Morgunblaðið - 20.05.1972, Blaðsíða 6

L
6
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. MAl 1972
!
„Opna þú hjarta þitt,
hleyp Jesú inn“
Svipmyndir frá samkomu fyrir
ungt fólk í Neskirkju
Sigurðnr Árni Þórðarson
ingarinnar". Aug-ljóst er, að
stærstur hluti unga fólksins í
kirkjunni þetta kvöld er
fyrst og fremst kominn
vegna tónlistarinnar —
en okki vegna Jress að í lifi
þess hafi orðið „Jesúbylt-
ing“.
Samiksoiman er sefct. Ungi
pilturinn, sem það gerir, Sig-
urðiur Ámi Þórðörson, 18 ára
menntaisikólanemi, lœtsur þess
getið, að einihvem tírna í vet-
ur hafi ei-nn ungflinganna í
/BskulÝðsstarfi Nesikirikju
sfcunigið upp á þvfl að slík sam
koma yrði haldim. Nú hefiur
þeinri huigmyind verið hrund-
ið í cframkiviæmd.
Klukkan 10 á siimnudags-
kvöldi eru dyr Neskirkju
ópnaðar, þvi nú á að hefj-
ast samkorna. Þetta er
nokkuð óvenj nlegur sam-
komutimi í kirkjunni og gest-
irnir eru lika nokkuð ó-
venjulegir í hegðim, því
að þeir ryðjast inn, hver um
annan þveran, hlaupa inn
kirkjugólfið og reyna að
tryggja sér sæti sem fremst.
Varla er liðin mínúta áður em
ÖU sæti kirkjunnar em set-
in, hliðargamgarmir fullir af
standandi fólki og miðgang-
iirinn þéttsetínn. Þetta fólk
hefnr augljóslega ekki verið
þvingað tíl að fara í kirkju,
heldur kemur það af einskær
um álitiga. Samt er eitthvað
óvenjulegt við þennan áhuga,
því að þetta er nær ein
görigu ungt fólk, og fá-
ir kirkjugesta komnir yf
ir þrítugt. Vart má biúust við
því að prestar í Reykjavík
geti vitnað um slíka kirkju-
sókn ungs fólks að jafnaði,
og líklega gerist það ekld
nema sárasjaldan, að ungt
fólk sé í meirihluta við mess-
Birgir Sveinsson
POPPTÓNLEIKAR
Undiribúniinigurinn var fcæp
ast nógiu 'góður, og þó samt
ekkert verri en fyrir bverja
aðra poppfcónleilka, þar sem
áhorfendiur verða stundium
að sitja Jangtómnjm saman
undir iskri bilaðira eða lítt
gangifærra hfljó0ifæra og
maignarakerfa. Með öðrum
orðum: Það ístorar í magnara-
kerfiniu, og Siguirður á í erf-
iðleitoum með að totwna orðum
ur. En þetta er ekki messa,
þetta er „samkoma fyrir ungt
fólk,“ eins og segir í auglýs-
ingtinum, og meðal dagskrár-
liða er fiutningur tónlistar
úr söngleiknum „Jesús
Kristur Ofurstimi“ og „God-
spell“ og kynning á „Jesú-
rokki“ — tónJLst „Jesú-bylt-
siínum fcii áheyrenda. Sumdr
byrja að hlæja. Það er
í sjálfu sér ekíkert skritið,
þvi að sálfnæðingar segja að
ekkert sé fymdnara en ófar-
ir annarra. En hfláturinn
hiljómar antoannalega í
kirisjiu.
Ung stúflka fer með bæn og
að minnsta kiosti nolkkrir úr
hópi samkomugesta beyigja
höf'uð sifct, spenna greipar og
biðja. Ðn fflestir sleppa þvi
alveg oig láta sér nœigja að
horfa á stúlkuna, sem fer með
bænina. Þó er þögn.
Hljómsveit úr Hagaslkóla
ætlar að flytja niokikur lög úr
söngleiknium „Jesús Kristur
Ofurstirni", en hættiir nær
undir eins, þvií að það heyr-
ist svo lágt í rafmaignsorgel-
inu, að hin hljóðfærin yfir-
gnæfa það alveg. Þó heyrist
svo mikið i orgelinu, að það
myndl ám efa ciuga til undir-
leiks við heila messu á sunnu
dagsmorgni, en hér diugir
slíkur hljóðsifcyr'kur skammt.
Trommusetifcið o«g bassagfltar-
inn. sjiá til þess. Ndkkorir pilt
ar reyna að kippa gripnum
i iag. En það te-kst ekki og
stjórnandi samtoomunnar til-
kynnir, að þessu atriði verði
því miður sJeppt.
