Morgunblaðið - 07.05.1972, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1972
22*0-22-
RAUDARÁRSTÍG 31
14444 -S 25555
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
n 21190 21188
Hálfnað
erverk
þá hafið er
sparnaður
skapar
verðmæti
Samvinnubankinn
Sr. ÞórirStephensen:
HUGVEKJA
Æskulýðsvakning
JKSÚBYLTING, Suj>erstar, Godspel.
AHt eru þetta nöfn, sem við höfum
heyrt hljóma æ oftar síðastliðið ár og
eru tákn hreyfingar, sem laðar nú til
sín ungt fólk víða um heim. Hreyfingin
á upptök sín vestan hafs. Hún hefur
ekki vaxið upp úr trúarlega ræktuðum
jarðvegi, heldur af mannlegri neyð með-
al utangarðsmanna þjóðfélagsins.
Sumir þeirra hafa snúið baki við hinu
siðmenntaða þjóðfélagi nútímans vegna
óhóflegrar eftirsóknar þess i auð, hóg-
lífi og skemmtanir. Aðrir hafa í leit að
iífsnautn lent út á háskalegar brautir,
orðið bráð fikniefna og alls þess, sem
þeim fylgir.
En í leit sinni að lífsfyllingu hefur
þetta fól'k fundið, að Kristur einn átti
svar við spurningum þess og þrám.
Hið undarlega kom í Ijós, að trúin á
hann getur frelsað úr fjötrum fíkniefna
og byggt upp að nýju það Mf, sem flest-
um fannst að væri orðið rekald eitt.
Hjá honum var lika að finna allt annað
en einhliða hugsun um efnisgæði lifsins.
Hann skapaði andlegan grundvöll, sem
gaf lífinu allt annan lit en hið trúarlega
tóm, sem í allt of ríkum mæli einkenn-
ir þjóðfélög nútímans.
Manngerðimar eru margar og marg-
víslegar. Öfgamennimir eru mest áber-
andi og áhrifarikastir í þessum hópi,
sem ég hef nefnt utangarðsmenn, af
því að þeir hafa, af einhverjum ástæð-
um, skákað sér út fyrir hina hefðbundnu
umgjörð mannlegs samfélags. Og trúar-
hreyfingin, sem meðal þeirra hefur
sprottið, hefur eðljlega borið svip hvors
tveggja, öfganna og hins frumstæða
lífs, sem stundum verða reyndar eitt og
hið sama.
Finnum við hér á landi eitthvað af þvi,
sem orðið hefur jarðvegur eða hvati
Jesúbyltingarinnar vestan hafs? Hvað
um hið trúarlega tóm, eftirsókn eftir
auði, hóglífi og skemmtunum? Hvað
um fíknilyfjaneyzlu?
Allt er þetta til okkar á meðal. Og
okkar unga fólk finnur til svo mikillar
samkenndar og samábyrgðar með öðru
æskufólki í heiminum i dag, að áhrifin
frá Jesúbyitingunni hljóta að berast
hingað lika og eru reyndar þegar farin
að sjáist.
Hinu má svo heldur ekki gleyma, að
þrátt fyrir margt sameiginlegt hér og
þar vestra, þá á Jesúbyltingin þar þó
nokkuð annan menningarlegan bak-
grunn en hún finnur hjá ungu fólki
hér, og umhverfið og loftslagið þar
skapa henni einnig allt aðra mynd en
hún getur nokkum tíma borið hér. Því
má enn bæta við, að nú þegar greinist
Jesúbyltingin í ýmsar greinar mismun-
andi róttækar.
Það er þvi hvorki rétt né ráðlegt að
gleypa þessa hluti ómelta. Jesúbylting-
in hefur heldur ekki eingöngu fært fæð-
ingarlandi sínú blessun. Afturhvarfs-
prédikunin er mjög sterk og hörð. Hæg-
fara þróun og það, sem við köllum
stundum „uppeldiskristindóm“, er ekki
viðurkennt, heldur aðeins „frelsun“ á
stað og stund. Skipulögð kirkjufélög
hafa verið gagnrýnd harkalega, frá-
sagnir sumra foreldra hafa hljómað likt
og neyðaróp: Börnin okkar heilsa okk-
ur ekki lengur, af því að við erum ekki
frelsuð.
Langar okkur til að flytja inn slika
þröngsýni og einstefnu? Ég held varla.
Hitt munu allir þiggja og blessa —
ábyrgari afstöðu hins unga manns til
lífsins — sem afleiðingu af nánari snert-
ingu hans við Krist.
Jesúbyltingin á í eðli sínu margt gott.
Hún hefur hjálpað þúsundum ungra
manna til að skilja, hvað sé þungamiðj-
an í lífinu. Hitt er svo aftur annað mál,
hvemig til tekst að útfæra meginsann-
indi hennar þannig, að þau verði lífinu
til sem mestrar blessunar. Það er svo
oft, að hlaupið er úr einum öfgunum í
aðrar. En hinn gullni meðalvegur liggur
alltaf að kjarnanum í hverju máli, hin
hógværa yfirvegun, hin auðmjúka
sjálfsigjöf. Sú leið er að vísu miklu vand-
rataðri en hin, en hún er þó sú leið, sem
við verðum að finna. Öðrum kosti sækj-!
um við takmarkaða blessun til þessar-
ar hreyfingar.
