Morgunblaðið - 25.08.1967, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. AGÚST 1967

Úitgefandi:
Framkvæmdast j óri:
iRitstjónar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Œtitstjórn og afgreiðsla:
Auglýsingar:
1 lausasölu:
Askriftargjald kr. 105.00
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannéssen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstraeti 6. Sími 10-1100.
Aðalstræti 6. Sími 02-4-80.
7.00 eintakið.
á mánuði innanlands.
VISINDAMENN
íSUMARÖNNUM
wtmm
Nancy Sinatra
eftir Raymond Palmer
Lunidúnuim, (AP).
— Aðspurð, hvort hún eigi
í nokkru ástarævintýri, svar-
ar hin brosmilda Nancy Sin-
atra hlæjandi: „Hefurðu hitt
hann?“
Hún á við hinn myndarlega,
dökkhærða, unga mann, sem
var með í ferðinni, en lét lítið
á sér bera, þegar hún og hin
18 ára gamla systir hennar,
Tina, ferðuðust fram og aftur
um Evrópu í skcmmtiferð ný-
lega. Hann heitir Ron Joy.
Hann er ljósmyndari — einka
Ijósmyndari ungfrú Sinatra.
„Við höfum hitzt öðru
hverju í ár og verið saiman í
sex máinuði", sagði hin 26 ára
gaimla Nancy í viðtali. En hún
bættá þvi við, að ekkert hetf-
ur verið áikveðið um hjóna-
band að svo komniu máli.
„Ég hel'd, að það s'kipti máli
fyrir mig í svipinn að vera
raunsærri í sambarudi við
hjónaband. Þegar öllu er á
botninn hvolft, er aðeins eitt
og háltft ár síðan ég fékk
skilnað frá Tamimy Sands“.
Hvað á hún við með því
að vera raunisærri?
„Nú, það sem ég þarfnast
hjá manni, er nokkuð, sem ég
raunverulega hugsaði aldrei
uim fyrr en ég gitftisit í fyrsta
sinn. Ég held að nauðsynlegt
sé að hugisa dálítið um sjálra
sig, þegar slí'k ákvörðun er
tekin“.
„Kunmingi minn sagði emu
sinni, að flestar konur eyði
meiri tímia við að velja kjól
en að velja eiginmann. Þetta
er al'vag rétt.“
Hún hló og hristi ljóst hár-
ið, sem feflllur niður á herðar
henni.
Hún samþyfldkti, að eítir að
hatfa verið þekkt í 25 ár secn
dóttir Franiks og kona Totrnm-
ys, sé hún nú orðin þekkt sem
sjálfstæð persóna.
„En hin raunverulega
Nancy Simaitra hefur eklki tek-
ið miikkum breytingum“, sagði
hún. „Ég tel ennþá, að milbil-
vægast sé fyrir konu að gift-
ast og eiginast fjölskyldu. Mig
langar til að eignast sex
börn“.
„f raun og veru hetf ég ekki
breytzt að öðru leyti en því,
að ég álit, að ég hatfi þrosik-
azt mikið tiMinningalega. Mað
ur hlýtur að þrosfcast við að
gamiga í gegnum gkilnað“.
„Hjónaband mitt var dá-
saimlegt. Ég sé ek'ki etftir að
hafa gifzt. Ég bjó í hamimgju-
sömu hjónabandi í næstum
fiimm ár. Sfcilnaðarorsökin var
eintföld. Eiginman'ni mínum
fannst hanm ekki geta /erið
kvæntur, honum fannst það
sér otfviða. Ég mum alltaf
virða hann þess vegna, því að
hann kam heiðarlega fram.
Hin döikkbrúnu augu henn-
ar urðu hugsandii og hún lag-
færði pilsið sitt.
Hefur Sinatra-nafnið orðið
henmi til framdráttar eða
tratfafla?
„Auðvitað hefur það sína
kosti. Ég held!, að faðir miinn
sé bezti maður, sem ég hef
nokkurn tíma kynnzt. Eina
vandamálið, sem ég hef mætt,
er, að fólk býzt við miklu frá
þeiim, sem heita Sinatra".
