Morgunblaðið - 14.05.1972, Page 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. MAÍ 1972

Gylfi Jónsson, fliigrnaðui’, og: kon a hans, Guðrún Bergfsvoinsdóttir.
Rabbað við Gylfa Jónsson, flugmann
og Guðrúnu Bergsveinsdóttur um
tveggja ára dvöl þeirra í Japan
Ja — okkur fannst við vissu
legra vera í útlöndiun, aagði
Gylfi Jónsson, flugmaður, þeigar
við fongrurn okkur sæti yfir kaffi
bolla heima h.já honum á dögun
um. Erindið var að heyra eitt-
hvað um tvegrgrja ára dvöl hans
og- fjölskyldu hans í Japan, þar
sem ha<nn starfaði sem flugrmað
ur hjá ALL NIPPON og flaug
Fokker Friendship vélmn á irin-
anlandsleiðum.
Gylfi og kona hans, Guðrún
Rergsveinsdóttir, urðu bæði fyr
ir svörum. I>au eru bæði gædd
ágætum frásagnairhæfileikum og
höfðu frá mörgu að segja, fögr-
um stöðum og merkum, lífshátt-
um og venjum, sem voru tíðum
svo gerólík því, sem þau áttu að
venjast.
Þau voru saimmfála um að að-
al aavintýrið hefði í sjálfu sér
etoki verið að dveljast í Japan
— þó það hefði verið fróðlegt,
heldur ferðalag, sem þau fóru
seinna um suimarið þar fyrir aust
a<n. — í Japain er eikiki svo mito-
ið hæigt að ferðast, sögðtu þau,
bæði tetkur það svo af'skap'.ega
langan ttima — og þó þar sé víða
fallegt nýtu-r maður fegurðarinn
ar taepast, því þar er aillt mor-
andi af fólki, ai'ls staðar byggð,
meira að segja hálfa leið upp í
fjaŒlið Fujiama. Og þar uppi er
allt á kaíi í pusl'.
— Einiu sinmi fórum við út á
strönd, saigði Gytlifi. Annan eins
mýgrút af fólki hef ég a’-drei séð
á baðstað. Við holuðum otokur
þó niður. Um kvöldið fórum við
með járnbrautar'est heim ag það
var l'íiflshiættiuilegt ferðalag sök-
uim þre'nigisla og mannmergðar. Á
brautarpöOl'Unum v'oru starfs-
menn með bamibusprik, sem
'þeir potuðu í fólkið, bæði t'l að
f'lýta för þess inn í vagnana og
þjiappa þvi saman. Þetta gerð-
um við aldrei aftur.
— Japanir eru mest'U sóðar,
sagði Guðrún', ég hef aldrei séð
annað eins rusl og kringum hús-
in þar. Oft mátti sjiá fóCik á nær-
klæðunum úti á götu og karl-
menn pissuðu þar öhiikað, stóðu
bara sallairó’.egir ag horfðu á veg
farend'uir meðan þeir liutou sér af.
— Sóðaskapurinin' kemuir líka i -
iijós í almenningsböðunium, sagði
Gylfi, — ég fór einu sinni í
hverabað með tounningja mímuim
— það þykir mjög svo fint — og
þar fóru menn fyrst út í vatn-
ið og þwðu sér á eftir — siðan
jafnvel aftur út í vatnið tii að
slappa af, áður en þeir fóru í
fötin. 1 adimenningislauigium er
vonlaiust að reyna að symda, þar
er fóiikið e'ns og síidar I tunnu.
Við gábuim fen'gið aðild að öðir-
uim laugum með því að bomga
sem svaraði 2.500 krónuim í að-
gan'g í upphafi og 250 krónur í
hvent skipti. En þessiir staðir eru
ekki notaðir nema í tvo rnámuði
á ári eða svo, þótt veðráttan
leyfi sund í a m.k. 8 mánuði á
ári m'ðað við akkar mælitovarða.
