Morgunblaðið - 31.12.1974, Side 4

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. DESEMBER 1974
4
® 22 0-22*
RAUOARÁRSTÍG 31
------——------'
LOFTLEIÐIR
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
LOFTLEIÐIR
Q
BÍLALEIGAN
51EYSIR
CAR RENTAL
24460
28810
PIOINJEEn
Útvarp og stereo kasettutaeki
VELDUR,HVER
0 SAMVINNUBANKINN^
m
FERÐABÍLAR h.f.
Bilaleiga, sími 81 260.
Fólksbílar — stationbílar,
sendibílar- hópferðabílar.
, tel. 14444 * 25555
[F/Ð/fí
BfLALEIGA car rental
Knútur Bruunhdl. (
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II h.
Sími24940
NILFISK
þegar
um gæðin er
að tefla....
1974
Arið, sem er að kveðja, hafði
sfnar björtu og myrku hliðar,
rétt eins og önnur ár, sem til-
veran hefur gefið okkur til
meðhöndlunar. Þjóðhátiðarár,
ár tvennra kosninga, stjórnar-
skipta og gagngerðra breyt-
inga, bæði á þjóðmálasviði og i
afstöðu til alþjóðlegs samstarfs
lýðræðisþjóða. Að þessu leyti
var árið sólrikt, þrátt fyrir ýms-
ar blikur á lofti í efnahags- og
atvinnumálum, sem að hluta til
vóru aðkomnar úr alþjóðlegum
kreppuvotti á þessu sviði og að
hluta til magnaðar innlendum
mistökum. Ný rfkisstjórn brást
við þessum vanda skjótt og vel
og tókst að fyrirbyggja annars
viðblasandi stöðvun helztu at-
vinnuvega okkar með tilheyr-
andi atvinnuleysi, sem hefur
orðið hiutskipti ýmissa Evrópu-
þjóða, þó að ekki þurfi að visu
mikið út af að bera til að raska
rekstraröryggi f útgerð og fisk-
vinnslu á ný.
Viðamesti og vondjarfasti
dagskrárliður þjóðhátfðarárs-
ins var endurreisnarstarfið f
Vestmannaeyjum, sem gefið
hefur góða raun og fært þjóð-
inni heim sanninn um gifdi
samstöðu og samátaks. Sá lær-
dómur, sem þjóðin hefur aflað
sér f þessu endurreisnarstarfi,
er máskí hennar dýrmætasti
höfuðstóll, er hún gengur á vit
nýs árs og nýrra viðfangsefna.
Snjóflóðin f Neskaupstað, nú
f lok ársins, er nýtt sorgaráfall,
en þó gömul saga, sem þjóðin
hefur endurlifað mörgum sinn-
um. Þjóðarfjölskyldan varð þar
fyrir þungu áfalli, sem kallar á
hliðstætt samátak þegnanna og
gagnvart vanda Vestmanna-
eyja. Andstæður landsins, eld-
ur og ís, hafa margoft lagt okk-
ur til efnivið f þá þjóðarsögu,
sem við, þrátt fyrir allt, skrif-
um sjálf, með viðbrögðum okk-
ar, hvern veg við snúumst við
þeim viðfangsefnum, sem eru
lögð okkur upp í hendur.
1975
Sú spurning, sem áramótin
færa okkur fyrsta og helzta, og
við komumst ekki hjá að svara
á árinu 1975, er þessi: höfum
við gert okkur nægilega Ijósa
grein fyrir þvf, að samhliða
staðbundum áföllum, höfum
við orðið fyrir áfalli, á sviði
efnahags og atvinnumála, sem
nær til allra byggðra bóla á
landinu, sem varðar hag og af-
komu hverrar einustu fjöl-
skyldu f landinu? Hafi þjóðin f
raun yfirsýn á aðsteðjandi
vanda og skilji þann gæfumun,
sem felst annarsvegar f sam-
stöðu og hinsvegar f
sundrungu, þegar vandanum er
mætt, er engu að kvfða. Reynsl-
an ein sker úr f þessu efni.
Helztu viðfangsefni þjóðar-
innar, þings og rfkisstjórnar á
árinu 1975 verða fyrirsjáanlega
tvö: að tryggja annarsvegar
rekstraröryggi atvinnuveganna
og atvinnuöryggi almennings
og hinsvegar útfærslu fisk-
veiðilögsögunnar f 200 mflur.
Hvorttveggja er lífsspursmál
fyrir þjóðina, forsendur fram-
tfðarvelmegunar. t þessu efni
þarf þjóðin að sýna þá sam-
stöðu og það samátak, sem að-
stæður krefjast, á sama hátt og
f hinum staðbundnu viðfangs-
efnum, sem varða engu að sfður
þjóðarfjölskylduna alla.
