Morgunblaðið - 03.08.1967, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. AGÚST 1967
Séra Jón Skagan, sjötugur
í DAG er séra Jón Skagan, nú-
verandi aeviskrárritari, sjötugur
að aldri. Hann er fæddur 3. 8.
1897 að Þangskála á Skaga. For-
eldrar hans voru Vilhjálmur Jón
Sveinsson og kona hans, Jó-
hanna Sveinsdóttir, og bjuggu á
Þangskála. Jón Sveinsson var
greindur maður og hagyrðingur
góður, fróður um margt og fjör-
maður. Hafði hann og aflað sér
betri m-enntunar en títt var um
bændur í þá daga, og átti hann
margar bækur.
Móðir Jóns Skagan, Jóhanna
Sveinsdóttir, var góð kona og
glæsileg að ytri sýn, vel verki
farin, fyrirmyndar húsfreyja.
Naut hún almennrar hylli.
Ekki voru þau hjón auðug af
veraldlegum fjármunum, enda
var fjölskyldan stór. Áttu þau
fyrir 10 börnum að sjá. Jón
lærði snemma að leggja fram
krafta sína við alla algenga
vinnu, bæði á sjó og landi. Hann
var elztur systkinanna og því
mestar kröfur til hans gerðar.
Hann var t.d. ekki nema 9 ára, er
hann réri fyrst til fiskjar. Og
ekki dreymdi hann þá um það
að „ganga menntaveginn", eins
og það er kallað. En veturinn
1913 var Ludvig R. Kemp, kunn-
ur hagyrðingur, ungMngakenn-
ari í sveit Jóns, og naut hinn
síðarnefndi náms hjá honum í 10
vikur. Mun sú kennsla hafa orð
ið honum notadrjúg , enda var
Kemp góður kennari. Vorið 1914
fór Jón svo, þá 16 ára gamall,
til Akureyrar og hugðist þreyta
próf upp í annan bekk gagn-
fræðaskólans þar. Stóðst hann
prófið með ágætum. Meðan á
gagnfræðanáminu stóð, var
hann studdur fjárhagslega af
föður sínum og bróður, en eftir
að hann settist í 4. bekk Mennia
skólans í Reykjavík haustið
1916, varð hann að sjá um sig
sjálfur að öllu leyti, og var það
ekki baráttulaust. En 1919 tók
hann stúdentspróf, og var pá
skuldugur nokkuð, eins og ekki
mun hafa verið fátítt um unga
menntamenn. Næsta vetur stund
aði hann barna- og unglinga-
kenslu í heimasveit sinni. Haust
ið 1920 innritaðist hann í Há-
skólann, guðfræðideildina, og
lauk hann guðfræðiprófi 1924.
Sama ár giftist hann Sigríði
Jennýu Gunnarsdóttur. Voru
þau hjón gamlir sveitungar,
höfðu leikið sér saman sem börn
og eiginlega tilheyrt hvort öðru
síðan. Frú Jenný (svo er hún
Sextugur:
Baldur Steingrímsson
í DAG er Baldur Þ. Stein-
grímsson, deildarstjóri, sextugur.
Hann er fæddur á AkureyTÍ 3.
ágúst 1907 og voru foreldrar hans
þau Steingrímur læknir Matthí-
asson, Jochumssonar, skálds, og
kona hans, Kristín Þórðardóttir,
Thoroddsen.
Baldur varð stúdent frá
Menntaskólanum á Akureyri
1928 og tók hann síðan stærð-
fræðideildarpróf frá Menntaskól-
anum í Reykjavík vorið 1929.
Hann hélt síðan utan til náms
og stundaði verkfræðinám við
Tekniska Háskólann í Múnchen
og lauk þaðan prófi 1939.
Síðan 1. marz 1940 hefur hann
verið verkfræðingur hjá Rafveitu
Reykjavíkur og innt þar mikið
og heilladrjúgt starf af hendi.
Auk hinna umfangsmiklu verk-
fræðistarfa við Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, hefur Baldur unnið
mikið að málefnum rafveitna
víða um land. Hann var fram-
kvæmdastjóri Sambands ís-
lenzkra rafveitna frá 1954 til
1962 og sat á þeim árum nokkra
samstarfsfundi framkvæmda-
stjóra norrænu rafveitusamabnd
anna sem fulltrúi íslenzkra raf-
veitna.
Baldur hefur setið í stjórn Sam
bands íslenzkra rafveitna frá
1962, lengstum sem gjaldkeri og
séð um útgáfu ársskýrslna þess
frá 1954, auk þess hefur hann
ritað ýmsar greinar í rit S.Í.R.
og ritgerðir eftir hann hafa birzt
í öðrum tímaritum verkfræðilegs
eðlis.
