Morgunblaðið - 03.06.1969, Síða 18

18
MORIGUNIBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ 196®
Magnús Þorsteinsson—Minning
Fæddur: 4. september 1891.
Dáinn: 25. mai 1969.
MAGNÚS Þorsteinijson verð>ur
j'arðsuniginn í dag, (3. júní). Hann
atndaðiiíit á hvítasuininuidaig í
La'ndakotsspítala efitir liðlega
hálfs m/ánaðar legu. Hann mun
hafa grunað áður en hamin lagð-
ist, til hvers imundi dragia um
heiilisu hamia, því að hamin kom
öiHu í lag, sem hanin halfði með
höndtum fyrir aðra.
Magniús fæddist á Móbergi í
Reykjaiví'k 4. sept. 1®91, sonur
hjónamna Þorsteins verkamanns
í Rví'k, Eintarssomar bónda á
Káramesíkoti í Kjós, Gu'ðmuinds-
somar, ag Margrétar frá Skraut-
hóliuim á Kjalarmesi, Magnús-
dóttur bónda á Reynivölilium, As-
miu'ndssonar.
Magniúls varð snemima að byrja
að vinma fjrrir sér og hj'álpa til
við heimilishaldið. Hann gat því
ékki aÆlað sér skólamenmtiuinar
eftir að þarnaislkóliainiámi lauik.
Háði það honium nokkuð á eeinni
érum, þó að honum notaðist vel
— með góðri greind — af barna-
skól'anáminu.
Magnús sitarfaði fyrif við verz1!-
anir hér í bæniuim, síðan ftór hann
é sjóinn og gerðist upp úr því
stairfsmaður hjá fræruda sínum,
t
Hjartkæir móðir okkar,
temgdamóðir og amma,
Guðbjörg Kristinsdóttir
Hverfisgötu 100 B
lézt í Lamdakotsspítala 31.
mai.
Margrét Guðmundsdóttir
Evlalía Guðmundsdóttir,
Birgir G. Albertsson
og barnaböm.
t
Faðiir okkar
Jóhann Hafstein Jóhanns-
son
fyrrv. forstöðumaður
Manntalsskrifstofunnar
amdaðist aðfaranótit 1. þ. m.
í hjúkmardeild Hraifnisfiu.
Böm hins látna.
t
Sonur minn,
Ellert Þorsteinsson,
andaðist 2. júní.
Margrét Kristjánsdóttir.
t
Útför ei'ginmianns mins og
föður okkar,
Guðmundar Óla
Guðmundssonar,
bakara,
Suðurlandsbraut 120,
fer fram frá Fossvogdkapellu
miðvikudaigimn 4. júní n.k. kl.
1.30 e.h.
Sigrún Guðlaugsdóttir
Og börn.
Eimari akáldi Benediifetssyni, sem
þá bjó í Eniglianidi. Hann dvaldist
þar um einis árs stoei'ð. Eftir
heimkomuma vann hamn ýmis
störf, lenigist var hamn í bygg-
iingarvinnu. Svo komu aitvinmu-
ieysiaárin og voru þau honum
erfið eins ag flaiitum daglauma-
mönnium. Síðan varð hann starfs
maður hjá Reykjavíkurborg,
fyrst inmheimtumiaður hj'á Gas-
stöðinni og síðan slkritfstotfumað-
ur á FramfaersiluLÍkritfstofiuinni.
Hann reyndist hvarvetna dug-
andi starfsmaður og gait sér hið
bezta orð, eins Qg sést af því, að
banrn var settur akrifldtofustjóri
Framfænsliuimiáila um dkeið.
Magmús var einin af stofniend-
uim Bygginigaféiags verkamanna
og í stjórn þess í mörg ár, vara-
formiaður alla tíð. Hainn reymdk't
þar „tillöguigóðuir og ábyggil'eigur
í ölllium vi'ðslkiptum“, að sögn
Jóhamms ættfræðimgis Eiríkisson-
air, er lemgi starfaði með honum
í stjórninni.
Magniús vann einniig lenigi við
Vetrarhjiálpinia og var fram-
kvæmdiagtjóri hennair Elíðuistu ár-
im.. Það starf átti vel vi'ð hann,
þvi að hann vildi öllum hjiálpa,
sem bágt átitu. Honum tólkst hvort
tveggja, að hjálpa mikilluim fjölda
manna og gæta um leið fyillistu
hagsýni. Og hrædidur er ég um,
að ef Vetrarhjiáilpin é í framitíð-
inni að verða jafn-mörgrum að
liði og hún var uindir hainis stjórn,
verði borganyjóðúr að axla
þyngri bagga hér etftir, þegar
'hans nýtur þar efkkii itengur við.
