Morgunblaðið - 04.06.1967, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 1967.
—jtjornu-
óLipiÁ
EFTIR
KRISTMANN
GUÐMUNDSSON
I»eir höfðu ekki annan farang-
ur en sína ferðatöskuna hvor,
og ómar tók þær sjálfur úr
geymsluhólfinu. Eins og hann
hafði grunað, varð bílstjórinn
forviða er honum skildist að þeir
aetluðu ekki lengra En Míró
fékk honum nokkra dollara, og
snerti enni hans með hægri lófa
sínum. „Þú ferð þegar í stað
sömu leið til baka,“ mælti hann
ákveðnum rómi. „Og er þú kem
ur heim til þín, hefurðu gleymt
því algjörlega að þú hafir
nokkru sinni séð okkbr.“
Maðurinn hlýddi skipuninni
orðalaust, og var að nokkrum
mínútum liðnum horfinn sjón-
um þeirra. En þeir gengu aftur
fram á Stapann, þangað sem þeir
höfðu áður verið, og Míró brá
upp tæki sínu. „Diskurinn hefur
nú samband við okkur, og kem-
ur hingað innan stundar. Ef svo
skyldi hittast á að einhver sjái
hann af veginum, mun þeim hin
um sama ekki verða trúað, þótt
hann segi frá því. Og ef reki-
stefna verður út af hvarfi okk-
ar, fellur hún fljótt um sjálfa
sig, því að ekki er við neitt að
styðjast."
Míró Kama hafði naumast
sleppt orðinu er Ómar heyrði
léttan þyt í lofti, og sá dökkt
flykki nálgast úr norðurátt. Það
leið hægt niður á melinn,
skammt þaðan sem þeir stóðu.
Var þar kominn einn af hinum
margumræddu fljúgandi disk-
um: kringlótt far, ekki ólíkt
snældusnúð í laginu ,og á að
gizka fimmtán metrar að þver-
máli, en sjö til átta á hæð. Opn-
uðust nú dyr á þeirri hlið hans
er að þeim snéri, og var þar
rennt niður stiga. Innifyrir var
bláleit birta, en maður kom
fram í dyraopið, lagði saman
lófaria á brjósti sér, og brosti
vingjarnlega. Var hann bersýni-
lega af sama kynþætti og Míró.
Þeir skiftust á nokkrurn orðum,
á ómljúfu tungumáli, en síðan
spurði Miró Ómar Holt, hvort
hann væri enn sama sinnis, og
hefði hugsað málið nógu vel.
Er Ómar svaraði því játandi,
hélt hann áfram: „Þetta er vinur
minn og frændi, Lenai Dorma,
geimsiglingafræðingur og við-
kunnur ferðalangur; munum við
jafnan öruggir undir hans hand-
leiðslu.“
Ómar Holt var raunverulega
hugrakkur maður, en þó fann
hann til fiðrings í brjóstholinu,
er hann gekk upp stigann og
steig inn í diskinn, ásamt félaga
sínum. Lokuðust dyrnar þegar á
iungir
velja
VAIASH
hreinna ávaxtabragð frá i®?
hæla þeim, en Míró Kama leiddi
hann inn í allstóran sal, og að
glugga einum kringlóttum, er
var um sjötíu centimetrar í þver-
mál. Sá hann þá að diskurinn
var þegar kominn á loft, og
hvarf landið undir þeim á svip-
stundu; var sem jörðin ylti af
stað eins og risavaxin kúla, og
eftir andartak voru þeir komnir
i svimandi hæð. Ekki fann hann
til neinna óþæginda af ferðalag-
inu, því að svo stöðugur var disk
urinn sem stæði hann enn á
melnum,
Míró hafði staðið þögull við
hlið hans, en nú mælti hann:
„Þetta litla skip okkar getur
ekki farið á milli stjarnanna, en
er af þeirri tegund sem notuð
er til könnunarflugs í sólkerf-
unum. Til geimferða eru höfð
miklu stærri skip, og eitt þeirra
bíður okkar hér miðja vegu
milli Mars og Jarðar. Við nálg-
umst það óðfluga. — En líttu nú
til heimkynna þinna í kveðju-
skyni, því að bráðum verður
Jörðin lítið stærri en aðrar
stjörnur himinsins."
Ómar starði orðlaus og hug-
fanginn á hnött þann, er hafði
alið hann fram að þessu. Það var
sem diskurinn stæði kyrr í
geimnum, en Jörðin sveiflaðist
burtu á svo ægilegri ferð, að
því var líkast sem hún bráðn-
aði niður í myrkrið. Eftir ótrú-
lega skamma stund var hún að-
eins stór og leiftrandi stjarna.
Þá tók Míró í hönd hans og
leiddi hann þvert yfir salinn að
öðrum glugga. Sá hann þá að
þeir nálguðust mikið, aflangt
ferlíki, sveipað daufum, græn-
leitum bjarma; það var ekki
ósvipað fjalli.
„Þetta er stjörnufarið okkar,“
mælti Míró Kama. „Það-er, eftir
ykkar máli fimmtán hundruð
metrar á lengd, átta hundruð á
hreidd, en sex hundruð á hæð.
