Morgunblaðið - 22.02.1969, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. FEBRÚAR 1969.
Jóhanna Halldórs-
dóttir — Minning
FRÚ Jóhanna Halldórsdóttir,
Hraunsveg 3 í Ytri-Njar'ðvík,
lézt að heimili sínu hinn 15.
þ.m. og verður jarðsupgin frá
Keflavíkurkirkju í dag.
Dauða hennar bar, eins og svo
oft vill verða, fyrr að en vini
hennar hafði órað fyrir. Hann
kom sem reiðarslag yfir ástvini
hennar, sem notið höfðu hinnar
miklu umhyggju og fórnfýsi
þessarar elskulegu konu.
Frú Jóhanna fæddist í Borg-
arfirði eystra hinn 24. ágúst ár-
ið 1909. Foreldrar hennar voru
Guðrún Einarsdóttir og Halldór
Pétursson, bæði sunnlenzkrar
ættar. Jóhanna fluttist á fyrsta
ári til Suðurnesja og dvaldist til
8 ára aldurs í Fuglavík á Mi'ð-
nesi. Þá var hún tekin í fóstur
af góðum hjónum, þeim Guð-
rúnu Steingrímsdóttur og Magn-
úsi Hákonarsyni á Nýlendu í
Hvalsneshverfi. Þar dvaldist Jó-
hanna trl fullorðinsára og reynd
ust fósturforeldrarnir henni eins
vel og sínum eigin börnum. Fyr-
ir það var Jóhanna mjög þakk-
lát, enda var hún alla ævi ó-
gleymin á það, sem vel var við
hana gert.
Mikil. hjálpsemi, trygg og glöð
lund og hlýtt viðmót, urðu þess
valdandi, að Jóhanna eignaðis*
hvarvetna vini. Hún var af
þeirri manngerð, sem alls stað-
ar kemur fram til góðs og eng-
inn grunar um undirferli eða
óheiíindi. Hún hefur því átt
hægt með áð vinna hug og hjarta
fósturforeldra sinna og uppeld-
issystkina.
Eftir að Jóhanna var uppkom-
in fór hún fljótt að vinna utan
heimilis, fyrst í Keflavík og sið-
ar í Vestmannaeyjum á veturna,
en í kaupavinnu um sláttinn,
m.a. var hún í kaupavinnu hjá
tengdaforeldrum mínum. Batt
hún ævarandi tryggð við þau
hjónin og fjölskyldu þeirra. Vin-
átta Jóhönnu var enginn yfir-
borðshégómi, heldur heil og
óslítandi. Vegna þess var öllum
gott að þekkja hana.
í Vestmannaeyjum kynntist
Jóhanna eftirlifandi manni sín-
um, Helga Helgasyni frá Vík í
Mýrdal, og gengu þau í hjóna-
band árið 1935. Þau settust að í
Vík og bjuggu þar í 18 ár. Eign-
uðust þau 6 börn, fimm syni og
eina dóttUr. Efnin voru smá oe
húsakynnin, sem þau hjónin
höfðu til umráða þættu ekki
mikil nú á tímum. En einhvern
veginn var það svo, að hjá Helga
og Jóhönnu virtist aldrei þröngt.
Sannaðist á þeim, áð þar sem
hjartarúm er nóg, er einnig hús-
rými fyrir þurfandi vegfarend-
ur.
Löngum var atvinna stopul í
Vík. Þurfti Helgi oft af þeim
sökum að leita bjargræðis um
langa vegu og dvélja mikinn
hluta ársins fjarri heimilinu í
vegavinnu að sumrinu og í Vest-
mannaeyjum á vertíðinni. Þá
stjórnaði Jóhanna ein sínu stórá
heimili af frábærum dugriaði og
myndarskap.
Þrátt fyrir ómegð og oft stop-
ular tekjur, tókst þeim því allt-
af að vera veitendur. Þegar mér
verður hugsað til þessara ára,
skilst mér vel, að þau hjónin
hljóti að hafa verið fátæk á ver-
aldarvísu. En það sá ekki á, svo
var myridarskap þeirra beggja
fyrir að þakka. Samhugur þeirra
t
Móðir mín
Jóna Jóhannsdóttir
andaðist á Sólvangi, Hafnar-
firði, 20. febrúar.
