Morgunblaðið - 05.10.1968, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER 1966
Sigurdur Sölvason
kaupmaður - Minning
í DAG fer fiam útför Sigurðar bæði á nótt sem degi. Sérstak-
Sölvasonar kaupmanns frá Skaga lega mun mér óhaett að færa
strönd, sem andaðist að Héraðs-
spítalanum á Blönduósi 24. sept.
sl. eftir stutta legu. Við fráfall
þessa valinkunna sæmdarmanns
er mikill harmur kveðinn að
konu hans, börnum og vinum, en
Sigurður ávann sér traust og
virðingu allra, sem til hans
þek'ktu.
Sigurður Sölvason kaupmað-
ur Skagaströnd var fæddur á
Álfhóli, Skagahreppi 14. janúaT
1898. Foreldrar hans voru Sölvi
Þorsteinsson bóndi og Þórey
Benónýsdóttir. 11 ára gamail
missti hann föður sinn og varð
um fermingaraldur að vinna fyr-
ir sér. Hann giftist ungur Ragn-
heiði Árnadóttur, ágætiskonu.
Þau bjuggu á Skagaströnd. Eftir
fárra ára sambúð missti Sigurð-
ur konu sina frá þremur ungum
börnum, yngsti þá þriggja ára.
Sigurður giftist aftur 15. júni
1943 eftirlifandi konu sinni Mar-
grétu Konráðsdóttur og hafa þau
búið á Skagaströnd síðan og
hann stundað kaupmennsku.
Sigurður Sölvason var búðar- og
starfsmaður hjá Kaupfél. Skag-
strendinga um langan tíma. Eitt
ár hjá Guðmundi Magnússyni
kaupmanni Hafnarfirði og fjögur
ár verzlunarmaður hjá Einari
Thorsteinsson kaupm. Hólanesi,
Skagaströnd.
Sjálfstæða verzlun hefur hann
rekið frá 1942 eða í rúm 26 ár.
■Hefur því verið við verzlunar-
störf rúm 40 ár.
Það er ekki ætlun mín með
þessum fátæklegu skrifum að
fjölyrða um æviferil Sigurðar
Sölvasonar. En tun hálfrar aldar
skeið bar ég gæfu til þess að
hafa mikið samstarf við hann,
viðskipta- og félagslega og á ég
Ijúfar og ánægjulegar endur-
minningar frá ölium okkar sam-
skiptum. Það er mikið skarð fyr-
ír skildi hjá Skagstrendingum
Við fráfall Sigurðar Sölvasonar,
hann hefur með framúrskarandi
lipurð og vilja rekið verzlun
sína til ómetanlegs hagræðis
fyrir alla Skagstrendinga. Og
verið reiðubúinn til afgreiðslu
t
Konan mín,
Björg Stefánsdóttir
Skólavörðustíg 29a
andaðist að Elli- og hjúkrun-
arheimilinu Grund föstudag-
inn 4. okt.
Arni S. Bjamason.
t
Móðir okkar
Marsibil Eyleifsdóttir
Bakkastíg 1, Reykjavík,
lézt 25. sept. sl. Útför henn-
ar hefur farið fram.
Hörður Guðmundsson
Hermann Guðmundsson.
t
Útför eiginmanns míns og
sonar
Kai Ólafssonar
fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 7. okt. kL 1.30.
Blóm afþökkuð.
Asta Hallgrimsdóttir
Inger Blöndahl.
honum alveg sérstakar þakkir frá
sjómönnum á Skagaströnd, sem
hann var alltaf boðinn og búinn
að veita alla þá þjónustu, sem
þeir þurftu með á nótt sem degi.
Mér mun óhætt að færa hér
fram innilegustu þakkir allra
þorpsbúa Skagastrandar til hins
látna fyrir framúrskarandi óeig-
ingjarnt starf Sigurðar við veitta
þjónustu á viðskiptasviðinu þau
40 ár. sem hann hefur starfað
að þeim málum.
Börn Sigurðar frá fyrra hjóna-
bandf eru Erla, gift í Ólafsfirði,
Ámi bifreiðarstj. giftur á Blöndu
ósi, Hallgrímur sjómaður giftur
í Reykjavík.
Eftixlifandi kona Sigurðar,
Margrét Konráðsdóttir, veitti Sig
■urði ómetanlega aðstoð við verzl-
unarstörf hans og hjúkraði hon-
um af mikilli alúð um langan
•tíma, sem hann var búinn að
þjást af veikindum þeim, sem að
lokum drógu til andláts hans, og
vann hún þar mjög fórnfúst
starf.
