Morgunblaðið - 07.01.1972, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1972
23
Af mæliskveð j a:
Sigrún Sigurðardóttir
í>ann 12. júní 1971, varð
Sigrún Sigurðardóttir áttræS.
Sigrún er fædd í Laugahlíð
i Svarfaðardal. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sigurður Hall-
dórsson síkipstjóri og hákarla-
fiormaður og Friðrikka sáluga
Daníelsdóttir. Innan við ferm-
ingu fluttist hún með foreldrum
sinum að Grund í sömu sveit. Og
þar ólst Sigrún upp.
Þrettán ára gömul missti hún
föður sinn og elzta bróður þá
um tvítugt hinn vaskasta mann
og ljúfmenni.
En hákarlaskipið Kristján,
sem Sigurður var þá skipstjóri
á, fórst með allri áhöfn vorið
1904. Á skipinu var einvala lið.
Nú fóru erfiðir timar i hönd
fyrir Grundarheimilið. Aðalfyrir
vinnunni kippt burtu tveimur af
burða mönnum til líkama og sál-
ar.
Fljótlega upp úr fermingu
varð Sigrún að fara að heiman
og vinna hjá vandalausum. Fyrst
I dalnum stuttan tima en síðan
lengst af á Akureyri. Þar vann
hún fyrst hjá Guðlaugi heitnum
sýslumanni og þeim hjónum. Eft
ir að hún fór þaðan, réðst hún
til Ragnars Ólafssonar og konu
hans. Eftir að hún lauk þeirri
vist, réðst hún til hótei-
systra, sem ráku þá gistihús og
igreiðasölu, sem var á þeim tíma
rómuð fyrir mytndarskap og hátt
visi. Eftir að hafa unnið á þess-
um, þá rómuðu heimilum, réðst
Sigrún austur í Blikalón á Mel
An
viðkomu
til Kanaríeyja
FLUGVJÉLAR Flugfélagsins
fljúga jafnan til Kanarieyja með
viðkomu í Sliannon eða Lissabon,
en í siðustu ferð flaug Sólfaxi
beinustu leið og tók ferðin 5
klukkustundir og 20 mínútur.
Flogið var í 37.000 feta hæð
megnið af leiðinni. Vegalengdin
er 4.400 kílómetrar, eða 200 km
Iengri en til New York. Flug-
stjóri var Björgvin Guðmunds-
son.
Nýting á eldisneyti er betri ef
fiogið er án viðkomu. Flug án
vlðkomu er talið hagkvæmara og
verður reynt aftur ef skilyrði
Leyfa að sögn Sveins Saemunds
sonar blaðafulltrúa. Tvær ferðir
hafa nú verið farnar til Kanari-
eyja siíðan fyrir jól og fullbókað
er í naestu ferð, sem verður far
in uim miðjan mánuðinn
rakkasléttu. Þar kynntist hún
mannsefninu sínu, ljúfmenninu
og glæsimenninu Jóni Þorsteins
syni, Þau giftu sig rúmu ári
seinna. Þá var Sigrún 23ja ára
en Jón 25 ára.
Árið eftir byrjuðu ungu hjón
in að búa á Blikalóni, á móti móð
ur Jóns heitins og stjúpa og
búnaðist vel. Þau bjuggu þar í
fjögur ár.
Þaðan fluttu þau að Fagra-
nesi á Langanesi og bjuggu þar
6 ár. Þar stundaði Jón heitinn
sjósókn ásamt landbúskap, aðal
lega sauðfé.
Á þessum árum varð þeim hjón
um átta barna auðið. Það yngsta
lézt í fæðingumni. Lagðist því
snemma á þau mikil ómegð.
Fagranes er austan á nesinu,
og því mjög afskekkt. Til Þórs-
hafnar var þá átta tíma ferð yfir
heiði og vegleysur að fara. Þar
var og er enn verzlunarstaður
og þar sat læknirinn. En þau
hjónin áttu afburðagóða hesta,
sem oft var beitt í tvisýnu, en
allt blessaðist þetta. Enda var
Jón heitinn afburðamaður, ferða
garpur, gætinn og karlmenni i
hverri raun.
