Morgunblaðið - 24.10.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER Ii909
Bergsveinn Jónsson
— Minningarorð
MINNINC:
Jón Agústsson —
Hinn 18. þ.m. andaðist Berg-
sveinn Jónsson í Borgarsjúkra-
húsinu eftir stutta legu.
Bergsveinn var fæddur 17.
september 1893 að Vattarnesi í
Múlasrveit A-Barðastrandarsýslu.
Foreldrar hans voru Guðbjörg
Þórðardóttir og Jón Arason og
var hann yngstur 9 systkina.
Ungur fluttist Bergsveinn að
heiman, hann stundaði nám við
Bændaskólann á Hvanneyri. Að
loknu námi réðst hann að Braut-
arholti á Kjalarnesi til Jóhanns
Eyjólfssonar alþingismanns frá
Sveinatungu og vann þar næstu
ár á hinu stóra og fjölþætta búi
Jóhanns, eða þar til hann giftist
Guðrúnu skáldkonu dóttur Jó-
hanns 7. júní 1919, en það ár
fluttust þau til Reykjavíkur og
stofnuðu sitt eigið heimili og
bjuggu þar ávallt síðan, eða í
rúm 50 ár. Heimili þeirra Guðrún
ar og Bergsveins er eitthvert
elskulegasta heimili, sem ég hefi
kynnzt, en ég hefi þekkt það
mjög vel í nær 40 ár, það var
alltaf jafn ánægiulegt að heim-
sækja þau og maður fann að frá
þeim streymdi birta og ylur, enda
var sambúð þeirra óvenjulega far
sæl og byggð á gagnkvæmu
trausti og virðingu.
Guðrún og Bergsveinn eignuð
ust 3 dætur, eizt var Guðrún,
sem dó í blóma lífsins árið 1945,
hún var gift Jóni Halldórssyni,
byggingameistara O'g áttu þau
eina dóttur Steinunni sem þá var
á öðru ári. Við andlát móður sinn
ar tóku afi og amma Steinunni
litlu í fóstur og ólu hana upp,
sem sitt eigið ba.m. Steinun.n er
gift Arilíusí Harðarsyni, miúrara.
Næst að aldri er Guðbjörg. gift
Halldóri B. Þórhallssvni, bygg-
ingameistara og yngst Ingibjörg
gift Magnúsi Erlendssyni full-
trúa.
Fyrst eftir að Bergsveinn flutt
ist til Revkjavíkur var hann við
ýmis störf sem til féllu, en gerð-
ist fljótlega verzlunarmaður hjá
Guðmundi Jóhannssyni, mági sín
um, sem lengi rak verzlun að
Baldursgötu 39. Á árunum 1925
til 1935 rak Bergsveinn eigin
verzlun að Hverfisgötu 84, en
árið 1936. gerist hann starfsmað-
ur við Sundhöll Reykjavíkur og
vann þar sem umsjónarmaður ó-
slitið til ársloka 1963. er hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Mér er kunnugt um að Berg
sveinn var óvenjulega traustur
og góður starfsmaður og alls stað
ar sérlega vel liðinn af þeim sem
hann starfaði með.
Mér verður Bergsveinn vinur
minn og svili minnisstæður fyrir
fjölmargar ánægjustundir, meðal
annars er ég ferðaðist með hon-
um um æskustöðvar hans fyrir
t
Systir o.kkar,
Ragnheiður
Brynjólfsdóttir,
Vifilsgötu 4,
andaðist 20 þ.m. í Landsispít-
alamum.
Fyrir hönd okkar systkin-
anna,
Gísli Brynjólfsson.
t
Útför sonar mins,
Guðmundar M. Elíssonar,
fer fram frá Fossvogskirkju
lauigardaginn 25. þ.m. kl. 10.30
fyrir hádegi.
Helga Jóhannsdóttir.
nær 25 árum, við vorum þá sam-
an í rúma viku og man ég vel
hvað við höfðum báðir mikla á-
nægju af því ferðadaigi, og gleði
Bergsveins var óblandin er hann
hitti ættinigja og æskuvini, eftir
margra ára viðskilnað.
