Morgunblaðið - 22.09.1973, Blaðsíða 23

MORGU'NBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 1973
23
JÓHANNA ÞORSTEINS-
DÓTTIR - MINNING
Faedd 14. apríl 1911
I>ái)i g. september 1973
A ÖLDUM ljósvakans flýgur
íiegnin. Jóhanna Þorsteinsdóttir
e'r látin i tjarlaeg.u landi, þar sem
hún var á skemmtiferð. Hver
skilur lifið, 'tilgang þess og marg
hreytileg örlög manna? Við
stöjdrum við hljóð og hugsandi,
i>á verða efst í huga liðin ár
þessarar mætu konu.
Hún var fædd að Tannstaða-
hakka í Hrútafirði 14. apríl 1911.
koreldrar hennar voru sæmdar-
hjónin Guðrún Jónsdóttir, ætt-
úr Skagafirði og Þorsteinn
Einarsson, Skúlasonar gullsmiðs
Tannastaðabakka. Á barns-
aldri fluttist Jóhanna með for-
eidrum sínum að Reykjum i
Hrútafirði og ól'st þar upp, ásamt
® systkiinum sínum. Hún var
Peirra elzt, þá Einar, nú bóndi
a Reykj'um, Guðbjörg, sem and
®ðist hér í Reýkjavík fyrir nokkr
urn árum og Sigurjón, bifreiða-
stjóri á Bæjarleiðum. Það var
e>nkar kært með þe!m systkinum
°g skylduliðinu öllu.
Jóhanna atundaði nám í Gagn
Jræðaskóla ísafjarðar. Þó henn-
ar skólaár væru ekki mörg, varð
hún vel menntuð af lestri góðra
hoka, enda prýðilega greind,
rninnug og fróðleiksfús.
Hún var mjög listræn, enda
sýndi heimili hennar það alla tíð.
Jóhanna hét í höfuðið á móður
bróður sínum og dvaldist sem
Un’g stúlka á heimili hans og
konu hans í Vestmannaeyjum um
tíma. Hann unni henni heitt, enda
Sýndi hún þessum frænda sínum
osvikinn kærleika og vinsemd
al!a tíð, og mest þegar hann var
°rðinn gamall og farinn að kröft
Um- Þannig reyndist hún mörgu
n druðu fólk', sem hún hafði
kynni af.
Eftir veru sína í Vestmannaeyj
uni fór hún til Blönduóss og varð
þsr simamær. Þá var prestur að
-rföskuldsstöðum á Skagaströnd
sera Helgi Konráðsson. Þau
teildu hugi saman og gengu í
hjónaband 5. ágúst 1933.
Árið 1934 var Helgi kosinn
Prestur á Sauðárkróki. Þar var
þoirra lengsti starfsferill, og auk
Preststarfa starfaði hann mikið
a® kennslu og öðrum skólamál-
t«n.
Störf prestanna í þjóðfélag nu
eru, eða ættu að vera, mikilvæg
asta þjónustan í þágu þegnanna,
af því að þeir eru settir til að
Vera andlegir leiðtogan' fjöl-
•hargra ólíkra einstaklinga, vera
Vmir sóknarbama sinna, sem þau
geta leitað til, bæði á stundum
Sleð, og sorgar. Þegar gleði og
yonir fylia hjörtu foreldrarma
hora þau litlu bömin sín til skírn
ar> og presturinn helgar þau
~Íuði. tekur þau inn i söfnuð
Rrists. Ungmennin krjúpa fyrir
raman aitarið á fermingardag-
mn. þegar þau hafa sjálf játað
sína og presturnn bless-
ar þau; enn eru vinir og
^r rbaenir stóri þátturinn i at-
ófninni. Á stærsta augnabliki
Ungra elskenda leggur prestur-
hendur yfir þau, þegar þau
anga í heilagt hjónaband, hann
lÖUr Guð að láta ham ;ngj u
rrra og framtíðarvonir verða að
veruleika.
j ®v° koma andstæðurnar, sorg
i rnörgum myndum. Þá á prest
Unn aðgang að helgustu og á-
^rifarikustu stundum llfs'ns —
dst'u
ið
ust'U stundum lífsins
að hugga, fræða og lina sár-
sorgina, ef hann hefur ver-
| ~ gcCTUðcUIlUl dU VlJlllcl
^aust og fullkominn trúnað —
Vln,ur sóknarbarna sinna.
