Morgunblaðið - 26.05.1972, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. MAl 1972
11 'M
aftur á ferðinni með sýniiigu 15
máOverka á sama starð ásatnt
félaga sinuim Magn.úsi Tóm-
assyni. Það hafa orðið veruleg-
ar breytingar á list Tryggva á
þessuan þrem árum, og mér virð-
ist hann vera á millistigi
eða á végamótum. Fensikleikiinn,
sem einkenndi fyrstu sýninguna
hefur þokað fyrir litrænum um-
brotum. Litirnir eru þyngri,
dýpri og mettaðri, en um leið frá
hrindandi í fyrstu. Áhorfandinn
þarf að venjast þeim, en þeir
leyna á sér, svo er t.d. um mynd
nir. U „Eyðimörk", sem imm vera
nýjasta myndin á sýningunni. Ór
ans-rauSi fleygurinn er erfiður
fyrir augað og virðist hreint
ekki tengjast öðrum eðlisþáttum
heildarinnar. Stórum betur fer
þetta i mynd nr. 4, „Para-
disarheimt", þar sem sterkum lit
um i regnhlífarumgjörð er hald-
ið í skefjum með sannfærandi
vinniubrögðum. Róiegar fer þetta
fram i mynd nr. 5 „lmynd“,
þar sem gliittir í forrn kven-
mannshöfuðs í miklum djúpum
bláma. Hér er það stemningin
sem öllu ræður og þannig er það
einnig í myndunum „Yndislegt
er úti vor“ (8), þar sem við
kenrtum mikla litræna dýpt og
liitlu myndinni „Indókína", II, þar
sem hinn hrái veruleiki virðist
umvafinn iitrænni rómantík.
Ekki er ég að halda þvi fram að
Trýggvi sé rómantískur að eðlis
fari, heldur á ég við að sá lit-
ræni blær, er fraum kemiur i mörg
um málverkanna, orki þanniig á
mig. Mynd nr. 11 „Fagra ver-
öld“, er erfið fyrir augað
í fyrstu en leynir mjög á sér.
Eftir þriðju heimsókn á sýning-
una þótti mér hún jafnvel einna
athyglisverðust fyrir skemmti-
lega byiggiinigu og leik með teygj-
ainleika, ag möiguleika myndflat-
arins. Elzta myndin á sýning-
unni nr. 10 „Útifundur", er mjög
í anda fyrri vinnubragða
Tryggva enda mun þétta þriðja
útgáfa myndar er var á
fyrri sýningu hans. Tryggvi ger
itr nefnilega ósjaldan þrjár mis-
munandi útgáfur af sömu mynd-
inni og þykja mér slik vinmu-
brögð henta mjög vel slíkri
myndgerð og auka mjög mögu-
leika á íjðlibreýtni hvort tveggja
í myndbyggingu sem lit. Eins og
ég vék að hér að frarnan virðist
mér Tryggvi vera á millistigi
og full þungur I lit, en með
þrótti og elju ætti hann að
geta sótt fram og óefað
unnið sér sflærra svið inn-
an ramma listair sinnair . . . En
dregið í hnotskurn er vissulega
fróðlegt að fylgjast með málara
sem á til mikinn yndisþokka í
pentskúf sínum, en skilur
að slíkt er ekki einhlítt og held-
ur því hiklaust á vit viðameiri
átaka í lit og formi.
Objekt-hiutir Magnúsar Tóm-
assonar koma mér nokkuð á ó-
vart. Hann hefur undanfarið bætt
stórium við sig tæknilega séð,
— en það þóttá mér helzti
ókostur áður hve tækninni
var ábótavant í ýmsum fyrri
mynda hams, enda vair einatt sem
han.n kastaði höndum til hlut-
anna. Tii allrar hamingju virð-
ist ekki lengur í tízku sá hæpni
framsláttur, að tækni hafi ekk-
ert að segja í gerð myndlistar-
verka. Öll gild list lýtur lögmál
um einhvers konar taakni, vel að
merkja sem „meðal“, en ekiki
takmark í sjálfiu sér. Verk Magn
úsar eru einnig fjölforeyttani en
áður, líkt og það hafi los-
að um eitthvað hið innra með
honum og leyst úr læðingi áður
óþekkt öfl — ég er ekki frá þvi
að sýning „douwe jan bakker"
á sama stað fyrir ári síðan
eigi hér þátt í, þótit hér sé um
mjög ólíka listamemm að ræða og
emgin bein áhrif auðsæ. Hér er
um að ræða list hugmyndafræði
legs eðlis, að nokkru, tmeð ivafi
léttrar kimni. Æskilegt hefði
verið að Magnús hefði skýrt til
ganginn að baki hverju
einstöku verki, vel og gaumgæfi-
lega fyrir sýningargestum eða
látið fylgja myndunum nokkurs
konar sitefiniumið eða ,,mamifest“.
Þetta er svo óþekkt hér á landi,
að nánari skilgreiningar er þörf.