Magnús var eiindreginin Sjálf-
stæðisnruaður Qg var óspar á að
eyða frítímia sínuim kaiuipllauist í
flokksinis þágu. Hann var allitaf
hvetjandi, aldrei letjamdi, þagar
vimniuiþörfin kailaði að. Hann
var í fulltrúaráði SjáMsitæðisfé-
laiganma Qg vann þar mákið sfcarf.
Um nokkurt dkeið stjórniaði hann
dkrifstofu filöklksins, er aá um
kainiinigar fyrir kjördag. Hann
var einnig lengi umlboðsm'aður
fil'Okksins á kjördegi.
Magraús kvæntist 1926 Maign-
eu Ingiibjörgu Sigurðardóttur frá
Milktahoitshellli í Árness., hinni
ágætiuistu ikorau, og lifir húe manm
sinn ásamt 5 uppkominiuim börn-
uim þeirra. Margréti, gitftri konu,
Sigurði huagagniasmið, í>or-
steiini verztueainmiaininii, Ragniari
Þór húisgagnabólstrara ag Ástu
Karen gitftri korau.
Það segÍT sig sóálft, að Magmús
reyn'dist bömum sínum vel og
t
Útför maranisiras míns,
Ásmundar Guðmundssonar
biskups,
fer fram frá Dómkirkjunni
miðvikiuidaigiran 4. júní kl. 2
e.h.
Steinunn Magnúsdóttir.
t
Eigiramaður minn, faðir
okfcar, tengdafaðir og afi,
Valdimar Stefánsson,
frá Seyðisfirði,
verður jarðsuniginn frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 4.
iúni kl. 3.
Margrét Kristinsdóttir,
Kristinn Valdimarsson,
Sigurður Valdimarsson,
Ingibjörg María Valdimars-
dóttir,
Helga Valdimarsdóttir,
Hermann Svavarsson,
Sonja Hermannsdóttir,
Einar Hermannsson.
axlaði sj'álfur þunigar byrðar til
að gera þeiim lífið léttara.
Ég hygg »ð segja megi, að
Magnús hafi veri'ð hamiiragjus'am-
ur rnaður, þrátt fyrir erfiðleilka
atviranuileyuiislárararaa. Hairan eign-
aðist ágæta kon.u, eins og áður
segir, Qg muin hún hafa verið
honum meira en lítil stoð og
stytta, eidki sízt á erfiðu áruraum,
þar sem 'hún var eiirahver eftir-
sótta lta saunraakona borgarinmar.
Og hann eignaðist maranvæn/leg
börn og hefUT því átt bairnailláni
að fagna.
Magnús var hreinskiptinn bæði
í orðuim og verkum, þéttur á
vetfli Qg þéttur í lund, vinfaistur,
h öf ð ingl'y nduir, drenigur hinn
bezti og hjálpsamiur svo að af
bar.
Vertu sæ'Sl vitraur og hafðu
þökk fyrir aamstarfið og sam-
veruna.
Guðm. Benediktsson.
MAGNÚS Þorsteiiraason var mað-
ut óveraju 'heilsteyptur og tryigg-
lynidiur. Staðfesta haras á sikoðun-
u,m og vintfesti vonu með fiágæt-
um. Saimivizlkiuiseimi haine brást
aldrei að hverju sem haran geklc.
Hairan var gæddiur hreiinskifiini og
hollusitu, en jaifnfr.?5rrat nokikurri
tortryggni og sýradi því hófLega
varfærni í umigeragni við aðra.
Magraús var boriran og barn-
tfæd'dur Reykvikimgur og ger-
kumraugur í bærauim, erada hafði
hanra að ýrnsu umnið, mörgium
kyrarazt og myradað sér eigin dkoð
amir um filest það, sem að hönd-
uim bar. Ævinítýral'egasiti hiiuti
ævi hans hefuT seninilega verið
vilst 'haras hjá Eimari Benediikts-
syni í London á öðrum tugi ald-
arinnar. Var gam'an að heyra
Magnús segja fr'á þeirri dvöl.
Hann saigði Eiraar hatfa búið að
bætti þarleradra höfðiragja, en
stuindum hefði bersýnilega ver-
ið þrönigt í búi. Þagar það bar
að, brá Einar sér inn í miðborg-
ina og kom haran afiidrei tóm-
heratur heim, þó að Magmúsi
t
Þaik'ka innilega auðsýnda sam-
úð og vinairhuig við anidfiát og
jarðarför eigirarraanras miras,
Jóns SigurSssonar
vélstjóra,
Sólheimum 23
Fyrir hörad bairna, teragda-
barna og barraabama,
Halldóra Jónsdóttir.
t
Innileguistu þaklkir færuim við
ölfiium þeim, sem sýradu okfcur
samúð og vinarhuig við arad'llát
og jarðarför móður okfcar,
Jónínu G. Þórðardóttur
Héðinn Vilhjálmsson,
Jóhann Pálsson,
Ragna Vilhjálmsdótttir,
Hulda Vilhjálmsdóttir.
væri óikuinrauigt um með hrverjum
hætti fjárinis var atEffiað.
