Morgunblaðið - 24.03.1970, Síða 23

MORGUNBÍLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. MARZ 1970
23
síðari ár, eftir að byggðin vestra
eyddist meir og meir, að við hálft
um hálft skirrðumst við að minn
ast á það sem straumur tímans
og hraðbreytilegrar veralda
hafði fært í kaf og aldrei fram-
ar mun eiga afturkvæmt...
Og nú er Gunnar Andrew
sjálfur horfinn, en eftir lifir
minningin um góðan og skemmti
iegan vin og manndómsmann, sem
tók blíðu og stríðu af jafnaðar-
geði og krafði aldrei meiri launa
en hann af sönnu raunsæi taldi
sig hafa til unnið. Og af fyllstu
heilindum eru runnar þær þakk
ir og óskir, sem fylgja honum frá
öllum, sem höfðu af honum náin
kynni.
Guðmundur Gíslason Hagalín.
í dag er til moldar borinn
fyrrverandi skátaforingi og
íþróttakennari Gunnar Andrew
frá ísafirði. Foreldrar hans
voru hjónin Helga Samsonar-
dóttir og Jóhannes Ólafsson,
hreppstjóri á Þingeyri við Dýra
fjörð.
Gunnar fæddist á Þingeyri
hinn 21. apríl 1891 og ólst þar
upp í glöðum barnahópi. Strax á
unga aldri fékk hann mikinn
áhuga á íþróttum. Hann æfði fim-
leika undir stjóm norsks manns
er þar var staddur um tíma og
meðal annars æfðu þeir svifslá
eða barr eins og það hét þá, en
það þekktist þá ekki hér heima.
Gunnar gekk í menntaskólann
og tók stúdentspróf 1913 og
cand. phil. próf árið eftir. Ef-
laust h efur fjárhagurinn verið
þröngur því eftir þetta hættir
Gunnar námi og fer að vinna fyr
ir sér sem kallað er.
Gunnar giftist árið 1917 Guð-
laugu Jósefsdóttur og áttu þau
fimm böm, fjóra drengi og eina
stúlku, er öll lifa föður sinn.
Hann á ennfremur hóp af bama
bömum.
Ég kynntist Gunnari fyrst er
ég kom í barnaskólann á ísa-
firði. Þá kenndi hann leikfimi í
félagi er nefndist Xflokkurinn.
Nokkrir áhugasamir strákar um
íþróttamál höfðu stofnað þetta
félag og fengið Gunnar sem
kennara. f félaginu voru starf-
andi tveir flokkar, yngri og
eldri og þá byrjaði ég að æfa
í yngri flokknum undir stjórn
Gunnars. Hann var röskur kenn
ari og ákveðinn. Gunnar hafði
farið á íþróttaskóla í Danmörku
og kenndi aðallega eftir svoköll
uðu Buck kerfi. Nokkrum árum
síðar var nafni félagsins breytt
og það nefnt íþróttafélagið
Magni. Eftir þetta lá leið okk-
ar Gunnars saman og varð æ
nánari eftir því er á leið.
Vorið 1928 var skátafélagið
Einherjar stofnað á ísafirði sem
deild úr íþróttafélaginu Magna,
og var Gunnar aðal hvatamað-
ur að stofnun þess og foringi all
an þann tíma er hann starfaði
á fsafirði. Aðalstofninn í þessu
félagi var fimleikaflokkurinn er
hann stjórnaði um það leyti, en
þó fengu nokkrir góðir strákar
að vera með eða alls 14 dreng-
ir.
Þegar þetta skeði var Gunnar
kominn nær fertugu og hafði
mikið að starfa. En þó gaf hrnn
sér tíma til þess að fara með
strákahópum upp um fjöll og
fimindi eða í útilegur í hina
vestfirzku dali.
Fljótlega hófst bygging úti
leguskála í Tungudal, er fékk
nafnið Valhöll. Þar hefur oft
verið fjölmennt og mikill gleð-
skapur um helgar bæði vetur og
sumar. Það varð strax mikill
uppgangur í félaginu undir
stjórn Gunnars og var það brátt
öflugt og fjölmennt og átti mik-
inn þátt í góðu uppeldi ísfirzkr-
ar- æsku.
En Gunnari þótti ekki nóg að
hafa eitt skátafélag á Vestfjörð-
um, hann vann að því öllum ár-
um að stofna félög í öllum þorp-
um þar vestra og að lokum tókst
honum það. Ég man eftir ferða-
lögum að vetri til í bil og hríð-
um er farið var til að stofna fé-
lögin á Flateyri og Þingeyri, og
þótt útlitið væri vont, fór allt
vel um síðir. Þar var Gunnar
hrókur alls fagnaðar.
Gunnar átti mestan þátt í því
að sumarið 1934 buðu Einherj-
ar skátaflokki frá Noregi til ísa
fjarðar og var haldið skátamót
með þeim í Kaldalóni. Þar var
líf og fjör. Þá var gengið á
Drangjökul og skriðjökulinn og
Gunnar var alltaf með í ferðum
og í fararbroddi.
Alltaf var létt yfir mann-
skapnum þegar Gunnar var með.
