Morgunblaðið - 19.04.1975, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ, UAUGARDAGUR 19. APRlL 1975
29
37
hafið náttúrulega séð uppruna-
legu verkin?
— Eiginkona mín hefur ómæld-
an áhuga á sögu, sérstaklega sögu
Egyptalands, skaut ofurstinn inn
i og brosti út i annað munnvikið.
— Þér mynduð veita henni mikla
gleði, prófessor, ef þér segðuð
henni undan og ofan af þvi starfi
sem þér eruð að vinna þegar þér
dveljið i Egyptalandi.
Ef það er eitthvað sem þarf
ekki að hvetja föður minn til er
það að tala um starf sitt. Og í
þessari miðaldra smábæjarfrú
nieð bláu sakleysislegu augun
hafði hann fundið áfjáðari hlust-
anda en nokkru sinni hjá stúdent-
um sínum í Uppsölum og áður en
tíu mínútur voru liðnar voru þau
Margit bæði alsæl. Þau byrjuðu á
súlunum og obeliskunum i
Karnak og síðan var áfram haldið,
svo að ég hef ekki i annan tíma
séð föður minn segja fjálglegar
frá ... og ég verð að játa að ég
gafst algerlega upp á því að
fylgjast með.
Einar og Wilhelm Holt höfðu
fært sig yrir í annað horn á '
stofunni og þar ræ^du þeir ákaf-
lega óspennandi mál — starfsemi
skotfélagsins á staðnum og því
næst um tímarit sem gefið er út af
hernum og ofurstinn var að skrifa
greinaflokk i timáritið um ýmsar
gerðir vopnabúnaðar. Ég sat og
horfði áhugalaus á gamlar fjöl-
skyldumyndir. .. svo gekk ég út
úr stofunni og inn i bóka-
herbergið. En ég efast um að
nokkur hafi tekið eftir því.
Ég sá Agnetu bregða fyrir
frammi i ganginum og þar sem
mér fannst nú kominn timi til að
hún hætti að snúast með kaffi og
gosdrykki og ávexti stakk ég upp
á því við hana að við gengjum út í
garðinn. Hún leit hikandi i áttina
að dagstofudyrunum.
— Ég veit ekki nema það sé
eitthvað sem mamma vill að ég
geri....
— Mamma þín er sem stendur
stödd i Dal konunganna eða á
einhverjum viðlíka stað. Hún hef-
ur engan tima til að gefa fyrir-
skipanir. Komdu nú með mér!
Við gengum út undir linditren
og ég hef aldrei á ævinni átt eins
erfitt með að halda uppi
samræðum við nokkra
manneskju.
Ég fékk þó togað upp úr henni,
að hún hefði verið fimm ár í
barnaskóla. Þegar foreldrar
hennar fluttust að Skógum virtist
ekki annað koma til greina en
hún hætti i skólanum og flytti
þangað með þeim. Og ég hugsaði
með mér að ef hún hefði hegðað
sér þannig i skólanum sem hún
gerði nú — að svara aldrei nema
eins atkvæðis orði, þá væri nánast
kraftaverk að hún skyldi komast i
gegnum fimm bekki barnaskóla.
— Og hvernig kanntu við þig hér?
Finnst þér ekki dálítið einmana-
legt hérna?
— Jú — kannski. En ég hef
mikið að gera.
Ég leit á vinnulúnar hendur
hennar og minntist þess hvernig
Margit Holt ráskaði með hana og
ég efaðist ekki um að hún hefði
lög að mæla.
— Nú, en þú hefur nú mömmu
þína, sagði ég vinalega.
Agneta kinkaði kolli og virtist
einlægnin uppmáluð, þegar hún
sagði:
— Það er ekkert nýtt að frétta
af.. . Lou?
— Nei. Lögreglustjórinn er að
vísu búinn að koma aftur og tala
við mig, en hann harðneitaði að
ræða handtökuna.
