Morgunblaðið - 19.04.1970, Page 23

JVIORlGUNIBLAÐIÐ, SUNNUDAGUK 10. APRÍL 10TO
23
garð og bjuggu þar. Við Ásgarð
voru bundnar margar skemmti-
legar framtíðarhugsjónir og
margt frumlegt því Lilja var hug
kvæmnari en gengur og gerist,
en því miður var þröngur fjár-
hagur Þrándur í Götu gegn því
að framkvæma allar hugsjónir
hennar þar.
Lilja var ætíð mikill barnavin
ur. Sýndu það m.a. hinar fjöl-
mennu barnaskemmtanir hennar
og veizluhöld í sambandi við
„töðugjöldin í Ásgarði“ — þá
var hún húsmóðir á Víðivöllum,
en átti nýræktartún skammt frá
hinum fomu Örlygsstöðum og
„ÍLuik!ku“, garði séna Péturs föð-
ur Péturs biskups og þeirra
merku systkina. Já, skagfirzku
börnin komu glöð og þakklát
heim til sín frá töðugjöldunum í
Ásgarði — ætíð með fagra blóm-
vendi, er fluttu ilm hins fagra
garðs og fegurðaráhrif hans inn
á heimili barnanna.
Lilju voru falin ýmis opinber
trúnaðarstörf fyrir Skagafjarðar
sýsilu, m.a. umferðahkennisla í
garðyrkju og húsmóðurstörf í
Skagfirðingabúð á Þingvöll-
um 1030. Var Skagfirðinga-
búð skreytt m-eð fögrum
blómum úr Víðivallagarði
ásamt skagfirzkum vefnaði, er
gerði þetta félagsheimili vistlegt
og aðlaðandi. Lilju var oft sýnd
ýmiss konar sæmd, bæði gerðu
það Skagfirðingar og ríkis-
stjóm, — en „orðuveitingar"
stigu Lilju lítt til höfuðs, — frem
ur en móður hennar. Kkkert var
það einkennilegt þótt Víðivalla-
heimilið væri valið öðmm sveita
heimilum fremur til móttöku tig
inna, erlendra gesta bæði í hús-
móðurtíð Lilju og Helgu Sig
tryggsdóttur. Þær vom báðar
húsmæður er gerðu íslandi sæmd
og vissulega var göfugmenn-
ið Gísli á Víðivöllum góður full-
trúi íslenzkra bænda.
Og nú segi ég við þig Lilja
vinkona: Hjartana þakkir fyrir
stórar andlegar gjafir til mín og
annarra Skagfirðinga. Það er
löng leið frá því að ég kveðji þig
með „hinztu kveðju" og ég segi
ekki heldur við þig „sof þú í ró“,
því vissa mín segir, að kærleiks-
ríkar og hjálpfúsar hugsjónir
þínar haldi áfram að vaka í
landi ódauðleikans.
Guðs friður og fögnuður um-
vefji þig alla tíð.
Ingibjörg Jóhannsdóttir /
frá Löngumýri.
Rhesusvarnir
Framhald af bls. 14
Meðferðin getur ekki stöðvað
mótefnamyndun, sem þegar er
hafin. Þessum konum verðum
við því að hjálpa eftir sem áð-
ur með þeim aðferðum, sem ég
lýsti hér á undan, þ.e.a.s. blóð
skiptum hjá börnum þeírra o.s.
frv.
— En hvað um konur, sem
fæða úti á landi? Er hægt að
veita þeim þessa vörn til jafns
við hinar?
— Já, það teljum við hik-
laust, ef konurnar fæða á
ákveðnum sjúkrahúsum víðs
vegar um landiið, sem annazt
geta þessar varnir.
— Grundivölluir þess, að
Rhesus-varnir megi takast sem
bezt er auðvitað sá, að allar
vanfærar konur séu blóðflokk
aðar hið bráðasta, sagði Gunn
ar ennfremur. Sjálfsagt er, að
allar blóðflokkanir séu gerðar
í Blóðbankanum. Ef því er fylgt
ætti okkur að vera innan hand
ar að fylgjast með öllum Rhes-
us-neikvæðum konum í land-
inu. Þessi nýja heilsuvernd mið
ast eins og isést af framansögðu
fyrst og fremst við ungu kon-
urnar, sem eru að komast á
barneignaaldur en jafnframt
auðvitað við allar Rhesus-nei-
kvæðar konur, sem ekki hafa
myndað mótefni, þó þær séu
búnar að eiga eitt eða fleiri
börn.
E. Pá.
MEÐAL fneimlsíbu DljóðlsíkáMia
Nariegs «r Aatirid Hjiarltieiniæisi-
Anidieinaeini. Húin Ihlelfiur uinidiain-
fairmair vifkuir dvaflliat hér.Heind-
is, sieim latyúkjþeigi í Nouriæinia
Ihiúlaiinlu, ÓBaimlt mieð etilgim-
miarnlm: isiímluirn, Wgtlmlál'ainainium
Qnianne Amdanseni Firúiin miuin
®eaa úr verlkuim siímuim í
Nonnsenta (húlaimu í kvöflld,
summiudaigslkvöld. Pnétitamiáður
ÍMIbfL. hitti þiaiu Ihij'ánliin iað miálii
oig únmlti þalu etfibjn hvuinsu
þelim hefði IMIkalð dvöfliiin.
