Morgunblaðið - 13.01.1972, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUÐAGUiR 13. JANÚAR 1972
3
Blaðinu l>arst í gaer eftir-
farandi fréttatilkynning frá
Starfsmannafélagi ríkisstofn-
ana:
Á EINUM fjöbneruniasta trúnaðar-
Triarmaráðsfur.d i í eögu StaTÍs-
Bxuaininafélaigs rfkisstofinaina þriðju-
dagmn 11. janúar 1972 var með-
fylgjándi ályktun saimþyklkt með
öflum atfevæðum fund armanr.a,
en þeir voru alls 96.
Á fundinum ríkti mikill ein-
hugnr að styðja fast við forystu
Bandalags stairfsmannia rikds og
hæja í yfirstandamdi baráttu við
rflkiisifialdið um endumskoðun á
imigildandi kjarasammingi ríkis-
Btarfsmanna.
ÁLTKTCN
Funidur trúnaðarmanmaráðs
Starfsmanmafélags ríkisstofnana
og fulltrúa félagsina á þingi
BSRB haldinm 11. janúar 1972,
Meðfylgjandi mynd sýnir hluta liins fjölmenna fnndar trúnað arniannaráðs Starfsmannafélags
ríkisstofnana.
„Slíkt háttemi á ekkert
skylt við hreinskilni“
Ályktun trúnaðarmannaráðs
Starfsmannafélags ríkisstofnana
áiyiktar eftirfarandi í tilefni af
yíinstamdaindi deilu milli stjórmax
BSRB og rikisistjórmarinnar.
1. Fundurinn mótmælir harð-
Je-ga þeirri ákvörðun rikisstjóm-
arinnar að neita að ganga til
samningaviðræðna um framlagð-
ar kröfur Kjararáðs BSRB.
Fumdurinn bendir á þau aug-
Ijósu sannindi, að samningavið-
ræður eru m. a. til að útskýra
ejónarmið aðila og eyða hugsan-
legum mi&skilningi með TÖ'kum.
Yfirlýsing fjánmálaráðherra
þese efnis, að neitun ríkiestjóm-
arinnar að setjast við samninga-
borð með fulltrúum ríkisstarfs-
manna stafi af hreinskilni gagn-
vart þeim, er með öllu óskiljan-
leg, með því að þesei neitun var
algjörlega órökstudd.
Slíkt hátterni á að mafi fund-
arine ekkert skylt við hreinskilni,
em er aðeins til mairks um veikan
málstað.
2. Fundurinn vitir þann mál-
flutning ríkisstjórnarinnar, að
Kjararáð BSRB hafi ekki gert
sérstakar kröfur fyrir láglanna-
fólk innan raða ríkisstarfsmanna.
Kröfugerðin er í tveim liðum
eg fjallar fyrri liðurinm einmitt
um sérstakar bætur fyrir þá
lægstlaunuðu.
í því sambandi bendir íundur-
inn á, að þeir félagsmenn í Starfs
mannafélagi ríkisstofnana, sem
voru í 4. launaflokki og færðust
í 7., en það eru lægstlaunuðu rík-
isetarfsmenn nú, fá í dag (vísi-
tala 108,37) nálægt 16.600,—
krónur í mánaðarlaun, sem
hækkar í 17.100,— krónur í júlí
1972.
Samkvæmt lægsta taxva Dags-
brúnar fengju þeir í samskonar
störfum á frjálsum vinnumark-
aði kr. 17.600,— í laun í janúar
1972 og kr. 18.290,— frá 1. júnd
1972.
Af þessari viðmiðun má ljóst
vera, að þörfin á leiðréttingu
fyrir láglaunafólk á meðal rikis-
starfsmanna er brýnni en anm-
arra og því setja samtökin hana
fram sem kröfu númer eitt, en
rílkisstjárnin neitar jafnvel að
ræða þá kröfu.
3. Fiindurinn mótmælir l.arð-
lega órökstnddiim fullyrðingiim
ráðherra um að ríkisstarfs-
menn hafi fengið 7—9% meiri
meðaltalskaiiphækkun en ráðgert
var.
Fundurinin bendir hins vegar
á, að útgjöld ríkissjóðs geta hafa
farið 7—9% fram úr áætlun fjár-
málaráðuneytisins, en að það hafi
þýtt samsvarandi hækkun hjá
rik isst arfsmöninum frá því þeir
lásu laun sín út úr kjarasamn-
ingum eftir undirskrift hans 19.
des. 1970 er furðuleg fjarstæða.
Þessi aukaútgjöld gætu allt
eins sýnt, að kjör ríkisstarfs-
manna hafi verið komin
7—9% lengra aftuir úr almennium
launarnarkaði en fjármálaráðu-
neytið gerði ráð fyrir, þegar það
reiknaði út fjánmagnsþörfina til
að fullnægja samningnum.
4. Fundurinn bendir á það
höfuðatriði, að með síðustn kjara-
samningum sinum tókst ríkis-
starfsmönnum að ná raunhæfari
samanburði við laun á frjálsum
vinnumarkaði en áður og láta
þau siðan endurspeglast í launa-
stiganum.
