Morgunblaðið - 04.01.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 1972
Þetta var röddin hans Gord-
ons!
Þá fór ég að hreyfa mig og
brölta á fætur. En Whitfield
réðst þá að mér og sneri hand-
leggina á mér aftur fyrir bak.
Svo dró hann mig með sér og
fór aftur að dyrunum. Ég
reyndi að sparka í hurðina, til
þess að gefa Gordon til kynna,
hvar ég væri, en Whitfield varð
fljótari til. Hann ýtti mér með
hnénu frá hurðinni.
Nú gat ég heyrt. Það var
Flóra, sem talaði.
— ... aldrei ná í mig, var
hún að segja. Og svo hátt: —
Það var sjálfum þér að kenna. .
Whitfield sleppti mér og reif
upp hurðina um leið og Flóra
skaut. Annaðhvort hefur hún
miðað illa eða öskrið í Whitfi-
eld hefur ruglað fyrir henni.
Hún hafði ekki hitt — guði sé
lof!
Ég reif málningartuskuna út
úr mér, ýtti Whitfield frá, þaut
til Gordons og faðmaði hann að
mér.
— Ekki þetta, Liz! Vertu ekki
fyrir! Hann þeytti mér frá sér.
Flóra hóf byssuna aftur á loft
og miðaði. Aldrei hefur ljótára
andlit verið til í helvíti. — Ég
skal hitta í þetta sinn!
Hún gaf eitthvert bofs frá sér
þegar Whitfield sló á byssuna
svo að hún datt niður á gólfið.
— Nei, Flóra, sagði hann. —
Nú ekki fleiri morð. Hann tók
upp byssuna og stakk henni í
vasa sinn. —- Nú verðum við að
taka inntökuna okkar, elskan.
Eftir nokkra stund skyldi ég
opna augun til að vita hvaða
drunur þetta væru. Þær höfðu
verið í eyrunum á mér langa
stund. Þær höfðu vakið mig. Nú
þögnuðu þær en byrjuðu aftur.
Þetta var rödd, sem ég kannað
ist við en lét mér samt fram-
andlega i eyrum. Það var mál-
rómurinn hennar Flóru, en flat
ur og litlaus, og nú bar ekkert
á uppgerðarhreimnum brezka.
Ég opnaði augun og sá, að ég
lá á legubekknum í vinnustof-
unni og sá einkennilega mann-
þröng kring um mig.
Einkennisklæddir menn voru
þarna um alla stofuna. Lang-
mede, hraðritarinn hans og Flóra
voru aðallega í sviðsljósinu,
tveir þeir fyrrnefndu sátu við
borð, sem þeir höfðu fundið ein-
hvers staðar. Flóra sat á háum
stól hjá málaratrönunum sínum.
Ég hreyfði höfuðið með erfiðis-
munum. Þarna stóð Gordon við
endann á legubekknum og þeg-
ar hann sá mig hreyfa mig, laut
hann snöggt niður og snerti enn
ið á mér með fingrunum, og
brosti til mín.
Ég seildist til' og greip hönd
hans og lagði mig svo út af aft-
ur. En þá var það, að ég
kom auga á Whitfield. Hainn
hafði setzt við flauelstjöld-
in, sem voru fyrir norðurglugg-
anum. Hann var allur í keng og
bar aðra höndina fyrir augu.
Þessi sönglandi rödd hóf aftur
máls, en það voru ekki nema fá
orð, sem rufu þessa óhugn-
anlegu þögn.
— Þetta er allt og sumt, sagði
Flóra.
Gulina höfuðið seig og hún
varð álút. Hún var kyrr með
Bcndorískur sendirúðsmuður
óskar ehir 5—6 herbergja einbýlishúsi eða sérhæð á leigu til
eins árs eða lengur,
Sími 24083 milli 9 og 6 virka daga.
Einbýlishús til leigu
Til leigu er 6 herb. íbúð og bílskúr
á Seltjarnarnesi.
Tilboð sendist blaðinu merkt' ,,773“.
Vanur mœlingamaður
óskast til starfa sem fyrst.
Upplýsingar í síma 92-1575.
íslenzkir aðalverktakar sf.,
Kef laví kurf lu gvel) i.
LITAVER
Ævintýraland
VECGFÓÐUR
Á TVEIMUR HÆDUM
- 1001 LITUR -
Lítið við í LITAVERi
ÞAÐ BORGAR SIG.
— Þetta — þetta er málverk af manninum mínum!
hendur í skauti — þessar löngu
hvítu hæfileikahendur — og
rauða strikið var enn í olnboga
bótinni.
— Flóra! kallaði Whitfield
snöggt til hennar.
Hún lyfti höfði. Ég sá, að aug-
un glenntust upp og dökknuðu,
en andlitið varð ennþá fölara
en áður. En svo roðnaði það allt
í einu og einhvers konar ljómi
færðist yfir það. Hún brosti.
— Já, elskan mín, sagði hún.
