Morgunblaðið - 16.02.1969, Blaðsíða 12

t #-fr wttf#
12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 1969.

„Dútkan mín er
feimin viö þig“
„Dæmalaust er stúlkan fín.“ Á myndinni eru stúlkurnar á brúðufundinum í KFUK með brúffurnar sinar, þegar viff heim-
sóttum þær. Stúlkurnar 5 aftast á myndinni eru leiðbeinendur. Ljósmynd Mbl. Ámi Johnsen.
Yngsta stúlkan í hópnum
var tveggja ára gömul. Hún
heitir Sva'la Erlendsdóttir og
var þarna með systur sinni.
Ég tók Svölu tali. Lengi vel
sagði hún bara jé eða niei við
spumingum mínum og í mesta
lagi sagði hún „Ég veit það
ekki.“ Hún hélt brúðunni
sinni alveg upp að hálsakot-
inu og brúðan var lengi með
aðra hendina við varir henn-
ar. Hún stóð álút og virtist
ekkert sérstaklega upplögð til
viðræðu. Þá fór ég að tala við
hana um litlar brúður og
spurði hana hvort að brúðan
hennar væri ekki stundum
feimin eins og litlar stúlkur.
Þá var eins og þetta rynni
Fr&mhald á bls. 23
Einn heimur og óskiptur er tilveran öll. En þó eru
heimarnir í raun eins margir og einstaklingarnir, þar
sem hugsunin býr. Og hver heimur einstaklingsins á sína
órafjarlægð hugmyndaflugsins, þrönga stíga hversdags-
lífsins og skin og skúrir mannlífsins. Það er oft talað um
áhyggjulausan heim barnanna, sem hvorki þurfa að hafa
áhyggjur af sköttum, víxlum eða öðru veraldarvafstri, en
börnin eiga vissulega sín vandamál í leik dagsins.
Litlar stúlkur þurfa til dæmis að hugsa fyrir brúðuna
sína og litlir drengir eru að keppast við að verða stórir.
Okkur datt í hug að skyggnast inn í heim brúðunnar
og stúlkunnar litlu, sem á þó alltaf vin og félaga í brúð-
unni sinni, hvað sem öðru líður. Það kom á daginn eftir
viðtöl við litlar stúlkur að þær eiga við margvíslegar
skyldur og vandamál að glíma í sambandi við brúðurnar
sínar og hugmyndaflug þeirra spannar stórt svið í kring
um brúðurnar. Brúðurnar höfðu líka auðsýnilega orðið
fyrir áhrifum af uppeldinu, því að þær höfðu í flestum
tilfellum sömu afstöðu og sú stúlka, sem átti brúðuna.
Þar var um að ræða einn heim og óskiptan.
lí FÍM KJ&CfldM
„Viff setjum bara dúkkuna í
poka ... nei annars."
gangi og hljóp þá heim til
sín, fór úr fína kjólmim sín-
um og í svona frekar óhrein
föt af bróður sínum, því hún
hélt að séra Friðrik talaði
bara við stráka. Og hún var
sigri hrósandi um síðir því
að séra Friðrik leiddi hana í
strákafötunum um Vesturgöt
una og sagði henni sögur eins
og hinum strákunum.
Litlu stú'lkurnar á brúðu-
fundimum voru allar búnar
að klæða börnin sín úr yfir-
höfnunum, hjöluðu við þær,
greiddu þeim og voru ákaf-
lega sælar yfir því hvað brúð
unraar voru stilltar. rúðunn-
air voiu ýmisit sitórar eða
litlar, sléttar og fínar eða svo
lítið snjáðar og farnar að láta
á sjá. En íaugum litlu stúl'kn-
anna var al'ls staðar sama gleð
in og traustið, því að brúð-
an hverrar stúlku var brúð-
an hemnar og barnið sem
henni bar að gæta.
Ég talaði við nokkrar stúlk
urnar um samskipti þeirra við
brúðurnar, þær sjálfar og af-
stöðu brúðunnar til jarðlífs-
ins.
Þegar ég gekk inn í port-
ið hjá húsi KFUM og K við
Amtmam'nsstí'g til þess að
spjalla við nokkrar litlar
stúlfcuir, seim voru á brúðu-
fundi í húsámu, þutu nokkrir
stiáfcar fram hjá mér og stikl
uðu stórum. Tápmiklir strák
ar í gúmmístígvélum og ullar-
peyaum. Þeir voru að fara á
skógarmannafund. Við dyrn
ar hitti ég tvær littar stúlk-
ur, sem voru með brúðurnar
sínar í fanigiinu. Þær voru að
tala um lætin í þessum strák
um og hjúfruðu brúðunum sín
um að sér til þess að þær
yrðu ekki hræddar. Strákar-
nir voru horfnir upp stigann
í stökkum, en stúlkurnar litlu
gengu hægt og hljóðlega með
börnin í fanginu upp á aðra
hæð þar sem vinkonur þeirra
voru með brúðurnar sínar á
búrðufumdiimum. í fumdarher-
benginu hjá þeim var laigt á
borð með brúðubollum, epla-
sneiðar með logandi kertum
voru eimmig á borðum og kök-
ur til að gæða sér á. Litlu
stúlfcumair sátu í hóp á gélf-
inu með brúðurnar sínar,
sungu og fóru í leifci.
í næsta herbergi við það
sem brúðufundurinn var í
bjó séra Friðrik og einmitt
Svala Erlendsdóttir meff Mar- „Mikiff ert þú skrítinn.“
gréti. „Brúffan mín er feimin
viff þig."
það andrúmsloft sem varð í
samskiptum hans við börnin
virðist ríkjandi í unglingastarf
inu í húsinu við Amtmanns-
stíg.
Það hefur verið sagt að séra
Friðrik hafi átt alla stráka
á ísáandi og víst átti hann
hug allra drengja sem kynnt-
ust honum. Én stúlkurnar
voru ekki síður hrifnar af
séra Friðrik og fræg er sag-
an af litlu stúlkunni á Vestur
götunni sem sá séra Friðrik á