— Viið toarruum hilmgað um
pásk'amiai, segir frúini, — í
bfllimldlbyl oig við glátlulm eiinls
álbt von á því lað véðinið1 héld-
ólst þanmáig alliain Itlíimiainin. Em
við höfuim veriið átoaiflleiga
hleippBin, elkki laðieimis með veð-
iuit, iheldur Ihefiur venain hér
arðið afair slkammtBeig og vilð
hiölflum áltit Ikast á 'því iað istoöðla
oikikuir dlálítið uim, eiignaBlt
nmýjia Ikuminlinlgjia. Þáð er óhiaebt
aö seigjia ialð viið enum ániæigð.
Þó hyigg ég, iað ielkki hivað
sízt 'éfbiir 4, geti þassi íslianidis-
farð onðið dklkuir drjúg iuipp-
spnetta. Viið hiölfuttn uininið
tálsivent, ég ier iað dkriifla
isfbulbtar gneiniar, sem hieiitia
„Bíiad fma Miaind" í Daighlaidiet
í Oslö, oig Snartne hieflur gent
tíkissur viið þær. Þatta anu

Hjónin Astrid Hjertenæs-Axid ersen, Ijóðskáld og Snorre Andersen, listmálari.
Norsk ljóðlist
á blómaskeiði
Listahjónin Astrid Hjertenæs-Andersen,
skáldkona og Snorre Andersen
listmálari á íslandi
hiuigieíðiinigair og Btemininlgs-
gneiniar, ég byinjia úill dæmiis á
iað sfcnifia um áhrftf sem eiint-
hver átoveðlur staðluir úitli í
mláttúnuinind hietfúir haiflt á mijg
og svo spkunist þétta orð 'alf
onði oig emdar toairunlslkii á tiil-
vi'tnium í Laxraess.
Ég spyir inúinia uim miomsika
miúitlíma 0|jóðMst ag hún sagir
áð í heninii sé miifciil igróstoiai. —
Þáð er etolkli vafii á því að
monslk Tljóðagenð ©r á bllómia-
sk'eiði mú. Árúega koma út
tfjiöllmiamgar Oij'óðiaibaökiur, ag
élhuigi á liíjóðUiiislB mieðial ial-
roanmimigs er muuin mieini em,
fynir tfláum ánum. Flesltir uinigu
höflumidanima enu sj&Msitæðlir í
Skáfldislkaip sinluim, og verk
þeinna 'bena stark eiinisbáklinigs-
einlkennii. Uinigir höfiunidar
talka 'atfdnábtattllausa latfsiböðu
— vilija táka þátt í því aið
mléba saimitíðiinia. Heimsrpóll'itlík-
im lei'tar á þá ag án. þesis
þeir talki toa/nimstoi álllir beiinia
pófliitiska láflsiböðlu hatfa heimis-
viðlbunðir djúp óhnilf á þá ag
það ©ndiunspegiasit í lljóðluttn
þekina.
— Hatfiið þér kynlnzit verk-
um ídlanizlkna höfluinda?
—. Ég hetf liagt miig fnam luim
lað fllesa laffliar ísll'enzikar bælkur
sem hafa búirzt í manskrd þýð-
dlnigu. Því miðlur er lalflltotf lllítið
gent af því að þýða ymigini
höfundamia, en verk HaBdóms
Laxmiess og Gunmiams Gunm-
larssaniar þekkjia állir. í sept-
emibeiih'eflbi nondka bó'kmieninlba
twniaritsinis „Viinduet“ bintist
gneflin etftir Hanmies Sigfússonv
sam eir búsietbur í No'negi, þar
sem hanm tfj'álBiar mljög veli og
slkillmieTtoiIegia um motkkna úr
hópi ynigrd hötfunda ag biintar
enu ljóðalþýð'imigar ag mokkrdr
Stubtir toatflar úr óbunidniu
Máli etftir tfáeiua isienzitoa ihöf-
unida. Élg betf iauðvitað kynmzit
fannisöguuuim og hef miikið
’eftirlæti á t. d. Njállu.
Snianne Andiansen skýtiur því
þá inrn í að Njália sé -ianigsiam-
fllega þekktust islemzikina form-
sragn/a. SjáMur kvéðst hanrn
alðeins hafa ver.ið tóflíf óma,
þegar hanm liats Njállasögu. Em
hanin er ekki visls lum áð mljög
'áLmieniniur áhu/gi sé á formisög-
unlum í Nomagi, þó að börrn
kyninitst þeim uug, þar sem
fca/fllar úr ýmsum sagniaminia
séu í kemins'lubókuinum. En
ihjónin ©nu bæðli samimáda u/m
'að Nonðlmianm batfi miasitan
áhuga á því sem ©r <að genaist
í nlútímiabólkmanmtuttn, hvort
ísafjörður í
heimsbókmenntirnar
LJÓÐ bneztoa sk'áldsins W. H.