Islendingar hafa að sjálf-
sögðu skiptar skoðanir f stjórn-
málum og mismunandi afstöðu
til núverandi ríkisstjórnar. En
þegar þjóðarsómi og þjóðarvel-
ferð býður, þurfum við að geta
staðið saman, sem órofa heild,
minnug þess, að það er fleira,
sem bindur okkur saman en á
milli ber. Takist að skapa slfka
þjóðarsamstöðu færum við
hvort öðru gleðilegt nýtt ár — I
verki, raun og sannleika.
ar3
5 / ffkv#
Eg stökk hœð mína
í loft upp af gleði ”
sagði verðlaunahafinn í teiknisam-
kennni MbL Truaavi Þórhallsson
SIGRÍÐUR Guðmarsdóttir seg-
ist eiginlega bara hafa verið að
endursegja draum í sögunni
sinni um litla sólálfinn sem
tryggði henni fyrstu verðlaunin
í sagnakeppni Morgunblaðsins
núna undir jólin. Það hlýtur að
hafa verið merkilegur og
spennandi draumur því að í
verðlaunasögu Sigríðar litlu
gerist furðanlega margt og efn-
ið inniheldur að auki fallegan
boðskap.
Sigríður segist að vísu hafa
orðið að stytta drauminn sinn
dálítið og svo að víkja atburð-
unum svolítið til, því að jafnvel
verðlaunadraumar vilja verða
ögn ruglingslegir, eins og skáld-
konan benti okkur vinsamleg-
ast á, þegar hún ieit inn á rit-
stjórn Morgunblaðsins að taka
við verðlaununum. Henni
finnst gaman að skrifa sagði
hún okkur líka, og eina sögu á
hún víst í fórum sinum sem
heitir „j himnaríki", svo að í
henni gerast varla ómerkari
hlutir en í sólálfasögunní.
Sigríður hnýtti snotrustu
englamynd í endann á sólálfa-
sögunni, svona til prýði. Hún
frétti ekki hvernig farið hafði
fyrr en nokkrum dögum eftir
að úrslitin voru birt í Morgun-
blaðinu: hún og fólkið hennar
höfðu öðrum hnöppum að
hneppa um jólin en að liggja
yfir blöðunum. Enginn á heim-
ilinu hafði því hugmynd um
upphefð Sigríðar fyrr en kunn-
ingjafólk hringdi að óska til
hamingju. Þá var litli rithöf-
undurinn í bæjarferð að skipta
bókum sem hún hafði fengið
um jólin, en náðí þó að komast
til okkar fyrir lokun á föstudag
að taka við verólaunabókinni,
sem hún sést vera að glugga í á
meðfylgjandi mynd.
Sigríður er níu ára og á
heima að Barðaströnd 23 á Sel-
tjarnarnesi. Við biðjum hana
hér með að fyrirgefa að hún var
rangfeðruð á listanum yfir sig-
urvegarana. Foreldrar hennar
eru Ragna G. Bjarnadóttir og
Guðmar E. Magnússon.
Verðlaunasaga Sigríðar
var byggð á draumi
TRYGGVI Þórhallsson, tólf
ára, vann teiknisamkeppnina
og kom á ritstjórn Mbl. að vitja
verðlauna sinna, sem var Ljóða-
safn Tómasar Guðmundssonar
með eiginhandaráritun skálds-
ins. Tryggvi sendi allmargar
teikningar og skreytingar í
keppnina en sagðist ekki hafa
þorað að láta sér detta í hug að
hann myndi vinna.
„Ég hef haft mest gaman af
því að teikna skopteikningar
síðasta hálfa árið,“ sagði hann.
„Eiginlega fékk ég innblástur
frá systur minni í upphafi, hún
hefur gaman af því að teikna
slíkar myndir. Ég nota rotring-
penna við þessar teikningar, en
annars nota ég oft blýant. Ég
ver flestum mínum fristundum
í að teikna og eftir áramótin fer
ég á námskeið í Handíða- og
myndlistarskólanum. Ég er í
tólf ára bekk í Melaskólanum
og reyni eftir beztu getu að
vera duglegur og fá hátt í náms-
greinum, þótt mér finnist allra
skemmtilegast að teikna.“
„Ég var ekki búinn að lesa
Morgunblaðið á aðfangadag,
þegar vinur minn kom í heim-
sókn og fór að óska mér til
hamingju. Þá kom ég alveg af
fjöllum, en hann sagði: „Nú, þú
vannst í teiknisamkeppninni"
og ég varð svo glaður, aó ég
stökk ábyggilega hæð mina i
loft upp ... Það var mamma,
sem stakk upp á að ég sendi
myndir og ég hugsaði með mér
að það sakaði ekki að reyna, en
að ég ynni fyrstu verð-
laun ... það hvarflaði ekki að
mér.“
STAKSTEINAR