Morgunblaðið - 09.02.1974, Blaðsíða 10

ÍO
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. FEBRUAR 1974
íslending-
ar kunna
ekki
að notfæra sér flotvörpuna
Björgvin við bryggju á Dalvfk.
Skuttogurum landsmanna fer
sffellt fjölgandi og við liggur, að
einn togari hafi komið til lands-
ins í viku hverri s.l. ár, og hefur
svo einnig yerið það sem af er
þessu ári. Þessum togarakomum
fer nú að fækka og síðustu nýju
skipin koma til landsins f sumar.
Öll eru þessi nýju skip, — sem
eru misjafnlega stór, — búin
beztu og fulikomnustu tækjum,
sem völ er á, enda hefur ekkert
verið til sparað við gerð þeirra.
Þó hefur það vakið athygli, að
þau eru ekki öll útbúin fvrir fjot
vörpuveiðar, en þær veiðar hafa
sérstaklega rutt sér til rúms hjá
Norðmönnum og sérstaklega
Þjóðverjum á sfðustu árum. Hafa
togarar þessara þjóða oft á tfðum
fengið geysilegan afla f flot-
vörpurnar. Togarar þessara þjðða
eru bæði búnir botnvörpu og flot-
vörpu og tekur þetta ekki nema
tæpan hálftfma að skipta um veið-
arfæri, sem er mikið atriði. Flot
varpan er einkar heppilegt veið
arfæri |H‘gar fiskurinn er upp í
sjó, og hafa þá oft fengizt tugir
tonna f hana á stuttum tfma. Sjálf
er flotvarpan miklu vandmeð-
farnara veiðarfæri en botnvarp-
an, en á allra sfðustu tfmum hafa
komið á markaðinn tæki, sem
sýna nákvæmlega hvernig varpan
er f sjónum og hvernig fiskurinn
gengur f hana. Þessi tæki er svo
nákvæm, að hægt er að nota vörp-
una í 2—3ja metra hæð yfir botn-
inum, f þeirri hæð yfir botninum,
sem skipstjórinn óskar hverju
sinni, eftir þvf hvernig fiskurinn
hagar sér f sjónum. Aðeins örfá
skip f heiminum eru nú búin slfk-
um tækjum, sem á fslenzku eru
kölluð „aðvörunarkerfi fyrir flot-
vörpu“, og eru framleidd af Sim-
radverksmiðjunum f Noregi.
Aðeins tveir skuttogarar á Is-
landi eru búnir þessum tækjum
og er annar þeirra, hinn nýi skut-
togari Dalvfkinga, Björgvin EA-
311. Björgvin er einn af sex skut-
togurum, sem skipasmfðastöð
Kongevalls f Flekkef jord f Noregi
smfðar fyrir tslendinga, en þeir
eru rösklega 400 rúmlestir að
stærð. Björgvin kom til iandsins
20. janúar og tæpum tveimur sól-
arhringum sfðar var skipið farið
til veiða, en það mun vera eins-
dæmi, að fiskiskip komist til
veiða aðeins tveimur sólarhring-
um eftir að það kemur f heima-
höfn.
Togað
á nýrri slóð
Það varð úr, að blaðamaður
Morgunblaðsins fór með f þessa
fyrstu veiðiferð Björgvins. Við
fórum út frá Dalvík á tólfta tim-
anum á þriðjudagskvöldi.
Björgvin Jónsson, sem er fram-
kvæmdastjóri Utgerðarfélags
Dalvíkur og nafni skipsins leysti
festar skipsins, og veifaði okkur
síðan á meðan við skriðum út úr
hafnarmynninu. Skipstjórinn,
Sigurður Haraldsson, er Dalvík-
ingur, og búinn að vera skipstjóri
á Dalvíkurskipum í nokkur ár.
Hann var síðast skipstjóri á
Björgúlfi í sex ár eða þangað til
hann tók við þessu nýja skipi.
Þegar við komum út úr Eyjafirði
setti Sigurður stefnuna á Sléttu-
grunnið, en þar höfðu íslenzku
togararnir verið að veiðum síð-
ustu dagana og einstaka aflað
ágætlega. Þegar við komum á
miðin undir morguninn, voru tog-
ararnir komnir dýpra, þvi afli
hafði tregazt nær landinu, og
voru þeir nú komnir á slóðir, sem
fslenzkir togarar hafa ekki togað
mikið á áður. Enda fór það svo, að
trollin vildu festast á slæmum
botni, sem þarna var, og rifna, en
það fór ekki á tnilli mála að þarna
var fiskur. Sumir togararnir
höfðu fengið vörpurnar illa rifnar
upp, og að minnsta kosti einn sleit
annan grandaravírinn og náði
trollinu inn við illan leik. Það var
þarna, sem við létum vörpuna
fyrst fara, og var togað í um það
bil klukkustund, ekki var þó afl-
inn mikill i fyrsta toginu, tæpt
tonn, enda hafði undirbyrði á
trollínu rifnað. Þegar viðgerð var
lokið var trollið látið fara aflur.
Og nú var aflinn nokkru meiri
eða um tvö tonn. 1 þriðja toginu
festum við eins og fleiri og það
kom einnig fyrir i fjórða toginu,
að við festuin, enda var árangur
inn ekki mikill í þessuin tofmn.
Seinna um daginn heyrðist í
Drangey frá Sauðárkróki, sem
hafði verið að „moka honum upp“
austan við Kolbeinsey. Fóru nú
flestir togararnir á þessar slóðir,
en það var eins og við manninn
mælt, Drangey virtist hafa fengið
allan fisk, sem þarna var. Fiskur-
inn, sem kom upp í vörpum togar-
anna, var mjög smár, — hálfgerð
hornsíli — og þvi var ekki um
annað að gera en að færa sig.
Flotvarpan
reynd
Við höfðum af og til orðið varir
við fisk uppi i sjó, en ekki hafði
enn gefizt tími til að reyna flot-
vörpuna. Þarna við Kolbeins-
ey fundust ágætis lóðningar
upp i sjó, og því var ákveð-
ið að reyna. Maður frá
Simrad-verksmiðjunum var einn-
ig um borð í skipinu til að kenna
skipstjóranum á tækin, enda eru
þessi nútíma fiskileitartæki orðin
gífurlega flókin. A þau eru komn-
ir minnisheilar og með sama
áframhaldi verður þess ekki langt
að bíða, að tölvusérfræðing þurfi
um borð i fiskiskip. Það halda
kannski flestir, að maðurinn, sem
var um borð til að kenna á tækin,
hafi verið Norðmaður, en það er
hann ekki, heldur Islendingur,
sem búinn er að starfa hjá Simrad
i Noregi i mörg ár. Nánar tiltekið
er hann frá Isafirði og heitir Stef-
án Jónsson.
Vel gekk að koma flotvörpunni
útbvrðis og í fyrstu var slakað út
150 metrum af vír. Gekk togar-
anuin vel að draga trollið, og tæk-
in sýndu, að það virkaði eins
Sigurður Haraidsson skipstjóri (t.v.) og Stefán Jónsson í brúnni á
Björgvin. Ljósm. Mbl.: Þórleifur Olafsson.
Hluti tækjasamstæðunnar í brúnni. Fiskileitartækin verða sífellt
flóknari og nú eru komnir minnisheilar við þau.
MISTOK ISLENZKRA AÐILA
VIÐ SÖLU Á ÞEIM
Hér er fiskurinn kominn í kassa og isnum er stráð yfir með
sérstökum ísblásara, en ísvél er i Björgvin.
Varpan komin inn. I þessu hali hafaveriðum 2tonn.