Engar hættur, sem við þekkjum
í geimnum, fá grandað því, og
vélar þess geta haldið áfram
stanzlaust í þúsund ár, að
i
— Mamma, má ég ekki eiga þetta pils þar til ég verð 17 ára?
hvar sem er, jafnvel á glóandi
hnetti, án þess að verða fyrir
skemmdum, og ekkert aðdráttar-
afl getúr haldið því. Engin gerð
skipa er jafnhentug til langferða
og þessi, enda hefur evrið mest
smíðað af þeim síðustu aldirn-
ar. Um borð er hægt að veita
sér öll hugsanleg þægindi, og
öryggið er algjört."
„Mikill farkostur er þetta!"
sagði Ómar Holt og gat ekki
leynt undrun sinni.
„Hnattasambandið á þó miklu
stærri skip, sem aðallega eru
höfð til flutninga, þegar bjarga
þarf í'búum og menningararfi
deyjandi hnatta. Þau á einnig að
nota í hinni fyrirhuguðu ferð
til nærliggjandi vetrarbrauta, er
nýlega hefur verið samþykkt
að takast á hendur“.
„Hefur þá aldrei fyrr verið
farið á milli sólnahverfanna?‘“
„Talið er að hingað hafi kom-
ið vitsmunaverur frá öðrum
vetrarbrautum, en hnattasam-
bandið veit ekki til þess að
nokkurt skip hafi farið héðan.
, Að vísu voru til háþróuð mann-
minnsta kosti. Það getúr ’ent kyn, er kunnu á geimsiglingar,
Palma
vindsœngur
er ungversk
gœðavara
Laugavegi 13.
S"
1 dag er
K AFFIK YNNIN GIN
í verzluninni
VÖRÐUFELL, Hamrahlíð 25
(mánudag)

O. JOHNSON & KAABER HF.
BERNINA
- öí

löngu áður en það samband var
stofnað. Saga sumra þeirra er
glötuð að mestu, og annarra
óljós. Þó munu Verðir Hinna
Æðstu Fræða kunna skil á þeim
öllum, en þeir segja ekki al-
menningi frá því“.
„Hverskonar verur eru Verð-
ir þeir?“ spurði Ómar Holt.
„Menn eins og við, nema
miklu þoskaðri andlega, svo að
sumir þeirra mega teljast guð-
menni, og hafa samskipti við
þjóna Guðdómsins á æðri til-
verustigum."
Rödd ómars var lág og lotn-
ingarfull er hann spurði: ..Æðri
heimar eru þá til — og líf eftir
líkamsdauðann?"
Míró Kama leil^ á hann með
alvöru í augum. „Já,“ svaraði
hann. „Vitund sem er vöknuð
getur aldrei framar slokknað.
Auðvitað eru til æðri stig lífsins.
Gætirðu hugsað þér að svo væri
ekki? En við erum á neðstu
þrepum þróunarinnar, vinur
minn, og eigum langa leið fyrir
höndurn."
Þeir voru nú komnir fast að
hlið stjörnuskipsins, og allt í
einu smaug diskurinn inn í það,
hélt áfram nokkrar sekúndur
eftir einhverskonar rennibraut
og nam staðar. Dyrnar opnuð-
ust — úti fyrir var fullt dags-
ljós, ekki ósvipað skini sólar.
„Nú verðum við fyrst af öllu
að láta hreinsa okkur utast sem
innst,“ mælti Míró Kama. „Við
megum ekki bera framandi sótt-
kveikjur inn í skipið. Um leið
verður svo heilsufar þitt athug-
að til bráðabirgða. Síðar muntu
fá gagngerða læknisskoðun og
bót allra meina, er kunna að þjá
Þig-“
Þeir gengu eftir alllöngum,
bláhvítum gangi, unz þeir komu
í sal, er líktist lækningastofu.
Tóku þar á móti þeim tveir hvít-
klæddir menn, brosandi og vin-
gjarnlegir. Var þeim félögum
öllum sagt að afklæðast, og síð-
an að leggjast á hægindi, er þar
voru. Annar hvítklæddu mann-
anna kom til Ómars og bar ilm-
andi lófa sinn að vitum hans.
'^eið 'hann þá inn í ljúft svefn-
nók, og vissi ekki af sér fyrri
m sami maður vakti hann og
ékk honum klæði nokkur, önn-
ur en hans eigin. Það var gul-
blár kyrtill, er náði niður á mitt
læri, með löngum ermum, þröng
um að framan, og ferkantað háls
mál, bryddað gyltum borða;
nokkuð þröngar, bronslitaðar
buxur, sem náðu niður á ökl-
ann, en strengurinn hvíldi á
mjöðmunum; dökkgulir sandal-
ar, lagaðir eftir fætinum; og
belti, skreytt eðalsteinum í öll-
um litum regnbogans. Engin
nærklæði fylgdu, en fötin sjálf
voru mjúk eins og æðardúnn á
innra borði.
Heimsfrœg fyrir
gœði, örgyggi og
hve auðve/d hún
er í notkun
ÁSBJÖRN ÓLAFSSON
Gretlisgötu Z
BERNINABÚÐIN
Lækjargötu Z
Sími 24440.