Morgunblaðið - 12.09.1970, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. SEPT. 1970
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Láttu ekki eigin dynti skerða tyrirætlanir annarra.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þú mannst þennan dag lengi enn, bæði vegna svefnleysis annarra
og eigin festu.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þú skemmtir t>ér vel f dag, þótt skipulag sé lítt áberandi.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þér gengur langbezt, ef Ini hefur vcrkið snemma.
LjóniS, 23. júlí — 22. ágúst.
Segðu ekkert, ef bú ert ekki alveg viss um útkomuna.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Reyndu að taka bér smáhvíld í dag.
Vogin, 23. september — 22. október.
í dag eru ýmsir annmarkar á áætlun l>ínni, og ei 1>Ú lítur vínsam.
lega á gamlar erjur, fer allt vel.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Það er skcmmtilegra fyrir l>ig að endurskoða aðeins afstöðuna
til annarra.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Reyndu að njóta friðarins heima fyrir og lagfæra sem flest.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Hugarflug bitt er mikið og l>ér vinnst lítili timi til að koma fyrlr-
ætlunum i framkvæmd með þessum hraða.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. íebrúar.
Veldu auðveldustu leiðina í svipinn.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Of mikii nákvæmni og vinna i frágangi flækir einungis vcrk b*tt.
Enginn virðist ætla að halda sér við sínar áætlanir.
eru alls ekki venjulegar mann-
eskjur.
— Ég er alltai að hugsa um
þetta, sa^gði Sally. — Þarna
gengur Edith um Almenninginn
eins og ekkert sé, og þessi mað-
ur situr fyrir henni, talar
karmski við hana . . . eða stekk
ur kannski snögglega fram úr
fylgsni sínu. Og svo . . . Hún
fékk aftur hroll.
— Það er orðið kalt. Við skul
um fara inn. Vertu ekki að
brjóta heilann um þetta, Sally.
Þegar annað eins og þetta ger-
ist, er bezt að líta sem snöggv-
ast fast á það og líta síðan í
hina áttina. En ef maður hliðr-
ar sér hjá því að líta á það, verð
ur maður eigingjarn og veikur
fysir. Og ef maður lítur ekki
undan aftur, fer maður að brjóta
heiiann um það. Hann tók hana
undir arminn og þau gengu að
lágu tröppunum inn I húsið.
— Þetta er víst alveg rétt hjá
þér, sagði Sally brosandi og
varð nú talsvert hressari í
bragði.
— Það var rétt. Ég er maður-
inn, sem tekur eftir því hve all-
ir aðrir haga sér einkennilega.
Og kemst að lokum að þeirri nið
urstöðu, að allir nema hann sjálf
ur séu brjálaðir. Sally hló.
— Komdu upp með mér og
fáðu kaffisopa. Hún frú Cull
segir þér til þegar síminn hring-
ir.
— Það væri ágætt sagði
hann. Þegar þau svo komu í
íbúðina á efstu hæðinni og
Sally kveikti, fannst honum
hún enn vera föl. Hann gat sér
15.
þess til, að hún hefði verið
heima, með áhyggjur af Michael
og að brjóta heilann um dauða
Edith. Hann hugsaði sér að
lífga hana eitthvað upp, segja
henni sögur af ýmsu, sem komið
hefði fyrir hann í starfi hans.
Og eftir hálftíma yfir kaffiboll-
unum varð hún talsvert hress-
ari.
— Ég fékk bréf frá Michael.
Hún sagði þetta snögglega í
miðri viðræðu um eitthvað ann-
að.
— Hvernig líður honum?
— Það er allt í lagi með hann.
Skemmtir sér vel. Það gerir
hann venjulega.
Það var einhver aukahreim
ur í röddinni. Afbrýðisemi? —
En hann er lika að vorkenna
sjálfum sér. Finnst mér hafa far-
izt illa við sig. Þú skilur . . .
Sally leit á hann með miklum al-
vörusvip. — Ég hef alltaf verið
hrædd um þetta. Michael er að
sumu leyti mjög harður af sér
og harður við sjálfan sig, en
freistingar stenzt hann ekki. Áð-
ur en hann hitti mig var hann í
tygjum við fjölda stelpna, og ég
veit, að honum fórst illa við eina
eða tvær þeirra. En hann sór
beinlínis, að hann væri hættur
öllu slíku, og ég veit, að hann
hefur ekki litið á eina einustu
síðan við giftumst.
— Hvað eruð þið búin að vera
gift lengi?
