Morgunblaðið - 14.09.1969, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. SEPT. 1»6®
23
„Lífið hefur alltaf verið mér gott“
Spjallað við Einar Sigurfinnsson,
fyrrum bónda hálfnírœðan
Fjarlægðin gerir fjöllin
blá, en mennina mikla.
Sem ungur drengur skildi
ég fyrrihluta máltækisins.
Barnið sá blámann, sem
fjarlægðin myndaði. Barn
ið gerði sér einnig ljóst,
hve fjarlægðin minnkaði
alla hluti. Þetta varð t.d.
deginum Ijósara, er staldr-
að var á Kambabrún. Niðri
í Ölfusinu virtust býli og
bú ofboðsmá — Hvera-
gerði minnti á leikfang
barns — smáhús aðeins í
seiling. Síðar, er barninu
óx vit og þýðing orðsins
mikill varð ljós, varð mál-
tækið fullkomnað. — Marg
ur er ltnár, þótt hann sé
smár.
í Hveragerði býr lítill mað
ur vexti, hvatur í hreyfing-
um og hýr í viðimóti. Einar
Sigurfinnsson heitir hamn og
í dag á hann 85 ára aÆmæli.
Er ég ber að dyrum kemur
hann fram. Andlitið er rauð-
birkið og yfirdkeggið grá-
sprengt. Hann er með grátt
og mikið hár, sem stendur
dálítið út í loftið. Hann býr í
litlu, en notarlegu húsi ásamt
konu sinni Ragnhildi Guð-
mundsdóttur og að eigin sögn
Mður þeim fjarska vel þar
eystra.
Einar er einn þeirra góðu
göimlu manna af kynslóð, sem
er að hverfa, er flest störf
hefur unnnið. Lengst af var
hann bóndi, um tíð sjómaður
„og nú bý ég hér í Hvera-
gerði og er engurn til gagns“,
segir Einar af lítillæti.
Einar Sigurífinnission fædd-
ist í Kotey á Meðallandi, son
ur Kristínar Guðmundsdóttur
og Sigurfinns Sigurðssonar.
Við skulum láta Einar segja
sjálfan frá:
— Foreldrar miínir bjuggu
aldrei saman. í Kotey var tví
býli. Mamma var þar heirna-
sæta í foreldrahúsum en faðir
minn var bústjóri á hinum
bænum. Ég var alltaf með
mömimu og var mjög hændur
að henni. Hún giftist síðar
Sigurði Sigurðssyni. Þá var
ég 4ra ára. Hann var mér
ávallt góður sem faðir, en
heimilið var alltaf fremur
fátækt. Þá var almenn fátækt.
í þessari sveit, enda harðinda
ár og sveitin rýr. FóKk bjó í
smákotum. Ég er þeirrar sikoð
unar, að ágætt sé að vita af
sitt hvoru. Sulturinn er ekki
góður, en hann þroskar manm.
— Varstu lemgi í Meðal-
landi?
- Ég var þar til rúmlega
fertugs. 1910 kvæntist ég og
fór svo að búa. Eftir tæp þrjú
ár missti ég konu mína Gísl-
rúnu Sigurbergsdóttur af slys
förum. Hún brenndist til ó-
lífis frá tveimur umgurn son-
Einar Sigurfinnsson.
um, Sigurbirni (bisikup) og
Sigurfinni (verkstjóra hjá ís-
félaginu í Vestmannaeyjum).
Sigurfinnur var þá aðeins
mánaðargamall.
— Þú hefur þá orðið að
ganga drengjunum í móður-
stað eimnig?
— Ég átti góijfa að eins og
alltaf. Ömmurnar tóku þá.
Móðir mín tók Sigurtfinn, en
tengdamóðir mín tók að sér
Sigurbjörn og hjá henni var
hann til 8 ára aldurs. Þær
tóku nöfnin sín, ef svo má
eegja, en Sigurbjörnsnafnið
er þannig til komið að Sigur-
bergsna#ninu var breytt í
Sigurbjörn, vegna Björns á
Steimsimýri.
— Bjönn á Steinsmýri?
— Já. Hann var ábúandi á
Steimsmýri á undan mér. Þar
bjuggum við Gíslrún þessi fáu
ár, en ég brá búi, er hún dó,
og fluttist næsta vor heim í
Kotey til mömmu og fóstra
míns. Þar var ég talinm í hús
menmsiku, en þau létu mér þó
eftir slkika af jörðinni. Síðar
bjó ég þar í félagsbúi við hálf
bróður minn á árunuim 1913—
’26.
