Morgunblaðið - 19.11.1971, Side 31

MORGUINíBLAÐŒ), FÖSTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1971
31
ii
Leikur ÍR og KR í 1. deild
Islandsmótsins í handknattleik í
fyrrakvöld, varð aldrei vem-
lega spennandi. ÍR-ingar náðn
snenuna góðu forskoti í leiknum,
og jafnvel þótt KR-ingum tiekist
að jafna í síðari hálfleik, varð
aldrei veruleg spenna, og maður
hafði það á tilfinningunni að ÍR
myndi vinna öruggan sigur, hvað
og varð, 19 mörk gegn 16.
Þagar á heildina er litið, verð-
uir að segjast, að þessi leikur var
heldur tiliþrifaidtilil, og varnir
beggja liðarma freamur opnar og
óákveðnar, einkium þó bjá KR-
ingum í fyrri háiflei'k, þar se<m
hún var þá oft sáldi líkust. Kom
það nokkuð á óvart eftir þann
ágæta vamarleik, sem KR-ingar
sýndu á móti Haufcum á dögun-
ium.
Annars var allt annar hraði
hjá KR-ingum í þessum leifc.
Þeir léku oft liðlega saman úti
á véllinum og ógnuðu, í stað þess
að spi'la cdigjöran göniguhaind-
bolta, eins og þeir igerðu á móti
Haufcum. I>að var eionnig athygl-
ÍBvert, að í þessum leifc létu KR-
ingar usngu mennina í liðinu
sipreyta sig, en „gömliu“ kemp-
urnar Karl og Hilimar sátu á
befcknum meiri hluta timans. Og
ungu mennirnir eru í greini'legri
framför, og verða með meiri
leikreyinslu örugglega erfiðir við-
ureignar, einkum þeir Bjöm,
Haukur, Þorvarður og Haraldur.
í ÍR-liðinu vaikti Þörarinn
Tyrfingssion mesta athygli, en
ha'nn var í mjög góðu formi í
þessum leifc, og geysi’föst sfcot
hans höfnuðu eitt af öðru i KR-
markinu. Þórarimn er mjög
(krafitmifcilil og áfcveðinn leikmað-
ur, og þegar honum tekst að
Glímuæfingar
UNGMENNAFÉLAGIÐ Víkverji
gengst fyrir glímunániskeiði fyr-
ir byrjendur, 12 til 20 ára, og
hefst það föstudaginn 19. nóvem-
ber n.k. i íþróttaluisl Jóns Þor-
steinssonar, Lindargötu 7 (minni
salnum). Kennt verður á mánu-
dögtim og föstudögum kl. 7—8
síðdegis. Kennarar verða Krist-
mundur Guðmimdsson, Kristján
Andrésson og Kjartan Bergmann
Guðjónsson.
Á glímuæfingum Víkverja er
lögð áhr-rzla á aihliða likams-
þjálfun, fimi, mýkt og snarræði.
Ungmennafélagar utan Reykja
víkur eru velkomnir á glímuæf-
ingar félagsins.
Myndin er af nokkrum drengj
nm úr UMF Víkverja sem voru
þátttakendur í siðustu Lands-
flokkaglimu.
<v)
Vilhjálmur Sigurgeirsson reynir þama að verjast skoti Þor-
varðar Guðmundssonar, en mistókst. Hins vegar tókst Gttðmundi
Gunnarssyni í ÍR-markinu að verja skotið.
stiíla skot sin á markið, þarf efcki
að söfcum að spyrja. Vörnin var
hins vegar efcki i nægjanlega
góðu lagi ’hjá iR-ingum í þess-
um lei'k, og opnaðist stundum
iila á miðjunni.
1 STUTTU MÁLI:
LaugardalshöH 17. nóvember.
íslandsmótið 1. deild.
Úrslit: ÍR — KR 19:16 (12:10).
