Morgunblaðið - 26.09.1969, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUÍR 26. SEPT. 1Ö0B
11
Á kosningafundi NPD í Karlsruhe:
Þýzk þjóðernisstefna
í algleymingi
en þeir sitja aðallega í fremstu
röðunum næst sviðinu. Enn
meira heyrist þó í „Apo-liðinu“.
Blístur og fyrirlitningarlhróp yfir
gnæfa allt annað. í fyrstu enu
þau einn samfelldur hávaði og
óregluleg, en það komu| filjótt í
Eftir Magnús
Sigurðsson
TEKST þýzkum þjóðernis-
sinnum að halda innreið sína
í vestur-þýzka Sambandsþing
ið. Þetta er einhver mikil-
vægasta spurning kosninga-
baráttunnar fyrir þingkosn-
ingarnar þar í landi á sunnu-
daginn kemur. Yfirleitt flýtir
fólk sér að taka fram, að það
vilji hvorki sjá né heyra
þýzka þjóðernissinnaflokk-
inn, NPD, og lýtur á mann
tortryggnum svip, ef látinn er
í ljós áhugi á flokknum. Sú
skoðun er og mjög almenn,
að NPD nái aldrei þeim áhrif-
um, að hann geti orðið hættu-
legur, enda þótt flokkurinn
komist á þing, en vegna for-
tíðarinnar hljóti það að skaða
mjög álit Sambandslýðveldis-
ins Þýzkalands út á við, tak-
izt þjóðernissinnum að kom-
ast yfir 5% takmörkin, sem
myndi þýða ekki færri en 25
þingsæti af 496.
Hér fer á eftir lýsing á
kosningafundi Adolfs von
Thaddens og flokks hans í
Karlsruhe fyrir nokkrum dög
um, þar sem greinarhöfundur
var viðstaddur.
Fundurinn á að hetfjast kl. 8.00,
en þegar kl. 7.00 er húsið opnað
og þyrjað að selja aðgönguimiða
(Verð 2 DM eða uim 44 (krómur
ísl.) Fyrir utan stendur fjöl-
mennur hópur fólks, en röð af
lögreglumiönnum gætir þess, að
aðgangur haldist greiður að dyr-
um hússins.
Oklkur erlendu blaðamömnun-
um er hleypt inn með vinsemd
en þó efldki fyrr en við höíum
sannað tilveru aklkar rsekilega
sem blaðamenn með því að sýna
stéttarsfkilrílki okfkar.
Smám saman fyllist salurinn,
sem tekur um 1400 manins. í
fyrstu er það aðallega eldra fóflk
og miðaldra, sem inn kemur. En
Skyndilega fer óróakliður unri sal
inn. Inn gengur stóí hópur ungs
fóllks, margt af því hirðuleysis-
lega klætt og margt atf þvi virð-
iet greinilega vera undir Ikosn-
ingaaldri. I>etta er „Die Apo“
(Die aussenparlamentarische
Opposition), aem mestan þátt
hetfur átt í því að hleypa fundum
NPD Upp. Þetta fófllk teteur sér
sæti að mestu í einum hóp aftar-
lega í salnuan.
Hér og þar eru á stjái flolklks-
meðlimir, sem sjá eiga um röð og
reglu og hafa þeir hvítt band á
handlegg sér með áletruninni
,,Ordner“.
Um hálf átta leytið er teikið
að leilka háværa hljómlist atf plöt
um gegnum magnara og það er
svo sannarlega hljómflist, sem
minnir á visst tímabil í sögu
þýziku þjóðarinnar. Byrjað er á
„Kaiser Wilhelms Mansch“ og
„Radetzlki Marsch", hvort tveggja
mjög vinsæl lög á dögum naz-
ista. Síðan rekur hver hergöngu
marsinn annan.
Ég spyr fullorðna konu, sem
situr fyrir framan mig, hvernig
henni falli þessi tónlist. „Mjög
vel“, svaraði hún. „Þetta er ólíkt
betri tónlist en öll dægurlögin".
„Eruð þér meðlimur í floflflkn-
um?“, spyr ég. „Já, það er ég“,
segir frúin með stodti. „Álítið
þér, að NPD muni halda innreið
sína í Sambandsþingið eftir kosn
ingarnar?“, held ég áfram. „Það
getið þér verið fullviss um“,
svarar konan og bætir víð: „Þér
megið alls eklki trúa því, sem
sagt er um Adolf von Thadden
almennt. Hann hefur miklu
hreinni dkjöld en þeir hinir.