Ennþá á Jesúbyltingin ekki sterk ítök
hér á landi. Þar, sem fjöldasamkomur
hafa verið haldnar í anda hennar, hef-
ur hið unga fólk hrifizt með, m.a.
vegna þeirrar hljómlistar, sem flutt
hefur verið og er mjög i anda þess,
sem skemmtanaiðnaður nútímans flyt-
ur. Miklu meira vitum við ekki um þessa
hluti enn sem komið er, annað en það,
að þeir hafa vakið umræður og hvatt
til umhugsunar.
Biskup Islands hefur lagt svo fyrir,
að bænarefni þessa sunnudags, hins al-
menna bænadags, skuli vera „kristin
æskulýð.svakning á Islandi". Hann bein-
ir tilmælum sínum ekki sízt til æsku-
lýðsins sjálfs um að koma í kirkjumar
og biðja. En um hvað eigum við að
biðja? Mér finnst, að okkur beri að biðja
fyrst og fremst um þá trú, sem hefur
áhrif á líf okkar til góðs. Það á ekki
að umtuma hinum fomu, hefðbundnu
lifsgildum, heldur glæða þau nýju og
göfugu lifi. Mig langar til að sjá orð-
heldni og samvizkusemi blómgast fyrií
öfluga trú. Ég þrái að sjá hjálpsemi og
skilning manna á milli vaxa fyrir trú á
Jesú Krist og breytni eftir orðum hans.
Ég vil finna ábyrgðartilfinningu og
grandvarleik lifsins margfaldast vegna
trúarinnar á það, að Kristur lifir og við
munum lifa. Já, ég vil sjá bæn og
breytni hins unga manns, já, hvers ein-
asta manns hniga að því að fækka tár-
um, en efla samhjálp og sannleiksþrá.
Þrátt fyrir öfgar og okkur annarlega
hluti á Jesúbyltingin sterkan kjarna og
mikinn kraft. Hún bendlr, eins og kirkj-
an hefur alltaf gert, á Jesú Krist sem
mannkynsins einu von, einu leið. Ef
áhrif hennar verða þau, að augu okkar
opnist fyrir því betur en fyrr og skapi
okkur eldheita sannfæringu, þá verður
hún til blessunar. — Og um það skulum
við biðja.
IKgAtltifölfrttlr Ferðalög blaðamanna
EFTIR INGVA HRAFN
JÓNSSON blaðamann.
FERÐALÖG eiru stór og mikil-
vægur þáttuir blaðamennsku.
Blaðamaður þarf sífellt að
fylgjast með því, sem fram fer
í kringum hann og afla sér
glöggra og sem fyllstra upplýs-
inga. Oft á tíðum eru ferðalög
bezta leiðin til að afla upplýs-
inga. Á Morgunbiaðinu er þessi
leið oft farin og fara biaða-
menn þess margar ferðir á
hverju ári, bæðd hmanlands og
til útlanda.
Ferðalög fcmanlands eru að
vonum mun algengari en utan-
landsferðir, enda mestur hluti
frétta og efnis blaðsins innlent.
Ininanlandsferðir eru tvíþættar.
í fyrsta lagi ferðir, sem famar
eru til að skrifa um eittfhvert
sérstakt efni, einhvem atburð
eða frétt, sem gerist úti á lands-
byggðinni. Sé sendur maður frá
ritstjóminni er yfirleitt um
meiriháttar mál að ræða, sem
talið er nauðsynlegt að frétta-
ritari staðarins fái aðstoð við
að vfcina.
f öðru lagi eru ferðir, sem
famiar eru beiniínis í þvi skyni
að afla frétta og annars efnis.
Slikar ferðir eru farnar reglu-
lega með 1—2 ára millibili
Blaðamaður velur þá í samráði
við ritstjóra einhvem lands-
hluta og heimsæfcir síðan helztu
þéttbýliskjama hans, þar sem
hann hittir að máli þá sem fara
með mál byggðarlagsins, bæði
stjómunarmál og atvinnumál.
Þessir menin eru líklegastir til
að hafa á hendi þær upplýsing-
ar, sem blaðamaðurimn leitar
eftir. Það sem blaðamaður leit-
ar eftir eru fréttir, sem frétta-
ritara okkar kann að hafa sézt
yfir vegna daglegra tengsla
hans við byggðina og sem hom-
um finnast efcki fréttinæmar af
þeim sökum. Meiri líkur eru á
að reymdur ut anaðkom andi
blaðamaður geti gefið upp slík-
ar fréttiir. Yfirleitt eru það
sjálfir fréttaritaramiir, sem
beruda okkur á þá menm, sem
vænlegast er að hitta að máli
og greiða götu ofckar á allan
hátt.
Ferðir þessar þjóna raunveru-
lega tvíþættum tilgangi, þær
afla okkur frétta og kannski
það sem mikilvægast er, þær
koma ofckur í tengsl við fólkið
í landinu og auðvelda okkur að
Framhald á bls. 27.
l.maí-31.okt
Stokkhólmur
Luxemborg
imanna
Glasgow
London
Nt;w\brk
mánudaga
föstudaga
mánudaga
miðvikudaga
föstudaga
þriðjudaga
miövikudaga
fímmtudaga
sunnudaga
Iaugardaga
laugardaga
alladaga
alladaga
í-