Morgunblaðið - 16.08.1973, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ — FIMMTUDAGUR 16. ÁGÚST 1973
Þormóður
rammi
á
Siglufirði:
Þórður Vigfússon, framkvæmdastjóri. í baksýn eru rústirnar af Rauðku, þar sem brátt
mun risa fiskvinnslnhús.
Burðarás útgerðar
og fiskvinnslu
Umsvif fyrirtækisins skoðuð undir
leiðsögn Þórðar Vigfússonar, framkvæmdastjóra
Fyrirtældnu Þormóður
Rammi er ætiað það hlutverk
i framtíðinni að vera burðar-
ás útgerðar og fisk-
vinnsiu á Siglufirði. Nú
þegar er fyrirtækið orðið
stærsti framkvæmdaaðilinn á
staðnum. Það. var stofnað ár-
ið 1971 af Síldarverksmlðju
Rikisins og Sigluf jarðarbæ, og
er áætlað að innan tiðar verði
hlutafé þess 40 milljónir
króna. Þar af á ríkið 70%,
bæjarfélagið 20%, og áætlað er
að gefa einstaklingum kost á
að kaupa 10% hlutabréfa. Fram
kvæmdastjóri Þormóðs Ramma
er ungur hagverkfra-ðingur,
Þórður Vigfússon, sem flutt-
ist til Siglufjarðar í nóvem-
ber s. 1. strax að námi loknu
í Þýzkalandi. Blaðamaður
Morgunblaðsins hitti Þörð að
máli á Siglufirði fyrir
skömmu. Þetta var snemma
morguns, og við ókum um
Siglufjarðareyrina til þess að
skoða umsvif fyrirtækisins og
rabba saman.
Við ókum fyrst niður á
Hafnarbryggjuna, en skammt
vestur af henni á hið nýja
fiskvininsl'uhús Þormóðs
Ramma að rísa. Þar er nú
uninið að því að fjarlægja leif-
amar af Rauðku, gömlu sild-
arverksmiðjunni, sem um lang
an aldur var stolit bæjarbúa.
Á grunni hennar ris svo á
næstu árum glæsilegt fisk-
viinnsluhús, sem án efa verð
ur stolt hins nýja tíma á
Siglufirði.
„Hér verða mikil verðmæti
að litlu“, sagði Þórður. „Verð-
mætt, sem einu siinni voru, en
nú er forsenda þeirra verð-
mæta horfin, og þá er ekki
um annað að velja en að láta
þau víkja. Nú á næstu dögum
verður svo hafizt handa um að
byggja upp nýja fiskvinns'lu-
húsið, og koma a. m. k. 50
manns til með að vinna við
bygginguna. Ef nægfflega vel
verður að því srtaðið frá öil-
um aðilum, ætti að verða unnt
að taka það í notkun árið
1975“
Þormóður rammi gerir út
einn 100 tonna bát og skut-
togarann Dagnýju, sem fyrir-
tækið er með á leigú, en
togarinn var keyptur notaður
frá Þýzkaiandi fyrir nokkr-
um árum. Nýlega var svo
hleypt af stokkunum hinum
nýja skuttogara fyrirtækis-
ins, Stálvik, sem er fyrsti skut
tx>garinn, sem smíðaður er hér
á landi. Verður hann að öll-
um líkindum kominn á veiðar
seinni hlutann i sumar, að
sögn Þórðar, en Stálvík er
væntanleg tffl Siglufjarðar í
byrjun ágúst. Þá er ótalinn
þriðji togarimn, en það er
skuttogari, sem fyrirtækið er
að láta smíða á Spáni. Hann
verður væntanlega fullsmíð-
aður í febrúar.
Nú rekur fyrirtæhið gamalt
frystihús, sem áður var rek-
ið af síldarverksmiðjum Rík-
isins. Þangað lögðum við leið
okkar næst og skoðuðum húsa
kyninin. Allt var í fúfflum
gamgi. Verið var að vinna
þoirsk, sem komið hafði á iand
þá um moi’guninin. Það vekur
fljótlega athygli, að mjög
er þröngt um mannskapinn og
lágt til lofts, enda mun hús-
næðlð hafa verið byggt með
allt annað í huga en að þar
yrði rekið frystihús. Þarna
voru geymslur frá SR ‘46, en
eftir að síldin hvarf var kom-
ið þarna fyrir aðstöðu til fisk-
vinnslu, sem þó hefur liklega
ekki átt að standa tffl lang-
frama.
