Morgunblaðið - 08.01.1972, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. JANOAR 1972
Minning:
Þórarinn Samúel
Guðmundsson
HANN var fæddur 17. júlí 1896
fið Húsatóftum, Garði. Foreldrar
hans voru hjónin Þórunn Sig-
urðardóttir og Guðmundur Jóns-
son, sem bjuiggu þar þá.
Um áramótin 1970—’71 skrif-
aði ég nokkur orð um Matthias
Oddsson sjötugan. Þar gat ég
t
Kristinn Þorsteinsson
frá Káragcrði,
Vestur-Landeyjum,
er lézt 3. janúar, verður jarð-
settur í dag laugardaginn 8.
janúar kl. 2 frá Akureyjar-
kirkju.
Vandamenn.
t
Föðurbróðir minn,
Brynjólfur Benediktsson,
Njálsgötu 8A,
lézt í Elliheimilinu Grund 28.
des. 1971. Otförin hefur farið
íram.
Fyrir hönd fjötskyldunnar,
Rósa Bjarnadóttir,
Safamýri 46.
þess, að í Garðinum hefði búáð
duglegt íóik með mi'kla verk-
menningu til allra verka. En
þótt almennt hafi verið um að
ræða mdíldnn dugnað og kapp
tdl vdnnu í byggðarlagdnu, jafn-
framt mákUli verfkmennimgu, er
ekiki ofsagt að Þórarinn setti sér-
stakan svip á umhverfi sitt í
þessum efnum sem fieiru.
Þegar ég fyrst fór að kynnast
störfum við fiskvedðar og fisk-
verkun, sem mun hafa verið um
eða fyrir 10 ára aldur, eða um
miðjan amnan áratug aldarinnar,
varð ég þeinrar hamnángju oft
aðnjótaindi að fá að vera tdi starfa
í mávíst Þórarins, sem þá var um
tvítugt. Það er mér ljóst í minni
hvað þessi fjörmikJi og harðdug-
legi maður vakti atihygli mína og
aðdáun. Ég mlnnist þess, þegar
við elztu bræðurnir vorum ásamt
Kristni Ámasyná að skera úr blá-
t
Þökkum innilega hluttekn-
ingu við andlát og jarðarför
bróður mins og frænda,
Jóns Helgasonar.
Ragnhildiir Helgadóttir,
Guðrún Ólafsdóttir,
Rikharður Kristjánsson.
t
KRISTINN BJÖRNSSON.
fyrrverandi yfirlæknir,
lézt á heimili sinu að morgni 7. janúar.
Fyrir hönd fjarstaddra systkina minna og annarra
aðstandenda.
Björn Kristinsson.
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir
EINAR ÞORSTEINSSON,
skrifstofustjóri, Einimel 2,
sem andaðist 31. desember s.l. verður jarðsunginn í Neskirkju
þriðjudaginn 11. janúar kl. 1,30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Dóra Halldórsdóttir. Þorsteinn Einarsson,
Margrét Einarsdóttir, Valgerður Einarsdóttir,
Þorvarður Á. Eiriksson, Lúðvík Gizurarson.
t
Eiginmaður minn
EINAR MAGNÚSSON,
Garðabraut 18, Akranesi,
verður jarðsunginn laugardaginn 8. janúar kl 2 e.h. frá Akra-
neskirkju. Blóm og kransar vinsamlega afbeðin.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á Sjúkrahús Akra-
ness eða aðrar líknarstofnanir.
Fyrir hönd vandamanna
Elín Elíasdóttir.
t
Þökkum inniiega samúð og vináttu við andlát og útför eigin-
manns mins, föður okkar, tengdaföður og afa
GlSLA ÞORKELSSONAR,
efnaverkfræðings.
Efin Þorkelsson. Ingibjörg Gisiadóttir,
Jóhanna Gísladóttir, Trausti Finnbogason,
Rannveig Gísladóttir, Stefán Óli Amason,
og barnaböm.
skel undir húsi föður okkar og
létum úrskurðinn í gama'lt aust-
urtrog. Við beittum sáðan troll-
gamslinu með smáum krókum
og ljósagamstaumum. Við vorum
að sjáifsögðu óvaningar, enda
aðeins 10—11 ára. Þá kom
stundum þessi snaggaraiegi og
skemmtilegi ungi maður, Þórar-
imn, og rauk í að hjáipa okkur
og hækkaði þá fljótt í troginu.