Á Fagranesi búnaðist þeim
hjónum vel, enda bæðd bráðdug
leg og samhent. Þar var þá hjá
þeim hjónum bróðir Sigrúnar
sem Júlíus hét. Drengur góður,
greindur vel og fullhugi. Hann
fýlgdi þeim hjónum til dauða-
dags af tryggð og trúmennsku
og fórst á mótorskipinu Brúna
haustið 1936 í mynni Sigluf jarð-
ar, en Drottningin sigldi þá i
kaf. Varð Júlíus heitinn öllum
harmdauði, sefn þekktu hann og
mikið áfall fyrir Sigrúnu og fjöl
skyldu hennar.
Frá Fagranesi fluttu þau bú-
ferlum til Akureyrar og dvöldu
þar 1 eitt ár. Þar vann Jón heit
inn að húsasmíði og einndg um
tíma sem beykir. Árið eftir, eða
nánar til tekið 1926 ffluttu þau
með barnahópinn allan í ómegð,
það elzta ellefu ára, út í Svarf-
aðardal. Settust þau að á einum
þriðja úr jörðinni Grund. Þetta
var þá eyðibýli og húsalaust.
Ekki var því aðkoman efnileg.
En með aitorku þeirra beggja og
Júlíusar heitins tókst þeim að
lifa, og halda lífinu í barnahópn
um. Enda svo samhent að sliks
munu fá dæmi.
Þarna bjuggu þau hjón þang-
að tii Jón heitinn lézt 1939.
Nú á Sigrún heima hjá dóttur
sinni og manni hennar Páli Tóm-
assyni. Þessi stutta frásögn er
mjög gloppótt sem eðlilegt er.
Þaf segir lítið frá baráttu þess-
ara hjóna og þeirra nánustu
bæði til sjós og lands.
Að stunda sjóróðra frá Fagra
nesi var ekki í mörgum tilfell-
um á færi nema allra hraustustu
manna. Þarna er oft brimlend-
ing og má engu muna svo að allt
fari ekki í spón. Ég ætla nú að
reyina að segja ftrá einum slík-
um róðri.
Það var nýr bátur i fjörunni,
sexæringur, hann hét Bjarni.
Búkurinn var tröllaukinn miðað
við kænuna, við hliðina á hon-
um, sem þeir höfðu róið á und-
anfarin ár. Bjarni var þó renni
legur og talinn ágætt sjóskip.
Það átti að Vígja gripinn. Þrír
vaskir menn snarast niður í f jör
una, þrifa i skipið ásamt aðstoð-
arfólki og hrinda því á flot. Það
var blíðalogn. Blakti ekki hár á
höfði. Báturinn hraðaði för út á
djúpið undan áratökunum. Þá
dimmir í lofti. Þrumuveður skoll
ið á af landi með lemjandi slag-
viðri. Á örfáum mínútum kominn
ósjór. Drynjandi öldugnýr með
hrynjandi kolskeflum í tröllslog
um ham. Konan ein heima með
börnin biðjandi Guð um hjálp.
Þeir komnir á sjóinn. Fagranes
stendur mjög hátt En hvar var
nú stórskipið? Horfið sjónum.
Loks sást það upp á einum öldu
hryggnum í froðuvellandi kös-
inni. Þar virtist það standa
kyrrt augnablik, en svo blasti
við þeim kolskeffludalurinn á ný,
svo þeir hurfu, og svo aftur koll
af kolli unz þrautin var unnin,
stórskipið aftur í fjörunni. Þetta
voru aðeins nokkur augnablik,
í mesta lagi hálftími frá því þeir
fóru og þar til þeir náðu landi.
En því lik sjón! að vera áhorf-
andi að slíkri baráttu, slí'kum
hrikamætti höfuðskepnunnar og
geta ekkert aðhafzt.
Sigrún má þó þrátt fyrir erf-
iðið að mörgu leyti vel við una.
Hún eignaðist nýtan snilldar-
mann, sem bar hana á höndum
sér tii dauðadags. Með honum
eignaðist hún böm sem henni
þótti vænt um, og fórnaði sér
fyrir. Þó að ekki væri ríkidæmi
á Syðri-Grund, var þar oft mi'k-
il gleði og hamingja í þeirra f jöl
skyldulífi. Og átti Júlíus heitinn
stóran þátt í þvd að börnin
fundu lítið til fátæktar meðan
hans naut við.
