Morgunblaðið - 24.07.1970, Blaðsíða 24

24
MORG-UNBILAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 1070
minnast á hann án þas3 að verða
bálvonidur. Katnn ledit á Shubie
og sá að skýrimgin hafði næigt
honum. Annars var það hann
George Endicott, sem á söík á
þessu, en hann hefur nú víst
litla hugmynd um, hvemig
stjóma akal lögregluliði. Nú,
siem sagt Endicott náði í stjór-
antj. sem þessi náungi vimnur hjá
og: komst að því, að Virgil er
sérfræðingur í morðmálum. Svo
að hann tók sig til og fékk
hann léðan hingað.
— Já, það er hamn aem á þenn
an negra, sagði Watkins.
— Stendur heima, samþykkti
Gillespie. — Og það var hann
hr. Schubert, sem sagði mér að
nota hann, og hann er yfirmað-
ur minn, svo að ég gerði eins
og hann sagði.
— Jæja, ég kann nú ekki við
þetta, sagði Watkins, og hátí-
stóð upp. — Ég kæri mig ekki
um, að negri sé að ganga fyrir
hvers manns dyr með spuming-
ar við hvítt fólk, rétt eins og
hann haldi sig vera eitthvað.
Hann vildi tala við næturþjón-
inn mimn, hann Ralph, í kránni,
en Ralpih vildi ekfci hleypa hon-
um inn. Og svo kom hann í bank
ann og lét þar eins og hann væri
hvíitur. Sumir menn hér eru að
hugsa um að sýna honum, hver
hann er, og ég veit að þeir gera
það, ef þið losið ykkur ekki við
hann í smatri.
Gillespie leit á Schubert og
vonaði, að hann taaki upp hanzk
ann fyrir sig. Þegar Schubert
varð þess var, að allra augu
hvíldu á honum, seildist hann í
skrifborð sitt og tók upp daig-
blaðaböggul. — Mantoli var nú
ekkert sérlega stór kall, en þeg-
ar hamn lét myrða sig, kornst
hann strax í fréttimar. Og svo
urðu það enn meiri fréttir, þeg-
ar svartur lögregluþjónn komst
í málið. Ef þið hatfið ekki séð
þessi blöð, ættuð þið að kíkja í
þau. Enn sem komið er, hefur
það verið til góðs eins og þarnia
fáum við miblar ókeypis auglýs-
ingar fyrir hátíðina okkar.
Nú tók Demnis fram í í fyrsta
sinn.
— O, það er skítur og ekki
neitt, sagði hann.
Schubert leit á hann, eins og
hann vaeri að reyna að vera þol-
inmóður en ætti stöðugt bágara
með það. — Ég veit, Luke, að
þú hefur verið móti þessari há-
tíð frá upphafi og vitanlega hef-
urðu leyfi til þess. En hvað sem
þínu áliti líður, þá höfum við
bundið okkur við það, og verð-
um að halda áfram með það. Ef
það fer í hundana hefur þú haft
á réttu að standa, og ekki meir
með það. En takist það, getur
það dædt taleverðum peningum
inn í bæinn, og því höfum við
aíllir gott af.
— Kann að vera, sagði Denn-
is.
Sohubert sneri sér aftur að
dagblöðunum. — Herrar mimir,
. rétt áður en þið komuð, fékk ég
Skeyti frá „Newsweek". Það vili
fá ítarlega frásögn af notum okk
ar af honum Tibbs. Og birti þeir
hana þýðir það sama sem að bær
inn okkar verður landsfrægur.
— Já, en hvernig í andskot-
amum heldurðu, að okkar eigið
fólk taiki því? spurði Watkins.
— Það getur verið fjandans
sama. Við verðum að hanga á
þessum negra héðan af, þangað
til við getum losað okkur við
hann eða Bill upplýsir málið.
Scbubert sneri sér að Gillespie.
— Það var þetta, sem ég vildi
taila um við þig. Ég aetla nú ekki
að fara að reka neitt á eftir
þér, en ætlarðu að losa okkur
við þetta sæmilega fljótt?
Gillespie brýndi ofurlítið
röddina er hann svaraði. — Það
eru nú fastar aðferðir við mál
eins og þetta — aðferðir, sem
bera árangur. Og þeim beitum
við. Og aiuk þess hef ég sjáLfur
með höndum ýmsar rannsóknix.