,H&nur prestanna hafa verið
þei*11 traustur máttarstólpi í
v.*rr.a ábyrgðarmikla starfi, auð
‘ a . misjafnar eins og aðrar
'hknnlegar verur.
um
g held, að dómur
fjöldans
ið f^'hn elskaða bróður hafi ver
Sa. að hann hafi gengið með
sigur af hólmi í störfum sLnum,
þegar hann var kallaður burtu
á bezta aldri. Hann átti líka góða
konu, sem var hans miklia ham-
ingja. Jóhanna bjó þeim fagurt
heimili á Sauðárkróki, því hún
var óvenjuiega listræn og mikil
hæfileika húsmóðir.
Margir þurfa að tala við prest
inn sinn og á þeirra heimi'li voru
allir velkomnir, hvort sem var
til að drekka með þeim kaffisopa
eða dveija á heimilinu lengri eða
skemmri tíma. Þau tóku oft til
sín ungllnga, sem hann fræddi
og undirbjó til meira náms og
hefur það vafalaust orðið þeim
undirstaða undir árangursrík
stöirf þeirra í þjóðfélaginu síðar.
Þau hjón voru samvalin i að taka
þannig á móti öllum, að þeir
fundu, að þeir voru velkomnir.
Bæði voru þau glaðlynd og
skemmtileg í tali, um leið og al-
vara og skýr dómgreind markaði
einatt samtalið. Margir geyma nú
í sjóði minninganna, að gott var
að koma á heiimili prestshjónanna
á Sauðárkróki, meðan bróðir
minn og mágkona réðu þar rikj
um.
En allitaf dregur fyrir sól
hamingjunnar. Helgi missti heils
una og þjáðist í mörg ár af fleiri
en einum sjúkdómi. Þá kom bezt
í ljós, hvað Guð hafði verið hon
um góður að gefa honum gæzku
ríka og fórnfúsa konu, sem ekki
■stóð aðeins með honum í störfum
hams og gleði, heldur brást aldrei
í veikindum og sorgum. Hún var
eins og eikin í skóiginum, sem
skelfur og bognar, en brotnar
ekki í stórviðrum náttúrunnar,
en 'reisir sig við til að veita
skjól og huiggun, þegar þreytt
barn þarf hvíld og frið. Hann
hvarf, en hún og dóttirin stóðu
eftir með sár í sál, en hreina og
rólega vitund þess, að þær höfðu
gert allt, sem mannlegur máttur
getur veitt. Séra Helgi andaðist
á heimili sínu á Sauðárkróki 29.
júni 1959, eftir langa og erfiða
legu. Vinir þeirra hjóna gerðu
allt, sem hægt var til að styðja
þau og styrkja í þessari miklu
rauin, en óbilandi trú þessara
merku hjóna gaf þeim þrek og
æðruleysi í þjáningum hans síð-
ustu ár'n. Eftir lát Heliga fluttist
Jóhanna suður og bjó sér fagurt
heimili að Hátúni 4. Til dauða-
dags stundaði hún símavörzlu í
þágu Alþinigis.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en samt gaí Guð þeim litla
stúlku, sem alla tið var þeim tii
ólýsanlegrar gleði, hamingju og
sóma. Ragmhildur er ágætasti
kvenkostur, virt og elskuð af
samstarfsfólki sínu og öðrum,
sem hana þekkja. Bolli Thorodd-
sen, maður hennar, hefur reynzt
henni ágætur lífsförunautur,
sem nýtur trausts og virðimgar
þeirra, sem hann starfar fyrir
og með. Elsku Helgi litli, sonur
þeirra, var augasteinn ömmu
sinnar, enda fæddur á heimili
hennar og naut alls þess bezta,
sem hægt er að veita barni af
blíðu og óeigingjörnum kærleika.