Sigurður Sölvason var meðal-
maður á hæð, þéttur á veili,
glaðlyndur, hjartahlýr og hvers
manns bugljúfi. Enda elskaður
og virtur af öllum, sem höfðu
viðskipti við hann. Það er erfitt
að kveðja góðan vin, en enginn
ræður sínum næturstað. Ég
þakka þér, Sigurður, góða sam-
vinnu, einlægan vinarhug og
hafðu þökk fyrir allt frá okkar
fyrstu kynnum. Ég vil óska þér
góðrar heimkomu í þeirri miklu
ferð, sem nú hefur hafizt.
Drottinn gef þú dánum ró,
hinum líkn sem lifa.
Þorfinnur Bjarnason.
„ÞAR sem góðir menn fara eru
Guðs vegir“.
Sigurður Sölvason er horfinn
af þessari jörð, sálin hefur yfir-
gefið líkamann, sem svo lengi
var búinn að vera sjúkur, en
minningin um þénnan góða og
mæta mann lifir hjá öllum, sem
þekktu mannkosti haris og eðal-
lyndi. Þegar ég nú lít til baka
yfir þau ár, sem ég bar gæfu
til að þekkja hann, er mér fersk-
ust í minni gleði hans. „Verið
glaðir“, segir postulinn. Sigurð-
ur var alltaf glaður, síbrosandi,
með gamanorð á vör, meira að
segja eftir að heilsan var farin
og hann var aft sárþjáður. Það
var þessi gleði, sem aflaði hon-
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
Ólafs Þorsteinssonar
frá Firði, Seyðisfirði.
Hulda Sigurjónsdóttir
Steinunn Ólafsdóttir
Leifur Haraldsson
Sigfrið Ólafsdóttir
Birgir Hallvarðsson.
um svo mikils vinfengis. Hvers
manns vanda vildj hann leysa,
ekki til þess að auðgast af Því
sjálfur, heldur til að hjálpa og
leitast við að láta alla tíð gott
af sér leiða.
Það eru margir, ef ekki flestir
á Skagaströnd og nágrenni, sem
til hans hafa komið á liðnum
árum, og beðið hann bónar og
bónin var ekkf veitt með hang-
andi hendi, heldur af ljúflyndi og
gleði.
Sigurður var mikill dugnaðar-
maður, hann vann sig upp sjálf-
ur án menntunar og var atorku-
samur kaupmaður, stóð í skilum
við alla sina viðskiptavini, þar
mátti aldrei skeika að allt væri
skilvíslega greitt. Glaður var
hann oft á heimili mínu, þegar
hann var búinn að „gera upp“
við viðskiptavini sína og allir
Hafranesi ■
KRISTINN Guðnason varð bráð-
kvaddur að heimili sínu sl. laug-
ardag. Hann var fæddur á Eski-
firði 24. október 1696. Hann var
sonur hjónanna Svanlaugar Sig-
urðardóttur og Guðna Þorsteins-
sonar. Þegar Kristinn var á
fyrsta ári missti faðir hans heils-
una og lézt skömmu síðar. Var
Kristni þá komið í fóstur til
hjónanna Helgu Jónsdóttur og
Guðmundar Einarssonar, er þá
bjuggu að Hafranesi við Reyðar-
fjörð. ólst hann upp hjá þeim til
tveggja ára aldurs eða þar til þau
hjónin Níels Finnsson og Guð-
björg Guðmundsdóttir tóku við
búi, og má því segja, að ha-nn
hafi alizt upp hjá hvorutveggja
þessara hjóna, en jafnan kallaði
hann Helgu móður sína.
Á þessum árum var tvíbýli á
Hafranesi og bjuggu þau hjónin
Guðrún Vilborg Hálfdánardóttir
og Einar Sveinn Friðriksson á
hinu búinu. Sambúð þessara
heimila var með ágætum. Talið
er, að um 40 manns hafi verið á
báðum búuinum, þegar fjölmenn-
ast var, svo nærri má geta að
þar hafi ríkt glauraur og gleði á
stundum.
Unigur að árum byrjaði Krist-
inn sjómennsku, sem hann stund-
aði jöfnum höndum við land-
búnaðarvinnu, því að útræði var
þá á blómaskeiði á Hafranesi.