Þá mun ég alltaf minnast
skemmtilegra spilakvölda með
Jóhanni tengdaföður okkar, en
við tengdasynir hans, Bergsveinn
Elís Ó. Guðmundsson og ég spil-
uðum alltaf saman lomber á
sunnuda.gskvöldum í 18 vetur,
eða þar til nokkrum dögum áður
en Jóhann dó í desember 1951.
Kæri vinur ég vil að lokum
þakka þér fyrir mína hönd og
konu minnar alla þína velvild og
drengskap, sem þú sýndir okkur
og okkar fjölskyldu, og þinni
elskulegu eiginkonu, dætrum,
tengdasonum og barnabörnum
votta ég einlæga hluttekningu
og samúð, vegna fráfalls óvenju-
legs heiðursmanns.
Jóh. G. Stefánsson.
Kveðja frá tengdasyni
ER GEISLAR haiustsólar kasta
birtu sinind yfir faigna firði æsku-
stöðvanma á Breiðafiirði helduirðu
í síðustu göniguinia yfir móðuna
miíkliu. Fögiru og gæfurtku lífs-
síarfi er lokið — atundin kom-
in.
Sem 13 ára dreragur stóðstu
föður- og móðurtaus í þessum
tieimi, fátækur af veraldlegum
auði, en þá þegar auðugur af því
bezta í mannssc'ilinnd, mildi, kær
leika og góðsemi. Og siðar
fékkstu hemraar sem þú uinniir huig
ástuim frá fyrstu til síðustu stund
ar, þess vegna taldirðu þig ham-
inigjunmiar mianm, því að hún ól
þér góðar og kærar dætur, og
gaf þér ríkuleiga acf auði sínis
stóra hjairba.
Þú fylktir þér ungur í flokk
þeirra mamma, sem áttu sér að
kjörorði að gjöra rétt en þola
ei órétt, þar sem annars staðar
varstu heilíl í öllum aitihöfnum
og verkum.
Og í dag eirtu kvaddur hinztu
kveðju. Við sem áttum þig sem
vin og föður erum óumræðu laga
þakklát fyrir þau kynni. Og því
skal lokaikveðjan vera úr ljóð-
línum eftir hana sem við hlið
þér stóð í rúm fimimtíu ár, er
hún segir: „Hvorki frægð né
frami, fegurð, auður tál, en Guð
minn þínar gjafir í góðri og
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför
Ingibjargar Jónsdóttur,
fyrrv. skólastjóra í Grindavík.
F.h. aðstandenda,
Auður Einarsdóttir.
hreinmi sál“. — Þamnig leistu
sjál'fur manmgildið, þannig
varstu sjálfur, því er þín gott
að mimnast.
M/ERL.
BERGSVEINN Jónsson amdiaðist
1‘8. þ. m. á Borgairspítal aniuim.
Verðiur hiann jiarðsiettiur í diag.
Hanin fædidist 17. se.pt. 1S93 á
Vattiamesi, Múlasrveiit í Banðia-
sitraindlansýslki. Fored’dirtar Guð-
bQÖng Þórðardióttir ag Jón Ara-
sion. Ætit Biensveins er fjöknenn
vestna, atfS hians, Ari Jónssion,
átti t. d. mjöig möng börn. Bróð-
ir Ara var Jón faiðir Bjömis ráð-
terria.
Poreljdlra sínia missiti Berg-
svieimn um fenmiiimgaralidiur, en
vair síðan uim sikeið við búdkiap
mieð sysitlkimuim sínium í Vaititiar-
nesi, en hanm var ynigBbur þeirra.
Bræðumir vonu sjö, sysrtuirmar
tvær. Tvö þeirra enu emn á llílfi,
Guiðnúm, búsiertrt; á Akraniasd og
HaliLbjiönn pípuilaigmiingameisitari í
Rey'kjavík. Þagar Bengsivednn
fiuittist að vestian, fór hann á
Baemdiaiskólainin á Hvammeyri. —
Einn slkólabræðra hiams þar var
GuÖmiumidiur Jóhaninsson frá
Brauitarlbollti, sonur Jólhiannis al-
þinigismiaminis firá Sveiniartunigiu.