Hina 'SíðuBitiu áratiuigi starfsiævi
siranar var Magraús starfsmaðiur
Reylkjaivíkiurboirgar, og er ýfcju-
laiuist hægt að tfuMLyrða,, að í
þeirri þjóraustu hatfi enigiiran verið
dyggari, erada þótt hann hatfi átt
jatfniragja að trúmenrasku í þeim
góða ©tarfsaraaniraahópi. Einskis
starfs hygg ág, að Magn.ús hatfi
raotið mieira era að Vétnarhjáip-
irani, enida fékk harun þar að beita
sínuim fágætu mammikioiStiuim.
í heifiara miararasaidur varan
Magmús ótrau'ður að fraimgangi
Sjiállfistæðistfloikikisinis. Þar var
haran ætíð reiðuibúiran að leggja
á silg hvert það ertfiði, er að
steðjaði. Honiuim sérnaði einung-
is, etf honiuim gatfst e(k(ki færi á
að neyta starfskratfta simma til
fufifiis. Bn alldrei sÓttiSt hann etftir
rraetorðum, hvað þá lotfi, þvert á
móti kom það hrvað etftir aramað
fyrir, að fllokiknium báruist faigrar
gjafir frá ómafmgreiradum gef-
anda og 'kom þá í ilijós vi'ð etftir-
grenmislan, að haran gat eniginn
aniraar verið en Magraús Þorsteins
son, sem vifildi við eragum þökk-
uim tafca. Sliikls m.ammis er gott að
miranast.
Bjami Benediktsson.
Magnús Þorsteinsson, fyrrum
starfsmaður Reykjavíkurborgar,
til heimilis að Háteigsvegi 13,
andaðist í Landakotsspítala á
hvfítasumouidag, 25. miaí sl.
Magnús Þorsteinsson var fædd
ur að Akurgerði, hér í borg,
þann 4. september 1891. Foreldr
ar haras voinu Þorsiteiran Eiraars-
son, verkamaður og kona hans
Margrét Magnúsdóttir, myndar-
og dugnaðar hjón, bæði af kunn
um ættum úr Kjósiranii.
Skölagaraiga Miagraúsar var með
sama hætti og annarra barna,
er þá tíðkaðist í Reykjavík. Magn
ús var strax í æsku starfssam-
ur. Eftir fermingu stundaði hann
verzlunarstörf, hér í borginni,
fram yfir tvítuigsaildlur. Réðsit
síðan til Einars, skálds Bene-
diktssonar, er þá var búsett-
ur í Bretlandi og var þar í
nokkurn tíma. Eftir veru sína
hjá Eiraari, réðst Magnús á
brezkan togara og var á honum
í eitt ár. Kom hann þá aftur
heim til fslands og hóf störf við
almenna verkamanna- og bygg-
iragavinnu þar til árið 1935, er
hamn réðst tii ReykjavMourbórg-
ar. Eftir að hann hóf störf hjá
Reykjavíkurbarg, vann hanm við
ýmsar stofnanir borgarinnar.
Þeim störfum hélt hann, þar til
að hann var rösklega sjötugur.
Nú síðustu árin var hann kirkju
vörður við Háteigskirkju.
Hinn 5. júní 1926 kvæntist
Mangús, Magneu Ingibjörgu Sig
urðardóttur, ættaðri úr Árraes-
sýslu, miestu myndiaækonu. Börn
þeirra er upp hafa komizt eru
fimm, þrír drengir og tvær stúlk
ur og eru þau flest gift og eiga
mairiga atfkomiendiuir, allt myradar-
fólk.
Allir þeir, er starfað hafa með
Magnúsi, bera honum vitnisburð
um dugnað og samvizkusemi.
öumarið 1939 var Bygigin.gar-
félag verkamanna í Reykjaví'k
stofnað. Var Magnús einn af
hrvataimönnura'um um stafnu'n
þesis. Tólk bairan þegar sæti í
stjórn félagiSiinis og var æt’íð vara
flonmaður, þar til á aðaifuradi árið
1964, að hann ákvað að gefa
ekki lengur kost á sér til endur
kjörs. Hafði hann þá setið óslit-
ið í stjóm þess í rúman aldar-
fjórðung eða lengur en nokk-
ur anraar í stjóm félagsins.