Audem eru miörgum íslemiddirag
um kiurun ag Audem hefur sjálf
ur raakkrum smmium komið til
íslaindlsi, fyrst árdð 1936. Þá
fór hanm m.a. til Isafjiarðar
og drvölim þar hefur haft á
hainm djúp áhinilf, því að hamn
hetfur sdðar vitoið að þeirri
ferð otftar ©n ©irniu sdmrni. Og í
síðusbu ljóðiabók Audems „City
without Walls“ er Isafjörðiur
reyndar kominn imm í heiims-
bólkmienmitimar, því að í ljóð-
iniu „Praglo'gue at Sixty“ sag-
ir fjkáldið:
. . . added itis naimes to my
niumimaus map
of the Solihull gais-wortos,
gazed a.t in awe
by a bronchial boy, the Blue
John Mine,
the Festinog nailway, the
Rhayader dams,
Cross Fell, Keld and Cauld-
ron Soout,
of sites madie sacred by some-
thimig read there,
a lunoh, a good lay, or sheer
lightniass of heart,
thie Fiirbringer arud the Fried-
rich Strasse,
Isafjördur, Epomeo,
Poprad, Basel, Bar-el-Duc.
Þegar W. H. Auden kam til
íslamds öðru sinmii árið 1064
birtist í Mbl. samital við bamm.
Þar segir hanrn meðal amnars
frá því hverniiig landið kem/ur
honum fyrir isijónir eftir 28
ár:
Það er augsýmilegt að sums
sbaðar er mieiri velmegun.
Hér eru margir einikabíliar ag
W. H. Auden
vagimir eru fleiri ag betri en
þá. Reykjiavík er tvisvar simn-
um sbærri, framfarir augljós-
ar. Nú er stór bábuir í förum
um Isafjarðardjúp, áður
þurfti maður að leigja sér
mótarbát fyrir 40 króour e'ða
tíu pumd. Það var dýrt
spaug . . .
sem Ísítenidinigar eiga í hlllu/t
©ða iaðriar þjóðir.
— Það ar miilklð talað 'um
inanræna isaimiviinmiu og við
vilj'Uim 'áneiðanllega ©flla hain/a,
segir húm. Og eiinmi'bt á þess-
um véttvanigi gæti sldtolt sam-
stamf banið mikiran ávöxt; ©f
gagntovæmar þýðimgar og úJt-
giátfur kæmuislt á 'að einlhverjiu
miaxtod.
Þau (hjóm segja aið ©fbir
þeittm kynimum sem þau hatfi
haflt váirðiisit þeirn ísflieradiinigar
fyfllgjiast mjög vel með, bæðli
í bólkmeninitum og máfliaraliislt
og bensýndltegt sé að þeir lesi
sérstatolega evróipskar og
baradaníisikar bólkmieninitir. Þeiim
virð'ist bólkmienin/baiálbuigd mik-
ihlll hér ag enu þeflinnar skoð-
uniar að þnátt fyrir bókliestur
viinðislt iniúitímabólkmieninitir ís-
flienidiraga — eiras og þau hatfii
kyinlniZt þeim — ektoi á mieim/n
hátt ©ftinöpum atf öðinu, heldur
SjállfStiæðar og í saram þjóð-
fliegar og 'afllþjóðleigar. — Ég
hef neyrat áð fyHgjiaist með
umigum íslieinzkum höÆuindium,
segir hún. — þóbt það sé
mlokknum srfiðleilkuim buinidiið
eiinig og ég sagði, þar sem svo
iMtdð er þýttt ©flbir þá. En ég
tes láliar gneiniar sem ég miæ í
um Mlemzkar bæítour og iamgar
Úiil að kyraraast þeiim beitur. Ég
hef iniaktouð kymnzit Ijóðum
Snlonna Hj'anbansaniar, þaiu
Framhald á bls. 31
Og í formáia bókarimnar
„Letters from Iceland“ sem
kam út nokkrum mámuðum á
umdam ljóðabótoimni „City
without Walls“ talar Audiem
efanág um ísafjönð og kynni
sín af íslandi:

— Frá því ég kom til ís-
lamids fyrsta simn'i er það mér
heilög jörð. Isliamid er eimia
stéttlaiusa þjóðtfélagið sem ég
hef kynmizt. . . Auden vífcur að
framfiörum sem hafi orðið á
Isiamdi frá því hiainm leit það
fyrst augum ag segir síðam:
— Eins hlýtur ferðalainigur-
inn þó a'ð sakmia. Þegar ég fór
flugleiðis til Vestfjarða í því
skyni að dvelja í þrjá dagia á
bóndabæ, þar siem ég hafði ver
ið árið 1936, hiafð'i ég áform-
að að fara í útreiðartúr á síð-
kvölduim. En bómdinm hafði
látið hiesbana sínia ag feragið
Landiroverjeppa í staðimm.
Skymliiamlegt af honum en
vonibrigði fyrir mig.