Þó hafa þeir ekki böð nema á
eiruu af hverjaim tíu hei'miílum, ef
það er þá svo mikið.
Fellibylurinn eins og
góður útsynningur
— Já, húsin þeirra. Þú veizt
nú hvernig fréttirnair af felli-
byljum á þessum slóðum eru.
Svo óg svo mörig heimili í rúst-
um og við heima á íslandi krass-
um okkur í bak og fyrir yfir
þessum ós'kaplegu náttúruham-
förum. Við heyrðum einu sinmi
að von væri á slí'kum felliöyl ag
l.'uggumst við hinu versta, en
fjlárinn ef þetta va>r rrreiiia en góð
ur úbsynmingmr, a'Ils ekkert rok
á íslenzlkan mæiikvarða. En hús
in þola ekki neitt. Timbrið, sem
þeir nota, er eins og við þekkj-
um af ávaxtakössuim ag kammski
er forskalað yfir. I gluiggum er
ekkert kitti ag rúðurnar hrinigla
i.
— ÉJg hef aidirei kamið i borg,
þar sem eins erfitt er að rata og í
Tokió, sagði Guðrún. Þar er til-
töl'ulega nýbúið að ta'ka upp
götunöfn og númer, áður hétu
hú.sih öll e'tthvað. Á nafnspjöld
um og boðskortium er algengt að
sjá kart, sem sýnir leiðina að bú
stað v'ðkamandi aðila. Já, nafn-
spjöid eru geysiilega milki’væig —
ag að vita aldur mamna. Þú veizt
ekki hvernig þú átt að koma
fram við þann, sem þú hittir,
fyrr em þú veizt hve gamali
hamn er. Yfimmaðuir, uingur að ár-
um, vemður tiil dæmiis að vera
mjög varkár í framkamu simmi
v’ð sér eldri menn, hamm verður
að vita hve djúpt hann á að
beygja s'g
radioskipti færu fram á enslku,
en flestir fluigumsjónarmenni'rn
ir kunniu harla iitið i þvii máli.
Enda eru fl'ugsiliys mjög tíð i
Japan ag liggur aft við árekstr-
um Iiofti. Fliuigvélarnar eru iðu-
lega sendar inn á sömu fliuigleið-
ir í sörmi hæð á sama tima. Það
m'umaði t.d. litliu, rétt áður en ég
hætti, að ég lenti i árekstri við
vin minn frá Nýja-Sjálandi.
Okkur hafði verið beint inn á
sömu fliugieið. Það viild,i okkur
t!I liife, að veðrið var bjart, svo
að v:ð sáium hvað werða viildi í
tæka tið — hefði verið skýja-
þýkkmi þann dag’nn, hefðuim við
vafalaiuist S'kollið sam-an.
— Jú, þetta kom þannig til að
mig iamgiaði að breyta eittíivað
til, sjá eitthvað af heiminum og
auglýsti í fl-U'gblaði Um þessar
mundir taldi Fluigféiag Marids
s'g hafa of marga menn, svo að
ég gat fengið tveggja ára frí frá
s'örfum þar.
Ég fór á undan fjöl-
skyl'dunni — og lenfi strax i
japansikri slkriffinnsku við að fá
hana ti'l miín. Sikriffimmtekam er
ægileg — ag ailar reigiur varð-
andi vegabréf flóknar og erfið-
ar viðfanigs. Þegar við komum
úr ferðalaginu seinna sumarið
ætíuðu þeir t.d. ekki að h’eypa
okkur inn í landið aftur. Við
voTum í stofiuifangelsi í 20 daga
ag það var ekki fyrr en allir
yfirmenn minir hjá ALL NTPP-
ON vopu búnir að bicljiast afsök-
unar, að fallið var frá málssólkn
á hend'Ur olkfkur. Þó ábtu öil ok'k
ar plögg að vera í laigi. Einu
sinni fengum við lögregl'Uistefnu
út af iibúðasikipt'um. Þegar slkipt
er um í'búið verða hjónin bæði að
koma tid lögxieg’-iunnar ag til-
kynna filutnimg innan 14 daiga.