— Eitt ár. Og þess vegna tók
mig það svo sárt, þegar hann
hagaði sér svona hræðilega við
hana Edith Desmond — gamla
dræsu, sem hann var ekki einu-
sinni neitt hrifinn af. Sally leit
upp með þrjózkusyip. — Ég get
enn ekki fyrirgefið honum. Get
það beinlínis ekki. Og mér er al
veg sama þó að þér finnist það
lúalegt af mér.
— Sjáðu nú til, Sally . . . Það
heyrðist löng hringing í dyra-
bjöllunni, það var frú Cull að
kalla á hann í simann. Hann
hljóp út úr íbúðinni og niður
stigann, og síðan inn í íbúðina
hjá Guest. Hann tók heyrnartól-
ið, sem lá við hliðina á símanum.
— Raeburn.
— Mark. Pete Loder. Werner
sleppti honum.
— Gerði hann það?
— Já. Hann gat ekkert haft
upp úr honum. Og gerði þó það,
sem hann gat. En hann heldur
nú að hann gefi sig eftir svo sem
tvo daga. Annað hvort það, eða
þá við finnum eitthvað, sem
sannar sökina á hann. Werner
er eins og Ijón í búri. Ég verð
að fara.
— Bíddu dálítið, Pete.
— Það get ég ekki, Mark.
Það heyrðist ofurlítill smellur
og síminn fór úr sambandi. Rae-
burn brosti ofurlítið. Sakborn-
ingurinn hafði ekki fallið sam-
an, en Pete Loder var greini-
lega að því kominn. Hann gekk
hægt upp i íbúðina til Sally aft-
ur.
— Þeir hafa sleppt Theótoco-
poulis. En þeir hafa auga með
honum. Þeir búast við, að hann
gefi sig. Sally þagði andartak.
— Þetta er . . . alveg hræði-
legt, finnst þér ekki? Hann
kinkaði kolli.
— Já, víst er það hræðilegt.
Heldurðu, að ég gæti fengið í
bollann aftur?
— Vitanlega. Hann talaði
svo um daginn og veginn í hálf-
tíma, en sýndi svo á sér farar-
snið. Honum fannst hálfgerður
vonbrigðasvipur koma á Sally.
— Hvers vegna færðu ekki
einhverja vinstúlku þína til að
vera hjá þér í nokkra daga?
— Af því að enginn veit, að
mér hefur lent saman við Mic-
hael og ég vil alls ekki, að
neinn viti það.
— Ég skil. Borðaðu kvöldmat
með mér á þriðjudaginn, viltu
það? Svo gætum við farið í bíó.
Hafi hún hikað, var það ekki
nema rétt sem snöggvast.
— Það væri gaman. Þýðir það
sama sem, að þú hafir lokið mál
inu?
— Ekki enn. Ég er enn að
snuðra. Hef ein tvö stefnumót á
morgun, sem geta kannski orðið
eitthvað áhugaverð. Ég skal
segja þér betur af þeim seinna.
Hann sneri sér við og gekk nið-
ur.
VII.
Mark Raeburn leit á nafn-
spjaldið við dyrnar og hringdi.
Tileygð stúlka kom til dyra.
— Ungfrú Hunt, er hún við?
— Carol? Ég skal gá, hvort
hún er heima. Viljið þér ekki
koma inn? Honum var svo vísað
inn í setustofuna, sem var með
ódýrum húsgögnum en þrifaleg
og vistleg. Úti fyrir voru stúlk-
ur í tennis. Það marraði í hurð-
inni og hann leit við.
— Ég er Carol Hunt. Stúlkan
var um tvítugt, vel vaxin og í
hvítum tennisbuxum. — Eruð
þér lögreglumaður eða blaðamað
ur? Röddin var örugg, andlitið
greindarlegt og fæturnir sér-
lega vel lagaðir.
— Hvorugt. Ég er einkaspæj-
ari.
— Einkaspæjari? Nei, nú eruð
þér að gera að gamni yðar. Hún
skríkti og augum ljómuðu. Rae-
burn hristi höfuðið og rétti
henni nafnspjaldið sitt. Hún leit
á það.
— Jæja, sagði hún. — Ég er
nú búin að fá allar mögulegar
heimsóknir — lögreglu, blaða-
menn, prest og nú bætist þér I
hópinn. Ég er búin að safna öll-
um úrklippunum mínum I bók.
Þér komið sjálfsagt út af þessari
árás, sem ég varð fyrir?
— Já, ég þyrfti að leggja
nokkrar spurningar fyrir yður.
— Þetta sögðu þeir allir. Nema
presturinn. Ég held nú ekki, að
hann hafi verið neinn alvðru-
prestur. Hann spurði, hvort ég
hefði nokkurn tíma verið kysst.