Rúmlega tvítugur að aldri flutt-
ist Kristinn alfarinn frá Hafra-
nesi og dvaldist þá á ýmsum
stöðum bæði austan lands og
norðan, þar til hann fluttist til
Reykjavíkur árið 1933. Upp frá
því stundaði hann ýmis störf
bæði til lands og sjávar, einkan-
lega þó verzlunar- og innheimtu-
störf. En allra síðustu árin vann
hann sem va-ktmaður í Alþingis-
húsinu og leysti af hendi það
starf, sem reyndar öll þau störf,
sem hann lagði stund á, af stakri
trúmennsku.
Kristinn Guðnason var greind-
ur maður og gegn og vildi hvers
manns vanda leysa, og þeir voru
ma-rgir, sem til hans leituðu.
Fyrir mörgum árum átti ég því
láni að fagna að kynnast Kristni
allnáið. Fundum okkar bar oft
saman, bæði hsima og heiman, og
ævinlega, er við hittumst, mætti
ég hinu hlýja og trausta viðmóti.
Um Kristin mætti skrifa -langa
blaðagrein, en því verður ekki
komið við að sinni, enda gerist
þess ekki þörf, því svo marga
vini og kunningja átti hann, að
það væri að bera í bakkafullan
lækinn að rifja upp þá mörgu og
ágætu mannkosti, sem hann bjó
yfir og samferðamenn hans
kynntust. Kristinn hafði mikið
yndi af músík, og á yngri árum
spilaði hann á harmóniku. Stund-
um, er hann rifjaði upp atburði
frá þeim tíma, þegar hann spilaði
á dansleikjum. sagði hann mér
ýmislegt skemmtilegt, sem fyrir
kom á slíkum skemmtunum, og
bætti hann þá oft við: „Gg auð-
vitað endaði það með myljandi
slagsmálum — hvað heldurðu?
En þá þandi ég bara nikkuna
eins og ég gat, og oftast gat ég
stillt til friðar með þeim hætti.“
Og æði margt Skemmtilegt var
það, sem Kristinn heitinn sagði
höfðu fengið sitt.
Þau hjónin, systir mín og Sig-
urður. hafa ekki búið í stórum
sölum, en húsrýmið reyndist nóg,
því þau voru svo s-amhent með
að taka á móti öllum, sem til
þeirra komu með sinni einstöku
gestrisni og höfðingskap. Litla
stofan þeirra kvað oft við af
glöðum hlátri og gamanyrðum,
þar sem ágætustu veitingar voru
fram barnar af svo miklum
rausnarbrag að til fyrirmyndar
var. Allir, sem eru glaðir, eru
barngóðir. Það var Sigurður. öll
börn vildi hann gleðja, bæði með
leik og gjöfum.
Sigurðup minn, ég þakka þér
allar ökkar samverustundir, þær
eru mér gleðigjafi, það er sárt
að eiga aldrei að heyra glaða
hláturinn þinn eða njóta návist-
ar þinnar. Drottinn gefur og tek-
- Minning
frá yngri árum sínum, en ekki
verður það rakið hér.
Arið 1950 stofnuðu þau Una
Guðmundsdóttir og Kristinn
heimili og bjuggu saman til
skapadægurs hans. Una reyndist
honum hin ágætasta kona og
tókst með þeim gagnkvæmur
skilnmgur á öllu því, sem prýða
má góða sambúð. Þeim varð ekki
barna auðið. Frú Una dvelur nú
og mun eflaust dveljast hjá Guð-
mundi Björnssyni lækni og konu
hans, Kristínu Benjamínsdóttur,
sem hafa reynzt henni fyrr og
síðar tryggir vinir, og er ekki að
efa, að við ihið bráða fráfall
Kristins munu þau reynast henni
hjálparhella í hvívetna.
Um nokkurra ára skeið hélt
Kristinn uppi skemmtunum fyrir
Hafranesfólkið einu sinni á ári.
Það gerði hann meðal annars til
þess, að Ha-franesingar gætu
haldið kunningsskap og tryggð
ur, á þeim tíma, sem hann álrtur
heppilegastan, undir hans vilja
verða allir að beygja sig. Á Guðs
vegum hefur þú gengið og heim-
koman hlýtur að verða í sam-
ræmi við það.
„Far þú í friði“.
Sesselja Konráðsdóttir.