Nú viildi svo til að Guðrún var
veik og gat ekki koimið með mér
á tiisettuim tírna. Ég saigði þeim
hverniig væri ag hún kam svo
þremiur diögum síðar. En eftir
hálft ár fenigum við stefmu úí af
þessu. Þegar við ko.mum til yf-
irheyrslu í lögregliustöðina
sat maðiurinn, sem við áttum að
hitta, á nærbuxunum ag hafðd
verið að þwo af sér önmur nær-
föt, þau hémgu á smúrum himg-
að ag þangað uim skrife'tofuna
Erindi'ð var að fá sikýring'U á
þvi hvers vegna Guðrún hefði
etoki komið á tilsettum tíma að
■ti'lkynna fi'Uitminiginn ag nú varð
hún að segja honuim alla siína
ævisögu svo ag nöfn ag störf
nánustiu ættimgja beima á Is-
lamdii. Hamn sikrifaði allt upp ag
spurði svo: „og þér eruð „sorry“
yfir þessu — eða „sallý“ eins
ag þeir segja. — Éig svaraði
auðvitað neiitandi, svairaði Guð-
rúm, ég var ekkert sorrý, því
ég hafði verið veik. Hann hélt
áfram að þrástagast á þe.ssu og
ég að neita, þar íil Gylfi sagði:
„Æ blessuð vertu nú dládáit-
ið sollý sivo að við kom.umst
heim“ — og þá gafet ég auðvit-
að upp og sagðiist vera „verj'
sollý“ ag aumingja maðurinn
varð alveig himinlifanidi.
Paradís karlmanna
— Japan er sennilega hrein-
asta paradlís karlmanna, hél.t
Guðrún áfram, — en kvemfól<kið á
ekfki eins gott líf.
— Þegar ég kam til starfa,
sagði Gylfl, voriu mér kenndlr
ýmsir siðir, till dæmis að aldrei
mætti apna dyr fyrir komum —
það er konan, sem opnar fyrir
karl.manninum, — meira að segja
bíiihurðir. AMtaf skyldi ég gamga
á undan stúiiku inm í lyftu og
muna, að í rignimgu heldiur kon-
an regnihiiifinni yfir höfði karl-
mannsins en ekki öfuigit. Á ferða
löguim var alig'emgt að sjá mann-
inn kama skáimanidi ag konuna
á eftir með faramgurinn. Astæð-
an er sögð sú, að karimaðiurinn
verði að hafa frjálsar hendur til
að verja konuna!
Það er geysilegt atriði fyrir
komur yfirieitt að ná sér í mann.
Jafmvel hiéiskðlamenntuð stúlka
getur etoki séð sér farborða sem
sjálfetæður einstaklinigur, laun
hennar nægja kannteki fyrir hús
næði oig fæði en hún getur tæp-
Flugslys eru mjög tíð í Japan og stöðug li
Langaði að breyta til
Nei, þetta olli mér emgum
vaindræðum, sagð: Gylfi, það var
ágætt að starfa þarna, hvað við
kom iaunum og aðstæðium. Við
höfðum frít't húsmæði, en urðu.m
að finha það sjálf. Sérstakur bíl
stjór’ sótti okkur í vinnuna og
skiiaðl akkur heim. Viimmuigall-
ann fórum vlð i á staðmum ag
skildum hann eft'r að vimmu lak
•nn', tókum svo við homum hrein
um og pressuðum n'æsta dag.
Fiurmennirnlr hafa semnilega
verið «n 600 og flugftneyjuim-
ar heiminigi fieiri. Vlð vorum
allra þjóða kvik'.ndi og útlend-
imgarnir yfirleitt sammiáia uim, að
þeir hefðu aidrei kynnzt
sliíiku fl'U'gi. Það átti að heita að
Gylfi ásamt einni af flugfreyjum ALL NIPPON.