Ég kunni nú ekki vel við það.
Og svo var hr. Werner. Þekkið
þér hann?
— Lítillega.
— Ég kunni ekki við hann.
Hann var nú almennilegur fyrst,
en svo fór hann að spyrja, hvort
mig misminnti ekki, hvort þetta
hefði ekki verið eitthvert annað
kvöld, rétt eins og ég væri ein-
hver blábjáni. En ég kunni vel
við þann ljóshærða. Hann gaf
mér auga í laumi.
— Pete Loder, sagði Mark
strax. — Hann er kunningi
minn.
— Hann er ágætur. Jæja, hvað
get ég sagt yður?
— Þér hafið þegar sagt mér
talsvert.
— Ég hef ekkert sagt yður
ennþá.
KJÖRSKRÁ
fyrir prestskosningu, er fram á að fara í Grensásprestakalli
í Reykjavík í októbermánuði n.k., liggur frammi í
GRENSASÚTIBÚI iðnaðarbanka íslands
að Háaleitisbraut 58—60 alla virka daga á opnunartíma úti-
búsins á tímabilinu frá 14.—19. sept. n.k.
Kærufrestur er til kl. 24 föstudaginn 25. sept. 1970.
Kærur skulu sendar formanni sóknarnefndar, Guðmundi
Magnússyni, skólastjóra, Heiðargerði 50.
Kosningarétt við prestskosningar þessar hafa þeir, sem bú-
settir eru r Grensásprestakalli í Reykjavík, hafa náð 20 ára
aldri á kjördegi og voru í þjóðkirkjunni 1. des. 1969, enda
greiði þeir sóknargjald til hennar á árinu 1970.
Þeir. sem síðan 1. des. 1969 hafa flutt í Grensásprestakall,
eru ekki á kjörskránni eins og hún er nú lögð fram til sýnis,
og þurfa þeir því að kæra sig inn á hana Eyðublöð undir
kærur fást hjá Manntalsskrifstofunni, Hafnarhúsinu (vestur-
enda) og í Grensásútibúi Iðnaðarbankans.
Manntalsskrifstofan staðfestir með áritun á kæruna, að flutn-
ingur í prestakallið hafi verið tilkynntur, og mun sóknarnefndin,
að fenginni þeirri áritun, taka kæruna til greina.
Þeir, sem flytja lögheimili sitt í Grensásprestakall eftir að
kærufrestur rennur út 25. sept. 1970, verða ekki teknir á
kjörskrá.
Innan Grensásprestakalls eru eftirtaldar götur: Ármúli, Brekku-
gerði, Bústaðavegur, Bústaðabl. 3, 7 og 33, Bústaðavegur,
Fossvogsbl. 30—31 og 39—55, Bústaðavegur, Sogamýrarbl.,
Fellsmúli, Fossvogsvegur, Fossvogsbl. 2—5 og 12—14,
Grensásvegur 3—44 og 52—60, Háaleitisbraut, Háaleitisvegur,
Sogamýrarbl., Heiðargerði, Hvammsgerði, Hvassaleiti, Klif-
vegur, Fossvogsbl., Reykjanesbraut:, Garðshorn, Hjarðarholt,
Kirkjuhvoll. Leynimýri, Rauðahús, Sólbakki. Sólland og Stapar,
Safamýri, öll stök númer, Seljalandsvegur, Síðumúli, Skálagerði,
Sléttuvegur, Fossvogsbl., Sogavegur 15, Stóragerði, Suður-
landsbraut, Herskólakamp, Hús nr 57—123 og Múlakamp,
Vogaland.
Reykjavík, 12. sept. 1970.
Sóknarnefnd Grensásprestakalls Reykjavík.

ASKUR
V.
BvÐUH
YÐUR
GIÓÐARST. GRÍ SAKÓTELI-rrn IH
GRILIAÐA K.IIJKIJNGA
ROAST BEEF
GIjÓÐARSTEIKT LAMH
HAMBORGARA
DJÚPSTEIKTAN FISK
xuðurlandxbraut H
limi 38550
r
Atvinna óskast
Stúlka með kvennaskólapróf óskar eftir skrifstofuvinnu.
Reynsla í vélritun, vélabókhaldi og I.B.M.-götun.
Tilboð sendist Mbl. merkt: „4275” fyrir 1. október.
3. DEILD
AKUREYRARVÖLLUR KL. 18.00.
ÚRSLIT
í dag laugardaginn 12. september leika
til úrslita
Reynir Sondgerði -
Þróttur Nesknupsstoð
Hvort liðið leikur í 2. deild árið 1971?
Mótanefnd.