Svo mjög höfðu laun rikis-
starfsmanna í rauninni dregizt
aftur úr, að ekki þótti fært, að
láta kjarabætumar koma til
framikvæmda allar i einu og sættu
rdkisstarfsmenn sig þá við að fá
leiðréttingarnar í áföngum, en
hefðu með réttu átt að fá þær
strax. Nú eru ríkisstarfsmenn
hins vegar látnir gjalda þessarar
fómar og áfangahækkanirmar
rangtúlkaðar á þann hátt, að
ríkisstarfsmenn fái meiri hækk
anir 1. janúar en þeir, sem fengu
4% hækkunina í desember 1971.
Þennan málflutning rikisstjórn-
arinnar átelur fundurinn sérstak-
lega.
5. Fnndnrinn leggur sérstaka
áherzlu á að lögin um kjara-
samninga opinberra starfsmamia
eiga að tryggja þeim viðmiðun
við raunveruleg laun fyrir sam-
bærileg störf á hinum almenna
vinnumarkaði.
Samningsaðilum ber því
skylda til að fylgjast sem bezt
með öllum breytingum, sem þar
verða, til þess sdðan að bera sam-
am bækur sinar á jafnréttisgrund-
velli við samningsborðið.
Kröfur Kjararáðs BSRB voru
lagðar fram fyrdr slí'ka athugun
og í beinu framhaldi af sameig-
iinlegri niðurstöðu fjármálaráðu-
neytisins og samtakamna á til-
teknum viðmiðunarstörfum. sem
voru grundvöllur sdðustu kjara-
samninga. Kröfugerðin var því
rökrétt framhaid af sameiginleg-
um niðurstöðum ríkisins og sam-
takanma á árinu 1970.
Fttndurinm lítur svo á, að ríkis-
stjórmim hafi með umræddri
neitun rofið þessa viðleitni til
sameiginlegra athugana og
draga megi þá ályktun að sam-
vinna milli stærsta atvinnurek-
anda landsins og launþega hanis
sé ekki lengur á dagsikrá atf hans
hálfu.
Með tilliti til þessarar
breyttn afstöðu rikisvaldsins
telur fundurinn að sanitök opin-
berra starfsmanna komist ekki
hjá að endurskoða vinntiaðfcrðir
sínar og beita hverjum tiltækum
ráðum, sem fái samningsaðilann
til að setjast við samningaborð.
STAKSTEI^AR
Húsbóndinn
kennir
hjúunum um!
Hér i blaðinu í dag eru birt
svör fjármálaráðherra við fyrir-
spurmim Morgunblaðsins varð-
andi sUattaniál og athugasemdir
þær, sem biaðið hefur við svör
in að gera á þessu stigi. Er
þar um flókið mál að ræða, sestn
óðfluga er þó verið að greíða
úr, og væntanlega gefast tæW-
færi til að skýra málin Ijósara á
næstunni. Þegar er þó upplýst,
að niargháttaðar villur og rang
nr viðmiðiinargrundvöllur hef-
ur verið í dæmum þeim, sem ráð
herrann hefur tekið og saum-
burði á skattabyrði nú og sam-
kvæmt þeim nýju frunivörpum,
sem fram hafa verið lögð. Þá er
gripið til þess ráðs að kemna
embættismönnum rikisstjórnar-
innar um mistökin, og i svari
ráðherrans segir að útreikning-
ar hans séu „tilraun embættis-
manna til að útlista fyrir stjórn
málaniönnum og almenningi það
kerfi, sem nú liggur fyrir í fruin
varpsformi og afleiðingar þess."
Ljóst er nú orðið að þessi „tij-
raun embættismanna", hefur
gjörsamlega mistekizt. Almeim-
ingur getur fúslega játað, »ð
hann skiiur ekki þau samam-
burðardæmi, sem ráðherrann
hefur tekið. Útlistun embættis-
mannanna hefur þess vegma
ekki náð til okkar, sem meðaJ-
hæfileikum erum gæddir. Spurm-
ingin er hins vegar um það,
hvort tekizt hefur að gera
„stjórnmálamönnum", á horiJ
við fjármálaráðherra grein fyr-
ir staðreyndum málsins. Væri
gaman að fá u pplýst hvort
hann skilur „útlistun“, emhætt-
isniannanna. Því miður verður
ekki hjá því komizt, að draga i
efa, að svo sé. Það er þó ekJd
aðalatriði málsins; hitt er at-
hyglisverðara, að ráðherra
skuli grípa til þess ráðs að
kenna embættismönnunum um
mistökin. Venjulega þykir meiri
manndómur í þvi, að húsbónd-
inn á heimiiinu játi, að hanm
beri ábyrgðina, en reyni ekki
að koma henni á hjúin.
Ungmennafélag Hrunamanna
Systir María
Gnðrún Sveinsdóttir og Loftur Þorsleinsson i hiutverkiim sin
um.
