Morgunblaðið - 06.02.1968, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐEÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 1968
Minning:
Jóhann Þóröarson
ÞANN 19. janúar andaðist á
Landsspítalanum Jóhann Þárðar
son íyrrverandi bóndi á Jaðri
í Þykkvabæ eftir stutta legu
þar. Hnn var sonur hjónanna
Kristínar Tyrfingsdóttur og
Þórðar Jónssonar er þar bjuggu.
Jóhann fæddist 24. desember
t
Ástkær eiginmaður minn
Sveinn Ársælsson,
útgerðarmaður,
Túng. 16, Vestmarmaeyjuin,
anda'ðist að heimili sínu
laugardaginn 3. febrúar.
Bernódía Sigurðardóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
faðir og tengdafaðir
Sigurður Jónsson
lézt 2. febrúar.
Guðlaug Jónsdóttir,
Þórdís Sigurðardóttir,
Hreiðar Jónsson.
t
Hjartkær móðir mín og fóst-
urmóðir
Laufey Guðmundsdóttir
Neveg 48,
sem andaðist í Landspítalan-
um 3. febrúar verður jarð-
sungin frá Fríkirkjunni
fimmtudaginn 8. febrúar kl.
1,30.
Jóna Haraldsdóttir,
Guðmunda L. Sigvaldadóttir.
t
Móðir mín,
Margrét Jónsdóttir,
Langholtsvegi 165,
sem andaðist 1. þ.m. verður
jörðúð frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 7. febrúar kl.
1.30 e.h.
Svanlaug Jónsdóttir.
1882 í stóran barnahóp, og var
fátækt þar mikil svo fljótt varð
að láta börnin til vinnu en
vinnumöguleikar litlir í Þykkva
bænum á þeim árum þegar vötn
in voru í blóma þar, en snemma
beygðist hugur hans til veiða,
og ekki var hnn gamall þegar
hann fór að veiða silung í ádrátt
sem honum var kær iðja og var
oft gaman að vera með honum
því ekki vantaði (hann útsjón og
dugnað.
Ungur fór hann að heiman á
vetrarvertíð á skútur, og margar
vertíðir réri hann suður í Garði
hjá aflasælum formanni, Jóni
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát
og útför móður minnar,
ömmu og systur,
Jóhönnu Jónasdóttur.
Þuríður Jóna Arnadóttir,
Katrín Þórisdóttir,
Haukur Þórisson,
Jón Jónasson
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim sem sýndu okk-
ur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför sonar
míns og bróður okkar
Svans Sigurðssonar
BrúarhvammL
Elínborg Þórðardóttir
og systkin.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát, og jarðarför eiginmanns
.iiíns og föður míns
Lárusar Lárussonar
aðalbókara.
Sérstakar þakkir til Verzlun-
arbanka Islands h.f. og starfs-
fólks hans fyrir aðstoð og
hlýhug.
F. h. vandamanna.
Nanna ísleifsdóttir,
Garðar Fjalar Lárusson.
t
Jarðarför konunnar minnar,
Hólmfríðar
Sigurðardóttur,
Álfheimum 13,
sem andaðist 1. þ. m. fer
fram frá Fossvogskirkju
fimmtud. 8. febrúar kl. 13,30.
Fyrir mína hond, bama og
annarra vandamanna.
Leifur Grímsson.
t
Innilegar, hjartans þakkir til
ykkar allra, kæru vinir nær
og fjær, fyrir auðsýnda
samúð og kærleika við burt-
för mannsins míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
Jóns Guðnasonar.
Guð blessi ykkur um alla
framtíð.
Jóna Þorbjamardóttir,
börn, tengdabörn og
bamaböm.
t
Þökkum af alhug auðsýnda
samúð og vinsemd við and-
lát og útför eiginkonu, móð-
ur, tengdamóður og ömmu
Þorbjargar
Vilhjálmsdóttur
frá Ölduhrygg.
Sérstakar þakkir færum við
læknum og starfsfólki Fjórð-
ungssjúkrahúsinu, Akureyri,
sem líknuðu henni og hjúkr-
uðu í veikindum hennar.
Björn Jónsson,
Asdís Björnsdóttir,
Hróðmar Margeirsson,
Auður Bjömsdóttir,
Magnús Stefánsson,
Sigrún Friðriksdóttir,
Helgi Björnsson,
Ingibjörg Björnsdóttir,
Árni Óskarsson,
Viihjálmur Bjömsson,
Svavar Björnsson,
baraaböra og aðrir
vandamenn.
heitnum Áma, sem var annál-
aður á þeirri tíð í Þorlákshöfn,
einnig var Jóhann svo við sand-
inn í Þykvabænum þegar hann
var heima og var alls staðar eft
irsóttur.