Það eru því að verða 30 ár,
er leiðir okkar Magnúsar hafa
legið saman að störfum fyrir fé
l-agið. Fáum hetfi ég kynnzt, sem
voru áhugasamari, duglegri og
góðviljaðri, ef um maniraúðarmál
var að ræða. Hann hafði sínar
skoðanir á málum og gat sótt
fast fram með þær, þegar hann
taldíi sánn miálstað réttan, en eiran
ig fús að láta undan, er hann
fann, að aðrir höfðu ekki lakari
málstað að verja. Ég veit, að
allflestir, er starfað hafa með
Magnúsi, munu minnast dugnað
ar hans, áhuga og vinfestu og
nú við leiðarlok vil ég þakka
horaum öli stortfin fyrir Bygg-
ingarfélag verkamanna og sam-
starfið í stjórn félagsins. Ég veit,
að við stjórnarmeran Byggingar
félags verkamanna minnumst
miargra ániægjiusturada á hieiimili
hame eða (haras gó'ðu korau ag
gjörfulegu börnum.
Fyrir hönd stjórnar Bygging-
arfélags verkamanna vil ég votta
eftirlifandi konu hans, bömum,
tengdabörnum og öðrum aðstand
eradium dýpistu semúð. Gott er að
máiranaist diuiginaðar ag árvekni
hans. Vertu sæll, kæri vinur.
T.V.
ÞANNIG er garagnjr ofidkar jarð-
neska ffifs, að straumur tímans
hrífur dklkuir með sér á sirarai
örfleygu ferð ag fllytur akkur
iraraan lítillliar sturaid'ar firam í djúp
dauðans og eifilífðariranar, þú í
dag ég é morgura.
í dag verðuæ t'iti moldar borinn
frá Hlá'teigiskiríkju, Miaigraús Þor-
siteirasson, kirkjuvörður. Haran
var borirain og bannfædidur Reyk
vikiragur, fæddur 4. aept. 1891
að Mó'bergi, sem í þá. daga stóð
niálægí því sem Bræðrabongar-
sitígur ag Túnigata mætast nú.
Hann teHst því til Vesturbæjar-
aðalsiras, erada sýndi Maigraús það
a®a tí'ð að bamn unni Reykjaivík
af ffitfi ag s'ál. Það var yradi hans
m'est að sjá sinn kæra fæðdmigar
bæ vaxia úr litiu þorpi í myndiar-
lega höfuðborig.
Miagraús var komirara atf gagra-
merku bæradafóllki í Kjósarsýslu.
Faðir hans, Þorsteiiran Bimiarssom,
var velþekktur verkaroaður hér
í bæ á sinni tíð. Hann átti síðast
heima að Litiu-Brekku og aradað
ist þar árið 1(922. Móðir hams,
Margrét Magraúsdóttir, var annál
uð dugraaðar- og myradarkoma,
hún var álla tíð í síkjóli Magnús-
ar sonar síras, og andaðist á heim
ifii hans árið 1934. Þau hjón
Mangrét og Þorsteiinn áttu tvo
syni eæ komuist til fuilfijorðims ára,
Guðmurad rafvirfcjiam'eistara,
sem lézt 1948 og Magniús, sem
hér er mirarast.
Á uppvaxtaráruim Miagniúsar
ríkti 'hér a'limerm fátæflot, svo
akki átti hairan þess kost að njóta
Skólaigöragu uimíraim barraaskóia.
Hann varð því brátt að leggja
foreíI'dnuim sínum lið og létita
uradir með þeim, því að þá var
l'ífsibaráttan hörð ag huigjunarhátt
ur fófilks araraar en niú. Etaki þeíökt
uist þá ailmianraatryggiinigar né at-
vinnuileysisstyrkir. Þá varð hver
ag eirara að diuga eða drepast en
það var siamia ag að siegja sig til
sveiitar, sem þá var í hug flestra
hreirat örþritfiaráð, eiraskoraar upp
gjötf-
Magraús var bráðger, áhiuiga-
samur og vertalaiginin. Hann varan
þess vegna við flest þau störf,
er þá var kostur á, en lerugst
vann baran við verzliuraarstörf og
jatfnan hjá sama húsbórada. Með
dugraaði og góðri greind atflaði
hann sér staðgóðrar þetakingar
á ýmsum sviðum m.a. var hann
ágætur enSkiumialður, Og kom það
honum að góðuim notum þegar
Framhald á bls. 20
Innifiögt þatakl.æti færi ég ölfl-
um, sam glöddu mig á 75 ára
atfmiæfiimiu 28. maí með heim-
sókraium, gjötfum og skeytum.
Guð bleusi ylkkur ölfi.
Guðrún Kristófersdóttir,
frá Krossi.
AMðarþalkkir færd óg þeim
Skyfidium og vandalauisum, sem
gl'öddu mig á sjötugsatfmæli
míniu með idkeytuim, 'gjöflum og
síðast en efcki sízt með hedm-
sókraum, eða gerðu mér dag-
inn á einra eða araniara hátt
ógle ymanllegara.
Valgerður Pálsdóttir,
Bræðratungu.