Bæði Kiesinger og Söhiller
voru félagar í nazistaifflolklknum,
en von Thadden gerði eíklki ann-
að en að berjast eins og hver
annar hermaður fyrir land sitt.
Hann kom aldrei nálægt nazista-
fldklknum og hálfsystir hans var
teikin atf lífi á tímum Þriðja ríkis
ins“.
Loks byrjar fundurinn. Maður
noiklkur stígur í ræðustólinn, bið
ur áheyrendur velikomna, en er
strax truflaður. „Sieg heil, sieg
beil“, heyrist hrópað í kór aiftar-
lega úr salnum. Kliðurinn þagn-
ar ekki, heldur lægir og vex að
nýju, þegar NPD félagar lenda
í áflogum við ungan mann atftar-
lega í salnum, taka hann fanta-
töikum og varpa honum á dyr.
Skyndilega gengur maður
hratt utan úr hliðargangi og tek
Adolf von Thadden.
ur sér sæti fyrir miðju borði,
sam stendur uppi á sviðinu. Nú
ætlar fyrst allt um kolfl að keyra,
Þetta er Adoltf von Thadden sjáfltf
ur. Flaklkafélagar klappa óspart,
Willy Brandt.
ljós aftur, hve samæfður hópur-
inn er: „Sieg heil, sieg heil“,
„SS, SS, SS,“ og annað af sama
tagi yfirgnæfir allt annað í marg
ar mínútur. Laks þegar hávað-
ann lægir að einhverju gagni,
gengur maður í ræðustólinn og
bíður von Thadden velteominn og
kynnir hann fyrir áíheyrendum.
Enn endurtekur sama sagan sig,
hvað hávaðann snertir, en floíkíks
ieiðtoginn situr hinn rólegasti í
sæti sínu og brosti fremur en
hitt að aðförum „Apo-liðsins“.
Þegar hávaðinn minnkar aftur,
gengur hann í ræðustólinn. Hann
Þinghúsið í Bonn.
René Talbert:
Kiesinger virðist eiga
andi fylgi að fagna
er Mæddur snyrtilegum gráleit-
um fötum, maður myndarlegur
og virðiist alls eklki bjóða atf sér
slæman þolkka. Fyrst ætlar hann
eikki að geta komið upp neinu
orði vegna „Apo-liðsins“, sem
hrópar allt hvað af tefkur í einum
kór, en loflos hefur hann ræðu
sína.
Kosningahríðin í Vestur-
Þýzkalandi er nú um það bil á
enda, og á sunnudag, 28. sept-
ember, ganga vestur-þýzkir
kjósendur að kjörborðinu til að
velja 518 þingfulltrúa, þar af
22 í Vestur-Berlín.
Stofnun sú í Vestur-Þýzka-
landi, sem beitir sér fyrir ör-
uggustu skoðanakönnunum þar
í landi, Institut fúr Demiosikopie
hefir skýrt frá því, að vart
hafi orðið greinilegrar tilhneig
ingar til aukins stuðnings við
Kuirt K^esáfnigier teairjdllairia og
stefnu hans bæði inn á við og
út á við. Við könnun í ágúst-
lok kom í ljós, að jafnvel með-
al sosíaldemókrata vilja aðeins
54prs, að Willy Brandt utanrík
isráðlhieirra verðli maasti kairusil-
ari landsins, en 38prs óska, að
Kiesiniger Ihiaifi áfinaim stjórmair-
forustuna. Þegar þetta sama at-
riði var kannað í júlí, vildu
64% Stiuðcnáinigamianinia sósíaíl-
demiólkraita, að Bramdlt yrðá. kamsl
ari, en 30prs innan sama flokks
vo.ru hlynnitir forystu Kiesing-
’eris. Kainislarinm toeifiiir þess vegima
unnið talsvert á meðal kjósenda
sósíaldemókrata
En þessarar tilhneigingar,
vaxandi fylgis við Kiesinger,
hefir einnig orðið vart meðal
kjósenda anmairra flokka í Vest
ur-Þýzkalandi, að því er ofan
greind stofnun segir. Kjósend-
Framhald á bls. 20
Fyrst ræðst 'hann á Springer-
blöðin fyrir ómerkileg umtmæli
þeirra um hann, en síðan á jatfn-
aðarmenn og frjálsa demólkrata,
sem 'hann segir, að stefni að því
að mynda samsteypustjórn með
Herbert Wehner, er sé fyrrver-
andi korrnmúnisti, sem mestan
áhriifamanm. Með þessari þróun
væri fylgzt af mikilli ánægju atf
valdhöfum í Kreml og þetta
leiddi í ljós, að óspart væri graf
ið uimdain þýzka saimlbaimdSlýð-
veldinu aí vinstri öflunum. Þjóð
Kurt KiesLnger.