— Hvað þá? Var Löving hjá
þér? Ofurstinn hrukkaði ennið og
var illúðlegur á svip. — Hvað
vildi hann?
— Hann spurði mig spjörunum
úr. Hvenær ég væri fædd, skírð,
bólusett og fermd, hvað ég græddi
mikla peninga, hvers vegna ég
hefði aldrei gift mig og hvaða
skoðun ég hefði á vinum mínum
og nágrönnum. ..
Ofurstinn fnæsti fyrirlitlega og
mig langaði að fara að dæmi hans.
En Elisabet bætti við með sinni
lágu en stillilegu röddu:
— Ég svaraði náttúrlega eftir
beztu getu. .. ef það gæti orðið
Lou til einhverrar hjálpar.
Við gengum heim að Arbökkum
og Einar ásakaði mig fyrir að vera
bæði önug og ókurteis. Þegar
Hulda tilkynnti okkur í sömu
andrá að gestur kæmi til kvöld-
verðar, fullvissaði ég eiginmann
minn um það í snatri að ég skyldi
verða enn ókurteisari og önugri,
ef það kæmi í ljós að það væri
iögreglustjórinn.
— Vertu nú ekki ósanngjörn,
Puck, sagði Einar og var
hneykslaður á mér og með oró
hans í eyrum mínum gekk ég út á
veröndina.
Og á þeirri stundu hvarf mitt
fúla skap eins og dögg fyrir sólu.
Því að á miðri grasflötinni stóó
maður með hátt enni og dökkblá
augu og reykti pípu sina hugsandi
og þegar ég hrópaði upp yfir mig
af fögnuði greip hann utan um
mig og kyssti mig hjartanlega á
kinnina.
Einar tók undir fagnaðaróp
min. Það var aðeins faðir minn
sem var hlédrægari i viðmóti.
Christer Wijk og hann höfðu að-
eins hitzt í örfá skipti og síðast i
brúkaupi minu og Einars, en
þeim hafði engan veginn tekizt að
kynnast, enda hafði faðir minn
fyrirfram mótaðar skoðanir á iög-
reglumönnum. Hann viðurkenndi
þetta fúslega sjálfur. En eins og
staðan var i dag gat ekkert dregið
úr fögnuði mínum að sjá óvænt
þennan góða vin okkar.
— Æ, Christer, sagði ég og and-
varpaði af gleði. — Mikið lifandis
skelfing er ég fegin að þú komst.
Hér er allt svo flókið og vonlaust.
En nú gengur þú i málið og sérð
um að þeir láti Lou lausa og að
réttur morðingi verði tekinn, svo
að við þurfum ekki að lifa i þess-
ari óbærilegu spennu öllu
lengur...
Christer teygði makindalega úr
sér i stól á veröndinni og brosti
dauflega en þó stríðnislega:
— Ég er djúpt snortinn af
þeirri miklu trú sem þú hefur á
hæfileikum mínum, en ég veró
því miður að valda þér vonbrigð-
um. Sjáðu til, i þetta skipti ætla
ég ekki á morðingjaveiðar...
Hann bandaði frá sér með píp-
unni og hélt áfram, áður en ég gat
skotið inn orði:
— Það er ýmislegt sem ég verð
að biðja ykkur að hafa hugfast.
Fyrst og fremst þetta: ég starfa
við morðdeildina i Stokkhólmi, en
viðkomandi mál er i höndum
lögreglunnar i Örebro. I öðru lagi
er ég í frii... og ég hef hugsað
mér að nota þetta fri enda er ég
Tímarnir breytast, maður minn, nú rífa gestirnir kjaft
þegar ég skamma þá.
VELVAKAIVIDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 10.30 — 11.30, frá mánudegi
^til föstudags.