Störf Baldurs hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur hafa í senn
verið bæði yfirgripsmikil og
margþætt. Frá 1952 hefur hann
starfað sem deildarverkfræðing-
ur við bæjarkerfi Rafmagnsveit-
unnar og séð um rekstur þess.
Jafnframt því hefur hann sinnt
störfum sem yfirmaður skýrslu-
deiidar Rafmagnsveitunnar.
Við samstarfsmenn hans og
vinir þökkum honum ánægjulegt
samstarf og óskum honum allra
heilla á komandi árum.
í dag mun Baldur taka á móti
vinum ok kunningjum í Átthaga
sal Hótel Sögu, kl. 16,30 til 19,00,
og er ekki að efa, að þar mun
verða fjölmennt.
Sextugur verður einnig í dag
Bragi M. Steingrímsson, dýra-
læknir, tviburabróðir Baldurs,
og flyt ég þeim báðum mínar
beztu árnaðaróskir.
P. S.
oftast nefnd) er hin mætas^a
kona og hefur verið stoð og
stytta manns síns í „blíðu og
stríðu“, búið honum og börnum
þeirra hlýlegt og vistlegt heimili
og laðað mjög „gesti og gangend
ur“. — Jón þjónaði Bergþórs-
hvolsprestakalli árin 1924—1945
og naut mikilla vinsælda austur
þar, bæði sem prestur og maður.
Nóg var þarna að starfa, því að
stundum þjónaði hann 7 kirkj-
um, er hann hljóp í skarð ná-
grannapresta. Gestkvæmt var
mjög á Bergþónshvoli, og voru
útlendingar þar oft á ferð. Flest
ir munu næturgestir þar hafa
orðið 13 að tölu. — Má geta
nærri, að þessi mikla gestakoma
hafi oft truflað húsbóndann við
bústörfin, en þó tókst séra Jóni
að reisa ÖJI hús á staðnum frá
grunni og leggja veg heim að
bænum. Þess er vert að geta, að
árið 1928 fékk hann verðlaun
úr hetjusjóði Carnegies fyrir
björgun frá drukknun í Markar-
fljóti.
Þau Jenný og séra Jón eign-
uðust tvær dætur, Maríu, sem
dveist heima með foreldrum sín
um og hefur um mörg ár átt
við sjúkdómserfiðleika að stríða,
og Ástríði, sem á heima í
London og stundar var það, sem
á ensku er nefnt chiropody
(fótaaðgerðir); báðar eru þær
sytur prýðisvel gefnar, eins og
þær eiga kyn tiL
Haustið 1945 fluttist séra Jón
til Reykjavíkur, aðallega vegna
vanheilsu fjölskyldunnar. Vann
hann um skeið hjá ríkisbókhald
inu (1945—1949) sem bókari og
síðan sem fulltrúi (1949—1968).
Varð svo æviskrárritari og
stundar það starf enn.
Hér hefur verið nokkuð fljótt
yfir sögu farið og „stiklað á
stóru“. — Sá, sem þessar línur
ritar, hefur átt því láni að fagna
að kynnast séra Jóni Skagan og
fjö’lskyldu hans all-mikið, og öll
hafa þau kynni verið með ágæt-
um. Það er mál manna, að Jón
hafi verið mjög vel metinn klerk
ur og þótt góður prédikari, enda
er hann gáfumaður og hefur
gott vald á íslenzkri tungu,
hvort sem hann heldur á penna
eða mælir af munni fram. Hann
er skemmtilega laus við allt trú-
arofstæki og þann kristindóm.
sem sumir kalla „mannýgan",
þ.e. þá kristindómsboðun, sem
full er af áreitni og fordæm-
ingum í garð skoðanaandstæð-
inga. Vil'l 'hann jafnan að hvert
mál sé rökum stutt en ekki bor-
ið uppi af ofstæki eða neins
konar sótthita. Og þó er hann til
finningamaður, og hygg ég, að
hann sé fyrst og fremst mann-
vinur. Hann vill gera hvers
manns bón, ef hann má því við
koma, og sparar þá ekki tíma
eða krafta. Munu margir hafa
þá sögu að segja. Annar ríkur
þáttur í eðli séra Jóns er sann-
leikshollusta og fræðileg ráð-
vendnL Hann er vandvirkur og
gjörhugull.
Ég geri ráð fyrir því, að af-
mælisbarnið sé ekki gallalaust
fremur en aðrir dauðlegir menn,
en ég hef ekki kynnst göllunum,
og fyrirgefst mér því væntan-
lega, þótt ég ræði ekki um þá,
enda eiga afmælisgreinar ekkí
að vera nein sálgreining eða
andleg krufning! —
Séra Jón er viðræðugóður og
félagslyndur, og hef ég oft haft
ánægju af að ræða við hann í ró
og næði um „Jandsins gagn og
nauðsynjar". Kryddar hann oft
samræðurnar með léttri fyndni
og gamansemi, og meðal annars
vegna góðs skopskyns held ég,
að hann sé enn mjög ungur í
anda, þótt árin séu orðin sjötíu.