„DJÖFULSINS .. .“
Næsfcur ikemur fram annar
menntaslkólanemi, Birgir
Sveinsson, og eftir smávægi-
lega erfiðleika með hfljóðnem
f nn, getur hann hafið máJ
sitt: „Með hverju getur ung-
ur maður haldið vegi sínum
hreinum? Með því að gefa;
gaum að orði þíwu . .
, „Djöíulsins, eiigum við að'
hiusta á þebta helvíti?
Heyrðu Messaður, komu.m
oktour út!“ Það er ung-
ur drengur, vart toiominn á
fermingaraMur, sem setgir
þetta við félaga sinn, en sá
er ekki alweg eins ólmur að
Steinunn Ein'irsdóttir
í y1i- 'óg úr -»esú Kristi Ofnrstirni, en vegna þess hve lítið heyrðLst í rafmagnsorg-
elínii varð sá flutningur að fa.lla niður.
etotoi fyflgir utanbólkariær-
dómi, he'dur sannfær-
ingu. Hún vitnar notokrum
sinnurn. d bibiíiuna: „Guð iít-
ur af himni niður á mennina,
til þess að sjá hvort noikkur
sé hygginn, noktour, sem teiti
Guðs. Allir eru vilknir af
leið, allir spilltir, emginn
gj'örir það, sem gott er -—
eklki eim.“ Þetta finnst sum-
um skrítin klausa og stúJlkur
heyrast flissa ...
Næst er plötutoynningdn.
Henni fylgir nókkur formáld,
þar sem m.a. er sagt, að popp
óperan „Jesús Kristur Otfúr-
stirnd“ sé ektoi tönlist „Jesú-
byltingarinnar“, heldur
„verzlunarvara handa fjöld-
Halldór Lárusson
fara út og þeir sitja átfram —
svona til að sjá hivort ektoi
gerist eittlhvað sipennandi.
Það er storítin. stemmning í
kirkjunni, rétt eins og ungl-
ingamdr hafi ekki búizt
við sivona atriOum til viðbóit-
ar Við tónlistina. En Birgir
talar af örygigi ag unigiinigarn
ir hflusta.
Stjórnandijin kemur nú
með þá tdiliögu, að allir syngi
sálm númer 424 í sáflmabók-
irini — „Áfram, Kristmenn,
krossmenn, kónigismenn erum
vér". Þennan sáim þe-kkja
flestir ungl'ingar ag þvfi kem-
ur það etolki nema litið
á óvart, hversu sterkur söng-
urim er. Þó er stjómandinn
ekki ánægður, heldiur Vill
Ragnheiður Svenisdóttir
hann heyra svo steirkt sung-
ið, að „þakið rifni af kirkj-
unni“. Og aftur er sungið,
nókkru stehkar en í fyrra
skiptið, en þakið hangir samt
á. Kirkjan er úr jáirnbemtri
steinsteypu, eins og öll öna-
ur nýleg Guðfehús á Is-
landi.
SANNFÆ2B.ING
Nœst vitnar menntaskóJa-
stúltoa, 9teinunn Einansdótt-
ir. Eins og Birgir talar hún
af öryggi, því öryggi, sem
Halldór Reynisson
amum“ og hún sé „etotoi
afsprengi trúar“. Það sjáist
bezt á þvl að höfundamir,
Andrew Liloyd Webber og
Tim Rice, hafi sleppt upiwis.
unni úr verkinu, vegna þess
að þeir hafi ekki trúað henni
— en það sé einmitt uppris-
an, sem slkipti öfllu málli, og
hennar ve>gna sé kristin trú
það sem hún er. 1 þessu komi
augljóslega fram munurinn á
þeim hiöfumdum, sem semji
ekki eftir samfæringu sinni,
og hinum. Það eru nokkrir
„'hinna höfundanna", sem eru
kynntir i þessari plötukynn'-
imgu.
GÁTU EKKI SVAKAÐ
Fyrst er stór plata með
hljómsveitinni Jeremy Faith
og kirkjukór St. Mathews-
kirkjunnar. Plötusnúðurinn,
Gunnar Sandholt, bendir á
þá athyglisverðu breytingu,
sem hafi orðið í mörg-
um Kiricjum vestanhals, að
tekin hafi verið upp oðru
vúsi tónJist en áður tiðlkað-
ist — jafnivel popptónlist.
Einnig minnir hann á, að
menn megi ékki ragla saman
jesú-ibyfltingu’nni og venju
legum trúaráhuga — „það er