Það heyrðist hár hvellur og
höfuðið á Flóru kipptist við og
blóð sást á enninu. Hún snerist
ofurlítið til á stólnum, en datt
svo út af.
Ég hafði stokkið upp af legu-
bekknum þegar Whitfield skaut.
En nú heyrði ég nýtt brak og
bresti innan um allan hávaðann,
sem þarna var. Það var brot-
hljóð í gleri. Glerbrotin hrundu
yfir mig, eins og regnstkúr, yfir
hálsinn á mér og herðarnar. Ég
rétti upp hendurnar og reikaði
síðan gegnum myrkur, og datt
fram yfir mig innan um brotin
úr glerskálinni.
XXVI
— Ertu tilbúin? sagði Gord-
on.
— Ég er tilbúin. En það er
ekki enn kominn tíminn.
— Ég skal fara með töskurn-
ar þínar niður, tók hann fram í
og greip þær. Þessi staður fer í
taugarnar á mér. Ég kem strax
aftur, elskan. Hurðin skall
á hæla honum.
Síðustu þrjár vikur, eða
síðan glerskálin brotnaði, hafði
ég verið í taugasjúkrahúsi úti í
sveit. Eftir því sem gerðist, var
þetta ekkert fráleitur staður, en
þó þoldi ég illa öskrin, sem ná-
grannarnir gáfu stundum frá
sér, eða að horfa á fáránlega
dægrastyttingu þeirra úti í garð
inum. Þetta hafði ýtt undir mig
að halda því fram, að ég væri
aiveg orðin góð og gæti farið.
Og nú var ég að fara. Á sjálf-
an brúðkaupsdaginn minn.
— Aðeins . . .
— Eins og ég var að reyna
að segja þér, þegar þú þauzt út,
sagði ég við Gordon, — þá er
ég tilbúin. En fyrst . . . Ég rétti
úr mér og herti mig upp . . .
— en fyrst vil ég, að þú setjist
þarna niður og segir mér alla
söguna. Þá get ég skilið hana
hérna eftir, innan um alla brjál-
semina, enda vil ég þvo hana af
mér fyrir fullt og allt.
Hann settist á legubekkinn og
breiddi út faðminn. —- Heldurðu
að þú þolir þá að heyra hana
núna?
Ég hvarf í faðm hans, og
lagði höfuðið á öxl hans. — Já.
Og til þess að koma honum af
stað, sagði ég: — Hvernig
komstu að því, að þetta var
Flóra ?
— O, það var nú lítill vandi.
Ég hafði augastað á henni næst-
um frá upphafi — henni eða þá
hr. Linton.
Ég snuggaði. — Þú gerðir víst
slag í því!
— Jú, svei mér. Þetta var til-
tölulega einfalt mál. Þegar ég
fór að athuga allan þennan hóp
i samkvæminu, sem hafði ástæðu
til að drepa Thews — já, þeir
voru bara of margir, seim lágu
svona vel við högtgi oig voru
staddir þarna á staðnum. En nú
gat ekki verið nema ein mann-
eskja sem bæri ábyrgð á þessu.
Það er að segja gestgjafinn eða
kona hans. Kannski bæði tvö.
En sá sem stóð fyrir samkvæm-
inu hafði lika samið gestalist-
ann. í stuttu máli sagt, annað
hvort þeirra hjónanna — en ann
ars hallaðist ég nú til að byrja
með frakar að Linton.
— En nú lá engin ástæða
þarna að baki. Við héldum, að
svo væri, þegar því var skotið
að okkur, að Thews héldi við
frúna, en það reyndist villigata,
eins og allar hinar bendingarn-
ar, sem við fengum, um hitt fólk
ið. Og sannanir voru engar. 1
stuttu máli sagt lá engin sönn-
un fyrir fyrr en þegar frú Lin-
ton ætlaði að skjóta mig.
— Jú, vist var það. Ég fór svo
að segja honum frá ljósrauðu
blettunum í handlauginni. — En
vitanlega voru þeir engin sönn-
un eftir að búið var að skola
þeim niður.
Gordon andvarpaði. Bara þú
hefðir haft hugsun á að segja
mér frá því, Liz! En botnaðirðu
nokkuð í hinum morðunum? Nei,
nei, gleymdu því, elskan. Ég
meinti það ekki.
Ég grúfði mig upp að honum.
Já, tautaði ég. — Já, ég botn-
aði í því, og það hefur haldið
mér hér í þessar þrjár vikur
Rauðsokkar
Munið að þriðjudagsfundirnir að Ásvallagötu 8, kjallara, eru
hálfsmánaðarlega og hefjast aftur 4. janúar kl 8,30 sd.
Allir velkomnir.
MIÐSTÖÐ.
HEILSURÆKTIN
THB HBALTH CULTIVATION
Nýtt námskeíð hefst 3 janúar 1972.
Innritun stendur yfir, að Ármúla 32, 3. hæð.
Nánari upplýsing.gr í. síme ,83295.