Morgunblaðið - 07.09.1969, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. SEPTEMDER 1909
21
Sigurður Jónsson á Klem m L20. Myndin tekin 1939
- ÆVINTYRI
Framhald af bls. 14
gtiafur. Síðan vair tölumuim dreift
um blaðið og áttuim við að reynia
flýti okikar að faera bókisitiafinia
til saimiraetrrnis við tölurniar.
Þriðja atriðið var að diraga
slaiufuir á blað milli strika og
áttum við að gera það effcir takt
Stokk, hvað sam á dyndi í hús-
irniu eða krinlguim okkur. Svo
þegar við vorum búnir að ná
góðum fcaikti eifitir stoíkikiniuim vax
hleypt af þremiur skammbyssu-
s/kobum og myndaðist við það
óskapliegur gauriagangur. Ein-
hverjir hlykkir komu við. þetta
á slaufuirnar hjá mér, en mér
tókst þó að halda áfram eftir
taktsitoikkniuim.
Fjórða og siðasta atriðið var
það að viið vorum teknir inin í
anmað herbergi og þar hékk
fyrir ökkur fslandskort og
dregnar á það fluglínur um
lanidið þvert og endilaingt. Var
þar sýnd flugsfcefna mdlli nokk
urra staða með uppbafi í Reykja
vík til Akureyrar síðan Stykk-
iShólms, ísafjarðar, Seyðisfjarð
ar og svo framvegis, en endaðti
í Reykjavík aftur, Við fengum
að skoða þetfca í einar þrjár
mínútur, en síðan var kortinu
snúið við og við áttum að segja
stefimu og staðii fl/ugleiðarininiar.
Eftir þefcta var okkur virðu-
lega þakkað fyrir komiumia, og
án frekairi vitnieskju urn árang-
ur hélduim við út.
Ég hélít heim og móðir mín
spurði mig hvernig hefði geng-
ið. Ég lét lítið yfir og var fúll
og fár. Fór síðan út í bæ, átti
heima í Póstihússtraetd 13, en
prófið höfðum við þreytt á heim
ili Alexandens í Vonarstræti 4.
Ég var að skoða í bíógluggana
þegar vinur minn Sverrir Bern
höfit birtist. Sá ég að honum var
mdkið niðri fyrir. En hann átti
hekna uppi á loftinu í Vonar-
sifcræti 4. Hanin sagði mér að Al-
exander hefði komið upp á loft
nokkru eftir að prófiiniu lauk
og sagt þeim að ég hefði orðið
hlutskarpastur. Hann vissi að
við Svemir vorum vindr og aagði
honum að hanin mætti láta þetta
berast tiil mín.
Mér var nú gert að útvega
mér nökkur læknisvottorð. Fór
ég fyrst til Guðlmiuindar Thor-
oddsonis fcil að fá úrskuirð hans
um almeinint heilsufiar mitt, síð-
an til Guninlaugs Einarsisonar
háls- nief- og eyrnalæfcnis. Hanm
skoðaði á mér blástursopiin, en
sneri mér svo í hrirag með ofsa
legum hraða, víst til þess að at
huiga hvort ég væri ekki svo
vitliaus að ég gæti ekki orðið
ringlaður við þetta. Loks fór
ég til Kjartanis Ólafssonar augn
lækinás og það var ákaflega
Skiemimitilegt. Hann var alliur af
lífi og sál í tæfcná og véllbún-
aði. Hann var meira að segja
svo ákafiur að hanin gleymdi
stuindum sjúkliinigum sínum við
að fylgjast með vélum. Égvissá
til þess að eitt sirun var bróð-
ir mimn að reyna að koma mót-
arhjólatík í gang fyrir utan
hjá honum. Læddist Kjartan þá
út til að fylgjast með, en sjúkl-
ingarnir biðu.
Að fenignum þessum vottorð-
um var úrskurðlurinn felldur
yfir mér og sendur ráðuneyt-
inu. Walteæ var farinn utan, en
áður hafði verið genigið frá því
við hamn, að hann tæki þar við
mér og greiddi götu mína, ef
máiið fengi tilSkylda náð á
hærri stöðum.
Áður en ég fór héldu nokkr-
ir starfsmen'n ísliandsbainika mér
hóf. Ég hafði farið með þeim í
veiðiferðir og mallaði þá fyrir
þá. Þetta voru þeir Indriði G.
Waage, Valur Gíslasom, Bald-
ur Sveinsson, Kjartan Þorvarð
arson og með þeim Emil Thor-
oddsen, Þeir héldu mér mið-
diag á Hótel Rosenlberg. Ég
mun þá hafia verið byrjaður að
fikta við reykingar og féfck ég
sígarettuhyliki að gjöf „ Frá
starfisfólfci íslandsbamika“, og
munu fáir eiga grip rraeð slíkri
áletrun.