Jóhann Sveinsson.
t
Eiginmaður minn
Loftur Georg Jónsson
Hólmgarði 42
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu
20. þ. m.
Fyrir hönd vandamanna.
Laufey Einarsdóttir.
t
Eiginkona mín og móðir
okkar
Marzelína Nielsen
Hagamel 38
andaðist á Landspítalanum
föstudaginn 21. tebr.
Hjörtur Nielsen
og börn.
t
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
Aðalbjörn Austmar
sem andaðist mánudaginn 17.
þ.m. verður jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju þríðjudag-
inn 25. febrúar kl. 1,30 e.h.
Jóhanna Aðalsteinsdóttir
Magnús Aðalbjörnsson
Ragna Magnúsdóttir
Svana Aðalbjörnsdóttir
Páll Pálsson
og barnabörn.
t
Jarðarför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður
og ömmu
Vigdísar
Sæmundsdóttur
Bergstaðastræti 17,
er lézt 15. þ.m., fer fram frá
Fríkirkjunni í dag laugardag-
inn 22. þ.m. kl. 10,30. Jarð-
sett verður í gamla kirkju-
garðinum.
Stefán Guðnason,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
og óþreytandi áhugi fyrir af-
komu heimilisins ger'ði þeim
kleift að halda uppi meiri risnu
en sumir, sem meiri auð hafa í
búi. Þegar þau svo brugðu á það
ráð að taka sig upp og flytja í
burtu með myndarlega, uppvax-
andi hópinn sinn eftir 18 ára dvöl
í Vík, var þeirra allra saknað
af íbúum litla kauptúnsins und-
ir ReynisfjallL
Árið 1953 flytja þau suður og
setjast að í Ytri-Njarðvík. Þar
voru atvinnumöguleikar betri
fyrir heimilisföðurinn og dug-
mikil börn, enda mun afkoma
þeirra hafa verið góð eftir að
þau komu su’ður. Þar gátu þau
líka haft börnin hjá sér í heim-
ilinu, þótt þau væru farin að
vinna og séð lengur til með
þeim en ella.
En Víkurinnar söknuðu þau,
enda áttu þau þar og víða um
Skaftafellssýslu fjölda góðra
vina. Þrátt fyrir ýmsa erfiðleika
voru árin í Vík bjartur tími í
lífi þeirra hjóna. Þá voru þau í
broddi lífsins. Þar fæddust börn-
in þeirra og uxu úr grasi, og þar
uppskáru þau ríkulega laun elju
sinnar og umhyggju í hamingju-
sömu fjölskyldulífi.
í Vík tók Jóhanna mikinn þátt
í félagslífinu, og var þar sem
annars staðar metin að verðleik-
um. Hún starfaði alla tíð í kirkju
kór Víkursóknar, enda hafði hún
mikla og góða söngrödd. Þá var
hún og góður félagi í góðtempl-
arastúkunni fyrr á árum og í
kvenfélaginu.
Eins og á'ður er getið eignuð-
ust þau hjónin sex börn, sem öll
eru á lífi. Þau eru:
Bára, húsfrú, gift Einari Árna-
syni í Njarðvík.
Grétar, stýrimaður í Njarðvík,
kvæntur Guðrúnu Þorsteins-
dóttur.
Valgeir, bílstjóri, einnig bú-
andi í Njarðvík, kvæntur Guð-
íaugu Júlíusdóttur.
Sævar, leikari í Keflavík,
kvæntur Ragnheiði Skúladóttur.
Guðjón, skipasmiður í Njarð-
vík og
Jón Bjarni, ókvæntur í for-
eldrahúsum.
Einn son eignaðist Jóhanna,
áður en hún kynntist manni sín-.
um, Halldór að nafni, kvæntan
og búsettan i Keflavík.
Ég kynntist þeim Jóhönnu og
Helga Helgasyni fyrst eftir að
ég flutti með fjölskyldu minni
til Víkur árið 1951.
Gömul vinátta vi'ð konu mína
og tengdamóður var þess vald-
andi, að Jóhanna leit oft inn til
okkar. Hún og þau hjón bæði
reyndust okkur framúrskarandi
nágrannar, og börnin þeirra voru
tápmiklir og góðir unglingar.