áfram, þó að gömlu húsbændurn-
ir væru löngu gengnir. Trygg-
lyndi Kristins verður ekki mælt
og vegið, það var stórkostlegt
Því má bæta við, að Kristinn
var hraustmenni að burðum.
Þeir verða eflaust margir, sem
fylgja Kristni til grafar í dag. Og
þeir, sem ekki koma því við,
senda honum hlýjar kveðjur og
þakklæti fyrir órjúfandi tryggð
fyrr og síðar.
Kæri vinur. Ég kveð þig
með söknuði og sakna mjög, er
ég á göngu minni niður Lauga-
veginn, mæti þér ekki lengur. En
eitt vitum við þó með vissu, —
og það er líka það einasta, —-
að einhvern tíma munum við
deyja. Ég óska þér góðrar heim-
komu handan landamæranna
miklu og efast ekki um, að þeir,
sem á undan eru gegnir, munu
taka á móti þér sem sama góða,
trygga og ljúfa vininu-m, sem
aldrei -brást.
Olíver Guðmundsson.
Ólafur Jónsson verzl-
unarmaður — Minning
1 DAG er borinn til hinztu
hvíldar, Ólafur Jónsson, verzl-
unarmaður, góðvinur minn í
meira en 60 ár, og sambýlismáð-
ur um 33ja ára skeið.
Ekkert er eðlilegra, — núna
en að mér verði hugsað til allra
þeirra ára, sem leiðir okkar
lágu saman, og það svo algjör-
lega hnökralaust, að þar ber
hvergi skugga á. Enda færi ég
honum nú að leiðarlokum, mín-
ar hjartanlegustu kveðjur og
þakkir fyrir alla vináttu hans
og tryggð.
„Menn geta ekki á neinn hátt
nálgast guðina eins vel, og
með því að vera öðrum gó'ðir."
(Cicero).
Ekkert held ég að hafi verið
nær innsta eðli Ólafs, heldur en
þessi fornu orð, eða þetta forna
spakmæli, því þannig var öll
hans hegðun, og allt hans hátt-
emi í daglegri umgengni við
samferðamenn sína á lífsleið-
innL
Hann var maður prúður 1
framkomu, og vakti hvarvetna
traust og álit. Hann var grand-
var til orðs og æðis, og ávann
sér því traust húsbænda sinna.
Hann var sérstaklega háttvis 1
öllum samskiptum vfð þá sem
hann umgekkst, og hlaut því að
launum virðingu þeirra sem
kynntust honum. Hann var
drengskaparmaður í hvívetna.
Ólafur Jónsson var fæddur
hinn 14. október árið 1899 að
„Eiðstöðum“ við Bræðraborgar-
stíg (nú no. 23). Foreldrar hæM
voru þau hjónin Jón Guðmunds-
son frá Ánanaustum og Þórunn
Einarsdóttir í „Skólabænum*1
hér í Reykjavík. Hann ólst upp
á þessum gömlu slóðum ásamt
systkinum sínum, og þar lékum
við okkur saman sem drengir.
Eftir að hann komst á leg-g, lærði
hann skósmíði hjá Oddi Bjama-
syni, skósmfðameistara og tóls
próf í þeirri iðngrein, og sveins-
bréf með bezta vitnisburðL
Hann stundaði í nokkur ár þá
iðn sjálfstætt, en mun ekki hafa
fallið hún þegar til kom. Hann
hvarf þvi að verzlunarstörfum
við hið þekkta fyrirtæki „Leð-
urvöruverzlun Björns Kristjáns-
sonar“, þar sem hann naut
trausts og virðingar að makleg-
leikum.
Hinn 6. apríl 1935 steig hann
sitt mikla gæfuspor, þegar hann
kvæntist eftirlifandi konu sinnL
Jarþrúði Jónsdóttur, Jónassonar
kaupmanns og hreppstjóra á
Stokkseyri og Þóru Þorvarðar-
dóttur frá Litlu Sandvík, og
bjuggu þau Ólafur og Jarþrúð-
ur í alveg einstaklega ástriku
hjónabandi, — enda bælði valdar
manneskjur. —
Börn þeirra em: Jón Hiln.ar,
búfræðingur, kvæntur Rósu
Haraldsdóttur, — Þórunn, gift
Baldri Ásgeirssyni, stýrimanni,
— og öm, sem stundar norrænu-
nám við Háskóla Islands.
Kristinn Guðnason frá