0 Lokastef við
barnalag
Sigrfður Magnúsdóttir,
Kársnesbraut 22, Kópavogi,
skrifar:
„Get ekki fundið hjá mér orða-
lag, sem bendir til að ég sé að
verja Hljómsveit Ölafs Gauks
gegn árásuin, enn síður að ég sé
móðguð. Lítið má nú í þessu þjóð-
félagi, ef ekki má skrifa gagnrýni
og svör, án þess að það teljist til
árása eða inóðgana. Ég er sam-
mála Guðriði Gísladóttur uin allt,
sein hún skrifar í blaðið 17. apríl,
nema það, sem að mér snýr.
Beztu kveðjur.
Sigríður Magnúsdóttir."
% Hitaveita í
nágrannabyggðir
Reykjavíkur
Theódóra Sigurjónsdóttir
hringdi og kvaðst vera inótfallin
því að Reykvikingar væru látnir
bera kostnað af hitaveitu annarra
byggðarlaga. Hún sagði, að auð-
vitað þyrfti að greiða kostnað við
þessar framkvæmdir sem aðrar,
en sér þætti ósanngjarnt að taka
hann úr vasa Reykvíkinga.
# Skeytin ganga
landshorna
á milli
Fyrir stuttu birtum við kviðling
Guðríðar B. Helgadóttur í Húna-
þingi til Herdísar Hermóðsdóttur
á Eskifirði. Þess var ekki að
vænta, að Herdis léti eiga hjá sér,
og hér eru tvær vísur hennar til
Guðriðar:
„Við Guðriði ég gerist
kvitt.
Gott má lofið þykja mitt.
Enga hef ég áður hitt
svo ánægða með pundið sitt.
Sig í ættir Sölva sver.
Séð það getur einn
og hver.
Gáfnafarið afbragð er
að eigin inati. •
Kveð svo hér.
Herdís Hermóðsdóttir.
Velvakandi leggur til að penna-
vinir hans geri meira af því að
senda orðsendingar í bundnu
máli. Þetta er rainmíslenzkur sið-
ur (og þar af leiðandi auðvitað til
fyrirmyndar), en því miður er nú
minna um þetta en áður fyrr. Hér
er þó að sjálfsögðu ekki verið að
bjóða upp á birtingu á hvaða leir-
burði sem er, heldur verður skil-
yrðið að vera það, að visurnar séu
rétt kveðnar og einhvers virði.
# Friðarviljinn
Húsmóðir skrifar:
„Ég les hér i blaði, sein er ekki
gefið út af kommúnistaflokknum,
hin fjálglegustu skrif um þennan
mikla friðarvilja Rússa. Öllu má
nú nafn gefa.
Ekki einu sinni Willy Brandt
kom auga á hann. Hins vegar gæt-
ir alls staðar i heiminutn ásælni
Rússa. Löngu eftir að Japanir
voru búnir að fá Okinawa frá
Bandaríkjainönnuin, þá fór sjálf-
ur forsætisráðherra Japans til
Rússlands til að fá aftur Kúrileyj-
ar frá þeim, en fékk auðvitað blá-
kalt nei. Japanir áttu þó sannar-
lega hönk upp í bakið á Rússum,
því að þeir notuðu sér striðið til
að taka stórar sneiðar af Kína, og
Kúrileyjar í ofanálag.
Allir þekkja hvernig Rússar
nota sér löndin, sein svikin voru í
hendur kommúnismanum. Þar
haga Rússar sér eins og selstöðu-
kaupmenn forðum. Þeir stjórna
alveg út- og innflutningsverzlun-
inni og nota líka þessi lönd á vixl
til þess að kúga þjóðirnar, sein
eru i Varsjárbandalaginu. Við ís-
lendingar þekkjuin aftur á móti
Atlantshafsbandalagið, þar sem
allar þjóðirnar eru frjálsar.
Friðarvilji Rússa er kannski fólg-
inn í því að láta rússneskan al-
tnenning sjá fáinennustu skæru-
liðahópum hvar sem er fyrir næg-
um vopnuin, Rússnesk vopn eru
smiðuð til manndrápa, ekkert sið-
ur en önnur vopn, ekki satt?