Flufttisit Bengsveinn suðlur með
bomium um vorið og gerðiet
vinniuimiaður i Bnauitianhoiti. Ártð
1919 kvæmitisit hainn dórtitiur Jó-
banms, Gurúrnu skáldlkonu. Sama
ár fkuttust þaiu til ReýkjavSkur
og ihófu búislkap. Stumdiaði Beng-
sveinin ýmdss komar sftörf, ralk t.
d. eiigin varzlun um tímia, En
seimt á áriinu I'93i6, þegar áikveð-
ið hiafðd verið að befja rökatur.
Sumd)hal4arinnar, réðst hamn
fyrsiti srtiarfgmiaður hiemnar. Varð
bainm húsvörður, en þagar vinnu
tilhöigiuin var bireytt, gerðdst hiann
vaiktsitjóri í Sumdlhö'lilinini, oig var
það táil lokia starfsitkna síns, er
hamn náðd sjötuigsaldrl
Fædd 23. jan. 1907
Dáin 18. okt. 1969
ÞEGAR góðir vinir kveðja þemn-
an heiim, verður maður að sætta
sig við að eklki safnast lengur í
sameiginlegan minningasjóð.
Góð vinátta skilur þó ávallt eft-
ir margar hugstæðar minningar.
Guðrún Jónsdóttir var Borg-
firðingur og jafnan var henni
hlýtt til æskustöðvanma, en þeg-
t
Þökikum imnilieg'a auðsýnda
samnúð og vimarhug við amd-
lát og jar'ðarför elisik'ulegrar
eiginkomu, móður, tetmgdamóð
ur og ömmu.
Gunnhildar Pálsdóttur,
Skjólbraut 3, Kópavogi.
Ólafur Ámason,
Páll Garðar Ólafsson,
Perla Kristjánsdóttir
og barnabörn.
f. 2.2.41 — d. 1.10. 1969
í önn dagsins berst mér ægi-
fregn. Ungur sjómaður er lost-
inn heisýki, þar sem hann er að
störfum á báti sínum djúpt í
hafi
Skipsfélagarnir skynja þegar
aðsrteðjandi háska, veiðum er
þegar hætt og stefna sett til
Lands.
Vél er knúin til hins ýtraista,
í landd er vonin um björgun,
fórnfúst hjúkrumarlið tekur
hinn sjúka að sér, færuetu lækn
ar kveða upp dóm, hér fær
mamnlegur mátt-ur engu um þok-
að, hinzta sigling er ráðin og
senn skulu landfestar leystar.
Nú stöndum við eftir á strönd-
inni, skipið hans er úr augsýn,
ferðin yfir myrkan mar er haf-
in, en þar fyrir handan mun
ar hún giftist Gunnari Jónssyni
verikistjóra fluttist hún til Haifn-
arfjarðar.
Þegar ég kom til Haínarfjarð-
ar 1941 voru miklar breytingar
og umrótatíimar, bæði hér á landi
og uim allan heim, vegna heims-
styrjaldarinnar. Vegna anna og
umróts mátti búast við, að kynni
fólks yrði í molum, en hjá þeim
hjónum eignaðist ég mitt annað
heimili. Ánægjulegri viðkynn-
ingu get ég ebki hugað mér, þar
seim þau bjón voru bæði mjög
sjáifstæð í skoðunum. Við Gunn
ar unnum saman við fyrirtæiki
Jóns Gíslasonar í 9 ár, og þó að
ávallt hljóti að verða smá-ágrein
ingur milli venkstjóra og sikrif
stofumanns hjá uimsvifamiklu
fyrirtæki, þá var sá ágreiningur
jafnaður orðalaust.
Þéim hjónum á ég að þaklka
marga ánægjustund á ferðalög-
um í sumarleyfum, einnig á
Siglufirði, þegar sá siður var að
flytja sumarstarfið þangað.
Guðrún Jónsdóttir vann öll
þau ár, sem ég þeklkti hana fullt
starf au'k heimilisstarfa við neta-
gerð, og ég minnist þess, að á
Siglufirði komu skipin oftast
inn í slæmuim veðrum, þá varð
netafólkið að vinna nótt og dag
við hin verstu sikilyrði. Ekki
varð ég var við, að hið mikla og
erfiða starf hefði þrúgandi
áhrif á Guðrúnu, heldur var hún
jafnau smáglettin og sikemmtileg
í viðræðum. Atorka og starfs-
gleði haifa treyst undirstöðuna að
sjáMstæði þjóðarinnar, og von-
andi eyðileggjum við ekki þetta
fórnifúsa framlag með heimsku-
legu tildri.