Fyrir öll þau kynni þökkum
við innilega, er við nú kveðjum
Jóhönnnu Halldórsdóttur að leið-
arlokum. Þótt hún félli langt fyr-
ir aldur fram, að því er okkur
vinum hennar finnst, var hún
búin að skila miklu dagsverki og
sjá árangur uppeldisstarfs síns í
hópi efnilegra afkomenda.
t
Hugheilar þakkir færum við
öllum þeim mörgu bæði fjær
og nær, fyrir auSSsýnda sam-
úð og hlýhug við andlát og
jarðarför eiginmanns míns
Hlífars Sigurbjörnssonar
Seyðisfirði.
Ágústa Ásgeirsdóttir
foreldrar og systkin.
Gefi Guð henni sinn frið og
ástvinum hennar styrk í þung-
um harmi.
Ragnar Jónsson.
JÓHANNA lézt skyndilega að
heimili sínu í Ytri Njarðvík 15.
febr. síðastl. Hún var fædd 24.
ágúst 1909 og voru foreldrar
hennar Gu'ðrún Einarsdóttir og
Halldór Pétursson.
Jóhanna eignaðist þrjár syst-
ur og eru tvær þeirra á lífi.
Dvaldi hún fyrst með foreldr-
um sínum í Fuglavík á Miðnesi,
en þau voru þar í húsmennsku,
og bar hún nafn húsmóðurinnar
þar. Þegar hún var 8 ára göm-
ul kom hún í fóstur tii foreldra
minna, Guðrúnar og Magnúsar í
Nýlendu í Hvalsneshverfi. Þar
dvaldist hún fram yfir fermingu.
Þegar Jóhanna kom á heimili
foreldra minna tók hún miklu
ástfóstri við okkur börnin og var
alla tíð sem systir okkar og for-
eldrum sem góð dóttir. Við
hændumst að henni, því hún var
söngelsk, glaðlynd og elskuleg
við okkur bömiin. Þegar hún fór
frá okkur fór hún til Keflavíkur
og var þar við hússtörf á ýöis-
um stöðum, sömuleiðis fór hún
austur í sveitir og norður til
vinnu, en henni var í bló’ð bor-
in löngun til þess að kynnast
landi sínu, en kom samt alltaf
árlega til dvalar á heimili okk-
ar.
Um tvitugt eignaðist hún son,
er Halldór Hörður Arason heit-
ir og var hann fyrst hjá henni en
síðar í fóstri hjá þeim góðu hjón-
um, Dýrfinnu og Stefáni á Hóla-
völlum í Garði. Hann er kvænt-
ur Jennýu Jónsdóttur og em þau
búsett í Keflavík. Næst lá leið
Jóhönnu til Vestmannaeyja en
þar knntist hún sínum indæla
eiginmanni, Helga Helgasyni frá
Vík í Mýrdal og giftust þau 19.
okt. 1935. Hófu þau búskip í Vík
og bjuggu þar í 18 ár og eignuð-
ust þar 6 börn, sem öll em á lífi
en þau em: Helgi Grétar kvænt-
ur Guðrúnu Þorsteinsdóttur, Val
geir, kvæntur Guðlaugu Berg-
mann, Bára gift Einari Árnasyni,
Sævar kvæntur Ragnheiði Skúla
dóttur, Guðjón kvæntur Svein-
björgu DEmíelsdóttur og Jón
Bjarni, ókvæntur. Mjög var gest-
kvæmt á heimili þeirra hjóna í
Vík og eignuðust þau marga
góða vini þar, enda alltaf rými
fyrir alla þótt húsakynni væru
ekki stór.
Jóhanna hafði mjög fallega
söngrödd og var hún í kirkju-
kór Víkursóknar um árabil. Ári'ð
1953 fluttu þau hjón í Ytri Njarð
víkur og hafa búið þar síðan og
höfðu nú nýverið byggt sér ein-
býlishús þar.