Hann var gamansamur og létt-
lyndur og hafði ákaflega gott
lag á drengjunum, var góður
ræðumaður og sögufróður og
sagði vel frá. Það var ein bezta
skemmtun skáta í útilegum þar
vestra þegar varðeldar voru
kyntir og Gunnar sagði sögur
af mönnum og svaðilförum og
kryddaði nokkuð enda var hann
oft aðalpersónan í þeim sögum.
Gunnar tók mikinn þátt í
íþrótta og félagsmálum meðan
hann var á ísafirði, var m.a.
knattspyrnudómari, formaður
íþróttabandalagsins o.fl. Hann
var lengi framkvæmdastjóri
sjúkrahúss ísafjarðar og gegndi
mörgum öðrum trúnaðarstörfum.
Eftir að skátafélagið var stofn
að var eitt af áhugamálum þess,
að vekja almennan áhuga á
skíðaíþróttinni og hefja hana til
vegs og virðingar. Þar kom
Gunnar mikið við sögu. Hann
hvatti alla, bæði drengi og stúlk
ur, til að æfa sig á skíðum og
fór sjálfur margar skíðaferðir
með þeim fram á dal til æfinga.
Hann var einn af þeim er
skipulögðu skíðavikuna á ísa
firði, sem haldin er árlega um
páskaleytið og mikið er sótt af
ferðafólki víða að.
Allan þann tíma er Gunnar
var formaður skátafélagsins,
hafði það á að skipa beztu
skíðamönnum Vestfjarða. Skíða-
menn félagsins, undir stjóm
Gunnars, tóku þátt í fyrsta
skíðamótinu í Hveradölum
Túlemótinu — sem háð var sunn
anlands. Einnig fór Gunnar með
aðra íþróttahópa viða um landið
svo sem fimleikamenn og knatt-
spyrnumenn.
Á stríðsárunum síðari fluttist
Gunnar suður til Reykjavíkur
og átti heima þar upp frá því.
Hann vann fyrst hjá Rauða
krossi fslands og síðair hjá
Stúdenta gör ðunum.
Gunnar var heiðursfélagi í
Skátafélaginu Einherjar og allt
af var honum hlýtt til félagsins,
sem væri það hans eigið af
kvæmi.
f febrúar árið 1968 varð skáta-
félagið Einherjar fjörutíu ára
Þá buðu gamlir Einherjar búsett
ir utan Vestfjarða Gunnari til
fsafjarðar. Var ég kjörinn til að
fara með honum vestur. Þá veit
Gunnar orðinn sjúkur maður og
nær því blindur. En meðan á
ferðalaginu stóð var eins og
Gunnar yngdist allur upp og
varð léttur og kátur í skapi. Að
sitja kvöldstund meðal gamalla
skáta og syngja skátasöngva og
segja sögur eins og í gamla
daga, það var hans yndi. Þá hélt
Gunnar hrókaræðu og rifjaði
margt upp frá gamalli tíð. Ekki
síður fannst honum gaman að
koma á fund hjá ylfingum, en
ylfingadeild stofnaði Gunnar
strax og félagið var komið á fót.
Þeim tíma er Gunnar eyddi
vegna skátastarfsins á fsa-
firði sá hann aldrei eftir, enda
átti hann margar góðar minning
ar frá þeim árum.
Nú þegar Gunnar er allur, fær
um við honum þakkir fyrir fórn
fúst starf og góða samvinnu á
lífsleiðinni. Aðstandendum öll-
um sendi ég beztu samúðar-
kveðjur.
Halldór Magnússon.
Jakobína Björnsdóttir
Bergvík — Minning
HINN 17. marz sl. lézt í Borgar-
spítalainium Jafcobínia Björns-
dóttir, fyrrum húsfreyja í Berg-
vik á Kjalarniesi á 85. aldursári.
Hún var fædd í Knairrairntesi
á Vatrusleysuiströmd 24. sept. 1885.
Foreldrar hannar voru hjónin
Ólína Guiðrún Jónsdióttir og
Björn Eyjólfsson.
Ung að áruim misisti Jakobína
föður sinn og fliuttisit þá til
móðurbróður sins að Kaitrímiair-
koti í Garðalhreppi og óllst þar
upp.
Svo sem þá var títt, fór Jako-
bína snemma að vinnia fyrir sér.
Um tvítu'gsaldur réðist hún sem
kaiupakona að Móum í Kj alaimes-
hreppi og þaðam vistaðist hún alð
Brautarholti í sömu sveit til
Danlíeilis Daníelissonar, þá bónda
þar. Þar kymmtiist hún unigurn
KjiallneBing, Ólaifi Finmssyni, frá
Mýrarholti, feljldu þau huigi sam-
an og giiftulslt árið 1915.
Fyrstu tvö árin dvöldu umigu
ihjónin að Lágafelli í Moaiflells-
sveit, en fluttust síðam að Jörfa
á Kjalarmiesi og reistu þar bú.
Varnn Ólaiflur við pípu- og steinia-
gerð, sem þá var starfrælkt á
Hoflstoölkkium.