AJlt frá stofnun ungmennafé-
Jaganna hefur leikstarfsemi
jafnan verið mikilvægur þátt-
ur í starfsemi þeirra. Margt
stuðlar að því, að erfiðara er
nú en áður, þrátt fyrir bætt
húsakynni og samgöngur í sveit
tam að halda slíkri menningar-
viðleitni uppi. Ungmennafélag
Hrunamanna hefur átt þann
metnað til að bera, að láta merk
ið ekki niður falla og hefur
haldið uppi leiksýningum því
nær óslitið allt frá upphafi.
Nú i vetiur réðst félagið í að
set ja á svið sjónleikinn Systir
María, sakamálaleikrit i þremur
þáttum eftir Carlotte Hastings í
þýðingu Ásgeirs Hjartarsonar
og er leikstjóri hinn kunni og
afburða vinsæli leikari Jón Sig
urbjörnsson. Höfundurinn var
ung stúlka í London, sem ekki
hafði skrifað leikrit áður. Verk-
ið þótti bera vott um næman
smekk fyrir kröfum leiksviðs-
ins. Hér er um að ræða saka-
málaleikrit, sem fram á að fara
i klausturspítala einangruðum
frá umheiminum vegna flóða.
Hér var brotið upp á söguefni,
sem leikhúsgestum raunar var
gamalkunnugt og kært en í efn
ismoðferð hennar varð næsta
Ti. . legt.
Persónur þær sem í leiknum
koma fram, eru samtals 11, átta
komur og 3 kariar. Aðailpersón'U
ieiksins og þá, sem ber
verkið fyrst og fremst uppi leik
ur Guðrún Sveinsdóttir. Guð-
rún hefur stundað leikstarfsemi
árum saman við góðan orðstír.
Það verður heldur ekki annað
sagt, en að hér takist henni með
ágætum, ris með öðrum orðum
undir hlutverki þvi sem hún hef
Giiðmundur Ingimarsson.
ur tekizt á hendur. JoÆfrey
lækni, aðalsökudólginn leikur
Loftur Þorsteinsson og kemst
vel frá því. Hér er þess ekki
kostur að gera fleiri hlutverk
og leikendur að umtalsefni,
enda sum hlutverkin mjög lltil.
Ekki verður þó við þessar lín-
ur skilizt án þess að geta um
enn einn leikara, Guðmund Ingi
marsson, sem leikur Willy, ein-
hvers konar þjón í klaustrinu.
Ferst honum það að vonum
prýðilega, enda kunnur gaman-
leikari. Leikurinn er svo sam-
gróinn eðii hans, að allt verð-
ur lifandi, þegar hann birtist
á sviðinu. Þess skal auk þess
getið hér, að nú i vetur eru
20 ár liðin siðan hann kom fyrst
fram á sjónarsviðið sem leikari
og hefur þótt ómissandi siðan
við hverja meiri háttar sýningu.
Leikurinn var frumsýndur í
Félagsheimili Hrunamanna
sunnudaginn 12. des. fyrir fullu
húsi við mjög góðar undirtekt-
ir. Síðan hafa þrjár sýningar far
ið íram, ein heirna og tvær ann-
ars staðar. Næst verður hann
sýndur á Selfossi föstudaginn
14. janýar kl. 21.30. Siðan í Hlé-
garði í Mosfellssveit laugardag-
inn 15. jan. á sama tíma.
Sigurður Sigiirmundsson.
Stuna Tímans
í Tímanum í gær er i for-
ystugrein fjaliað um farmanna-
verkfallið og samkomulagið,
sem fellt var. Fyrst er rætt um,
að niikil kauphækkiin hafi fialízt
íþví, og síðan segir:
„J>essi mikla kaiiphækknn um-
fram aðrar stéttir var liins vegar
réttlætanleg vegna þess að háset
ar heyrðti til láglaunastétta, starf
ið er fórnfrekt og farmemn
höfðu dregizt aftur úr í kjara-
samningtim undanfarin ár. Far-
menn höfðu þó sætt sig við
þessi lélegu kjör undir viðreisn
arstjórn, en þeir hafna samning
um um allt að 50% kauphækli-
un, þegar vinstri stjórn er setzt
að völdum, og eftir að samninga
nefnd þeirra hafði undirritað
samninga! Með þvi stefna þeir
deilunni í óleysanlegan hnút.
Þjóðarnauðsyn krefur að nú
verði á hnútinn höggvið.“
Vinstri stjórnarherrarnir hafa
verið að telja sjálfum sér trú
tim, að ntinni likur væm til að
verkföil yrðu, ef þeir sætu við
stjórnvölinn. Og nú stynur rit-
stjóri Tímans og veit hvorki f
þennan heim né annan. Hvernig
getur á því staðið, spyr hann
sjálfan sig, að sjómenn geri það
nú ekki fyrir ríkisstjórnina
„sína“, að samþykkja samkomii-
lagið og aflýsa verkfaUL MbL
ráðleggur honum að tala við ein
hverja sjómenn — eða bara
aðra launamenn, ef hann þekkir
engan sjómann — og þá kynni
að renna upp fyrir honum Ijée.