Verst af öllu er þó það, að Rúss-
ar skirrast ekki við að beita sjálf-
stæðar þjóðir þrýstingi hvar sem
er. Almenihgur á íslandi virðist
fylgjast miklu betur með friðar-
vilja Rússa en sumir blaðamenn,
sem betur fer.
Húsmóðir"
# Reykingavarnir
Maður, sein kallar sig „fórnar-
lamb likkistunaglanna" skrifar:
„Ágæti Velvakandi.
„Uin þessar mundir fer fram
inikil herferð gegn tóbaks-
reykingum, og nú er svo koinið, að
maður þorir varla að opna fyrir
útvarpið, því að þá er eins vist að
yfir inann dynji hinn ægilegasti
reiðilestur þeirra, sem að herferð-
inni standa. Að loknum lestrinum
er það svo á minu heimili — við
reykjutn bæðí hjónin — að börnin
líta á okkur ásökunar- og vor
kunnaraugum, setn eru sterkari
en nokkur orð.
Ég verð nú að játa það, að þessi
herferð fer óskaplega i taugarnai
á inér. Mér finnst nú ekki of mik
ið þó inaður megi láta þessa
ómerkilegu nautn eftir sér í friði.
Hitt er svo aftur annað mál, að
inér er fullljóst, að reykingar eru
ósiður og ég vona að krakkarnir
minir eigi eftir að bera gæfu til að
detta ekki i sömu súpuna og við
foreldrar þeirra.
Þess vegná finnst inér rétt að
láta það koma fram, að þessi her-
ferð er áreiðanlega gagnleg, þótt
ég dragi 1 efa, að þeir reykinga-
menn séu mjög margir, sem láta
skipast við hana. Það eru þeir
sem enn hafa ekki byrjað að
reykja, sem hafa gott af þessuin
uinvöndunuin, og við reykinga-
sóðarnir verðuin bara að þola
þennan pirring tneð þolinmæði
sakborningsins."
— Mynt
Framhald af bls. 12
falur fyrir 100 sterlingspund.
Spink kaupir einnig og selur
austurlenzka listmuni, enskar
teikningar og málverk, enskt
silfur, ensk húsgögn og margt,
margt fleira. Reyndar minnir
mig að geirfuglinn okkar hafi
verið keyptur þar, um árið, og
væri það sannarlega ekkert
óeðlilegt, því eins og fram hefir
komið hér að ofan, er þarna
höndlað með hina óllklegustu
hluti. Þarna er margt starfs-
fólk, mjög mikið af ungu fólki,
og þarna eru einhverjir
færustu sérfræðingar, sem völ
er á I heiminum, til að fjalla
um þau verkefni, sem firmað
tekur að sér. Það er hægt að
vera þar tímunum saman og
fræðast, það er oftast hægt að
gera hjá þeim góð kaup, en 50
kallinn frá 1973 höfðu þeir, því
miður, ekki til sölu.
SUMARBÚSTAÐA-
EIGENDUR
OG AÐRIR
SEM ÆTLA AÐ FÁ
ÞENNAN VINSÆLA
OLÍUOFN
AFGREIDDAN FYRIR
SUMARIÐ. VINSAM-
LEGAST PANTIÐ SEM
FYRST ÞAR SEM
MARGIR ERU Á BIÐ-
LISTA.
Rafborg
RAUÐARÁRSTÍG 1.
Sími11141.
s
Hl
Electrolux
Frystikista
310 Itr.
¥
Electrolux Frystikista TC114
310 lítra Frystigeta
21,5 kg á dag. Sjálfvirkur hita-
stillir (Termostat). Öryggisljós.
Ein karfa. Útbúnaður til að fjar-
lægja vatn úr frystihólfinu. Seg-
ullæsing. Fjöður, sem heldur
lokinu uppi.