Og að lokum vil ég slá botn-
inn í þetta afmælisspjall með
vísu, er ég sendi einu sinni vini
mínum, sem kominn var nokkuð
til ára sinna:
Hirtu ekki um áraskil,
þótt ævi halli degi.
Það er enginn aldur til
á endalausum vegi!“
Grétar Fells.
- MINNING
Framhald af bls. 12.
um að þau þægju ekki þá fyrir-
greiðslu, sem hún framast gæti
láitiið þeim í té og þá í einu vet-
fangi snýr maðurinn sér að konu
sinni og ýtir henni harkalega að
húsfreyju og segir: Mundu eftir
að þatoka fyrir þig Steinku kind
og láttu sem ég þurfi ekki að
minna þig á það.
Það er nú, þegar ég kveð
Jónas Sveinsson frænda minn,
sem ég vil taka mér í munn orð
farandmannsins forðum og
þakka honum fyrir mig og alla
þá fjölmörgu, sem hann fór um
líknandi höndum á sinni löngu
læknisævi, og láta aðra feimnis-
laiust sj'á að etoki þurfti að minna
mig á það. Þótt ég með fátæk-
um orðum reyni að senda Jónasi
síðustu kveðju mína, hér framan
við tjöldin, þá er það etoki þar
fyrir að margur mun gera það,
sem hefur af meiri vitsmuna-
forða að taka en ég. Ég vid þó
leitast við að þakka honum
fyrir Mtonarstörfin fyrir bræður
okkar og systur í þjóðtfélaginu,
sem nutu ríkmannlega af læknis
menntun hans og mannkærleifca.
En líkn hans og mannúð við
samborigarana hefur verið mis-
virt -af mörgum þiggjandanum
mjög svo ómaklega og otftast
hvað mest atf þeim er hann lagði
sig mest í framkróka með og
kemur mér þá í hug utangarðs-
fóltoið, sem ég minntist á hér að
framan, sem gekk svo frá veitt-
um beina að það gætti þess ekki
að þakka fyrir sig. Það var fyrir
JAMES BOND - * - - *
í ONLY ONE OF THE FIRST
FLOOR ROOMS HÍ4S L/VEP,
/A/. GOLPF/HGERS BONP L
J HE'S A PEVIL FOR
LEAVIWG LIGHTS BURNIWG.
WELL, NOTMIWG MERg.
J AND rr'S TIME TO GO-
James Bond
BY IAN FLEMIN6
•DRAWiNG BY JOHN MctBSKY
Það var ekki búið nema í einu herbergi
á annarri hæð. Herbergi Goldfingers,
ályktaði Bond.
— Það virðist vera venja hans að fara
IAN FLEMING
r you GOT it roo,
CHUMrSOUNDS LIKE
MOSOUITOEál
COMES FROM fMAT
W, CUPBOARD____f
eA AAAAAOOwi.
UIET, PUSS-
U'RE SPOILING
EARS. I HEAR
5METHING-
frá uppljémuðu húsinu. Hér er ekkert að
finna — bezt að hafa sig burt.
— Mjaááá .. .
— Uss, kisugrey. Þú truflar mig! . . .
Ég heyri eitthvað.
— Heyrir þú nokkuð, félagi? Líkist
moskítósuði og kemur frá þessum skáp ...
fáum árum að Jónae vax sem al-
þjóð er kunnugt kærður og
daatndur í héraði fyrir og vegna
læknisiíknar sinnar og mannúð-
ar að honum hrutu þessi etftir-
minnilegu orð af munni: Guði sé
lotf að til er hæetirétbur á ís-
landL
Nú vil ég á þessari kveðju- og
saknaðarstund fyrir mína og
þeirra hönd, sem nutu mann-
dóms bans og læknislLstar, segja:
Guði sé lof fyrir að Jónais Sveins
son var tiL Megi guð launa þér
frændi minn líknarverkin þín
við þá fátætouistu og umfcomu-
lausustu í þjóðfélaginu. Einkum
þó þá sem létu undir höfuð
leggjast að þaktoa fyrir sig.
Farðiu vel, kæri vinur og frændi,
og von mín og bæn er sú að við
síðar megum vera samvistum í
betfri heimkynnium en við menn-
irnir sjálfir höfum sfcapað okkur
hér á jörðinni. Vertu blessaður
og sæU, góði og drenglyndi
frændi minn.
Kristján Þórsteinsson.

AUGLYSIN6AR
5ÍMI 22*4*80