Eftir það urðu erfiðleikar á
þessu heimili. Aldur bamanna
kallaði á menntun. En jörðin rýr
og því afraksturinn litill.
En aldrei vantaði viljann til
að duga. Og verða þau hjón
ekki sökuð um aðgerðarleysi eða
kjarkleysi.
Römm er sú taug sem rekka
dregur föðurtúna til. Sigrún
unni þassum átthögum sínum svo
einlæglega að ekki verður betur
gert. Þar vildi hún berjast og
barðist ótrauð, án þess að mögla
eða kvarta á hverju sem gekk.
Hún uppskar oft þá gleði sem
sá nýtur er lokið hefur vel
unnu verki. Því það var aldrei
neitt hálfverk frá hennar hendi.
Enda mjög heilsteypt og skap-
mikil og fylgin sér.
Nú er þessi kona á níræðis-
aldri. Og enn með hugann við
sveitabúskapinn. Virðist raunar
alfús til að hefja starfið að
nýju, þar sem frá var horfið um
stund.
Þorsteinn Jonsson.
Innilega þakka ég ættingjum,
vinum og samstarfsmönnum
hjá pósti og síma, sem sýndu
mér vinarhug á 70 ára afmæli
mínu sl. aðfangadag með
heimsóknum, gjöfum og ám-
aðaróskum.
Sigurðnr Jónasson.
Guðmundur Sigurðs-
son frá Stokkseyri
HINN 11. des. sl. var til moldar
borirm Guðmundur Sigurðsson
fná Hvanneyri Stokkseyri, nú
síðast vistmaður á Hrafniistu.
1 25 ár var ég samtíða Guðmundi
á Stokkseyri. Hann var einn af
þessum öndvegismönnum, sem
irnnu öil sín störf með það eitt
i huga að skila ætíð sem mestu
og uimfram allt sem vönduðustu
verki eftir hvem dag. Ég man
sérstaklega eftir hvað hann
beitti linu snilldarvel, enda fisk-
aðist jafnan bezt á hans bjóð.
Þó er mér minnisstæðust gleði
hans og starfsánægja, sem smit-
aði okkur vinnufélaga hans þær
verfcíðir, sem við störfuðum sam-
an. Guðmundur var len-gi skútu-
sjómaður, og liika reri hann á
opnurn skipum.
Það þyrfti áreiðanlega færri
milljónahundruð til fiskvöru-
vöndunar, ef yngri kynslóðin tiíl-
einkaði sér jafnvægi hugans
ásamit verkvöndun og lifandi trú;
þá mumdi alit ganga léttar. En
þefcta aLlt átti Guðmundur í ríkum
mæli. Hanin var vel greindur en
nauit lítillar skólagöngu. Fegurri
handskrift en hans hefi ég ekki
séð. Hann var miikill trúmaður,
bæði í orði og á borði. öll hans
verk spegiuðust af einlægri trú
á guðdómlega stjóm alils þess
sem lifir. Hann sýndi líka styrk
trúarinnar I sviptivindum lífs-
ins, þegar hann varð að sjá
á bak ágætri konu sinni, Elínu,
á bezta aldri, og nokkru síðar
kjörsyni sinuim efflir langvarandi
sj úkdóm.
Við Guðmundur urðum aftur
nágrannar, þegar hann dvaldist
á Hrafinistu. Ég heimsótti hann
þar ofit og ætíð var hann með
sínu góða jafnaðargeði, og þótti
þá gott að minnast ýmsra atvika
frá starfi sínu á Stokkseyri. Ég
iýk þessum linum með þeitri
fulilvisisu, að þú, Guðmundur
minn, ert nú kominn til æðri
heimkynna, þar sem ástvinir
þínir hafa tekið á móti þér.
Ég veit ég hifcti þig aftur handan
við fjallið.
Ingjaidur Tóniasson.
— Minning'
Kristín
Framhald af bls. 22
Þau bættu jörð sína mikið og
byggðu stórt og myndarlegt
ibúðarhús, sem enn stendur með
prýði.
Árið 1937 brugðu þau búi og
fluttust til Akureyrar þar sem
þau dvöldust til ársins 1946 er
þau fluttust til Reykjavikur og
fáum árum síðar til Kópavogs,
þar sem þau hafa síðan búið,
meðan báðum entist lif.
