Morgunblaðið - 23.09.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGU'R 23. SEPTEMBER 1973
Bridge
Vianniatrspjlari vetrOur oft að á-
kveöa í upphaj; spffls ftvertóg
’hanai ætlar að ftaga vömimmá.
í>essrj ákvörðum er efar þýðimtgar-
mifeil og oft veltor á hemmd hvort
Spilið vimmst eða tapast. Eftásr-
fanainidi spíi er go1t dæmd um
þetta.
Nor&uir:
S: 6
Hí : D-S-7-5-4
T: Á-9 4-2
L: Á4 3
Vestor:
S: 74
M: 10-9-2
T: G-7-6
L: K-G-9-6-2
Arnstor:
S: Á-K-10-9-5-2
M: Á 3
T: 10-5
L.: 8-7-5
Smðmr:
S: D-G-8-3
H: K-G-6
T: K-DS-3
L: D-10
Suðu.r var saigmftafi 1 3 grötnd-
ttm eftir að austur haíðá eimiu
simmi saigt spaða. — Vestur iét
út spaða 7 og austur giat e kki
®éð á útspilimu hvort vestur
hefði tvo eða þrjá spaða. Hatnn
ákvað þvd að reitena roeð að sagn
hafá hefðl aðedms 3 spaða og lét
þvi níuma. Sagmftafi drap, lét
hjarta og austur tók 2 siagi á
sipaða, em afgamgimm fékk saigm-
hafi og vamm 4 gtrömd.
Ef ausitur hefði vitað að sagm-
hafi ættá 4 spaða, þá má reitena
með að hamm hefði drepáð spaða
7 með kómgi og skipt um iit og
Þá væntamlega vaiið laufið. Geri
hanm það, þá tapast spiláð aiitaf.
Sést á þessu hve roiteiivæg á-
kvörðum það er, sem austur tek
W í upphafi spiásims.
NÝIR
BORGARAR
Á FaeðinganleíW SóJvamgs í
arffirði ffæddiist:
E'lke Vagmson og Rúnari Má
Vaigmssymi, HjaBabiraut 7, dóttir
þamm 19.9. kd. 22.55. Húm vó 3960
gr og mæidist 55 sm.
VÖRUBÍLAR
Árg. '71 Scainiia Vaibis 80 suiper
— '67 Scamiia Vabis 76 m-eð
boggiíe, faimntoyggöu.r
— '66 Scfl’ní.a Vabis '56 m/80
s'uper-vél
—' '76 hás'ingu og York
boggíe
— '70 M-Benz 3 513
— '70 M-Benz 1533 fram-
byggö’ur
-— '68 M-Bemz 103.3 m/föst-
uim pal'l.i og segli
— '66 M-Benz 3538 rneö
framd'rifi
— ’65 Wl-Benz 343 8
— '64 M-Benz 3438
— '64 M-Benz 327
— '69 MAN 33230
— '68 MAN 9156 m/sveffn-
húsi
— '63 IVIAN 635
— '66 Volvo F85
— '68 Bedford mieð stærri
vélmnmii.
Höffiu'm kauipande aö biffireiö ir.eð
200 ha vél, paiJI- og sturlu.lausri.
BU.ASAIAN
y&ÐS/OO s%§
BORGARTÚNI 1 - BOX 4049

(rívv V&V C
DAGBÓK
BARNANNA.. FRflMttf)LD5Sfl&RN
ÆVINTYRI
MÚSADRENGS
Alexander Kimg skrásetti
Þegar ég hafði borðað svo að ég stóð á blístri og var
bara að handfjatla að gamni mínu svolítinn næpu-
bita, þá tók ég eftir þvi, að stóra dýrið, sem hafði
verið sofandi, var alls ekki sofandi lengur, en horfði á
mig stórum blóðhlaupnum augum. Það virtist skoða
mig i krók og kring, og ég var satt að segja reiðu-
búinn að fara sömu leið út og litia gráa músin.
Ég hafði ekki augun af hinum rétta íbúa þessa
húss, en fikraði mig um leið aftur á bak að rimiunum,
sem voru rétt fyrir aftan mig.
Þótt ég væri mjög hræddur, gat ég ekki stillt mig
um að segja nokkur orð til skýringar á nærveru
minni þarna. „Ég sá svo mikið af matarleifum hérna
um allt gólf,“ sagði ég, „svo mér datt i hug, að yður
væri það ekki á móti skapi, þótt ég fengi mér smá-
munnfylli. Dýrið einblindi enn á mig hugsandi á
svip. Svo opnaði það munninn og geispaði stórum. Þá
varð mér rórra, vegna þess að sá, er hefur ofbeldis-
verk i huga, byrjar ekki framkvæmdir með því að
geispa.
Um leið og ég stöðvaðist á undanhaldinu, reis dýrið
upp á stutta digra fæturna, ræskti sig og sagði: „Mér
sýnist þú nýliði hér. Eg minnist þess ekki að hafa séð
þigfyrr."
„Það er rétt,“ sagði ég. „Ég kom hingað í morgun.
Og ég verð að láta i ljós undrun mína á því, hvað þú
talar reiprennandi músamál.“
„Það gerum við nú öll hér,“ sagði dýrið. „Það
lærum við fyrst af öllu, þegar hingað er komið.
tJlfaldinn talar það meira að segja llka og harðneitar
að bera fyrir sig nokkurt annað mál. Við hin erum
nefnilega svo fá hverrar tegundar, og þið eruð svo
ofboðslega margar, að við verðum auðvitað að temja
okkur tungu meirihlutans. Auk þess er nauðsynlegt
að geta tjáð sig, þegar maður þarf að láta gera sér
smágreiða."
„Hvaða smágreiða?" spurði ég.
„O, svona ýmislegt. Til dæmis eru mér alltaf færð
öll ósköpin af leiðinlegum gulrótum, en rétt hérna
hinum megin við hornið liggja heilu staflarnir af
dýrlegum næpum. Ég skil ekki, hvers vegna þessir
fíflalegu marmosetar fá allar næpurnar. Og vel á
minnzt, ekki mundir þú vilja gera svo vel að tritla
yfir í búrið til þeirra og sækja nokkrar næpur handa
mér?*„Það skal ég gera með mestu ánægju,“ sagði ég.
„Ber mér að skilja þig svo. að hér sé fullt af búrum
með alls kyns dýrum, sem bíða þess, að einhver komi
og kaupiþau?“
„Þetta er ekki verzlun,“ sagði dýrið. „Þetta er
dýragarður. Okkur hefur verið komið hérna fyrir til
þess að almenningur geti fengið færi á að koma
hingað og skoða okkur. Hingað kemur fjöldi fólks á
hverjum degi og fleygir stundum ýmsu dóti inn i
búrin til okkar, sem reyndar getur verið okkur
stórhættulegt. Sjálfur er ég vatnasvin frá Suður-
AmerlKu og tilheyri þvi einni elztu dýrategund
jarðarinnar. Og nú væri ég mjög þakklátur, ef þú
vildir athuga, hvort þú getir ekki gert eitthvað I
næpumálinu. Mér er óvenjulega illt i hálsinum í dag
og næpur eru afbragð við hálsræmu."
Ég hljóp auðvitað strax fyrir hornið og fann búrið,
þar sem fjórir litlir apar hjúfruðu sig hver upp að
SMÁFÓLK
BRÁTTHAGI RLÝANTURINN
epis
CnPINMCUI
FERDINAND