Á þessum árum og nokkru þar
eftir voru nokkuð stundaðar fisk-
veiðar á ýmsum stærðum ára-
báta. Vor, sumar og haust var
mest um litla báta að ræða, svo
kölQuð tveggja manina för. Á
þessum litlu bátum var oft ekki
vel mannað, ef svo mætti að orði
komast, stundum einn fullorðinn
maður, stundum tveir drengir
9—12 ára eða einn fuilorðinn
rnaður með dreng. Bátamir voru
settir upp og fram með handaíli
eða bakaðir. Þessar skipshafnir
gá/tu vitanlega ekki sett upp né
fram án hjálpar, Hjádp var veitt
af nágrönnum og ávaMt án þókn-
unar, nema að því leyti sem.um
gagnkvæma hjálp væri að ræða,
sem oft var.
Vitaniega eru menn nokkuð
misjafnir um flest, svo var einn-
ig hér, að menn voru misjafn-
iega fúsir að taka þátt í þessu
hjáiparstaríi. Ég held ég haili
ekM á neinn af þeim mætu
mönnum, sem þarna voru, þótt
ég segi það hér, að Þórarinn var
meðal þeirra fyrstu til þess að
rétta hönd í þessum tálvikum.
En þannig var einnig um alla
aðra hluti, hann var ávail.t fús
til hjálpar hverjum, sem hjálpar
þurfti við. Oft kom fyrir áður en
bilvegur kom mdlld Keflavíkur
og Garðs, ef nauðsynlegt var að
sækja þangað lækni eða lyf
vegna veikinda á heimilum, sem
ekki höfðu ferðafæra menn
heima, að leitað var fdl Þórarins.
Til Keflavíkur eru 9 kílómetrar.
Ég nauf þeiirar ánægju að vera
með Þórami við ýmds störf í
sambandi við sjávarútveginn,
eins og hann var á þeim árum.
Ég sá Þórarin beita linu með
kræklingi, maðki, ferskri og
frosömmá sdid. Hann vair með
handfljótiustu mönmum að beita.
Voru þó margir ffljótir að beita
í þá daga. Við aðgerð á fiski var
hann hamihleypa. Það má reynd-
ar segja, að að hvaða veTtai sem
hann gekk voru kappið og
krafturámm svo mikil að menn
horfðu á með undrun og aðdáiin.
En þótt afköstin væru með ólák-
indum voru vandvdrtanin og
smyrtimemmskan aiidrei vanrækt-
ar.
Á þeesum árum, þegar Þórar-
imn var á sánum beztu aidunsár-
um, eða árin 1912—1940, var svo
til ein>göngu um saltfisteverkun
að rœða, og var fdsteurinn yfdr-
leitt sölþurTkaður. Það kom þá
off fyrir að Þórarinn eágnaðist
notakurt magn af fáski, sem var
þannig tiikominn að hann hafði
sjáMur vedtt hann og verkað að
öílu leyti. Það viil segja að öli
verk við veiði og verkun voru
unnin af honum einum. Þessi
fisteur bar af um gæði og faidegt
útlldt. Hvergi hafði komið galli
á fisk fyrir mástök við veiði eða
verkun. Þeir eru örugglega
margir, sem voru á þessum
slóðum, og eru á svipuðum aidri
og ég eða eldri, sem muna að-
dáun otakar á þessari fallegu út-
flutmingsvöru, sem Þórarná tókst
að fram'ledða með vandvirkni
sinni og snyrtimennsku.
Það er nú mitaið taiað um fisk-
iðnskóla. Viseulega væird fátt
hagkvæmara þessari þjóð en
það, að sem flestir unglingar
fenigju að lœra og þjálfa ýmis
vandasöm störf í fiskiðmaði. Og
mákið lán væri það siítaum skóia,
ef þeám auðnaðist að fá þar til
kennslu og iedðtoeiningar menn,
sem hefðu svipaða haafileika og
Þórarinn Guðmundssom hafði ti'l
þeárra starfa.
Þótt ég hafi hér aðallega rifjað
upp taapp, dugnað og vandvirkni
Þórarins, má ekfci gleyma öðrum
góðum dyggðum hians. En hann
taafði í ritaum mæli tnieinteað sér
allar þær góðu dyggðir, sem
aldamótakynslóðin lagði áherzlu
á. Hann var framgjam, ósérhlif-
imm, nægjusamur og nýttan,
sanmigjam í sikiptum s'ímunn váð
aila, hjálpfús og kærledksríteur
við þá sem þess þurftu vdð.
Hann var glaðvær og fullur af
lífisfjöri fram á fuliorðinsár. Ég
mtanist hans mieð mitel'U f jöri á
dansgóiftau og afsahnaða á
skaiuitasveMinu.
Árið 1923 gekte Þórarimm i
hjónalband með Svefaibongu Jóns-
dóttur. Þau eignuðust 7 böm,
5 synd og 2 dætur. Er það stór
hópur af dugmitalu myndarfóltai.
Bræöumdr hafa stundað sjó-
mennsku, útgerð og fdskvertaum.
