Morgunblaðið - 30.04.1972, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ. SUNNUDAGUR 30. APRÍL 1972
220-22-
RAUÐARÁRSTÍG 31
14444 ® 25555
mifio/R
JBILMEIGANIVEFISGÖTUJO^
14444 ®25555
^ENDUM
353:
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
tr 21190 21188
onciEcn
iesið
Sr. Þórir Stephensens
HUGVEKJA
Sannleikur
Á HELGASTA staðnum í æðstu
mermtastofnun íslendinga, þ. e. á altari
Háskólakapellunnar, standa þesisi orð
skráð gullnu letri: Saimleikurinn mun
gjöra yður frjálsa. Þau eru tekin úr
einu af guðspj öllum þessa sunnudags og
eru meðal þekktustu orða Krists.
En hvað þýðir orðið eða hugtakið
„sannleikur" í munni Jesú Krists? Við
áttm okkur e.t.v. bezt á því með því
að íhuga öninur orð hans, þar sem
hann segist vera konungur sannleikans
og hver, sem sé sanmleikans megin,
heyri hans rödd. Sanmleikurinn, sem
Jesús talar um, er því hinn æðsti sarun-
leikur lífsins, boðskapurinn, sem hann
flutti um Guð, um lífið á jörðunni og
um tilveruna alla.
Boðskapur Krists frelsar hvern þann
mann, sem tekur á móti honum opnum
huga. Hanm frelsar hann frá afli syndar
og dauða, gerir hann frjálsan frammi
fyrir Guði. Jafnframt hefur hann orðið
aflgjafi þjóðfélagslegu frelsi, þ. e. jafn-
rétti og bræðralagi í samskiptum manna
og þjóða. Þanmig hefur sannleikur
Krists gefið okkar litlu þjóð hvort
tveggja: Þarm boðskap, sem við þurf-
um að nema til þess að geta frjáls
horfzt í augu við höfund lífsins, og
einnig þanm boðskap, sem olli því, að
við gátum ekki unað öðru en því, að
við stæðum jafnfætis öðrum þjóðum í
sjálfsákvörðun um alla okkar hagi.
Sannleikurinm og frelsið eru talin
meðal þess dýrmætasta, sem manmlífið
geymir og þarf að geyma. Það var haft
eftir Hákoni 7. Noregskonumgi, að líf
án frelsis væri í hans augum tilgangs-
laust. Annar þekktur maður hefur
sagt, að svo dýr gimsteinn væri friður-
inn, að hann mundi allt fyrir hann gefa
nema sannJeikann.
Pílatus spurði forðum: „Hvað er sanm-
leikur?“ Hanm fékk ekki svar, hefur
sjálfsagt ekki grunað, að hann stóð þó
andspænis svarinu — holdi klæddu. Það
er bæði trú og reynsla okkar kristinna
manna, að sanmleikurinm í lífinu, sann-
leikurinn um lífið og okkur mennina
þar með, sé fólginm í boðsikap og pers-
ónu Jesú Krists.
Stofniskrá Sameinuðu þjóðanna segir,
að frelsið felisrt í því að geta gert allt,
sem ekki skaðar neinm anman. Dýpra
skoðað hlýtur frelsið að felast í því
að fylgja og hlýða sannleikanum. Það
eitt gjörir manminm frjálsan. Vitur
maður svaraði því einhvem tíma þanmig,
að frelsi væri góð samvizka. Þetta
kemur heim og saman, því að sá, sem
á góða samvizku, á hana þannig gagn-
vart Guði fyrst og fremst. Guð, sem
hinn æðsti veruleiki, er sanmleikuirinm
í lífinu öllu.
En hvernig bregðumst við menmirrnir
við þessum hlutum? Hvað eru hugir
okkar helzt bundnir við? Hver eru þau
markmið, sem við keppum að? Við þess-
um spurnimgum verður aldrei hægt að
gefa nein algild svör. En sé það haft
í huga, sem ég hef sagt hér að framan,
hiýtur okkur þá ekki að ógna margt af
því. sem fyrir augun ber? Baráttan um
efnisgæði lífsins er sú, sem mest ber á.
Þar er harðast barizt. Ótrúlega margir
eyða allri sinni orku í að eignast þægi-
legra líf, en hugsa sjaldan eða aldrei
um sannara líf eða æðra.
Hversu margir eru þeir ekki, sem
strita myrkranma á milli og taka sér
aldrei hvíldardag, af því að þeir verða,
að þeim finmist, að eignast betra inmbú,
nýjan bíl, nýtízkulegri íbúð. Hjónin
vinna e.t.v. bæði úti til þess að þetta
sé hægt. Bömin verða þá að aukaatriði.
Það hefur enginm tíma til að ala þau
upp eða sinna þeirra andlegu þörfum.
Náunginn hverfur út úr lífsmyndinni,
af því að þar verður hver sjálfum sér
næstur. Trúarlífið verður víða utanveltu
í þessum Hrunadansi kringum gullkálf
samtíðarinm'ar. — Maðurinn bindur sig
með þessu í fjötra efnisgæðanna, en
sleppir hinu, að þroska anda sdnn, svo
að hanm geti öðlazt hið sanna frelsi.