Nakkrum árum síðar fluttu
þau hjómin að Bergvík, smáhýli
við Hofsvik. Þar bjuiggu þaiu æ
síðan og tengduist þeim stað
órofaiböndum.
Bæjarstæði í Bergvík er fa®-
uirt, um lamdareigmima og bæjar-
hlaðið seitiar bæj anlæfcurinm,
framumdan er fjörufcamhurinm ag
vfkin að baki grösugt umdirftemdi
og yfír gnæfir tliigniarilieg Esu ain,
Jörðin er landlítil en notadrjúg
varð hún Ólaifi og Jaikobámu, Þau
rælktuðiu tún og byiggðu féruað-
arhús, húsbóndinn réri til fisfcjar
og vann tíðum afbæjar, eftir því
sem vinna fél'l til.
Bkki hefur heimilið ætíð búið
við alilsnægtir og kom í hlut hús-
móðurinnar að deillia því, sem til
Skipta kom. Það verfc vainm Jatoo-
bína alf mifciHi haigsýnd ag trú-
mtennisku, Hún var bóndia sínum
styrk stoð, sem aldrei brást og
bjó honum og börnium þeirra
snyrtilegt og hlýlegt heiimili.
Saiga slíkra mæðra verður sieiinit
sögð sem skyldi.
Með ráðdeiild og hagsýni kamiu
þau hjóndn sjö börnum síntum til
mannis og dótturson sinn Jón
Vikar, nú bónda á Þúfu í Kjós,
ólu þau upp frá 4ra mánaffia
aldri: Þrjú barna þeirra eru tet-
Leiðrétting
Eiginmiaður minn og faðir
okkar
Þorsteinn Árnason
vélstjóri, Túngötu 43,
andaðiist að Laindaikotsspítiala
máuudaiginin 23. marz.
Ásta Jónsdóttir
og' börn.
Lohuð vegna jarðorfnrar
eftir hádegi í dag.
HERMES, Grettisgötu 8.
in, Hattlldór og Finmlur, er náðu
fultorðinsaldri og Ásta, er lézt
á barnsaldri. Á lífi eru: Guðrún,
giift Agli Hjartarsynii bdiflr.stjóra
og bónda i Bergvík, Kristbjörg
gift Jóhanniesi Sigvaldasyni,
pípul.meistaira, Guðmuindur gift-
ur Kriatrúnu Jónsdóttur, öil bú-
sett i Rvífc., og Sigríður gift
Kristjáini Þorgeirssyni bóndia í
Leirvogstumgu. Böm þeirna eru
myndarfólk og ættgarðuxinm orð-
inn stór.
Jalkobínia í Bergvik hlauit i
vöggugjöf góða skapgerðaireigiin-
teilka. Hún hafði létta lund, og
stiillt faa hiannar valklti ibrauist
samferðarmanma. Þá var hún
konia sérstalktega félagslynd.
Nábýli við félagsheimili og ákóla
gerði honni toteyft að verða virb-
ari þátttakandi í m©mningar- og
skemmtainalífi hreppsbúa en
ella. Þar slkairst Jaikobína heldur
aldrei úr teik. Hún var virkiur
félagi í kvemfélagi sveitarinniar
til sdðuistu stundar, mumu sam-
stamfslkonur henmiar þar, minmaBt
þess með þafcfclæti.
Fyrir réttum tveim árum varð
Jalkobína að sjá bak ÓLafi eigiin-
manni sínium, en buamm lézt 21.
jian. 1968. Þar lauk meir en hálflr-
ar atdar farsælu hjóniatoandi.
Þá fiuttist Jafcobínia til Sig-
ríðar dóttur sinmar og átti þar
milt ævilkvöld.
í dag er húsfreyjan í Bergvik
borin til hinztu hvílu í Bnaiu/bar-
holtslkirkjugairði. Þar sést vítt
yfir sveitina henmar og litið í
austur ber við auga l'ítiil bær á
sjávarkambinum. Þar vann hún
starf sitt af sannri trúmiemmsfcu
og þainmig murnu sveitungar
miinmast hennar með þakklæti og
virðingu.
J. Ó.
Athugið vegna bílasýningar verður Skauta-
höllin lokuð eftir páska.
Notið því páskafríið, bregðið ykkur á skauta.
Skautaleiga, skautaskerping.
SKAUTAHÖLLIN, sími 84370.
I FRETT um bátasmíðar á Ak-
ureyri í blaðinu á sunnudag varð
sú villa á tveimur stöðuim, að
nafn Tryggva Gunnarssonar,
Skipasmíðameistara misritaðist
og var hann ranglega nefndur
Greipur í fréttinni. Þetta leið-
réttist hér með um leið og
Tryggvi er beðin aföökunar á
mistökunum.

JAQUET-DROZ
Svissnesk úr í miklu úrvali til fermingargjafa.
Ath.: Innifal ð í verði: Leturgröftur á úrið:
Nafn og símanúmer eiganda. Slíkt
eykur gildi úrsins hvort sem það er
ætlað til gjafa eður ei.
Sendi í póstkröfu um land allt.
MAGNÚS GUÐLAUGSSON
úrsmiður
Strandgötu 19, Hafnarfirði.