legur hugsunarháttur væri al-
gj'örlega úr sögunni. Fortíðin ylli
því, að Þjóðverjar Skömmuðust
sín fyrir al'lt, sem þjóðlegt væri,
en við svo gæti ekki búið lengur
aldartfjórðungi eftir striðslök.
Von Thadden verður hvað
eftir annað að taka sér málhvíld
sökum hávaðans frá „Apo“, „Ad
dif, Ado4f“, og „Sieg iheáil, Sieg
heil, sieg heil“, yfirgnætfir hvað
eftir annað orð hans. En hann er
emgu að síður hinn keilkasti og
stundum kemur hann með athuga
semdir, þar sem hann grípur
firam í tfýniir „Apo-liðáimu'" mieð
góðum árangri. „Raddböndin í
ykkur eru jafn háþróuð og heil-
inn er vanþróaður" og enmfrem-
ur. „Væri ég kaldlyndúr (Zyni-
ker), þá gæti ég sagt, að komm-
únistískur agi gHrii gert yklkur
miikið gott“.
Hann hðldur áfram ræðu sinni,
eftir því sem honum er kleift
fyrir hávaða og segir þar m.a.,
að þess vegna efni Moskvuvaldið
til svo mikillar hertferðar gegn
ílciklki hans, að valdhatfarnir í
Kreml vita, að ef NPD geti hatft
veruleg áhrif, þá muni flofldknum
talkast að koma á röð og reglu í
Vestur-Þýzkalandi, serii muni
verða til þess að efla Sambands-
lýðveldið verulega.
Hann talar um NATO og segir,
að Vestur-Þýzkaland verði að fá
að gerast jafn rétfihár aðili og
önnur lönd bandalagsirus, en það
hafi það eklki fengið til þeissa.
Sambandslýðveldið verði sjáltft
að tfá að ráða yfir sínum eigin
her og efla hann, því að Banda-
ríkjamenn styrki Vestur-Þýzlka-
land einiungis svo lengi sem þeir
hafi hreinan hag af því sjáltfir.
Bklki korni til mála að undir-
rita samninga um bann við dreitf
ingu Ikj arnorkuvopna, sölkum
þess að Sovétríkin og Bandaríkin
mumu vegna hættunnar af Kína
halda átfram að kjarnorkuvíg-
búast, auik þess sem samningur-
inn mismuni, Vestur-Þýzlkalandi
að öðru leyti á margvíslegan
hátt.
Aliþjóðapeningakerifið, sem
kennt er við Bretton Woods í
Bandaríkjunum, verði að afnema
og 'koma á kerfi, sem fieli í sér
fráhvartf f.rá föstu gengi gjald-
miðlanna í heiminum en í stað-
inn kcimi gengislkerfi, sem sé sí-
breytilegt og sýni gengi gjald-
miðlanna eins og það er raun-
verulega á milli þeirra hverju
sinni og teomi í veg tfyrir, að urn
langt sikeið sé haldið uppi gengi
í einstökum löndum, sem sé rangt
og of hátt. Fraiklkar hatfi að veru-
legu leyti leyst Vestur-Þjóð-
verja undan nauðsyninni á geng
ishaökikun, en engu að síður séu
Þjóðverjar í sérstakri efnahags-
aðstöðu nú, sern' feli í sér mikið
áhritfavald gagnvart öðrum þjóð
um og þessa aðstöðu beri að not-
færa. „Þeir seim lifa umifram
efni“, segir Von Thadden, „geta
elklki vænzt þess, að þau lönd,
sem eru etfnahagslega heilbrigð,
komi til hjálpar hverju sinni, sem
slkórinn kreppir að.“
Þannig heldur von Thadden
átfram, skírsteotar óspart til þess,
að Þjóðverjar hatfi glatað þjóð-
ernistiiltfinningu sinni og haldi
svo áfram, þá muni þeir senn
hverfa úr sögunni sem þjóð. Upp
eldi æslkunnar í þjóðlegum anda
hafi verið algjöríega vanrætet á
Framhald á bls. 25