Enda ber hann nú, 12 ára gamall,
merki mamndóms og þroska,
bæði andlega og Mkamleiga.
Við, sem þekktum Jóhörmu,
geymum nú í minningunni dýr-
mætan fjársjóð um konu, sem
var sómii og ti'l fyrirmyndar á fjöl
mörgum sviðum. Hún hvarf okk
ur í ful’lri starfsorku og sí vinn-
andi, vermandi og hu,ggiandi.
I dag verða líkamsleifar Jó-
hömmu lagðar við hlið hennar
elskulega maka norður á Sauðár
króki. Þau höfðu borið gæfu fil
að liía saman í óvenjulega ást-
ríku hjónabandi um árabil. Nú
hafa sálir þeirra sameinazt á
landi ódauðle'.kans, þar sem
hvorki er umbreyting né um-
breytingarskuggi.
Við yltkur, sem nú standið við
gröf ástríkrar og fórnfúsrar móð
ur og öm,mu og manns hennar,
vil ég segja: Ég dáist að sálar-
þroska, æðruileysi og trúartrausti
ykkar — trú á Guð, sem „öllu
ræður og ræður vel, af ríkdóm
'gæzku simnar.“ Undir vilja hans
t
Eiginmaður minn,
GUNNAR ODDSSON,
Hverfisgötu 102A,
sem lézt í Landsspitalanum 14. september, verður jarðsettur
frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 25. september ki. 3.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á Rauða kross
slands.
Þórunn Kristinsdóttir.
Hjólhúsaeigendur
Þeir, sem óska eftir geymslu á hjólhúsum í vetur
hringi í síma 81529.
ÍIJÓLHtrSAKLÚBBUE ISLANDS.
Styrktorfélag vongeiinna
á Austarlandi
heldur fræðslu- og kynningarmót fyrir foreldra
vangefinna og seinþroska barna, svo og aðra þá,
er áhuga kynnu að hafa, að Staðarborg í Breiðdal
dagana 28.—30. september.
Þeir, sem hug hafa á að sækja þetta mót, hafi sam-
band við trúnaðarmann félagsins í sínum hreppi eða
snúi sér til Ásdísar Gísladóttur, Djúpavogi, eða
Kristjáns Gissurarsonar, Eiðum, sem veita allar
nánari upplýsingar.
STJÓRNIN.
verðum við öll að beygja okkur
í auðmýkt.
Bezt getið þið heiðrað minn-
ingu horfinna ástvina með því
að lá'ta blómigast og bera ávöxt
þau góðu og göfugu frækorn,
sem í sálir ykkar hefur verið sáð,
sjál'fum ykkur til hamingju og
öðrum til blessunar.
Dýpstu og helgustu tilfinning-
ar okkar verða aldrei túlkaðar
með orðum eða penna.
Guð blessi þig, elskulega mág-
kona og launi allt, sem þú varst
mér og ótal mörgum öðrum.
Sesselja Konráðsdóttir.
Frá fjarlægu landi berst okk
ur harmafregn. Frú Jóhanna Þor
steinsdóttir fór í hópferð til Rúm
endu hinn 25. fyrra mánaðar. f
þessu ferðalagi veiktist hún
snögiglega og var sett á sjúkrahús
en hlédræg að eðlisfari. Hún var
tafarlaust skorin upp, en veik'ndi
hennar voru svo mikil að hún
lézt af vö-ldum þeirra nokkrum
sóliarhrin'gum síðar.
