Morgunblaðið - 13.01.1972, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 13.01.1972, Blaðsíða 20
20 MORGUNBI-AÐHX FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 1972 lllfll I KVIKMYNDA HÚSUNUM niiiiiiiiiiiniiiiia n ★ góð, ★ sæmileg, Sig. Sverrir Pálsson ★★★ mjög góð, ★★★★ Frábær, léleg, Björn Vignir Sæbjörn Sigurpálsson Valdimarsson Nýja bíó: ,,TVÖ Á FERÐALAGr I þessari mynd seg'ir frá feröa- löfum ungs manns og nngrar konu um Frakkland — fyrst 1 til- hugalifinu og siöar á ýmsum stig um hjónabands þeirra. Eins og nærri má geta breytist samband þeirra meö árunum, og fyrsta feröalag þeirra er næsta frá- brugöiö og ólíkt skemmtilegra en hiö siöasta, enda hafa þau þá ár ólikt meiru aö moöa af verald- legum verömætum en sennilega eitthvaö minna af innri verömæt- um. 1 aðalhlutverkum Albert Finney og Audrey Hepburn. Leik- stjóri Stanley Donen, handrit Frederic Raphaei. ★★ Skemmtileg hugmynd og þokkalega útfærð. Hjóna- bandserjur hjúanna rista að vísu hvergi djúpt — og oftast bjargar vegabréfið húmorn- um. Léttvæg og jafnvel sæmi leg afþreying. itit Ágæt skemmtimynd og raunsæ efnismeðfeirð. Hand- rit Raphaels er listilega sam- ið, atvikum hinna mörgu íerðalaga víxlað á frumlegan og skemmtilegan hátt, og leik ur þeirra Finneys og Hep- burns er með miklum ágæt- um. itiiif Nýstárlega gerð mynd, >g roeð breytilegri timasetn- kngu heppnast Donen að laða fram ýmislegt það, sem mið- ur viU fara í hyersdagslífinu. Handrit Raphaeis er gott, og leikur Hepburns og Finneys frábær. Laugarásbíó: .KYNSLÓÐABILIÐ' Larry Tyne og frú eru amerisk ir miilistéttarborgarar og eiga sér eina dóttur, 15 éra. Er hún hverfur af heimilinu einn góðan veöurdag, án þess að nokkur viti um hana, verOa foretdramir éhyggjufullir og Larry fer ásamt kunningja sinum aO leita aO henni. Þegar þeir koma heim aft- ur, vel kenndir, hefur dóttirin komiO heim i millitíOinni. En þeg- ar hún sér fööur sinn i þessu ástandi, hverfur hún strax aftur. Foreldrarnir halda áfram aO leita, þau komast I kynni viO „Félagsskap foreldra stroku- barna", prófa marihjúana og tapa spjörunum utan af sér heima I stofu 1 fatapóker. Dóttirin kem- ur hins vegar aftur heim af sjálfsdáOum. Hún hafOi dvaliO innan um hóp unglinga, sem eins og hún höfOu hlaupiO aO heiman 1 biii. ★ ★★★ Milos Forman er vax- andi leikstjóri og Taking Off ar bezta mynd hans til þessa. Hann hefur kvikmyndamálið fullkomlega á valdi sínu og ber frábært skyn á „rythma“ og klippingar. Tónlist er not- uð á mjög skemmtilegian og áhrifarikan hátt. ★★★★ Þetta er tvimælalaust bezta skemmtimynd ársins. Hún er meira en skemmti- mynd einvörðungu, þvi hún kafar undir yfirborðið og sting ut broddum sínum i banda- rískt þjóðlífskýli, sem er Bandarikjamönnum qálfum talsvert feimnismál. Sérlega vönduð mynd að allri ytri gerð. ★★★★ Alvarleg og bráð- skemmtileg í senn, full áleit- inna spurninga. Frábærlega gerð að öllu leyti. Forman er vafalaust einn snjallasti léik- stjóri okkar tima. Háskólabíó: MALAÐU VAGNINN ÞINN Bandarískur söngvavestri, sem gerist á þeim dögum, er gullæOiO stefnir flokkum ófyrirleitinna æv intýramanna tll Kaliforniu. Lee Marvjn leikur braskara og for- hertan drykkjumann, Clint East- wood saklausan bóndastrák og félaga Marvins, og Jean Seberg fyrrum Mormónafrú, sem Mar- vin kaupir á uppboOi og verOur hún eiginkona þeirra beggja. Leikstjóri Joshua Logan. ★ Héx eru á ferðinni somu sniliingarnir og fæddu af sér Camelot. Það er í rauninni furðulegt, að memn skuli fá að gera svona hverja vitleys- una á fætur annarri. Þessi er bæði langdregin og leiðinleg