Syni þessara dugmiklu hjóna,
Jóni Kr. Gunnarssyni, tengda-
dóttur og börnum þeirra sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Skúll.
fltey bans lenda á hvítasandi við
sólarvog.
Hér er kvaddur drengur góð-
ur, Jón Ágústsson, stýrimaðiur,
frá Djúpavogi. í blóma lífsins
er hann numinn á brott, svo ó-
vænt, svo sikyndiliega.
Jón var fæddur á Djúpavogi
þanin 2. febrúar 1941, somiur
hjónanna Stefaníu Ólafsdóttur
og Ágústs Lúðvikssonar, er þar
bjuiggu í Sólhóli allt til ársins
1960, er þau fluttu suður.
Jon var rnæsit yngstur sex
systkina og ólst upp í foreldra-
húsum ásamt þeim.
Snemma kom í ljós, að hér var
hið mesta mannsefni á ferð.
Leikbræðurnir eystra dáðu
hanin og kiuau hanin j.aifnian till flor-
ingja, er þeir fóru til lieika og
aMð hans skóp honum ávallt
mangan tryggan vin.
Þar eystra brýtur báran við
klappir og sanda og oft lá leið
in til sjávar, er fiskimennirnir
komu færandi afla á land og
ungur stóð hann uppi á Kletti,
er gnæfði yfir æskuihaimillið, og
fylgdi með augum hafsikipum, er
sigldu yzt við sjóndeildarhring.
Hafið var að ná undirtökum, það
var hér að velja sér þegn.
Svo sem títt er, fór Jón til
náms að Allþýðuskólanum að Eið
um og lauk þaðan gagnfræða-
prófi með ágæbum vitnisburði.
Hanidbraigðí hanis var viðbruigðið
og þóttu þeir gripir, er hann
smíðaði samflara náminu hin-
ir haglegustu.
Nú voru tímamót fram undan,
lífsstarfið. Hafið hafði fan.gað
hug hans og leiðin lá aftur til
sjávar.
Siglinig á Sambandsskipi, nám
við Sj óm annaskólan n, en þaðan
lauk hann fiskimannaprófi með
góðri umsögn vorið 1964.
Þá var aftúr haldið á hinn
úfna sæ, sótt var til fanga víða,
síldfis'ki nyrzt um höf og aðrar
veiðar með strönd fram. Það rúm
þótti jafnan vel skipað, þar Jóns
naut.
Það var milkil'l hamingjudagur
í lífi Jóns, hinn 14. nóvember
1964, er hann gekk að eiga eftir-
lifandi konu síina, Guðirúnu El-
ínu Bjarnadóttur, frá Brekku á
Huglheiilar þaikikir færi ég öll-
um þeim skyldmienmum og
vinum er mieð heimisójknium,
gj’óifuim, skieytum og auðlsýnd-
um hlýhug gierðu mér áittræð-
isafmiætlið ógleymantegt.
Ég bið ykkuæ bLessumjar Guðs.
Ingibjörg G. Jósefsdóttir,
Litlu-Asgeirsá.
OLlium þeim mörgu, sem á
eimm og anmian háitt glöddu
mig með gjöfúm og kveðjum
á áttræðisafmæli mimu, færi
ég miínar hjiartanileiguistu þakk
ir.
Sérsitaikleiga vil ég færa böm-
um mínum oig banniaböinnium
inirniiLeigar þakikLr rruíniar fyrir
samfcvæmið, sem þau héddu
mér til heiðurs.
Lifið öM heil og Guð bLess-i
yklkur ölil.
Valgerður Bjamadóttir
________frá Hreggsstöðum.
Ykfcur öLLum, vinum og vandia
mönnum mær otg fjær, þakka
ég hjartamilegia gjaifir, skeyti
og blióm, hlý handtök og
ógleymamile'gia samiveiruistumd
í KópaivogsiheiiimLiiniu.
Jónína Þ. Gunnarsdóttir,
Grenimel 27.
Bergsveinn haifði ágiærta lik-
Framhald á bls. 24
Guðrún Jónsdóttir
— Minningarorð