Morgunblaðið - 29.08.1970, Blaðsíða 10

10
„Öll list er
upprunnin frá
göldrum eða
magík“
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGABDAGUR 29. ÁGÚ'ST 1970
Flóki með Ævintýrið um tunglsjúku prinsessuna og hjarta g-aldramannsins.
(Mynidirnar tók Ól.K.M.).
„Mér fellur
bezt að vinna
með vaxandi
tungli“
ALFREÐ FLÓKI opnar í dag
klukkan 14 sýningu á 30 teikn-
ingum í Bogasalnum. Nú eru
liðin tvö ár síðan Flóki sýndi hér
á landi síðast en allar myndirnar,
nema tvær eru til sölu.
„Ég heí verið að stúdera
ritúala magík,“ segir Flóki,
þegar við heimsækjum hanm. í
Bogasalinn. „Öll list er upprunn-
in frá göldrum eða magík og
því einikar ákjósanlegt fyrir
listamanin að kynna sér klassíska
igaiMra.“
— Hefur þetta stúdíum þiitf
borið ávöxt í list þinni?
— Sjáðu til. Allister Crowley
var brezkt skáld, listmálari og
fjaligörnigumaður. Hanm skrifaði
fjöMa bóka um magík. Þessi
tnaður hefúr inspírerað mig
mikið en hans magík er í námum
tenigslum við Forn-Egypta. Crow
ley dó 1946 úr ofneyzflu heróins
og vax þá álitinm versti maður
í heimi. Ég tel hann hins vegar
eitt mesta mikilmenmi þessarar
aMar.
Reyndar er það fyrsit nú, sem
hamn er að byrja að njóta sann-
miaelis en ég hef au'Svitað gert
jrnér kosti hans Ijósa fyrir löngu;
reynidar tileinkaði ég honum eina
mywd á sýninigu 1966. Mitlt
prinsípp er miefnilega að iáta mér
nægj a að vera 5—10 árum á
un/dan samtíð minni. Ekki mörg-
um árum á eftir, eins og litlu
karlarnir.
— Hverjir eru litlu kaælarnir?
Alfreð Fl'ðki gflottir við: —
Eigum við efcki að iáta þetta
niægja. Hirði hver sem á. Það er
miefnilega visst ritúial hjá mér að
hmýta stöðuigt í þessa svokölluðú
kollega.
Ég hef reyndar orðið fyrir
miestum áhrifum af ljóðum Crow-
leys. Hann var skáld gott, þó að
ihann staeldi mi'kið Swimebume
gamla. Mottó Crowleys var:
„Gerðu það, sem þú vilt.“ Þett’a
er nákvæmlega það sama og ég
hetf verið að reymia að segja
fóliki, frá því ég var 14 ára. Og
tafctu nú eftir: — (Flóki slieikur
að mér finigur) — Það er aðeins
til ein dauðasynd og hún er sú,
að vera öðru vísi en hverjum er
eðlilegt.
— (Hann hallar sér fram og
hivíslar) — Litlu karlarnir mega
lika tafca þetta til sín!
— Nokbur breyting í listinni
'hjá þér?
— Nei. FerilH nrinn hefur verið
stöðug og eðlileg þróun.
— Að hverju keppir þú?
— Að verða eitt með ljósinu.
Sennilega hef ég ekki með-
tdkið þetta svaæ listamannsins
fu'llwæ>gjainidi, því hann kveðst
vilja útfæra það niámar fyrir mér.
— Sjáðu til, ctrengur minn. Ég
haf grum um, að ég verði bráð-
um sóttur i ettdvagni.
— Bkki seinna vænna þá að
sýna? En hverjir munu sækja þig
á þessum glæsta farfcosti?
Beatrice
—• Þar verða ýmsir dýrlingar.
Fremstur í flokki heilagur Vil-
hjálmur Blake og heilög Jeziabel.
— Og hvert skyldu þau nú
fliytja þig?
— Sem sanmur mystiker get
ég ekki gefið þér neina lýsinigu
á þeim stað. Bn það er alveg
öruiggt, að þaingað komast litlu
karlarnir aldrei!
— Býstu við að sinna list þinni
þairna?
— Nei. Sko, á þessum stað er
alit eitt al'lsherjar iistaiverk.
Þess vegna er ekki nauðsyn að
fást þar við listsköpum, nema þá
listsfcöpum að vera til.
— Segðu aruér eitt, Flóiki: Hver
er þín magík?
—• Sjáðu til, drengux minn. Ef
þú finrnur demantamámu, þá
hleypur þú ekki til hvaðia kjafts
sem er og tilfcjTimir honum um
fuinid þinm. Þú nýtur þinmar
nlámu eirun og reynir að fá eins
mikið út úr hemni og þú getur.
— Þú vilt meina öðrum að-
•gang að magík þinmi?
— Já. — (Bætir alvarlegur
við) — Nema fáeimum útvöfld-
um.
— Hverjir eru útvaldir?
— Það sér á, að þú ert urngur
drenigur. Annars er mér eiruna
bezt til krítikera. Þeir eru 3] ald-
igæf fyrirhrigði; duiarful'lir
ávextir, eins konar kynjablóm.
Hin.s vegar leiðast mér bind-
imdismenin. — (Hamn hryliir sig)
— Bindindi er það leiðindegasta
form á alkóhólisma sem ég þekkl
Oig uim leiö það skaðlegasta. Ég
þelkki ekki till neirns manns, sem
hefur gent eitthivað af viti ver-
amdi bindindismaðiur. En ég get
mefnt þér einn bimdindismanm,
Adolf Hitler. Hanin hvorki reykti
rué drakk. Og át reyndar ekíki
fcjöt heldur. Ójá. Át ekki kjöt
heldur.
— Ert þú ríkur mað'ur af list
þinmi?
Fló'ki horfir Ten'gi á mig. Fyrsit
al'varlegur á svip. Svo brosir
hanin — raunal'ega.
— Þú ert umgur maður oig
þeto'kir auðheyrilega ekkert um
magík. Mér er l'ífct farið gagn-
vart peniniguim og þeim ind-
verska dáindismainini. Rama
Kristma. Hann fékk kr'ampa í
hvert sinn sem túkall valt inn.
um gættina hans.
Nú fer Fl'ðki á flafck um sal-
imn. „Mit instinkt fortælfler meg,
ait dette er godt,“ segir hanm. við
komu sína, Anette Bauder, sem
hefur verið að henigja upp mymd-
ir hans. „Maður á attltaf að hlýða
instinktinu,“ segir hanm, þegar
hann kemur aftur. „Ég hef frá-
bært instinfct.“
Svo fer hamrn að segja mér
frá ri'tstörfum sínum: — Auk
ævisö'gu mínnar er ég að tak*
Framhald á hls. 16
„Til dæmis var Paganini
næstum eins stór og ég.“
„Það er aðeins til ein dauða
synd.“
„Ég hef frábært instinkt."
„Mitt prinsípp er nefnilega . . „Hann hvorki rey'kti né drakk.“
„Ég læt mér nægja að vera
5-10 árum á undan samtíðinni64
— segir Alfreð Flóki, sem opnar sýningu í Bogasalnum í dag