svo um munar, eini ijósi punkt urinn er Lee Marvin, n.b. fyr ir utan sönginn. (Það bara get ur hann ekki frekar en binir). ★★ Sérlega vönduð mynd að allri ytri gerð, hugmyndir ýmsax snjallar og jafnvel fyndnar. Hins vegar nokkuð langdregin á köflum, og sömgvaívafið er heldUT mis- heppnað. Afburðaleikur Lee Marvins skyggir þó á flest ann að. ★ ★ Bezta skemmtun, ef und an eru skilin illþoiandi söng- atriði, sem þó bjóða upp á jafn hjákátlegt fyrirbrigði og Clint Eastwood — syngjandi. Lee Marvin er iíkt og fyrr líf legur með víni. Gamla bíó: OFSÓTT Michelle er dansmær 1 Las Vegas og dansar atrlöi I nætur- klúbb ásamt tveimur stallsystr- um slnum. Ein þeirra er nýlega skilin, og eiginmaöurinn fyrr- verandi angrar hana stööugt. Loks gripur hann skaminbyss- una, kálar konu sinni og reynir aö gera út viö hinar tvær. Hon- um mistekst I fyrstu atrennu, en tekst siðar aö aka niöur aðra þeirra. Micheile er ein eftir, og hún ákveöur aö flýja til Los Angeles, þvl aö eiginmaöurinn fyrrverandi kennir henni um hjónaskilnaöinn og hvernig far- iö hefur. t>vi veitir hann Mich- 2lle eftirför og mikii tiöindi eru 1 vændum .......... Fyrsta flokks B-mynd — svipuð íæribandavinna og efni, og í venjulegum Mann- ix-þætti. Efnið er bara teygt um helming, og í stað Mannix kemur hin útlima- fagra og tælandi Raquel Welch, en því miður hrökkva töfrar hennar skammt ★ Myndin er að flestu leyti nauðaómerkileg og yfirhlað- in af stælmgum og endur- tekningum, einis og venja er um slíkar myndir. Stundum tekst þó leikstjóranum að gæða hana ofurlitilli spennu, og leikartnn í hlutverki sál- sjúka eiginmannsins er sann- færandi. Stjörnubíó: .MACKENNA’S GOLD“ Laust fyrir síOustu aidamót Berir ræningjahópur síOustu til- raun til aO finna hinn þjóösagna- kennda dal, sem á aö vera þak- inn gulli og gætt er af öndum Apaehe-indíánanna. Siöasta von glæpamannanna er Maekenna. Hann haföi séO teikningu af dain um ófinnanlega hjá deyjandi IndiánahöfOingja. En þaO eru fleiri sem smitast af gullæöinu og áOur en yfir lýkur á margt eftir aö drifa á daga þeirra og mikió blóO aO renna I sandinn. Leikstjóri er J. Lee Thompson, en meö aöalhlutverk fara svo nokkr ir séu nefndir: Gregory Peck, Omar Sharif, Teliy Savalas og Eli Wallach. ★ Þrátt fyrir fræg uöfn, mikla peningaeyðslu og jain- vel góðan vilja, er þetta að- eins útþensla á frekar hvers- dagslegri kúrekasögu. Upp- hafið lofaði góðu, kvikmynda taka góð í gegn, en í lokin var engu líkara en leikstjór- inn væri kominn í sandkassa- leik og síðustu 5 mín. eru al- deilis ofboðsins fáránlegar. ★★ Vandaður stórvestri um útþynnt efni. Langdreginn, en góðir kaflar, góðux leikur, (-f- Sharif) og myndataka hjálpa nokkuð upp á sak- írnar. Austurbæjarbíó: THE WILD BUNCH Pike Bishop og félagar hans koma ríöandi inn i smábæ einn viö iandamæri Texas, án þess aö vita aO Deke Thornton, sem er fyrrverandi félagi Bishops, situr þar fyrir þeim. Þeir ræna skrif- stofu járnbrautarfélagsins, en veröa aO koma sér undan meö fenginn í skjöli kúinahriöar. Feng urinn reynist samt ekki eins dig ur og þeir höfOu haldiO. — Þeir komast I kynni viO ruddalegan herforingja, Mapache, og sam- þykkja aO ræna vopnalest fyrir hann gegn 10.000 dala greiðslu. Þetta rán reynist erfitt, meO Thornton á hælunum i þokkabót, en þetta tekst og meO því aO beita allri sinni slægO, tekst Bishop bæði aO afhenda vopnin og ná greiöslunni. En þeir eru samt ekki endaniega sloppnir úr greipum Mapache. ★ ★★ Sam Peckinpah er ein staklegá raunsær leikstjóri og þess vegna mun kannski ein- hverjum ofbjóða blóðbaðið. En sú