„Það hefur þó gengið í
rúm 20 ár“, sagði Þórður.
„Það má segja að það gangi
af gömlum vana, fyrir góða
meðferð og með góðum
vfflja.“
Hluti frystihússins er byggð
ur inn i feiknastóra skemmu,
sem nú stendur að mestu auð.
Fiskvinnslusalurinn er rétt
eins og kassii á miðju gólf-
inu þegar horft er á hann úr
skemmunini. Þair vantar ekki
plássið. Hérna var sildarmjöl-
ið geymt á sínum tíma, og
seinna var hér geymd
skreið. Sagðá Þórður, að þetta
væri ein bezta skreiðar-
geymsla á landinu, en nú er
skreiðarframleiðsla engin á
Siglufirði.
Niðri á neðri hæð hússins
er svo frystiklefinn. Þar er
afflt fryst með yfir 20 ára
gömlum vélum, — sem ganga
af gömlum vana eins og Þórð-
ur sagði. *
Við yfirgefum frystihúsið,
og löbbum í rólegheiitunum
niður á bryggju. Á leiðinni
röbbum við um flest millli
himins og jarðar, og ég spyr
Þórð m. a. að því hvers vegna
hann hafi flutzt tffl Siglufjiarð-
ar.
„Ég sá hér fyrir mér
skemmtfflegt verkefni, þ. e. a.
s. að vfflina að uppbyggingu
þessa nýja fyrirtækis. Ég
hafði reyndajr aldrei komið
hingað áður, en hafði ekkert
á móti þvi að flytjast út á
land. Ég hafði verið i nokk-
ur ár við nám í Vestur-Berlín,
og var satt að segja orðinn
hálf þreyttur á stórborginni.
Það er afskaplega þægiilegt að
koma l 2 þúsund manna bæ
úr hringiðu tveggja miffljón
manna stórborgar.
Siglufjarðarbær hefur líka
upp á flest að bjóða, sem hægt
er að hugsa sér i svona litl-
um bæ. Satt að segja varð ég
hissa á því hversu vel er bú-
ið að íbúunum hér félagslega."
— Hefurðu getað notað
menntun þlna sem hagverk-
fræðingur hér á þann hátt sem
þú bjóst við?
Ég hef getað nýtt kunnáttu
mína úr náminu á þann hátt,
að hún hefur gert mér kleift
að starfa á breiðari grund-
veffli. Hims vegar hefur þessi
beini aðferðalærdómur ekki
komið mér að notum enn sem
komið er. Hér á landi, bæði
í þessu fyrirtækd og í öðrum
nýjum fyrirtækjum, byggist
SIGLUFJÖRÐUR
afflt svo mikið á „redd-
ingum“. Forsendumar í rekstr
inum eru svo oft veikar og
tímabundnair, að þær eru e. t.
v. horfnar efir stuttan tima,
og því erfitt að byggja á
þeim.“
Á leiðinni heim að hóteli
beinist talið að Siglufirði for-
tiðarinnar, sffldarbænum
mikla og Siglufirði nútimans,
með örri uppbyggingu at-
vinnulífsins. Ég spyr Þórð
hvort hann geti hugsað sér að
setjast hér að fyrir fulilt og
allt.
„Það er ekkert, sem mælir
gegn þvi. Ég og fjölskylda
mín kunnum mjög vel við
okkur hér. Og þótrt hér hafi
verið mi'kið niðurlægingartima
bil undanfarin ár, þá sjást
þess nú hvarvetna merki, að
bærinn er að risa upp að
nýju. Bæjarbúar eru mjög
einhuga um það, að hér verði
að byggja upp nýtt atvinnu-
lif, sem sé stöðugra á allan
hátt en það sem fyrir var. Ég
hef trú á þvi að innan fárra
ára verði Siglufjarðarbær bú-
inn að rétta úr kútnum, og
hér verði þá komið blómlegt
athafnalíf og fólki fari þá
jafnframt fjölgandi."
— Gísli Baldur.
Unnið að flskvinnsiu í gamia frystihúsinu.