Ég get ekki sagt ykkur alveg
upp á hár, hvenser við höfum
þann seka undir lás og slá, en
ég get trúað ykkur fyrir því, að
okkur mdðar vel áfram. Ennfrem
ur hef ég auga með Virgil og ef
hann ætlar að fara- að taka ein
hver hliðarhopp, verður mér að
mæta. Ég veit, að hann kom í
bamkann, en þar kom hann mjög
burteislega fram og hingað til
hefiur hann ekki gert neitt atf sér
sem ég get klekkt á honum fyr-
ir.
— Ég kann nú samt ekki við
þetta, sagði Watkins. — Ekkert
fréttatímarit í New York, rekið
af negravinum, skal fá að segja
okkur fyrir verkium. Við búum
hérna og vdð sjórnum sjálfir
bænum okkar.
Frank Schubert sló flöturn
lófa fast niður í borðið. — Við
erum allir sama sinnis, WiLl, og
enginn vafi á því. En við skul-
um bara taka þetta skynsamlega.
Gillesp'e hefur þennam náunga
alveg í hendi sér. Hvað snertir
Newsweek, þá veit ég ekki, hver
getfur það út, enda má mér veTa
skítsama. Mér líkar það vel og
er áskrifandi. Vertu nú sikyn-
samur. Við ættum að taka þessu
boðd, enda gætum við haft mi/k-
ið gagn af því.
— Mér er alveg sarna, hvað
þið gerið í því, sagðd Wattoins.
— En ég vil bara verða aí með
þennan bölvaðan negra, áðuren
strákarnir lemja hann í kássu.
Því þá fáum við auglýsingu, sem
við kærum okkur ekkert um.
Meira að segja gætum við feng-
ið ríkislögregluna á okkur
hérna.
Schubert lamdi aftur í borðið.
— Víst svo. En aðailatriðið er
það, að við viljum £á máJinu lok
ið og þenn-an skóburstara bur-t.
Bill segir að hann hafi öll tök á
miálinu. Og ef hann segir það, þá
má treysta því. Hann sneri sér
að Gillespie. — Við stöndum með
þér Bil'l, og það veiztu. Snúðu
þér nú að þínu verki og láttu
það ekki dragast of mikið á lang
inn. Og þegar því er lokið,
kermst allt í samt lag hjá otokur
og við getu-m tekið upp eðlilega
hætti eins og fyrr.
Dennis var fúfll. — Nei, það
getum við ekki, því að fyrst verð
um við að losna við þessa and-
skotans tón-listarhátíð og læsa
kvenfólkið okkar innii á nótt-
unni meðan ferða-mennirnir eru
í bænum. Við eru-m svo sem sæmi
lega undirbúnir — við höfum
þessa ágætu viðarbúta til að
sitja á og hræ fyrir hljómsiveit-
arstjóra. Þegar við erum lausir
við þetta allt saman, getum við
kan-nski tetoið upp eðíilega lifn-
aðarhætti.
Schufoert var rétt sprungiinn,
en tókst samt að stilda sig. —
Qkkur verður ekfcesrt ágen-gt
Kona óskast
til ræstingar. — Uppl. á skrifstofunni.
HRESSINGARSKÁLINN
Austurstræti 20.
Heimavistarskólinn í Reykjadal
Umsóknír um skólavist veturinn 1970—1971 skulu berast fyrir 15. ágúst til skrifstofu styrktarfélags lamaðra og fatlaðra,
Háaleitisbraut 13. SKÓLASTJÓRI.
FUTURO
KARLMENN
Nú eru til sölu I ÖLLUM
APÓTEKUM hnéháir sokkar
fyrir þá sem hafa þrautir i fót-
um. Hvað útlit snertir skera þeir
sig ekki úr venjulegum sokkum.
Fást í svörtum, brúnum, gráum
og bláum iit.
Spyrjið eftir FUTURO sokkum.
Heildsölubirgðir:
G. ÓLAFSSON HF„
Aðalstræti 4.
WwwWm
svona, sagði hann. En ég held
við höfum aJl -r skilið hverir aðra
og Bill þarf að komast að sínu
verki. Ég líka. Þakka ykkur fyr
ir að koma, og við skulum láta
ykkur v-ita, hvernig gengur.
Fundurinn leystist upp sjálf-
krafa — þegjandi.