mynd, sem honum tekst að draga upp af þessum gömlu þreyttu hetjum — I rauninni anti-hetjum — er í sehn átak anleg og skemmtileg. Kvik- myndataka Lucien Bailards er í sérflokki. ★ ★★ Á ýmsan hátt mjög óvenjulegur vestri. Efnisameð- ferð Peckinpah er afar raun- sæ og áhrifamikil en stundum jaðrar hún við tilgerð. Ofbeld ið i myndinni er geysilegt en réttlætanlegt — myndin gef- ur sennilega sannari mynd af þessum tíma en flestar aðrar myndir af sama toga. ★★★ Frábær að gerð, kvik myndatakan í sé’.flokki og Peckinpah hefur sérstakt taumhald á leikurum sínum. En það má deila um hversu nákvæmlega skal farið í dlápslýsingar. Allavega ráð- legg ég ekki klígjugjörnu íólki að sjá myndina. Gjafir til Hallgríms kirkju í Reykjavík Kringum hátíðarnar hafa Hall grímskirkju verið gefnar gjafir, sem enn á ný sýna góðvild og ræktarsemi til kirkjunnar. - Ásmundur heitinn Gúðmunds son biskup hafði mikinn áhuga á Hallgrimskirkju. Hann var alla tið heimiiisfastur innan Hallgrimssóknar og var tíðum þátttakandi I guðsþjónustum safnaðarins. Síðustu kirkjuferð sina í þessu lífi fór hann þang- að. Nú hefir ekkja hans, frú Steinunn Magnúsdóttir, gefið kirkjunni forkunnar fagra alt- ariskönnu úr silfri. Er hún gerð af Leif Kaldal, hinum þekkta listamanni, sem á sinum tíma smíðaði bæði kaleik, oblátuöskj ur og patinu, er ýmsir vinir kirkjunnar gáfu henni. Eru all- ir þessir hlutir í sama stil. Hér skal iýst þökk presta og safn- aðar til frú Steinunnar fyrir gjöfina, sem er í fullu samræmi við þá þjónustu, er þau hjón- in bæði inntu af hendi í þágu Sslenzku kirkjunnar fyrr og sið ar. Þegar hefir þess verið getið opinberlega, að kvenfélag Hall- grímskirkju gaf kirkjunni vand aðan og fagran hátíðahökul, er notaður var í fyrsta skipti á jól- unum. Hallgrimskirkja á nú hökla með öllum litum kirkju- ársins, nema föstuhökul, er vera skyldi fjólublár að lit. Sér stæðasta listaverkið er svarti hökullinn, sem aðeins er borinn á föstudaginn langa. Þann hök- ul gáfu þau hjónin frú Unnur Ólafsdóttir og Óli ísaksson og hafði frúin sjálf saumað hann. Tvær minningargjafir i pening um bárust kirkjunni fyrir jólin. Hin fyrri að upphæð kr. 20.000 frá frú Guðríði Þórólfsdóttur til minningar um mann hennar Þorbjörn Bjarnason pípulagn- ingarmeistara, og hin siðari að upphæð kr. 50.000, frá frú Guð- rúnu Sigríði Jónsdóttur og börn um hennar til minningar um mann hennar Benedikt Guð- mundsson húsgagnasmíðameist- ara. Báðir þeir menn, sem gjaf- irnar eru gefnar til minningar um, létust skömmu fyrir jólin. Aðrar peningagjafir eru sem hér segir: Frá Sigr. Baehmann kr. 1000, frá ónefndum kr. 100, frá Oddnýju kr. 500, frá foreldr um skírnarbarns kr. 750, frá G.G. og H.L. kri 300, áheit frá Hrefnu Ólafsdóttur kr. 2000, frá Rögnvaldi Þorlákssyni kr. 5000, frá Sigrúnu Jónsdóttur, Hvammstánga kr. 1500. Öilum þessum gefendum vil ég tjá þakkir safnaðarins fyrir góðan hug og vilja til að leggja sinn stein i bygginguna. Við og við heyrum við raddir um það, að of hægt gangi að reisa Hall grimskirkju. Þeir, sem þannig tala, eru á sinn hátt að lýsa yfir áhuga sínum á málinu. En víst er það, að málinu væri þó enn skemmra komið, ef ekki hefði verið til fólk víðs vegar um iandið, sem með gjöfum sín- um og áheitum hefir stuðlað að því, að áfram yrði haldið. Hall- grimskirkja á ekki stóra sjóði, þvi að peningar þeir, er inn koma, eru jafnan notaðir jafn- harðan, — en hún á stóran sjóð trúar og kærleika og vonar i hjörtum Islendinga — og á þeirri inneign byggist framtið- in. Jakob Jónseon.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.