangað kom rétti Ivan
Benediktsi senidherra, henni
vegabréfið hennar, sýnilega
ánægður og óskaði henni
góðrar heimferðar. Síðan var
ekið með hana til bústaðar
hans, þar sem hún skyldi
bíða brottferðar.
En þetta sama kvöld var
haldið kvöldboð á heimili
Svetlana sjö ára að aídri
fangri föður síns. Myndin var
tekin i fochi við Svartahafið
árið 1933.
seinna var hún við brúðkaup
í Allahabad og hitti þar dr.
Lohia meðal gesta. Hún sagði
ar, til þess að benda henni
honum, hvernig komið var:
„Ég sagði við hana, að við
skildum berja það í gegn að
hún fengi dvalarleyfi í Ind-
landi, — en hún svaraði:
Það „væri væri tilgangslaust,
lífið er ekki þannig, að það
gæti borið árangur."
Seinna skrifaði hún dr.
Lohia, „Ef til vill var það
sendiherrans fyrir Sacharov,
marskálk, einn af yfirmönn-
um sovézka hersins, sem var
í heimsókn í Indlandi. Örygg-
isverðir höfðu öðru að sinna
en því að vaka yfir félaga
Allelujevu — og meðan setið
var undir borðum, notaði
Svetlana tæikifærið — sætti
lagi að hringja á leigubifreið
og fór út úr húsinu, aðeins
klædd léttum kjól, án nokk-
urs farangurs. Er hún var
sezt upp í bifreiðina sagði
hún: Gjörið svo vel að aka til
bandaríska sendiráðsins.
Þremur klukkustundúm
seinna var hún komin um
borð í fhigvél og var á leið
til Evrópu til Vesturheims,
sem hún hafði í rauninni
alltaf óttazt. Hvað framund-
an var, hafði hún ekki hug-
mynd um.
Hiil&filSilt ...................
Á árunum 1945-53 voru þeir
sárafáir í Sovétrikjunum, sem
gátu leyft sér þann munað að
hafa bifreið til umráða. Þeir
eru raunar fáir enn þann dag
í dag, aðallega embættismenn
og flokksforingjar. En Svet-
ana bafði sinn einkabíl á
þeim árum og barst töluvert
á, miðað við sovézkan mæli-
kvarða.

TSI sölu
4ra herbergja íbúð við Gnoðavog. í íbúð-
inni eru tvær sólríkar stofur og tvö svefn-
herbergi. 3ja herbergja íbúð við Vífils-
götu.
Sigurður Reynir Pétursson hrl.
óðinsgöu 4. — Símar 21255 og 20750.
íbúð — staðgreiðsla
Höfum kaupanda að 5—7 herbergja íbúð,
sem mest sér, eða góðu einbýlishúsi. Um
mikla útborgun getur verið að ræða og
allt að staðgreiðslu.
EIGNASALAN, REYKJAVÍK.
Þórður G. Halldórsson, sími 19540 og 19191
Ingólfsstræti 9. Kvöldsími 51566.
114 tonn seldust
fyrir 80 þús. mörk
Hafnarfjarðartogarinn Sur-
prise seldi afla sinn í Bremer-
haven í Þýzkalandi í gærmorg-
ua
Var hann með 114 tonn, sem
seldust fyrir 80 þúsund mörk.
Bezt að auglýsa
í Morgunblaðinu