Morgunblaðið - 13.06.1974, Blaðsíða 12

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13.JUNÍ 1974
ÞEGAR aðstoðarmenn Procol Harum
fóru að tina hálft þriðja tonn af
hljóðfærum og hljómflutningsbúnaði
upp úr ferðatöskunum á þriðju-
daginn kom í Ijós. að smáhlutur
hafði gleymzt: söngkerfið svo-
nefnda, sem auk þess að flytja söng-
,raddirnar skýrt og greinilega út i
áhorfendasalinn flytur einnig upp-
magnaðar hljóðbylgjur frá trommu-
settinu og gítar- og bassamögnur-
unum til að tryggja hinn eina,
sanna samhljóm. Kerfið a tarna
vegur sjálfsagt hálft tonn og var
þvi ekki auðhlaupið að þvi að
senda það yfir Atlantsála frá
Englandi áður en hljómleikarnir
hæfust. Procol Harum tóku þetta
nærri sér og var einna efst í huga að
aflýsa fyrstu hljómleikunum á þriðju-
dagskvöldið. En Ámundi er ekki
Ámundi fyrir ekki neitt og hann
hristi fram úr erminni þokkalegt
söngkerfi, samansafn frá ýmsum is-
lenzkum hljómsveitum. Aðstoðar-
mennirnir tengdu þetta allt saman,
prófuðu — og Procol Harum voru
sæmilega ánægðir. Hljómleikarnir
fóru þvi fram eftir áætlun.
Uppselt var á fyrstu hljómleikana
og var áberandi hversu litið var um
unglinga undir 16—17 ára aldri;
miðaverðið, 1400 kr., hefur vafa-
laust ráðið þar miklu um og svo
einnig hitt, að Procol Harum urðu
fyrst frægir fyrir sjö árum, en þá
Pottþétt hljómsveit
Gary Brooker, Chris Copping, B. J.
Wilson.
voru núverandi gagnfræðaskólanem-
ar, 13—16 ára, enn á þrjúbióaldrin-
um og popptónlist i þeirra augum
minna spennandi en poppkornspoki.
Um tónlistarflutning Procol Harum
þarf ekki að fjölyrða; þeir héldu sig
við vinsæl lög af flestum stóru plöt-
unum sinum i nánast óbreyttum út-
setningum og aðeins örfá ný lög —
af nýjustu stóru plötunni — flutu
með. Hljómblöndunin í gegnum láns-
kerfið var hins vegar einungis
miðlungi góð og fin blæbrigði tón-
listarinnar villtust og náðu aldrei
fram í salinn. Öryggi hljómlistar-
mannanna var mikið — enda sumir
þeirra sjálfsagt búnir að spila
..Whiter Shade of Pale" hátt i þús-
und sinnum á tónleikum og önnur
lög litlu sjaldnar.
Gary Brooker pianóleikari og aðal-
söngvari hljómsveitarinnar er mið-
punkturinn í tónlistarflutningnum,
enda höfundur lang flestra laga
hljómsveitarinnar. Hann er frábær
tónlistarmaður — enda þegar orð-
inn „fastafulltrúi" á stórmenna-
lista poppheimsins. Hann
leggur litið upp úr glysinu og
sýndarmennskunni, sem svo
margar stórstjörnur hafa tileink-
að sér; þung, Ijóðræn tónlist er
hans vopn til að seiða og veiða
áheyrendur — og hann seiddi svo
sannarlega áheyrendur i Háskólabiói
á þriðjudagskvöldið.
Athygli vakti, að hljómleikagestir
hafa að erlendum sið tekið upp á því
að klappa við upphaf hvers lags, sem
þeir þekkja. Vafalítið hefur þetta
yljað Procol Harum, enda færðust
þeir allir í aukana eftir því sem á
hljómleikana leið.
Um það má deila, hvort þetta sé
bezta hljómsveit. sem heimsótt hef-
ur íslenzka poppáhugamenn, en vist
er, að á þessum hljómleikum var
tónlistin aðalatriðið og sviðsfram-
koma aukaatriðið — gagnstætt þvi,
sem oft hefur orðið uppi á teningn-
um áður.