Ég man að ég borðaði vínar-
snitsel, því það þótti mér ákaf-
lega gott. Emil Thoroddsen lék
fyrir mig á píainó, alveg prívat.
Þetta var ósfcaplegt ævinitýri
fyrir 18 ára sfcrák.
Svo var haldið til Þýzka-
lands að hitta Walter. Ég var
svo lánsamur að hafa gemigið í
Lanidakotssikóla, en þar voru
allar keninSlubækur á dönisku
netma þrjá íslenzka, fslands-
Norrænir rdðgjoforverkiræð
ingar d fundi hér
FUNDI norrænna ráðgjafarverk-
fræðinga, sem hófst í Reykjavík
á fimmtudag lýkur í dag. Fund-
inn sátu 14 verkfræðimgar, þrír
frá hverju landanna Danmörku,
Svíþjóð og Noregi, einn frá Finn
landi og fjórir frá íslandi. Eru
slikir fundir haldnir árlega til
skiptis á Norðurlöndunum og
sitja þá fulltrúar félaga ráðgjafar
verkfræðinga í þessum löndum.
Tilgainigur fiundainiraa er að sam
ræima stairfseimi ráðgjafarverk -
firæðiniga á Norðurlöndunium og
ræða sameiginileg hagsmuinia- og
álhuigamál. Á fundinum í Reykjta
vik var m.a. rætt um samræm-
iinigu inin'tökuiskilyrða í félög ráð
gj afarverkfræðimga, samræmimigu
siðareiglnia félagamnia og skiligrem
iragiu á hugtakimu óháðuir ráðgjaf
arverkfiræðimigur. í gær fóru
þátttateenduir í kynmisiferð um
Suðurlaind ásamit ísleny.kum
stairfsbræðrum, og Búrfellsvinkj
un m.a. skoðuð.
FéLag ráðgjafiarverkfiræðimga
var stofraað árið 1961 og er for-
rnaðuir þess nú Haukur Pétuirs-
son. Var haran furadarstjóri þesisa
fundar.
saiga og landiafiræðli. Úr dönsfc-
umnd námiurn við svo þýzfcu og
enSku. Þetta v.ar mér ámetain-
legur uindirbúningur til utam-
farariraniar.
Ég fór fyrst ti.1 Böblimgen,
rétt suiniman við Stuttgart og
byrjaði flugraámið á Klemm L—
20, sem var með 19.5 ha hreyfli.
Þessar véiar tófcu tvo memn og
gátu flogið í þrjá tímia.
Af fluigvélunum la.gði anmar-
legan þefi, allt aniniain en maður
fanin á mótorverkstæði Páls
Stefánissonar. Ég mian efitir hon
uim 'aJBit frá því í Vatnismýrinmd.
Þessi þefur fylgir ölluim fLuig-
vélum. Haran stafaði af blönd-
um brerarasluiefnisinis, sem var
blarada af benisímd og berasoll
Þessd lykt hefir sdðan alltaf
heiliað mig.
Veturinm 1928—1929 var leið
iradavetur, frastíhairðuæ og kald
ur. En við héldum stöðuigt á-
fram að fljúga. Þegar ég hafði
farið 42 ferðir í loftið með
keminara, og verið á lofti í 2
klst. og 41 mínúfcu, var ég
spurðuæ hvort ég vildi ekki
fara sóló (eða eirara) á loft.
Jánfcaði ég því og tókst það
bærilega. Þar með var ég kom
iran í krdisfciraraa mainmia tölu flutg
iraararaa, og var því skoiað nið
ar með ölkrús í hópi félaiganmia
um kvöldið. Það var ammiars
regla að væru memn ekki bún
ir að tafca sóló eftir 100 flug-
tök og lendimigar þótfcu þeir
ek!ki hæfir fcil námsins og voru
látnir hætta.
Næst hélt ég í flugskóla til
Wúrziburig og þar var flogið
stærri vélum, m.a. gömlum
Skrjóðuim frá 'heimisstyrjöldimmi
fyrri. SkólaistjÓTÍran þar var
Ritter von Greim, eiinlkafluig-
maður Hitilers og síðasti flug-
málaráðherra hainis, effcir að
Görirag hafðd raeitað að fylgja
bonium til Berlíniar.
