Morgunblaðið - 29.11.1972, Síða 7

MORGUNELAÐIÐ, MIÐVIKUDAGU'R 29. NÓVE3MBER 1972
7
Ástraílía sigraði Iteiíu í Ol-
yimpiumótirru 1972 með 13 stig-
'um gegn 7. Hér fer á eftir spil
frá þessum ieik, sern sýnir að
h-art vatr barizt, en í þetta sinn
vonu það ítölsku spiiararnir,
sem höfðu betur.
Norður
S: 10-3-2
H: 10-9
T: D
L: Á-K-D-10-7-5 4
Vestur Auistur
S: 9-6 S: Á-7-5
H: Á-D-G-7-5-3 H: K-8-2
T: 10-8-6-3 T: G-9-7-54
L: 3 L: 9-6
Suður
S: K-D-G-84
H: 64
T: Á-K-2
L: G-8-2
Við annað borðið sátu ítöisiku
spilararnir BeOladonna og Gar-
ozzo A—V, en áströlsku spiJ
atrarnir Smilde og Seres N—S
otg sögðu þannig:
A. S. V. N.
P. 1 sp. 2 hj. 3 1.
3 hj. 3 sp. P. 4 sp.
P. P. 5 hj. 5 sp.
P. P. P.
Vestur hitti ekki á bezta út-
spiiið, þ.e. hjarta, en lét í stað
þess laufa 3. Þetta kom þó ekki
að sök, sagnhafi drap, tók ás og
kóng í tígii og kastaði hjarta úr
borði. Næst lét hann tromp,
austur drap með ás, lét iauf,
vestur trompaði, tótk hjarta ás
ag þar með var spiiið tapað.
Við hitt borðið sátu Borin-
hjónin A—V en itö&sku spiiar-
atrnir Pabisticci og D'Alelio
N—S og sögðu þannig:
A. S. V. N.
P. 1 'S'P. P. 2 1.
P. 2 sp. 2 gr. 41.
4 t. D. P. 4 sp.
5 t D. P. 5 sp.
P. P. P.
Vesteir 5ét út tdgiul og sa.gn-
haíá losnaði við hjarta úr
borði í tíguidnn og gaf síðan
einn slaig á spaða, einn á hjarta
og vann spiiið.
PENNAVINIR
Harri Ruutupöid,
Neitsysaarente 7a. B. 111
Helsingfors 96, FinJand
óskar eftir að komast í sam-
band við Islending, sem áhuga
hefur á að skrifast á við hann.
Æskilegt er að viðkomandi
fikrifi enskiu.
EHiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiuigiiiiingii |
SMÁVARNINGUR
iiwiiiiioiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin ;
Og svo er það maðurinn, sem
var svo iatur, að hann kiappaði
aðeins með annarri hendi.
GANGIÐ
ÚTI
í GÓÐA
VEÐRINU
Leið
veiðimannsins
DAGBOK
MRMMA..
Þegar Alli fór að
kaupa saltið
eftir Alfreð Hauge, þýðandi:
Skúli Skúlason
Nú fór Alli að draga inn færið sitt — o-fur varlega.
Og svo rak hann lúkuna ofan í sjóinn og greip utan
um bæði krabbann og beituna. Hann náði þessu á
þurrt — og rneira að segja nokkrum kræklingum líka.
Það var urmull aí kræklingi þarna á öilum stóru stein-
unum niðri í sjónum. Og um leið og þetta gerðist
náðd Elli líka í krabba, og sá var nú stór og gerðarleg-
ur.
Nú fóru strákarnir að líta í kringum sig — hvort þeir
hefðu nokkurt ílát undir veiðina sína. Skelfing voru þeir
vitlausir, að taka ekki trog eða byttu með sér! Hvað var
hægt að finna í staðinn? „Við skulum fara með krabb-
ana þarna upp í móann og sitja yfir þeim,“ sagði Aili.
Og nú íóru þeir að pexa. Þá langaði báða mest til þess
að halda áfram að veiða, en Elli sagði, að úr því að Alli
hefði stungið upp á að koma kröbbunum upp í móa,
væri réttast að hann Aili sjálfur sæti yfir þeim. En Alla
íannst sjálfsagt að Elli tæki að sér fyrstu yfirsetuna, en
sjálfur lofaði hanm því, að hann ElJi skyldi fá að veiða
næst.
Þetta varð úr. Og svo fóru þeir með krabbana langt
upp í móa fyrir ofan fjöruna og slepptu þeim þar. Og
Elb flýtti sér niður á gxjótgarðinn með færið sitt og
beituna.
En það Já við að krabbarnir yrðu honum samferða.
Þeir tóku undir sig stökk, báðir tveir, og það var nú
Jjótt að sjá. Þeir fóru hvor í sína áttina, svo að AIii vissi
ekki hvorn þeirxa bann ætti að elta fyrst. Jú, bklega var
réttara að reyna að ná þeim stóra, þó að það væri krabb-
inn hanis Ella. Hann var kominn lengst niður í móa.
FRflMttflbBSSfl&flN
Alli bar hann langt upp í móann og sleppti honum
þar. Og nú lá hann grafkyrr, nærri því ems og hann
væri að bíða eftir að varðmaðurinn færi, svo að hann
gæti falið sig vandiega.
Og Alli varð líka að fara. Hann varð að leita uppi litla
krabbann. Brátt kom hann auga á bragðarefinn. Hann
labbaði rogginn niður að víkinni og það sást varla í
hann á milli þúfnanna. Hann átti ekki nema stutt eftir
niður að fjöruborðinu.
En hann var ekki lengi að yggia sig, undir eins og hann
sá að Alli ætlaði að góma bann. Hann teygði upp klærn-
\
ar eins og skæri — því að þetta voru nú klær sem sögðu
sex — og hljóp eins og hann gat. Aili sá, að það var
hættuspil að snerta á honurn, þó að ekki væri nema með
fingurgómunum, því krabbinn var svo reiður.
BR 47-72 Qj
VEIÐIMAÐUR A FERÐ.
Hér sérð þú veiðimann í fílaleit. En hjálparlaust
finnur hann engan fíl. Getur þú hjálpað honum að finna
leiðina til fílsins?
SMAFOLK
PFANUTS
WHY NOT? HE ð ON THg
5CWOOL BOARD, m'T HE?
HE 10AS THE ONE IÚH0
PANNEP HER POOKÍ
— ÆWastm til þess aö ég
taíi við lækninn minn «m
bók Rósui Svanfríöar?
— Hvers v<‘gna ekki. Hann
er í skólanefndinni, ekki satt.
I»;tð var hann sem bannaöi
bókina!
— TaJar fóllk vitMieg'a við — Auðvitað, Ka.Mi, hvern
lækma? einasta dag. . . .
— Hinsta líeknarnir?
FFRDTNAND