Morgunblaðið - 04.01.1972, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐEÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 1972
3
ÞRÍR rithöfundar hlutu á
gamilársd'ag verðlaun Rithöf-
undasjóðs Ríkisútváfpsins, 65
þúsuind krónur hver. Þeir eru
Jóhannes Helgi, Kriistmann
Guðmuindsson og Vilborg Dag-
bjart’sdóttir. Verðlaunin voru
að venju afhent við athöfn í
Þjóðminjasafminu, að viðstödd-
um Kristjánd Eldjárn, forseta
ísöands, Magnúsi Torfa ólafs-
syni, menintamálaráðherra, og
fleiri gestum.
Andrés Björnsson, útvarps-
stjóri, afhenti verðlaundn í for-
fölium stjóniarformianins Rit-
höfundasjóðs IsQands, próf.
Stejingríms J. Þorstei nssonar.
Sagði hann þetta í 16. sinn,
sem verðlaunin vasru veitt úr
þesisum sjóði og hefðu alls 35
rithöfundar hlotið þau, ýmist
eimn, tveir eða þrír i hvert
sintn og eiinu simni fjórir. Fjár-
upphseðin hefur farið smávax-
andi, en i sjóðitrun renna vextir
af stofnfé, fnamlag Ríkieút-
varpsins, og fiutningdaun,
seím ekki tekst að koma til
skila. í gtjórn sjóðsins eru
auk formanns, Heigi Sæmunds
son, Gunnar M. Magnúss,
Andrés Björnisson og Kristján
J. Gunnairsson. 1 lok stutts
ávarps afhenti Andrés verð-
launin rithöfundunum þrem-
ur, sem hann kvað alla svo
kunna að þeir þyrftu ekki
kynnángar við.
Jóhannes Helgi sagði frétta-
manni Morguniblaðsins, að
þessi verðlaun mundu kama
sér vel sem uppbót á þýðing-
uma á Óþekkta henmanninum,
sem 'kom út fyriir jólin, því að
þýðingar væru svo ilia borgað
ar að menn væru ekki mat-
vinningar meðan unnið væri
að þeim.
Annairs kvaðst Jóhannes
Helgi vera með leikrit í snnáð-
um, en ekki vissi hann hve-
nær það sæi dagsins ljós.
Þa-u hlutu verðlaun úr Rithöfundasjóffi Ríkisútvarpsins og lyfta glösum í tilefni dagsins.
Krist.mann Guðmundsson, Vilborg Dagbjartsdóttir og Jóhannes Helgi.
undasjóði Rilkisútvarpsins til
að vinna hana. Það væri nokik
uð kostnaðarsiamt, því að til
þess þyrfti hún að fara til
aaskustöðva sinna, Vestdals-
eyrar, en bókin ætti að
byggjast á æskuminningum
þaðan. Plássið er nú að hverfa
og svo fljótt að gróa yfir all-
ar minjar, sagði Vilborg Hún
þyrfti að komast þangað og
tala við það sem eftir er af
gömlu fóKkd, m. a. föður sinn,
og það mundi hún mú gjarnan
gera næsta sumar, þegar hún
hefur til umráða þriggja mán
aða sumarleyfi firá keninislu.
skrifa. Hann vinnur nú að
bók, sem hann hefur verið að
fást við öðru hverju og fyrir
alvöru í há'.ft aninað ár. Hann
kvaðst vera hálfnaður með
þessa bók og ætlaði að Ijúka
henni fyrir vorið. Annars
kvaðst Kristmann alltaf hafa
nægt efni í huga, svo mikið,
að hann væri farinn að éttast
að ekki gæfist tími til að
vinna úr því.
Vilborg Dagbjartsdóttir
kvaðst lenigi hafa verið með
hugmynd um bairmabók og nú
kæmi henni í hug, að hún
gæti notað þetta fé úr P.ithöf-
Þetta er sviðsverfk, sem byggt
er á bók er hann skrifaði fyrir
nokkrum árum. Hann kvaðlst
ánægður með að hafa hlotið
þessi verðlaun. Og íundið fé
væri alltaf mikið fé, sem kæmi
sér vei.
Kristmann Guðmundsson
sagði, að þetta væri í fyrsta
sinn sem honum væri veitt
noklkur viðurlkenin'ing af þessu
tagi. Bn það væri ánægjulegt
og mætti boða meira. Hann
byggi nú ekki við borgaralegt
öryggi og því kæmi sJík veirð-
launaveitimg séir vel. Krist-
miarun kvaðst ailtaí vera að
Tíðar flugferðir
til Siglufjarðar
Siglufirði, 3. janúar.
ÞRJÁTÍU og fimm farþegar og
íjórar flugferðir eru ekki merki-
legur atburður í Reykjavík, en
þaff þykja tíffindi þegar flogið
er með 35 farþega á klnkkustnnd
ar fresti í íjórum ferffum frá
Siglufirði. Þetta voru farþegar
tíl Reykjavíkur, sem fóru héffan
í gær, 2. janúar, er flugvélar frá
Flugfélaginu Vængir kornu hing-
að.
Þetta fólk er allt Siglfirðing-
ar, sem stunda vinnu og skóla i
Reykjavík. Skrapp það heim til
Siglufjarðar um jólin. Að sögn
umboðsmanna Flugfélagsins
Vængja hér á Siglufirði, Gests
Fanndal, mun þetta vera vallar-
met.