Lið ÍR: Guðmundur Gunnars-
son, Ásgeir El'íasson, Ólafur
Tómasson, Ágúst Svavarsson,
Brynjólfur Markússon, Júlíus
Hafstein, Þórarinn Tyrfingsson,
Gunnlaugur Hjáimarsson, Hörð-
ur Árnason, Vilhjálmur Sigur-
geirsson, Jóhannes Gunnarsson,
Birgir Guðmundsson.
Lið KR: Bmil Karisson, Hiiim-
ar Björnsson, Bogi Karisson,
Bjöm Blöndal, Bjami Kristins-
son, Þorvarður Jón Guðmunds-
son, Haukur Ottesen, Bjöm Pét-
ursson, Haraldur Ámason, Karl
Jóhannsson, Geir Friðgeirsson,
fvar Gissiurarson.
Beztu menn IR:
Þórarinn Tyrfimgsson á á ★
Ólaíur Tóma^son ★
Ásgeir El'íaS'Son ★
Beztu menn KR:
Bjöm Pétursson ★ ★
Þorvarður Jón Guðmundss. ★
Dómarar: Einar Hjartarson og
Hiimar Ólafsson.
Mín. KR lR
1. Hilmar 1:0
2. 1:1 Þórarinn
3. 1:2 Agúst
4. 1:3 Þórarinn
6. 1:4 Ólafur
6. Geir 2:4
7. 2:5 Asgreir
8. Karl 3:5
8. 3:6 Þórarinn
10. Hilmar (v) 4:6
lí. 4:7 Þórarinn
12. 4:8 Villijálm. (
12. 4:9 Vilhjálmur
14. Hilmar <v) 5:9
17. 5:10 Jóhannes
17. Gelr 6:10
21. Björn P. 7:10
23. I»orvarður 8:10
26. I»orvarður 9:10
26. 9:11 Brynjólfur
28. Björn P. 10:11
29. 10:12 Þórarinn
Hálfleikur
34. Björn P. 11:12
35. Haukur 12:12
38. 12:13 Þórarinn
42. 12:14 Viihjálmur
48. Karl 13:14
48. Karl 14:14
49. 14:15 Óiafur
5«. 14:16 Þórarinn
51. 14:17 Þórarinn
56. 14:18 Vilhjálmur
57. Þorvarður 15:18
57. 15:19 Þórarinn
58. Björn P. 16:19
Mörk KR: Björn Pétursson 4, Karl
Jóhannsson 3, Hilmar Björnsson 3,
Þorvaröur Guðmundsson 3, Geir Friö
geirsson 2, Haukur Ottesen 1.
Mörk flt: Þórarinn Tyrtingsson 9,
Vilhjálmur Sigurgeirsson 4, ölafur
Tómasson 2, Ágúst Svavarsson t, Ás
geir Eliasson 1, Bynjóifur Markús-
son 1, Jóhannes Gunnarsson 1.
— stjl.

Ungu KR-ingarnir
stóðu í ÍR-ingum
— Minning
Páll
Framhald af bls. 8.
um aiuðugan garð að gresja í
þeiim efimurn á Norðurlömduiiuim.
Haain hafði unun af að segja
frá Otg ræða þaö, sem hann hafði
lesiið. Næmleiiki hans og fumd-
vísi á það, sem mestu máLi skipti
í því, sem hann las, auðveldaði
honium að ræða það við náuimg-
amn, þegar sffikt bar á góma. En
mat hams á hverju máli var mðt-
að af þeim áhrifum, sem hann
sjtálfur hiafði mest mótazt af við
lestur' Heilagrar Riitnimgar.
Hann hélt fram skoðumum sín-
um með fesfiu oig eimurð. Og þeg-
ar um Faignaóarerindið var að
ræða, þá var BiibMan hans úr-
skurðarvald, og því þoldi hann
á emgan há'tt afslátit i þeim efn-
urn. Hanin vitmaði uim Frelsara
sinm, hvar og hvenær sem tæki-
færið gafst. Hann leitaðist við í
auðtmýkt að vera ljós sem lýsir,
en efcki það, „sem sefct er undir
mæl'iiker".