14/10 1906 giftist hann önnu
Guðmundsdóttur frá Búð í
Þykkvabæ, og það systkinabrúð
kaup, þrjú og tvö systkin og
ein brúðurin fjarskyld. Athöfn
in fór fram í Háfskirkju en þang
að áttu Þykkbæingar kirkju-
sókn þá, og hefir það verið víst
í fyrsta og síðasta sinn sem það
hefur skeð í þeirri kirkju. Þau
eignuðust fimm böra, eina
stúlku sem andaðist ung, og
fjóra syni mestu dugnaðar og
myndarmenn sem búa allir í
Reykjavík og eru bamabörnin
milli tiu og tuttugu og barna-
bamabörnin eitthvað á annan
tug.
Eftir að hafa búið á Jaðri
um tuttugu ár, við þrældóm og
litla eftirtekjur flutist hann til
Reykjavíkur þar sem var rýmra
um atvinnumöguleika þó erfitt
væri að fá vinnu á þeim árum.
Jóhann var ekki iðjulaus,
hann fékk sér bát ásamt sonum
sínum og stundaði hann hrogn-
kelsaveiðar og handfæri ef svo
viðraði og var hann oft kominn
úr róðri áður en aðrir komu á
fætur því árisull var hann og
alla tíð veðurglöggur.
Um tveggja ára skeið átti
hann við vanheilsu að stríða, og
var hann á Landakotspítala,
dáðist hann mjög að umhyggju
semi starfsfólksins sértaklega
einnar af systrunum er vaeri hon
um eins og bezta móðir, og
kvaðst hann ekki geta fullþakk
að það. Svo létu synir hans og
tengdadætur sér mjög annt um
hann meðan hann lá þar.
Konu sína missti hann 31. júH
1965 og voru jarðneskar leiifar
hennar fluttar austur í Þykkva-
bæjarkirkjugarð að hans eigin
ósk því þar vildi hann að jgrð
neskar leifar þeirra yrðu greftr-
aðar.
Sonum hans tengdadætum og
nánustu ættingjum votta ég
mína innilegutu samúð.
Far þú í friði friður Guðs
þig blessL
Sig Guðmundson,
Sólveig Stefánsdóttir
Þann 10. desember sl. andaðist
á sjúkrahúsinu á Húsavík, Sól-
veig Stefánsdóttir í Vogum.
Hún var búin allmörg hin síðari
ár að stríða við heilsuleysi, og
þurfti að liggja á sjúkrahúsum
af og til um lengri tíma.
Mig langar að minnast hennar
hér með nokkrum orðum. Er
og jafnframt skylt. Ég kynntist
henni vel um margra ára skeið
í nánu sambýli. Marga hennar
góðu eiginleika mat ég mikið.
Er því vissulega vandfyllt henn
ar skarð.
Sólveig var fædd á Stóru-
reykjum í Reykjahverfi 25. sept
ember 1891. Foreldrar hennar
voru heiðurshjónin Stefán Jóns-
son, Hinrikssonar skálds frá
Helluvaðb og Guðfinna Sigurðar
dóttir, Magnússonar á Amar-
vatni. Frá Stórureykjum fluttu
foreldrar hennar, fyrst að Múla
í AðaldaL síðan í Öndólfsstaði
í Reykjadal.
Á þessum ágætu heimilum
lifði Sólveig sín þroska- og ungl-
ingsár, enda þótt Öndólfsstaðir
væru alltaf í vitund hennar
mundi Sólveig veru sína í Múla,
og vitnaði oft til skemmtilegra
samverustunda þar með frænd-
systkinum sínum og vinum. Hélt
hún ætíð síðan miklum vinskap
við þetta frændfólk sitt, þótt
það flytti burt í fjarlæga lands-
hluta.
Eftir að foreldrar Sólveigar
fluttu 1 Öndólfsstaði stækkaði
systkinahópurinn skjótt. Ekki er
að efa, að á þeim árum lifði
fólk oft við frekar kröpp kjör
miðað við okkar tíma. Hefur
Sólveig sjálfsagt ekki farið var-
hluta af þeim, og því snemma
orðið að fara að vinna svo sem
títt var með unglinga þeirra
tíma. Ekki naut hún langrar
skólagöngu á sínum uppvaxtar-
árum. Einn vetur dvaldi hún
í Reykjavík, þar sem hún fékk
tilsögn í söng. Ennfrekur lagði
hún stund á tungumálanám, og
fékk góða undirstöðumenntun í
þeirri grein. Naut hún þessarar
kennslu síðar á lífsleiðinni, með
lestri danskra og norskra bók-
mennta. Sólveig var mjög vel
greind kona og fróðleiksfús.
Hún aflaði sér mikils fróðleiks
með bókalestri og á ýmsan
annan hátt. Árið 1912 fluttist
Sólveig hingað í sveitina, og
giftist Sigfúsi Hallgrímssyni í
Vogum. Þar bjuggu bau síðan
óslitíð á % hluta jarðarinnar,
þangað til synir þeirra tóku við
búsforráðum. Sigfús andaðist
14. júli 1966.
Fullyrða má að hjónaband
þeirra Sigfúsar og Sólveigar
hafi verið mjög farsælt. Þau
eignuðust stóran og myndarleg-
an bamahóp. Mér telst svo til
að nú séu afkomendur þeirra
og tengdafólk um 60. Framan
af búskaparámnum, var húsa-
kostur mjög þröngur í Vogum,
enda þar margt fólk í heimili.