Þegar drengirnir komust
upp, koim í Ijós að Sigur-
björn var mjög námtfús og
bðkhneigður. Upp úr því
fluttumst við til Reyikjavík-
ur. Með því gat námið orðið
honum hægara. Áður hafði
hann verið hjá Helga Lárus-
syni á Kirikjubæjariklaustri og
séra Birni O. Björnssyni í Ás-
um.
— Hvernig kunnirðu við
þig í hötfuðborginni?
— Aldrei verulega vel.
Þetta var 1926. Þá var atvinnu
leysi og erfitt að fá vinnu.
Þau 3 ár, sem ég var þar voru
erfið. Ég féikk vinnu með
höppum og glöppum við höfin
ina, en á sumrin var ég í kaupa
mennsku og eitt sumari hitti
ég síðari konu mína Ragn-
hildi Guðmundsdóttur. Hún
var þá heimasæta á Syðra-
Langholti í Hrunamanna-
hrepp og það varð úr að við
felldum hugi saman — og
saman erum við enn, — og
Einar brosir sínu blíðasta.
— Þig hefur ekki langað
að hefja búsikap að nýju?
Nú sígur eilítið brúnin á
Einari — hann haiilar undir
flatt og segir:
— Jú, upp úr þessu keypt-
um við Iðu í Biskupstungum.
Það var 1929. Iða var sæmi-
leg jörð, en erfið. Þá var þar
vegleysa og urðum við að
sækja allt og flytja að þjóð-
veginum hjá Reykjum. Veg-
urinn togaðist svo smátt og
smátt uppeftir, en anzi var
hann lengi á leiðinni, að því
er mér fannst.
—Hvemig geklk svo bú-
Skapurinin á Iðu?
— Við bjuggum þar við
erfiðleitka. Svo illa slysaðist
til, að á 3ja ári brann íbúðar
húsið otfan af okkur með ölLu,
sem í því var. Þetta var tals-
verður 'hnekkur, því að þá var
alheiimskreppa, sem víðfræg
er orðin. Ég hafði fest kaup á
jörðinni, en varð að láta hana
af hendi, þar eð ég gat ekki
staðið við afborganir. Ég varð
síðan leiguliði.
— Voru synirnir mikið
heima við?
— Sigurfinnur var alltaf
heima og Sigurbjörn á sumr-
in. Guðmundur sonur okikar
Ragnhildar fluttist síðar til
Vestmannaeyja og þar sem
engirnn drengjanna vildi búa
og við vorum orðin ein —
brugðum við búi. Var ferð-
inni þá heitið til Vestmanna-
eyja, þar sem mér leið ávallt
vel og kunni vel við mig.
Höfuðgallinn var raunar allt-
af vatnsleysið. Það er dálítið
erfitt fyrir meginlandsbúa að
þurfa allt í einu á fullorðins-
ánum að fara að spara vatn.
En þar vorum við í 12 ár, og
leið vel.
Framhald á bls. 25
- HOLLENDINGAR
Framhald af bls. 19
— Hefuirðu hia'ldiið miair'ga
tóníleika? f
— Ég hef haildið allmiairga
itóniieilka þar á mieðal kinkjiu-
tónflieiika og synig við og við
í hiollenzfca útvarpáð. Þeigar
ég siyng reyni ég ailltfiaf að
haifla islenzk lög á etfnis-
sfcránnii. T. d. hief ég sunigið
liög eftir Fál ísóLfssiom, Emil
Thorodidigen og ísfliemzik þj'óð-
flög. Þau eru svo sikemmitilieg
og Holll'endiniga'r eru mijög
hrifnir atf þeim. Þeigar ég
synig ísleinzk lög blæðiist ég
oflt upphiliuit, en siifrið átti
atmimia mín, sem_ hét Viktoría
eiins og ég. Ég héflít fyrir
nölíiloru tónleilka í Róm og
söng þá nioltikur ísliemzk lög
og síðan ruokkur spænsk flög.
Áheyrendiurniir voru fyrst öiá-
lítið undirandi á þe&'su laga-
vali, ein síðain var ekki aninað
að heyra ein þeirn fyinidist
þatlta Sflcemmitiflieg tifllbreytiinig
og tótou mér mjög vel.
— Fyrir hljiómflieilkana í
Róm fékk ég að æfla m.iig á
hieimilii ekkju Tilto Stíhipa og
lék þá urudiir á píainódð, sem
þessd frægi söngvari motaði.