„Þegar palbbi hóf sinn feril
söng hann eina nótt á hverj-
um stað með hljómsveit í smá
bæjurn, þamnig g.at hamn þreif
að sig átfram og lært, þegar ég
byrjaði, var það í vinsælum
S'jónvarpisþætti, sem milljónir
manna horfðu á. Það er mikil
ábyrgð. Ef maður reynir að
þreifa sig átfram og það mis-
tefcst lendir það á Sinatra-
nafminu".
Nancy, sem er þekiktust
fyrir metsölulag sitt „These
Boots Were Made flor Walfc-
img“, söng inn á fimmitán plöt-
ur, sem nú eru gersaimlega
gleymdar, áður en hún „sló í
gegn“.
„Jæja, þær voru anzi slæm-
ar, fyrri plöturnar mínar“,
sagði hún. „En, sjáðu til, ég
notfærði mér tækifærið, sem
faðir minn bauð mér. Ástæð-
arn tifl þess, að ég gat í fyrsta
lagi sungið imn á plötur, var
sú, að faðir minn sagði: „Ég
er að stofna hljómplötufyrir-
tælki, (Reprise). Langar þig
að syngja inn á plötu?“
„Fjöldi fólks tekur aðra atf-
stöðu og segir: „Ég ætla ekikd
að þiggjia neitt frá foreldrum
mínum'f Þetta finmst mér
rangt. Ég þigg ekki peninga
af foreldrum miínum eða neitt
slíkt, en ég hefld, að með því
að nottfæra mér þau tækitfæri,
sem þau bjóða mér, sé ég
einnig að gera þeim gott. Ég
álít, að maður eigi að gefa
ástvinum sínurn tæfcitfæri til
að aðstoða mann, því að það
veitir þeim ánægju“.
Nancy Sinatra.
Samtöl þau, sem Morgun-
blaðið hefur undanfarið
birt við vísindamenn um
sumarstörf þeirra hafa vakið
verðskuldaða athygli. Starf
íslenzkra vísindamanna er að
vísu ekki einskorðað við
sumarið. Þeir vinna flestir
hörðum höndum allan ársins
~hring. Störf þeirra eru hin
fjölbreytilegustu. Þau eru
fólgin í margskonar rann-
sóknum á náttúru landsins til
lands og sjávar, sögu og
menningu þjóðarinnar, tækni
og vélvæðingu. Starfsemi nú-
tímaþjóðfélags byggist í
ríkum mæli á vísindalegu
starfi og rannsóknum. Þannig
verður þekkingin hyrningar-
steinn þróunar og uppbygg-
ingar á íslandi eins og ann-
ars staðar meðal siðmennt-
aðra þjóða. Meginmáli skiptir
að hagnýta sér hana eins
fljótt og örugglega og frekast
er kostur. Bókvitið er nú látið
í askana.
En þótt mjög vaxandi
skilnings hafi gætt hjá opin-
berum aðilum á gildi vísinda-
' legra rannsókna og vísinda-
störfum yfirleitt, fer því þó
víðsfjarri að aðstaða vísinda-
manna okkar sé ennþá orðin
nægilega góð. Um þetta
kemst Eyþór Einarsson grasa
fræðingur m. a. að orði á
þessa leið í samtali, sem blað-
ið átti við hann 11. ágúst s.l.:
„— Þótt við séum stöðugt
að kvarta og vinnuaðstaða
okkar sé ekki sem ákjósan-
legust, frekar en hjá öðrum
vísindamönnum á íslandi,
hef ég mikla gleði af þessu
starfi mínu, þótt lífsafkom-
una verði að bæta með
' kennslustörfum á vetrum.“
Þetta sama á við um ýmsa
aðra ágæta vísindamenn hér-
lendis. Þeir verða að drýgja
tekjur sínar með allskonar
aukastörfum. Margir vísinda-
menn hafa einnig safnað að
sér miklu og verðmætu rann-
sóknarefni og heimildum. En
þeim hefur síðan ekki gefist
tími til þess að vinna úr
þessu efni. Til þess brestur þá
aðstöðu.