Tii dæmis hefur bátur þedrra
undir skipstjórin Magnúsar, mæst
yngsta bróðurins, margar ver-
tíðar verið aflahæstur Sandgerð-
isbáta. Var báturinn þó tiltölu-
lega litiil miðað við þær kröfur,
sem gerðar hafia verið nú á
setani árum. Nú hafa þeár bræð-
ur eignazt stærri bát og eru enn
að autaa útgerð sína.
Svetaiborg átfci eima dóttur frá
fyrra hjónabandi er þau Þórar-
dnn 'giftust. Hún heiitir Jenný
Magnúsdóttir. Hún alist upp á
heimiii þeirra hjóna, og reyndist
Þórarfan henni sami góði íaðir-
inn og staum stóra hópi.
Þau hjóndn Þórarinn og Sveim-
borg óiu því upp 8 böm. Sveán-
borg lézt 19. aprii 1970.
Þegar ég rnú kveð þig, góði
vinur, þakka ég þér fyrir aiit,
sem þú hefur gent tái þess að
gera mér ldfið iéttara og ljúfara
þá rúmlega hálfu öld, sem vdð
höfum haft samstarf og sam-
skipti.
Inndleg . samúðarkveðja til
bama, barnabama og annarra
ættdngja Þórarins.
Flnnbogi Guðmundsson.
Minning:
Lúðvík Jónsson.
myndasmiður
F. 1. okt. 1918. — D. 21. des. 1971.
In memoriam ejns.
„DROTTINN veiti honum eilífa
hviid og hið eilífa ljós lýsi hon-
um.“ Undursamlegir, en um leið
órannsakaniegir og oftlega óskilj
anlegir eru hættir almáttugs
Guðs við oss mennina.
Nú er runninn til moldar jarðn
eskur likami æskuvinar mins,
Lúðviks Jónssonar, eftir 53 ára
líf í þessum heimi; sál hans og
andi hafa kvatt jarðneskt líf og
haldið til æðri heimkynna: því
biðjum vér öll, að það sem vér
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
föður okkar, tengdaföður og afa
KRISTINS A. ASGRlMSSONAR,
iámsmíðameistara.
Björn O. Kristinsson,
Ami Garðar Kristinsson,
Magnús B. Kristinsson,
Jón Kristinsson,
Gigja S. Kristinsdónir,
Stefán S. Kristinsson,
Halldóra Gunnlaugsdóttir,
Ragnheiður Kristjánsdóttir,
Guðrún Sveinsdóttir.
Ólöf Friðriksdóttir,
Jón Ásgeirsson,
Anna Einarsdóttir,
og barnaböm.
t Innílegar þakkir ti! allra þeirra, sem sýnt hafa okkur samúð
og vinátlu vegna fráfalis föður okkar, tengdaföður og afa
ÓLAFS PALSSONAR
frá Vatnsfirði.
Asthildur Úlafsdóttir, Helga Jakobsdéttir,
Guðbjörg S. Olafsdóttir, Bergur Jónsson,
Amdís Ólafsdóttir, Oddur Rögnvaldsson,
Páll Ólafsson, Björg H. Bjömsdóttir.
Ólafur Ólafsson, Unnur Hermannsdóttir,
Sigurður Ólafsson. Elísabet Stefánsdóttir,
Theódór Ólafsson, Karólína Sigurðardóttir,
Arni Ólafsson, Ragrthildur Ólafsdóttir.
þekktum í ásjá, megi nú hvila í
friði Guðs í faðmi vígðrar mold-
ar, en hinn eilifi andi, sem er
Guð sjálfur, lýsi nú sál vinar
míns í hinum nýju heimkynn-
um ævarandi friðar og eilifs
fagnaðar. Vér biðjum þess, að
hann, er heimana skóp og við-
heldur öMu á vituriegastan hátt
i alvizku sinni, taki nú við eilií-
um anda þessa ijúfa manns,
Lúðviks Jónssonar, sem gekk í
gegnum lífið hógvær og lítiHát-
ur af hjarta, eins og Drottinh
sjálfur bauð oss að gera.
Þessi kjörsonur Krists kunni
ekki að gera neinum iMt, heidur
unni öMu því, er gott var og fag-
urt; hann sannaði sakleysi sitt
meðfætt, með gæzku sinni og
göfgi, háttvísi og heiðarleik alia
sína ævidaga, allt frá því hann
var barn, þar til himnaíaðirinn
kallaði hann til sin.
Lúðvik vann hjá föður min-
um alla sina daga, og á honum
hvildi sú mikla ábyrgð að gera
ailar myndir sem bezt úr garði.
Og það gerði hann. Verk hans
má sjálfsagt finna og sjá á öðrú
Framhald á bls. 16.