— Hefluirðhi njoiklkurn tíma
karmið fram á íslandli?
— Ned, ég hetf ellaki haíldið
tónflieika hér, en nú er álcveð-
ið að ég hial'dij tówleikia á veg-
um Tónlistarfélagsins í febr-
úar í vetur. Svo er ég búiin
að syngja inm á baind fyirir
útvarpið, og þar leilkiur Guð-
rún Kristimsdóttir undir. Þeg-
ar ég var hér fyrir tfjórium
áum söng ég einnig í útvap-
ið.
— Svo að þú heflur verið
flrér á landli eftir að þú fórsit
héðian, til að hefja tónligtar-
nám?
— Já, já. Ég kem tifl. ís-
lands eins oft og ég get. Með-
an ég vatr í tónlistarMskóiian-
uim dvaldisit ég otflt hér á
sumrin. Eitt sumiar vairun ég
á tánOiistardedld útvarpsiins og
svo vaimn ég á Rafarkiumáiia-
skriiflstoifluminá. Ég ætllaði aldr-
e( að geta borið það orð rétt
fram.
— Er ekíki mikill muniur á
framhurði hollenzku og ís-
lenzlku?
— Það enu mörg hljóð í
boillenzku, sem eru mjjög erf-
ið fyrir útiendiiniga, t. d. g og
r — þau einu mymdiuð svo neð-
arfliega. Svo er alveg ómögu-
legt fyrir Hollemdimga að læra
íslemziku, t. d. að segja nöfn
eins og Sigurður, Þórður . . .
En Viktoriu heflur tetoizt að
yfiirstiga þessa ertfiðieika.
— Bru þjóðirnar tvær eiins
ólíkiar og miáiLim?
— Mér finnsit þær ólíkar,
en ammairs eru Hol'lemdimigar
óiikir inmibyrðis. Þeir hafa
blandazt miflti.ð öðrum þjóð-
um. En ólíikust eru þó löndin
tvö. í HoLLandi er alLtotf
rniargt fólk og lofltið er þumgt.
Þegar ég stíg út úr flugvél-
inni á íslandi er það jiaflnan
mitt fyrsta verk að draiga
andainn djúpt. Hér þartf sem
betur fer engimn að lcvarta
undan plássleysi eða loftleysi.
— Hetflur aldirei hvarffliað að
þér að setjiast að á fsiliaindi?
— Mér þyfltir mjög væmt
um íslanid og vi'ldá gjaman
búa hér. En það ar ekki nóg
að gera hér fyrir söngkoniu.
f Hollanidi eru næg viðlfangs-
efni og nóg af áheyremdiuim
og stutt til aihnarra landa.
Heimia í HoMandi er ég vön
að sagjia, að þegar ég haf i náð
sextugsaldrj flytji ég til ís-
laimds.
Sími 2-69-08
MÁLASKÓLI
Lœrið talmál erlendra þjóða í
fámennum flokkum.
Innritun allan daginn.
HALLDORS
Sími 2-69-08 mmmmmm^mmmmmmmm^m
Bœjarsíminn
Vill sérstaklega vekja athygli símnotenda á að nota nýju
símaskrána vegna fjólda númerabreytinga og nýrra símanúmera
sem bæzt hafa við frá því að símaskráin 1967 var gefin út.
Sínotendur sem ekki hafa sótt nýju símaskrána geta fengið
hana afhenta í Innheimtu símans í Hafnarfirði, Kópavogi og
Reykjavík.
Munið vinsamlegast að nota ekki gömlu símaskrána.
BÆJARSlMASTJÓRIIMN.
K
enyvood
uppþvoftavélin
gerir yður Ijóst í eitt skipti
fyrir öll að uppþvottavél er
ekkí lúxus, heldur nauðsyn
og mikil heimilishjálp, sem
léttir húsmóðurinni leiðin-
legasta og tímafrekasta
eldhúsverkið.
Kenwood uppþvottavélin
tekur fullkominn borðbúnað
fyrir 6. Kenwood upp-
þvottavélina er hægt að
staðsetja i hvaða eldhúsi
sem er: Frístandandi, inn-
byggða eða festa upp á
vegg. \
Sfenwood
er og verður óskadraumur allra húsmæðra.
VERÐ KR. 24.780.oo
HEKLA HF.
Laugavegi 170—172 — Sími 21240.