Það gleymist svo oft, að líf okkar hér
er ekki lífið allt. Það er aðeins áfangi
langrar leiðar, og sem slíkt er það und-
irbúningur þess, sem við tekur. Sá, sem
ver mestum hluta ævi sinnar í kapp-
hlaupið um veraldargæðin, hann hefur
ekki skilið tilgang lífsins. Honum fer
oft líkt og ríka bóndanum, sem Jesús
sagði frá. Hann beitti allri orku sinmi
til þess að verða efnaður, en ætlaði svo,
er því marki var náð, að fara að sinna
sál sirnni. En þá var það of seint, því að
þá var hún af honum heimtuð. Og dóm-
urinn, sem hann fékk hjá Guði, var
lærdómsríkur. Yið hann var sagt
,.heimskingi“. Það var að vísu engin for-
dæming, en ömurlegt þó eftir langt og
starfssamt líf.
Þannig fer mörgum okkar á meðal.
Það, sem við teljum okkur trú um, að
sé okkur nauðsynlegt, er oft og tíðum
hismi, nema við sinmum jafnframt því,
sem Kristur nefndi hið eina nauðsyn-
lega, — trúnni á Guð og kærleikann til
meðbræðranna. 1 því er sannleikur lífs-
ins fólginin. Hitt er lífsilygin holdi klædd.
Gætum því að, hvar við stöndum. Er
ekki sitthvað af heimsku lífslyginnar,
sem gerir líf okkar of margbrotið og
erfitt? Er ekki einfaldara og sannara líf,
það sem við þráum innst inni? Og kem-
Ur það ekki einmitt heim og saman við
það, sem heimurinn er í mestri þörf
fyrir í dag til þesis að vandamál hans
verði viðráðanlegri? Ég hygg svo vera.
Það mun sannast, að sannleikurkm
gjörir mennina frjálsa — og eininig hitt,
að það er Jesús Kristur, sem er vegur-
inn, sanmleikurinn og lífið.
1. maí ávarp verkalýðs-
félaganna í Reykjavík:
Hvatt til samstöðu
í landhelgismálinu
Krafan um 50 mílna land-
helgi 1972, var ein aðalkrafa 1.
maí í fyrra.
1 ár helgar reykvísk alþýða 1.
maí baráttu þjóðarinnar fyrir
útfærslu landhelginnar.
Reykvisk alþýða fangar þeirri
einróma ákvörðun Alþingis Is-
lendinga, að landhelgin verði
færð út í 50 mílur frá grunnlín-
um 1. september n.k.
Við fslendingar búum í stóru
en harðbýlu landi. Fiskimiðin
við strendur þess eru nær einu
auðlindirnar, sem þjóðin hefur
til lífsbjargar. Nær öll okkar
viðskipti við aðrar þjóðir byggj
ast á útflutningi sjávarafurða.
Verndun og rétt nýting fiski-
miðanna við strendur landsins
eru því forsenda tilveru þeirrar
þjóðar, sem hér hefur lifað og
erjað í rúm þúsund ár.
Landgrunnið og hafið yfir því
verða ekki aðskilin. Fiskimiðin
umhverfis landið eru því hluti
af íslenzku landi, af íslenzkum
auðæfum.
Síendurteknar tilraunir til að
ná samkomulagi á alþjóðavett-
vangi um verndun fiskistofna
hafa engan árangur borið.
Otfærsla fiskveiðilögsögu er
eina færa leiðin fyrir strandriki
til að koma í veg fyrir eyðingu
fiskimiðanna.
Þess vegna eiga fslendinear
fullan rétt á að færa landhelg-
ina út, svo þær auðlindir lúti ís-
lenzkri lögsögu, slíkt er ein meg
in forsenda sjálfstæðs bjóðfélags
á íslandi, og því beint framhald
siálfstæðisbaráttunnar. Sú bar-
átta heldur áfram unz íslending
ar einir ráða landi sínu og haf-
inu umhverfis landið. Okkur ber
skylda til þess gagnvart kom-
andi kynslóðum.
Ein höfuðkrafa hinnar alþjóð-
legu verkalýðshreyfingar er, að
hver þjóð fái að lifa i friði,
frjáls og fullvalda í landi sínu.
Undir þá kröfu tekur reyk-
vísk alþýða heils hugar.
Baráttan um útfærslu land-
helginnar við ísland er milli al-
þjóðlegs auðmagns, sem á hags
muna að gæta i brezkri og vest-
ur-þýzkri togaraútgerð og smá-
bióðar, sem grundvaliar tilveru
sína á fiskimiðunum umhverfis
landið og á vinnuafli alþýðunnar.
Nú þegar við íslendingar hðf-
um ákveðið að treysta grund-
völl sjálfstæðis þjóðarinnar,
væntir íslenzk aiþýða stuðnings
alþýðu annarra landa.
Við heitum einlægum og al-
gjörum stuðningi okkar við út-
færslu landhelginnar.
Við brýnum alla til samstöðu
í þessu stærsta hagsmunamáli
íslenzku þjóðarinnar, fyrir
frelsi og fullveldi.
11. maí-nefnd fulltrúaráðs:
Tryggvi Benediktsson (sign),
Óttar Októsson (sign),
Jón Helgason (sign),
Helga Guðnmndsdóttir (sign,
Jón Snorrl Þorleifsson (sign),
Guðmundur J. Guðmundsson
(sign).
med DC-6
LOFTLEIDIR
PARPOnTUn
bein líno í ÍQf/krófdeild
15IOO
^Kaupmannahöfn ^Osló ^Stokkhólmur ^Glasgow
sunnuddgð/ sunnudagð/ mánudagð/
manudðgð/ (Driöjudðgð/ þnðjudðgð/ föstudðga.
fimmtudðga og föstudðga. fimmtudaga
Idugðrdðga
^ London
Iðugarddga