Á leiðinni í skrifstofu sína-,
kneppti Bill GiUespie hn-eían-a
og rétti úr þe.'m á víxl. Það
hlaut að vera til ei-n-hver föst
regl-a um raninsóknir á morðmál-
um, og hann ásetti sér að gratf-a
hana upp og beita hen-n-i. Hann
hatfði nóga-n mannskap og hann
skyldi setja hann heldur betur
í gang.
Þegar Sam Wood kom til
starf-a, nökkr-u fyrir miðnætti,
varð han-n hissa, er hann sá Vix-
gil Tibbs sitja þegjandi í gang-
imium. Og enn meir varð h-an-n
hisisa, er ha-nn komsit að því, að
Virgi‘1 var einmitt að bíð-a eftir
honum.
Þega-r Sam ha-fði stimplað sig
inn, kom Tibbs til han-s og
ávarpaði hamn. — Ef þér væri
sama, vildi ég gjarna aka með
þér í nótt.
Sam varð hissa á þessu. Hon-
um gátu. dottið í hug marg-ar
ástæður til þess að megrinn ætti
eða ætti ekki að verða honuim
siamferðla. — Áttu við alla nótt-
ina? spurði hann.
— Já, alla nóttina.
— Ég veit ekki, hvað Giiles-
pie segir um það, sa-gði Sam hik-
andi.
— Hann sagði mér að fara að
eimts og óg sijálfur vildi. Og n,ú
vil ég verða þér samferða.
— Korndu þá. Sa,m va-r nú ekk
ert hrifrnn af væn-tanilegu átta
stund-a samtfélagi við Tibbs, en
hugsaðd sem svo, að etftir þriggja
ára einveru á þessa-ri etft'rlits-
ferð sin-ni, gæti það engu spiQIt
þótt hiann hetfði eiimu siinni edn-
hvern saimferðamann. Hamn
minnti-s-t með dálitlu sa-mviztou-
biti h-ræðslu sinnar síðastliðna
nótt. Og ef ha-nn neitaði að taka
Tifobs með sér, gæti Gillespie
eims vei skammað hann fyrir
það. Naeturvörðurinn va-r ti'l
vitnds um, að Tibbs hafði beðið
hann um þetta og gefið í skyn,
að G.illespie hefði lagt blessun
sína yfir það. Sa-m ákvað, að láta
þetta gott heita og gekk á u-nd-
an að bílnum símum.
Þegar Sam settist undir stýrið,
opniaðd Tib-bs hiiniax dymar ró-
lega og kær-uleysislega, og sett-
ist við hliðán-a á hon-um í fram-
sæ-tiö. Siam gneip stýrið og velti
því fyrir sér, hvað hann ætti að
segja. Nú, jæja, þeir hötfðu n-ú
einmitt setið svona, þe-gar þeir
fór-u h-eám til Endicotts, og það
dræpi hann ekki þó að þeir
gerðu það aftur. Hann ræsti vél
ima oig ók aftur á bak út af
bílaistæð-i lögreglunnar.
— Hvað viltu að ég geri?
spurði hainn, und-ir eins og bíli-
inn var komin-n nógu langt frá
stöðinai.
— Ef þú hetfur ektoi ailitotf mik
ið fyrir því, vildi ég bið-ja þig
um að aka sem allra líkast þvi
sem þú gerðir nóttina sem Man-
tx»li var myr-tur. Reyna að þræð-a
sömu leiðina, og með sarna
hr-aða. Heldurð-u, að þú getir
það?

Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Reyndu að stofna ekki til nýrra sambanda í dag.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Reyndu að eig:a dálítið frí í dag:, ef )ia*gt er.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Það, sem þú hefur lengi haldið fram um ákveðna persónu, er rangt.
Krabbinn, 21. júní — 22. júli.
Þú ert dálítið kurteis, og reynir að hlusla á fólk.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það stcndur svo undarlcga á, að áform þín eru óheppileg fyrir
aðra.
Me.vjan, 23. ágúst — 22. september.
Haltu áfram að vinna, þótt alls konar fólk safnist að þér.
Vogin, 23. september — 22. október.
Allt er bezt f hófi, og ef þn heldur þig við það, gcngur allt vel.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Einbeittu þér við að byggja npp heimilislífið og gcra gott úr
öllum deilum.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Reyndu að gera cngin viðskipti í dag. Þá er engin hætta á tapi.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Farðu þér hægt, þvi að fólk er fremur tornæmt, og skilningslaust.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þér gengur starfið betur, ef þú leggur höndina oftar á plóginn.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Þér er nær að leggja við hlustirnar i dag, ef þú vilt að vel fari.