Við íslendingar gerum
okkur að sjálfsögðu ljóst, að
•við erum lítil og fámenn
þjóð, sem þarf að sinna stór-
brotnu uppbyggingarstarfi á
skömmum tíma. Þessvegna
hlýtur það jafnan að verða
vandasamt matsatriði hvað á
að ganga fyrir, hvað þolir
enga bið. En um það getur
naumast ríkt ágreiningur, að
eitt af því, sem ekki má van-
rækja eða setja til hliðar er
skipulagt vísinda- og rann-
sóknarstarf í þágu bjargræð-
isvega, heiubrigðis- og menn-
ingarmála.
Af því, sem þegar hefur
komið fram, hér í blaðinu í
samtölum við íslenzka vís-
indamenn um störf þeirra á
þessu sumri, er auðsætt að
vel og ötullega er unnið á
þessu sviði hér á landi nú.
Við íslendingar eigum í dag
marga ágætlega færa vísinda-
menn, sem unnið hafa merki-
legt starf í þágu lands og
þjóðar. Þessir menn verða að
vita að þessi störf þeirra séu
metin að verðleikum, og full-
ur skilningur ríki á gildi
þeirra fyrir framtíð íslenzku
þjóðarinnar.
SUMARVERTÍDIN
Chldveiðarnar eru að sjálf-
sögðu sú grein sjávarút-
vegsins, sem mest veltur á
yfir sumartímann. Þaér gefa
mestan arð í aðra hönd ef
vel aflast. En þrátt fyrir það
má ekki vanmeta aðra þætti
útgerðarinnar á þessu tíma-
bili. Það er t. d. athyglisvert,
að vestfirzki bátaflotinn hef-
ur í júlímánuði s.l. aflað nær
3000 tonn af fiski, sem lagður
hefur verið upp í hraðfrysti-
húsin í þessum landshluta.
166 bátar hafa á þessu tíma-
bili stundað fiskveiðar fyrir
vestan. Langsamlegast flestir
þessara báta hafa stundað
handfæraveiðar, en nokkrir
dragnótaveiðar, örfáir hafa
róið með línu. Flestir þessara
báta eru litlir, en þeir hafa
engu að síður dregið á land
hráefni, sem tryggt hefur
stöðuga og góða atvinnu í
heilum landshlutum mánuð-
um saman. Á þessu er vissu-
lega ástæða til þess að vekja
athygli.
Humarveiðarnar hér við
Suður- og Suðvesturland er
einnig merkur þáttur í sjáv-
arútvegi landsmanna. Þær
skapa verulegan erlendan
gjaldeyri og atvinnu fyrir
fjölda fólks, þegar sæmilega
aflast.
Miklu máli skiptir að veiði-
skipafloti okkar íslendinga sé
sem bezt hagnýttur. Sjávar-
útvegurinn og framleiðsla
hans þarf að vera sem fjöl-
breyttust. Það er t. d. ákaf-
lega þýðingarmikið að bol-
fiskveiðarnar dragist ekki
saman. Hraðfrysti fiskurinn
er ekki aðeins ein verðmæt-
asta útflutningsvara okkar
heldur standa hraðfrystihús-
in í hinum ýmsu sjávarbyggð
um landsins að langsamlegast
mestu leyti undir atvinnu
fólksins þar. Sérstaka áherzlu
verður að leggja á að tryggja
sem bezt aðstöðu bolfiskveið-
anna í þeim landshlutum, þar
sem fiskur gengur á mið svo
að segja allt árið. Þannig
hefur það oftast verið á Vest-
fjörðum og fyrir stórum hluta
Norðurlands. Þar hefur að
vísu verið aflabrestur undan-
farin ár og hráefnisskortur í
frystihúsum og fiskiðjuverum
hefur í sumar skapað at-
vinnuerfiðleika á einstökum
stöðum eins og t. d. við Húna-
flóa, á Sauðárkórki og á Akur
eyri.
En aðalatriðið er að sum-
arvertíðin er þýðingarmikil
í einstökum landshlutum á
fleiri veiðum en síldveið-
um. Þessu verður að gefa
gaum í vaxandi mæli. Atvinn
an við sjávarsíðuna þarf að
vera sem jöfnust árið um
kring. Og sá grundvöllur,
sem útflutningsframleiðslan
byggist á þarf að vera sem
traustastur.