Þegar ég hafði lokið A-prófi
fór ég á Skóla til að rnieima far-
þegaflug. En þar sem ég átti
sérstaklega að raemia flug sjó-
flugvéla, varð ég fyrst að fara
á sjómanm.aslkóla og tiafca þar
tveggja máraaða námslkeið. Ég
tók tvö raámskieið þar og að
hvoru námsfceiiðinu lokrau fór-
um við í utaniandssigliragu
fyrst um Eystrasalt til Svíþjóð
ar, em síðar til Karupmamma-
hafraar.
Farþegaflugskóliran var í
Warraemiunde. Þar hófi ég fiug-
niám 6. ágúst 1929. Þar varð ég
að hafa lofcið 10000 km. flugi á
laragledðum. Þar flauig ég því
ailan veturimn 1929 á Hednlkel-
flugvélum af ýmsum gerðum.
Ég miarn að eira var kölluð loft-
beljara, þung og kuibbsleg afi
gerðirand LVG. Rétt þar hjá
voru Heinikelverksmiðjiurnar
og sá ég Heinfcel gamla ofit.
Skóiaistjóriinm var vom Groraam.
Fiugleiðir okfcar voru í allar
áttir og við gerðum flugáætl-
anir og flugum oft láragt norð-
ur til Danmerfcur og yfir til
Svíþjóðar. Síðast fór ég tdl
þjálfuinar á Junfcersvéluinium til
þorpsiras Liist á eyjumni Sylt í
Norðursjó. Þar fliaug ég oft úr
iandsýn til norðurs og síðast
allt suður til Hpllandis. Þetta
var lörag ferð og einn daigimm
fliaug ég alls 1145 km. Hér
flaug ég Junfcers W—33 og
eiranig Heinlkel HE 5, sem var
með 600 hestafla hreyfli og var
þá með því stærsta, sem gerðist
í heimirauim.
Ég lýk svo míniu prófi
og held heim á leið. Ég byrja
svo hér að fljúga með Neu-
man flugfcapfceini. Þjóðhátiðar-
daginm 27. júraí 1930 fer ég svo
í fyrsta sinn á loft hér heima
sem einráður stjórraandi vélar-
inniar og var það Veiðdbjall-
an. Með mér var Gunnar Jón-
asson vélamaður nú forstjóri
Stállhúsgagna. Fyrst gerði ég
fiiram lendiragar að Walter á-
horfandi og sama dog fór ég
svo sjö ferðir til Þingvalla með
farþega, en daginn eftir fiimm
sinnium. Síðam er ekki flogið
29. júní, en 30 júmd fer ég í
fynsta skápti langflug á ís-
landi og held til ísafjarðar.
Þaranig er svo haldið éifram
árið 1930 og 1931. En þá tóku
óhöppin að sfce. Við misstuim
fiugvél í ofsaveðri inrni í Vatiraa
görðum og aðra í stormsveip á
Akureyrarpolli. Heimslkireppan.
var að raálgast og stjómar-
völd hér á lamdi stöm í hjálp
araðgerðum. Endirinn var sáað
við misstum vélarniar. Það er
leiðinidafcapitudd í flugisögunmd,
sem bezt er að sleppa hér.
Haran gæti heitið „Sviikin lof-
orð og brostraar vomir“.
En ég er ósammála þeim, sem
halda vilja því fram að þesisi
tilraiun bafii máistefcizt. Það er
álíka gáfiulegt og að segja að
verzlun á fslandi hafi mistók-
izt, þótt hún hafi áifct sína
þraufcadaga. Það hlýtur að hafa
verið stór áfiangi í fluginu hér
á laradi að flogið var í fjögur
ár, 1928—1931 fyrst aðeins á
suimrin, en síðan allt árið, flytja
2800 mammis og mikið af pósti
og vörum, án raokfcurs óhapps.
Þessi kapituli Augsiras verð-
ur aldrei strikaður út.
— vig.
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I

Þarsem
allra leið
i*u r...
. . . hafa Almennar tryggingar haslað sér völl. Félagið
hefur starfað á annan aldarfjórðung og jafnan leitast
við að uppfylla þarfir íslenzk’ra tryggingartaka. Hvers
konar tryggingu þurfið þér? Líftryggingu, slysatryggingu, heimilis-
tryggingu, húsatryggingu, bifreiðatryggingu og tryggingar ó atvinnu-
rekstri? Öflugt tryggingafélag í hjarta borgarinnar veitir yður alla
nauðsyntega fyrirgreiðslu og óbyrgð.
Almennar trygginjar, sími 17700. Trygging er nauðsyn.
MENNAR TRYGGINGAR £
PÓSTHÚSSTRÆTI 9 SÍMI 17700
I
I
I
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
| I
1 I
I I
I