Kristinu og Halli varð ekki
barna auðið en tóku í fóstur tvö
börn, Guðrúnu Eiriksdóttur,
sem nú er húsmóðir á Akureyri
og frænda Kristínar, Leif Unnar
Ingimarsson, sem nú er bóndi í
Pálmholti í Reykjadal í Suður-
Þingeyjarsýslu.
Til þessara barna bar Kristín
mikla elsku og sýndi þeim sann-
an móðurkærleika. Þessi börn
bera uppeldi fósturforeldranna
gott vitni, þau hafa í alla staði
reynzt duglegt sómafólk og hafa
alltaf verið fósturforeldrum sin
um sem góð börn eru sínum eig-
inlegu foreldrum.
Slíkur vitnisburður er ótvíræð
ur um gott uppeldi.
Með Kristínu Sigtryggsdóttur
er horfin á braut mikilhæf kona,
fulltrúi þess fólks sem unni
landi sinu og þjóð og vildi allt
i sölurnar leggja fyrir farsæla
framtíð þess, án tillits til eigin
ábata og hafði kærleika, trúar-
traust, fórnfýsi og skyldurækni
að leiðarljósi í öllum sínum at-
höfnum.
Kristín var mótuð af kjarn-
mikilli sveitamenningu, heiðar-
legrar og dugmikillar bænda-
stéttar, þar sem munnleg loforð
voru öruggari, en skriflegir
samningar nútímans. Þar sem
mikils var krafizt af öllum, en
einstaklingurinn gerði þó mest-
ar kröfur til sjálfs sin.
Ég vil svo að síðustu frænka
mín flytja þér ástarþakkir frá
fjölskyldu minni fyrir alla þína
umhyggju og kærleika og sér-
stakar kveðjur og þakkir frá
nöfnu þinni litlu, sem þú kvadd
ir hinztu kveðju á spítalanum,
hún hélt út í gróanda lifsins en
þú á fund feðra þinna.
Ég vil ijúka þessum kveðju-
orðum með þvi að biðja guð að
varðveita þig á nýjum leiðum
og blessa framtið þína i fram-
andi heimkynnum.
Og Hallur minn, guð styrki
þig og varðveiti i þessum miklu
straumhvörfum iífs þins.
Sigtryggur Jón Björnsson,
frá Framnesi.
UPPBOÐ
Opinbert uppboð verður í Sundhöll Reykjavíkur við Barnós-
stíg laugardaginn 8 janúar 1972 kl. 13,30 Verða þar seldir
ýmsir óskilamunir svo sem sundfatnaður, handklæði, arm-
bandsúr o. fl, Greiðsla við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík
Iðnaðarhúsnœði
I REYKJAVlK EÐA KÓPAVOGI óskast á leigu 70—100
fermetrar fyrir léttan iðnað.
Tilboð óskast sent Morgunbíaðinu fyrir 5 janúar merkt:
„Iðnaðarhúsnæði — 3355".
Atvinna óskast
kann svolítið í íslezku hefur
23ja ára Breti búsettur hér og
áhuga á starfi í húsgagnaiðnaði og
hönnun og smlði — óskar eftir að
þann eða þá sem þörf hefðu fyrir slíkan vinnukraft Simi 12496.
nokkra reynslu bæði í
komast í samband við
Okkur vuntur husnæði
2—300 fermetra, fyrir skrifstofur, verkstæði og geymslur.
■ Að minnsta kosti 50 fermetrar þurfa að vera á götuhæð með
stórum innkeyrsludyrum.
LÖGGILDIIMGARSTOFAN
Ármúía 5 simi 8-11-22.
Vegno styttingnr vinnutíma
samkvæmt nýjum kjarasamningum verður lokað á laugar-
dögum frá 1 janúar 1972.
VALGARÐUR STEFÁNSSON HF... Akureyri.
HEILDVF.RZI UN
VALDIMARS BALDVINSSONAR. Akureyri,
NúmsUokkurnir Kópuvop
Kennsla hefst aftur mánudaginn 11- janúar.
Enska, margir flokkar fyrir börn og fullorðna með enskum kenn-
urum; sænska, þýzka, keramik, féSagsmáiastörf, barnafata-
saumur og bridge. Hiálparflokkar fyrir gagnfræðaskólafólk i
tungumálum og stærðfræði.
Innritun þessa viku í sima 42404 frá kl 2—10