Það er ekki einhlítt að byggja
hér einumgis á getspeki sýniing-
argesta eða höfða til þeirra ör-
fáu manna sem eru hér með á
nótum.
Það mætti lengi hugleiða
hvers konar gallerí það er sem
nefnir sig eftir „Grjótaþorpi"
og einu sinni á ári opnar sali
sína með sýningu á verkum
franskra manna, sem þreyta
áh'ugaverðar æfingar í heimi
teikniniga og súrrealistl'skra atr-
iða á myndfleti. Sjálft galleríið er
áhuigavert en stendur og miun
ekki standa undir nafmi án víð-
ari grundvallar.
17/ sölu á Eyrarbakka
gamalt timburhús, (götuhús) til niðurrifs
eða flutnings.
Upplýsingar gefnar af húseiganda eða í sím-
um 99-3126 og 99-3360.
SKÍÐAFÓLK!
Munið lokafagnaðinn í kvöld.
S.K.R.R.
Vor og valsar
Aukatónleikar Sinfóníuhljóm-
sveitar Islands, sem haldnir
voru í Hástoólabíói fimmitudags-
kvöldið 18. þ. m. vekja ýmisar
spurningar. Er ekki kominn tími
til að endurskoða og breyta fyr
irkomulagi hinna hefðbundnu
áskriftartónleika? Væri e(kki
rétt að halda fleiri slíka auka-
tónleika, og gefa þanrág öðrum
en föstum áskrifendum kost á að
sækja tónleitoa? Er það þessi
tegund tónlistar sem fólk vill
hlusta á? A.m.k. leit svo út í
þetta sinn. Húsið var troðfullt
og undirtektir mjög góðar, enda
stórstirnið Willi Boskovsky,
sem margir kannast við úr árleg
um áramótasjónvarpsþáttum,
mættur til að vekja upp stemn-
ingu, sem ríkjandi var í Vínar
borg fyrir hundrað árum.
Willi Boskovsky kann vissu-
lega sitt fag. Honum er auð-
heyrilega runinin þeasi tegund
tónlistar í merg og blóð. Með
glæsilegri framkomu siruni og
elskulegu brosi, að ógleymdum
aðskiljanlegum loddarabrögðum,
vann hann hugi áheyrenda
sinna þetta kvöld. Hann stjóm-
ar að því er virðist algerlega
áreynslulaust, grípur stundum
til fiðlunnar (ekki veitir af að
bæta við hjá strengjum), snýr
sér fram í salinn og dillar sér
í takt við dunandi vals eða fjör
ugan polka. Þrátt fyrir tilburði
Boskovskys átti Sinfóníuhljóm-
sveitin ekki sérlega góðan dag.
Það er ekki síður vandasamt að
spila Strausevalsa en hvað amv
að. Og það er mikill muniur á
að spila vel, eða bara hér um
bil vel. Hér er ekki ástæða tii
að fjalla um eift verk fremur
en annað, sem á efnisskránni
vaif. Undirritaður man ekki eft
ir jafn einhæfu prógrammi.
Strauss er sjálfsagt góður fyr-
ir sinn hatt, hvort sem um er að
ræða Johann, Josef eða Eduard,
en tveir timar í eimu er líkt og
að borða yfir sig af jarðaberj-
um. En hvað um það, flestir
virtust- ánægðir að tónleikum
loknum, er þeir gengu út í bjart
og milt vorkvöldið. Og það er
víst tilgangurinin — eða hvað?
Tónleikar með þessu sniði
eiga fyllilega rétt á sér. Að
þessu sinni brá fyrir mörgu and
litinu, sem í anman tíma sést
ekki á tónleikum hljómsveitar-
innar. Með þessu næst til mum
stærri hóps áheyrenda en ella,
og hljómsveitin verður þannig
að almennari eign. Um fyrir
komulag, framkvæmd og efnis-
val má alltaf deila, en eitt er
víst. Það má ekki kasta til þess
höndunum, þegar aukatónleikar
eru haldnir, eins og stundum
vill brenn.a við, sbr. skólatón-
leika, dreifbýlistónleika og fjöl-
skyldutónleika. Því aðeins getur
hljómsveitin sfaðið undir nafn-
inu að hún leggi sig fram í
hvert sinn, án tillits til verk-
efnavals eða þess hverjir áheyr
endur eru.
Egiil R. Friðleifsson.

$

er bíllinn sem oröið hefur marg-
faldursiguryegari í SAFARI
akstri íAFRIKU undanfarinár
HAFRAFELL
GRETTISGÖTU 21 SÍMI 2 3511
VÍKINGURAKUREYRI
FURUVÖLLUM11 SÍMI 21670
NÚ GETUM VIÐ BOÐIÐ YÐUR
að skoða einstaklega gott úrval af allskonar
svefnherbergishúsgögnum úr ljósum og
dökkum viðartegundum og máluðum
í björtum og fallegum litum.
Afs
* *
opana Ul.„_
Q Simi-22900 Laugaveg 26