Mikið starf innti Jóhanna af
höndum sem húsmóðir á svo
stóru heimili. Barnabörnin em
orðin 20, áttu þau alltaf skjól hjá
ömmu sinni og voru mikið hjá
henni. Þrátt fyrir miklar annir
gafst henni tími til hannyrða og
félagsstarfsemi. Síðasta ferð
hennar var viku áður en hún
lézt, er hún fór til Vestmanna-
eyja til þess að sjá um jarðar-
för móður sinnar, er lézt þar í
elliheimili, en fa'ðir hennar var
löngu dáinn.
Jóhanna kveður þennan heim
í friði og sátt við allt og alla,
því hún leit alltaf á það góða
og fagra en gleymdi því sem mið-
ur fór. Hún var eiginmanni og
fjölskyldu sinni allri, svo og
öðrum sólargeisli í hvívetna.
Guð styrki ástvini hennar í sorg-
inni.
Blessuð sé minning hennar.
St. Magnúsdóttir.
Magnús Einarsson
bifreiðastj.
„Mjög er uan tregt tungu að
hræra“.
Þessi orð Egils, em mér nú
efst í huiga, er ég rita þessd fáu
kveðjuorð um vin minm, Magnús
Einarsson bifreiðasitjóra. Sú
hatnraaifregn breiddist út s.l.
summudaig, að Magnús Ein.arsson
væri látinn, aðeins 37 ára gam-
all. Hvorki tímimn eða annað
hafa megnað að eyða trega og
sorg. Mér finnst það líkt slæm-
um draurni, en því miðuT er
ekki hægt a'ð vakma aí honum.
Ég mininist orða sóknarprests
míns, sem spurði einu sinni
„Hvað er mannslífið?" Það kom
ekkert svaT. Við ófullkotmnir
menn, s.tönidum agndofa gaign-
var þessum viðburðum og getum
ekki aðhaifst. Okkur gemgur svo
illa að sætta okkur við þetta, en
s'köpum má ekki renna. —-
Magnús Einarsson fæddist 16/8
1931. Hann ókt upp á Suður-
nesjum, en missti föður simn,
þá er hann va.r aðeins 8 ára
gamalí. Maignús fór soemmia að
vinna fyrir sér við ýmis störf,
bæði til sjós og lamds og tókst
honum ávailft að leysa vel af
hendi þau störf, sem honum
voru faliin. Hbnum líkaði vel
til sjós og mimmtist hanm með
ánægju þeirra daga, bæðd þegar
harnn var á fiskibátum, sem á
flutningasikipum. Hafði harrn
jaifnmi'k'la ánægju af vélum,
enda va.r hann að jafmaði vél-
stjóri á þeim skipum, sem hann
- Minning
var á. Á tíroabiili ók hainn filutn-
imgabíl og einmig sdðar lamg-
fei'ðabílum og þá ofit við hinar
erfiðustu aðstæðuir.
Hinn 23/4 1955 má segja að
verði þáttasikil í lífi hans, er
hann hetfur akstur á bitfreiða-
stöðinni Bæjarleiðum, en þar
átti hanm etftir að starfa nær
óslitið tiil dauðadags. Magnús
varð strax einn af aðalbifreiða-
stjórum á stöðinmi, og var ávaJlt
reiðubúinn að fara hve.rt se-m
var. Þá voru eragar tafetöðvar og
aðstaða allt önnur em númia er.
Þótti hann afar lipur ökumað-
ur.
Sá eiginteiki Magnúsar að
Framhald á bls. 23
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för mó'ður minnar, tengda-
móður og ömmu
Jórunnar Hróbjartsdóttur
Eyfjörð.
Friðrik Eyfjörð
Fríða St. Eyf jörð
Jórunn Erla Eyfjörð
Stefanía G. Patterson
Hjalti Guðmundsson.
t
Þökkum innilega samúð við
andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður
og ömmu
Vigdísar Bjarnadóttur
frá Bæjarskerjum, Miðnesi.
Theódór Einarsson
Pálína Theódórsdóttir
Bergur Sigurðsson
og barnabörn.
Hugheilar þakkir til allra,
sem heimsóttu mig og færðu
mér gjafir og sendu mér
skeyti á sjötugsafmæli mínu
16. febrúar.
Guð blessi ykkur öll.
Sólrún Eiríksdóttir
Austurbrún 6.