Eins og jafnan þegar góðum
vini er kippt burt úr lífi okkar
með svo snöggum hætti er erf-
itt að trúa og sætta sig við að
þetta haf! í raun og veru gerzt.
Við félagskonur í kveninadeild
Skagfirðingafélagsiins í Reykja-
vík höfum átt samleið með Jó-
hönnu á þeim vettvangi sl. tíu ár
og hún var ritari félagsins í sex
ár af þessu tímabili. Hún var í
alila staði vel gerð kona og traust
en hlédræg að eðlisfar:. Hún var
snillingur í höndunum og af-
kastamikil á því sviði og hafði
unnið fjölibreytta handavinnu,
það sýndi heimiii hennar bezt
þar var margt góðra muina, sem
hún hafði gert og .alilir hlutir vel
valdir og komið fyrir af smekk
vísi og næmleik. Hún var góð
heim að sækja og afar viljúg að
fá vini sína í heimsókn, það get-
um við bezt borið um í Kvenna
deildinni, og hún var glaðvær og
átti gott með að láta fólki Mða
vel í návist sinni. Hún sagði oft
ef einhver mál voru á döfinni,
sem þurfti að ræða í stjóm eða
nefndum „blessaðar komið þið
bara heim tll mín ég hef svo
gaman af að hita handa ykkur
kaffi og hef líka góðan tíma til
þess.“
Þess vegna áttum við margar
góðar og skemmtilegar gamveru
stundir á heimili he'nnar, sem
verða okkur nú enn dýrmætari,
þegar við höfum hana ekki teng
ur meðal okkar hér. Hún var sér
legia hugimyndarik, þegar hún
var að búa til allt mögulegt fai
legt á basarana okkar á vorin og
reynd: al'ltaf að finna út eitthvað
nýtt. Þó að hún væri fædd Hún
vetningur varð hún svo mikill
Skagfirðingur við búsetu á Sauð-
árkróki sem eiginkona séra
Helga Konráðssonar, að eftir að
hún missti hann og fluttist bú-
ferlum til Reykjavíkur taldi hún
það alveg sjáífsagt að skipa sér
í sveit okkar skagfirzkra kvenna
hér, enda margar félagskonur
vinir hennar frá Sauðárkróki.
•Tóhanina var hei'lsteypt og
hrein og bein í öllum samskipt
um við fólk og sagði meiningu
sína afdráttarlaust, hún var einn
ig traustur og góður vinur vina
sinna og gerði sér ekki manna
mun, enda vinahópurinn stór og
úr öltum stéttum þjóðfélagsins.
Fátækleg orð segja venjulega
ekki nema lítinn part af því, sem
maður vildi sagt hafa, og þetta
er aðeins lítil kveðja og þakklæti
fyrir góða kynningu og vináttu
frá okk'Ur í Kvennadeild Skag-
f irðin gaf élagsins.
Ég fyrir mitt leyti trúi því statt
og stöðugt að hún hafi átt góða
he'mkomu til eigiinmanns, frænd
fólks og vina á srömdinni hinum
mtegin. Ég bið góðan guð að
varðveita hana alla tíð. Að end-
ingu vi'l ég votta dóttur, tengda-
syni, dóttursyni og aðstandend-
um öllum miína dýpstu samúð.
Guðrún Þorvaldsdóttir.
Hressingarleikfimi
fyrir konur
Kennsla hefst mánudaqinn 1. október 1973 i leikfimisal Laug-
arnesskólans.
Byrjenda- og framhaldsflokkar. Eingöngu kvöldtímar.
Innritun og upplýsingar í síma 33290.
ASTBJÖRG GUNNARSDÖTTIR,
íþróttakermari.
Nýkomið mikið
úrval af skóla-
'atnaði.
Úlpur, jakkar,
buxur. peysur
og blússur.
VERZLUNIN
© M/
Laugavegi 58.