Greiðlega hefur gengið að
halda flugvellinum snjólausum i
vetur, en erfiðlega hefur gengið
að halda lifandi „lýsingu" vallar-
ins, sem hafa til þessa verið olíu
lugtir. Von er á rafgeymaljósum,
sem lýsa eiga upp brautina og
verða væntanlega til bóta. Flug-
turn eða skýli fyrir farþega er
ekkert, enn sem komið er, en
búast má við því að úr þeim mál
um rætist á næstunni, þar sem
teikningar eru fyrir nokkru til-
búnar. Þangað til verða farþegar
að bíða í bílum. Talstöð og
slökkvitæki eru í bifreið umboðs
manns Vængja.
í dag flugu á milli 60 og 70
manns á vegum Flugfélags ís-
lands, farþegar firá Siglufirði,
sem fóru í bifreiðum upp á Sauð
árkrók og flugu þaðan. Enginn
snjór er í byggð svo nemi og dag
hvem undanfarið hefur verið 7
til 12 stiga hiti. — Steinigrímur.
©KARNABÆR
LAUGAVEGI 66 TÝSGÖTU 1
ÓSKAR VIÐSKIPTAVINUM SÍNUM
GLEDILECS NÝS ÁRS
MEÐ KÆRRI ÞÖKK FYRIR VIÐSKIPTIN
Á GAMLA ÁRINU.
VIÐ BYRJUM NÝTT ÁR MEÐ ÞVÍ AÐ
TAKA UPP MIKIÐ ÚRVAL AF ALLS
KONAR NÝJUM FATNAÐI. HLJÓM-
PLÖTUM OG HLJÓMTÆKJUM.
SJÓN ER SÖGU RÍKARI
STAKSTEI^AR
Eitthvað
órólegur
FORMAÐIS Fiaitssóknarfiokks-
ins, Óíafiir Jóhannesson, íorsæt-
isráfflierra, ritaffi áramótagTein í
blað sitt, Tímann, eins og lö-g
gera ráð fyrir. Ekki var þar að
finna ýkjaniargt niarkvert, en
undir lok greinarinnar finiinr
höfnndu,- hvöt hjá sér til aff setja
fram alvarlega áminiíingu við
samstarfsmenn sína, bæði í
Framsóknarflokknum og hinuni
vinstri flokkunum. Hann segir
m. a.:
„Stjómarandstæffingar hafa
gert örvæntingarfullar tilraunir
til að vekja tortryggni og ala á
metingi á milli stjórnarflokk-
anna. Þeirri iffju munu þeir
halda áfram. Því er hvíslaff að
Framsóknármönnum, aff þetr
beri ekki það frá borffi í stjórn-
arsamvinnunni, sem þeim ber.
Framsóknarflokkurinn sé stærst-
ur og því eigi hann aff ráffa
mestii. Samstarfsflokkarnir fari
með mikilvægustu málaflokkana.
Alþýðubandalagsmenn ha.fi alls
staffar undirtökin o. s. frv.“
Öfund!
Og forsætisráfflierra hekhir
áfram:
„Allt þetta tal er tilefnislaiist
og út í hött. En eigi að síffur
er ástæða til að vara við þessum
áróðri. Og út af þessu vil ég taka
fram, aff þaff er min skoftun aff
stjórnarsamstarfið eigi aff
byggja á fuUkomu jafnræði sam-
starfsflokkanna, alveg án tillits
til þingstyrks þeirra. Þeir em
ailir jafn nauðsynlegir hlekkir í
samstarfinu. AHur metingnr
þeirra á milli er óheppilegur. —
Hann er einnig ástæðulaus, þvf
aff samstarfið hefur tíl þessa ver-
ið mjög gott og þar hefur eng-
inn viljað sitja yfir annars hlut.
Á milli samstarfsflokkanna þarff,
ef vel á aff vera, að rikja sann-
girni og gagnkvæmt transfc.
Munu þá allir sundrungarmenn
fara erindisleysu. En liðsmenn
stjórnarflokkanna ætfcu aff gæta
sín aft vera ekki of hlustarnæmír
gagnvart slíku tali öfimdar-
manna.“
Ekki leynir sér uggur sá, se««
býr í brjósti forsætisráftherrans
um þaff, aff stjórnarsamstarfið sé
tekið að gliðna og stuðningur við
vinstri stjórnina fari þverrandi
í röðum stuðningsflokka hennar.
Ákaft er vitnað til flokkshollnst-
unnar. Framsóknarmenn eigi að
una þvi, að kommúnistar séu
jafnáhrifamiklir og þeir um
stjórn landsins, því að allir flokk
amir séu „jafn nauffsynlegir
lilekkir í samstarfinu“ og svo
kemur rúsínan i pylsuendanum,
þar er talað um „öfundamienn“
ríkisstjórnarinnar. Ekki e.r þaff
þó nánar skýrt, hverjir þeir eigi
aff vera, en einkennllega mæfctu
þeir menn vera hugsandi, sem
öfunda Ólaf Jóhannesson og
samráffherra hans af stjórnar-
samvinnunni. Þeir eru svo sann-
arlega ekki öfundsverðir. Annars
em meira að segja Þjóðvilja-
menn orðnir fyndnir, þegar þekr
tala um ríkisstjórnina. í gamJ-
ársdagsblaðinu er mmnt á sög--
una um úlfinn, lambið og hey-
pokann og síðan er Bjöm á
Löngumýri látinn segja:
„En nú höfum við. verð ég að
játa. eignazt snilling, sem hefnr
leyst þessa gátu á enn merkari
hátt, en þaff er Ólafur Jóhannes-
son, forsætisráðiierra. Hann hef-
ur sett úlf og lamb og heypoka
niður við sama borð á sania báii
í sömu ferð og enginn hefmr
grandað öðriim, ekki enn, endft
þótt ég renni grun í, að liér eigi
við orð skáldsins sem sagði: Þeíi|
horfa lymskir á grannann.“