Pálil var mifcili vimur vina
sinna og áfcaflega trygigur
í lund, enda héi/t harnn milkið
upp á sömgimn bams séra Frið-
rifcs: „Trfir skaltu vera og trygg
ur í lund, þá niun tíðin þér liani-
ingju flytja. Varfærin tnnga og
verkafús mimd, þér mun verða
til hagsælla nytja." Hanm var
'trúr simnd samnfæriaiigu og öll af
sláttarsemj við samnleifcanin var
honum amdstyggð, ernda kom
hann jafnan tUi dyra, hreimn og
beinn, eims og hamn var klædd-
ur, því að sýndarmenmska var
homum víðs fjærrt. Þess vegna
fannst sumium hanm mokfcuð
dómharður og vanddætimgasam-
ur. En þeir sem þekfctu hanm ná-
ið, vissu að á bafc við stramg-
leiikann sió gofit og viðkvæmt
hjarta, sem öllum viiLdi vel og
ekfcert mátti aurnt sjá og taldi
þvi neyð annarra sér sizt óvið-
komandá, hvort sem hún
var andleg eða Miliamleg, enda
bar starf hans í þágu Guðsmál-
efnis þess Ljósan vott.
Hann starfaði um margra ára
skeið sem sveitarstjóri bæði í
ymgsfiu deiid og umgimgadeild
K.F.U.M. Auk þess var hann
einm af frumherjum sumarstarfs
félagsins í Vatnaskógi og starf-
aði þá ásaimit öðrum meðal
drengja og umiglimga, oft við hin
ar erfiðustu aðstæður, bæði
hvað snerti ferðir fram og íii
baka, svo og frumstæða aðstöðu
á staðnuim, þar sem nær ein-
göngu varð að notast við tjöld.
Það var bæði lærdómsrtkt og
uppbygigitegit að heyra hann
segja frá, þegar hann og félag-
ar hans voru að fara með
drenigjaflofckana uppefltir í mis-
jöfnum veðrum á litlum, veft-
andi mótorbátum, hversu hand-
leiðsla Guðs hefði verið áþreif-
anteg í ölium ferðum, svo og í
dvalarftofcfcunum. En segja má
að ávextir suimairstarfsdns hafi
orðið K.F.U.M. og þar með Guðs
rffci ‘tdil eflámgar, og er félagið
stöðuigt að uppskema þá bless-
un, sem brauitryðjendumir með
séra Friðrik í broddl fyltkimgar
koníu tiil leiðar með firúmennsku
sinni við Guð og stairfi símu oft
við hin erfiðusliu skiiyrði.
Aufc ahs þessa sjálifboðastarfs
var Pá.1'1 al'lt frá umga aldri ein-
lægur kristniboðsvimur, sem
með þátttöku sinrni í Kristniboðs
félagi karla studdi kristniboð,
fyrst í Kína og siðar í Eþíópiu,
þar sem margir kristnir söfuuð-
ir haifa nú myndazt, meðal ann-
ars fyrir sitarf isl. kristniboð-
anna, sem verið hafa þar, aliit
frá því séra Pelix Ólafsson og
firú Kristin kona hans hófu síarf
þar í helmyrkri heiðninnar, sem
nú loksins er byrjað að víiýja
fyrir ijósi Fagnaðarerindis-
ins. Fyrir þetta btessa þeir, sem
áður voru heiðimgjar og teija
sig standa í eiMfiri þafckarsku’d
við þá, sem sendu þeim Fagnað-
arertndið, þ.e. kriistniboðana
og 'kristmboðsvinina, jafn-
frairmt því sem þeir undrast,
hversu seint þeim barst það. En
það er ekki sök þeirra, sem sfcutt
hafa Kristniboðið alit frá unga
aklri, hekiur hiinna mörgu, hér-
tendiis, jaifnt sem ertendís,
fyrr og sáðar, sem hafa látið það j
siig engu skipta.