Árið 1929 byggðu þau sér ágætt
íbúðarhús úr steinsteypu, sem
var þeirra hpimili til dauðadags.
Þótt Sólveig sýndist hafa næg
verkefni við bústörf á mann-
mörgu heimili, gaf hún sér samt
tíma til félagslegra starfa. Lengi
var hún starfandi í tveimur
kvenfélögum hér í sveitinni.
Var t.d. formaður — Hrings-
ins um margra ára skeið. Hún
söng í Kirkjukór Reykjahlíðar-
kirkju fjölmörg ár. Þar var
Sigfús maður hennar organisti
yfir 50 ár. Verður seint full-
þakkað þeirra ágæta starf í
þágu söngs, kirkju, og félags-
mála þessarar sveitar. Sólveig
skráði margt það, er á við-
burðaríkri æfi hennar hafði
borið. Ég efa ekki, að þar er
mikinn fróðleik að finna. Mjög
var Sólveig bókhneigð og las
óhemju mikið einkum hin síð-
ari ár. Hún trúði á framhalds-
lífið eftir dauðann, og hafði
mikin áhuga á þeim málum.
Las hún aflt er tiltækilegt var
um það efnL Óhætt er að full-
yrða, að lestur góðra bóka hefur
mjög stytt henni stundirnar síð-
ustu árin, þegar líkams kraft-
arnir voru famir að þverra. Ég
minnist þess vel, að oft talaði
Sólveig og las upp á marmamót-
um við ýmis tækifæri hér í
sveitinni. Margt er hún mælti
á þessum stundum sorgar og
gleði var Drýðilega orðað og bar
vitni um hlýhug hennar og til-
finninganæmi. Sólveig hafði
mikið yndi af að koma á hest-
bak. Áttu þau hjónin gráan gæð
ing er Stjami hét. Mikið dálæti
hafði Sólveig á þessum hesti,
og kom oft á bak honum. Fyrir
fáum árum birtist í Lesbók
Morgunblaðsins frásögn Sólveig
ar, er hún eitt sinn fór á Stjarna
niður í Breiðimýri að hitta
lækni. Lýsir hún þar á einkar
skýran og skemmtilegan hátt
viðbrögðum og skapeinkennum
Stjarna.
Eins og áður segir tók Sól-
veig mikinn þátt í sönglífi þess-
arar sveitar. Hafði hún af því
mikla ánægju, enda oft tekið
lagið hér í Vogum. Ég minnist
margra gleðistunda, er þær
systur Sólveig og Guðfinna í
Vogum, sungu einsöng og tví-
söng, en Sigfús lék undir á
orgelið. Þær stundir gleymast
ógjarnan þótt árin líðL Báðar
höfðu þær systur ágætar söng-
raddir.
Sólveig var farin að hafa orð
á því hin síðari ár, að sér fynd-
ist hún alveg vera búin að tapa
söngröddinni. Mjög fannst henni
dapurlegt að hún gæti ekkert
sungið lengur. Mér þótti því á-
kaflega vænt um, að í mann-
fagnaðL sem haldin var í Vog-
um í ágústmánuði sl., þegar far-
ið var að syngja, settist Guð-
finna hjá systur sinnL og ég
heyrði ekki betur en báðar
tækju lagið eins og í gamla
daga. Mér sýndist líka vera
gleðibros á andliti Sólveigar.
Böm Sólveigar og Sigfúsar
hafa látið reisa minnismerki um
foreldra sína. Er það staðsett á
fögrum stað á nesi er gengur
út í vatnið hér í Vogum. Búið
er um nokkur ár að friða þenn-
an reit og prýða. Á volgum
nessins synda fuglar árið um
vogum og víkum beggja megin
kring. Þar er þeirra friðsælasti
staður, fuglaparadís. Slíkt um-
hverfi leit Sólveig í Vogum hér
á langri æfL
Útför hennar var gerð frá
sL Mikið fjölmenni var viðstatt,
sumir komu um langan veg.
Sóknarpresturinn, séra Örn
Friðriksson, flutti langa minn-
ingarræðu, og jarðsöng. Kirkju-
kórinn söng. Jón Stefánsson,
sonarsonur Sólveigar, nú organ-
isti Langholtssafnaðar í Reykja-
vík, stjómaði og lék á orgeilð.
Sigrún Jónsdóttir frá Rangá
söng einsöng. — Fölnuð er lflja,
við lag Páls H. Jónssonar. Að
lokum var öllum viðstöddum
boðið til erfidrykkju, er fram
fór í Hótel Reynihlíð.
Ég þakka Sólveigu í Vogum
fyrir langa og góða viðkynn-
ingu. Þá flyt ég öllum hennar
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Björk, 14. janúar 1968,
Kristján Þórhallsson.
Beztu þakkir til allra
þeirra, er minntust mín á
einn eða annan veg, á sjö-
tugsafmæli mínu.
Guðmundur Benediktsson.