í lokin þetta: Hljómleikarnir voru
afar ánægjulegir — en gaman hefði
verið að heyra meira af tónlist, sem
ekki hefur komið á plötum — eitt-
hvað nýtt. Maður getur alltaf hlust-
að á plöturnar heima hjá sér og mér
finnst því nauðsynlegt, að á hljóm-
leikum sé gert meira en að flytja lög
af plötum, samvizkusamlega nótu
fyrir nótu. En kannski eru aðrir á
annarri skoðun.
-sh.
Mick Grabham og Alan Cartwright. (Ljósm. Mbl. Br. H.)
Ur „Leifur, Lilla, Brúóur og Blómi“: f.v. Sigríður Eyþórsdóftir, Hörður Torfason, Þóra Lovísa Friðleifs-
dóttir og Gunnar Magnússon. Myndirnar tók Ijósm. Mbl. RAX á æfingu.
Leifur,
Lilla,
Brúður,
Blómi,
ogL.H.í
leikferð
um
landið
Frumsýningin
í Bæjarbíói
á morgun
J „LEIFUR, Lilla, Brúður og
Blómi“ nefnist leikritið, sem
Leikfélag Hafnarfjarðar ætlar að
frumsýna á morgun, föstudag í
Bæjarbíói, en eins og Slagsfðan
hefur skýrt frá, eru f L.H. nokkrir
ungir leikarar, sem af krafti og
áhuga endurreistu þetta gamla
leikfélag upp á eigin spýtur s.l.
haust með sýningum á barnaleik-
ritinu „Sannleiksfestin“.
„Þetta er sænskt hópvinnu-
verk,“ sögðu þau f L.H. þegar
Slagsíðan leitaði frekari frétta af
þessu framtaki þeirra, „og hefur
verið sýnt við mjög góóa aðsókn
víða á Norðurlöndum." Þau
kváðu það fyrst og fremst snúast
um vandamál barnauppeldis f
nútíma þjóðfélagi („það er þó
ekki eins alvarlegt og þetta
hljómar"), og skiptast á í því sitt
á hvað atriði úr heimilislífi barn-
anna (en nöfn þeirra eru í titli
leikritsins), og samskipti foreldr-
anna, og síðan atriði er sýna
hvaða áhrif heimilislífið hefur á
börnin gagnvart leikfélögum
þeirra.
l_J „Verkið heldur nokkuð sterk-
lega fram sinni skoðun á þvf
hvernig á ekki að umgangast
börn. Og við höldum, að það eigi
ekki sfður við hér en í Svíþjóð,"
sagði L.H. fólk.
□ Með hlutverkin fara Þóra
Lovísa Friðleifsdóttir (Lilla),
Gunnar Magnússon (Leifur),
Hörður Torfason (Blómi) og Sig-
ríður Eyþórsdóttir (Brúðurin),
en þessir sömu leikarar fara einn-
ig með hlutverk foreldra barn-
anna. Þýðinguna gerði Hörður
Torfason, leikstjóri er Kári Hall-
dór Þórsson, Gunnar Friðþjófs-
son útfærir tónlistina og leik-
tjöldin sjá þau að mestu um sjálf.
Frumsýningin verður sem sagt á
morgun í Bæjarbíói og sú næsta
daginn eftir, en sfðan er ekki gert
ráð fyrir fleiri sýningum í
Hafnarfirði fyrr en í haust. Hins
vegar ætlar hið hressa leikfélags-
fólk að bregða sér upp í sveit og
færa upp fyrir dreifbýlisfólk í
sumar. Leggja þau í leikferðina
18. júnf og verður sennilega byrj-
að á Höfn f Hornafirði og síðan
haldið áfram austur og norður, en
leikförin á að standa í 10 daga.
Slagsíðan óskar þeim góðrar ferð-
ar.