Páli var einn af stofnerdum
Væringja og kna'trspyrnufélags-
ins Vals, sem uipphaftega voru
deildir innan K.F.U.M.. svo ogji
lúðrasveitar félagisins. Hann ■
lék knattsipyrmu með Val
á fyrsfcu árum félaigsinsu Þótt i
hann stundaði ekki íþróttdr sem
neinu nærmi, var hann alLa tið
góður leLkfimismaður, lipur og
liðuigur, og lék sér að gjöra aLLs
komar Leiikfimdsþrautdr fram á
miðjan aLdur, eða þar til heiisu-
leysd fór fyrir alvöru að þjaika
hanm En þrátt fyrir langvinnt
hedisuLeysi var seiglan og þraut
seiigjan swo mikil, að hann var á
ferli alit til þess að hann lagðist
banateguina fyrir þrem vikuim.
Eirna mesbu ha'mingju lifs sins
taldi hann vera þá Guðs igjöf,
er hann igefck að eiga sína ást-
kæru, frábæru, eftirfifandi eig-
inkonu Margréti Þorkeisdóttur,
HeLgasonar og konu hans frú
Steinunnar Gu ðbrandsdótur frá
Afcri við Bræðraborgarstíg.
Hún sitóð við hldð hans í bllðu
og stríðu, óvenju styrk andlega,
þráfit fyrir damgvinnt heilsuteysl
af vöidium hinnar svóköLluðu
„spönsttou veiki“ á sinum tíma.
En þrátt fyrir veikindli þeirm
hjóna var heimildslifið tii fyrir-
myndar. Gestrismi var þeim báð-
um í blóð borin. Ég minnist þess
ávaJdt með þakfcliæti, er ég og
nofckrir aðrir ungLingar um og
imnam við 'tvítugit, á árunum eft-
ir 1930, komum vikutega saman
á heiimili þeirra góðu og sann-
kristnu hjóna og lásum sarnan
Guðs orð, þar sem Bjami Eyj-
óLfssom, siðar ritstjóri Bjarma,
þá aðeins fivituigur að aldri, út-
skýrði Orðið á áhrifarikan og
minnistœðan hátt. Húsrýmið og
efnaihagur þeirra hjóna var að
vísu af skomum skammtL Hins
vegar áttu hjartarýmið og gest
risnin sér emgim takmörk, svo að
segja máifcti, „að vinstri höndin
hafi ekki viitað, hvað sú hægri
gjörði“. Heimdii þeirra var í
samimteika kristið heimiLi óg
bera börn þeirra því órækan
vofit, að þau voru alin upp á
slifcu heimild, og færi betur að
möng slík heimiii fyrirfyndust
hér á landi. Þá myndi margur
vandinn leysast, sem steðjar nú
að uppvaxandi kymslóð.
Nú hefur PáLl verið ka’.laður
heirn til þess Guðs, sem hamn
treysti í 'Lifanda Mfi, þess Guðs,
sem svo elskaði heiminni,
að hann gaf son sinn eimgetimn
tál þess, að h/ver, sem á hann
trúir, glajtist efcki, heldur hafi ei-
Mflt ffif. Þessa trú áfitd PáM og
fuiLLvissuna um það að fyriiheit
Guðs geta etoki brugðizt.
ALldr ástvinir hans og vinir
sakna hans mjög og btessa
minningu hans.
Þ.GJS.
— 3 sækja um
Framhald af bls. II.
þau störtf, sem liggja fyrir prestl
á sffikuim stað. Það ber að hafa
í huga, að hér á Selfossi er nú
komið upp borgarasamfélag t
smárri mynd. Selfoss hefur að
þvi leyti sérstöðu að hér eru
íbúar fiestir ungt fólk, og þvt
má búast við, að hér rísd ýmis
þau vandamál meðal íbúa sem
algeng eru í stærri bæjum, t.d.
unglingavandamál.
Ég hef Lengi haft mifcinn
áhuga á að glíma við þess hátrt-
ar vandamál og hef á undan
fömum árum reynt að afla mér
þekkingar á þeim félagslegu
sviðum sem hæst ber meðal
ungs fólks um þessar mundir.
— Ég viil að lokum taka það
fram, að framboð mitt er ein-
ungis mín persónulega ákvörð-
un og tekin af þeim ástæðum
sem ég hef greint hér að fram-
an.