Morgunblaðið - 26.10.1975, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. OKTOBER 1975
39
Man ég til dæmis að Jón afabróðir
minn leit á bæði heimilin sem sin.
Seinni hluta ævi sinnar átti
amma við nokkurt heilsuleysi að
strfða. Var það þá henni mikil
hjálp að búa í sambýli við yngri
dóttur sína, Bryndísi, og eigin
mann hennar, Finn Eyjólfsson.
Og nú eftir langa og stranga
sjúkdómslegu, hljótum við öll að
Fæddur 20. febrúar 1958
Dáinn 20. október 1975.
I gær var til moldar borinn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík vinur
okkar Sigurður G. Þorkelsson.
Það var haustið 1965 að ég fór
með börnin mín tvö í Hlíðaskóla,
þar sem þau áttu að hefja sina
skólagöngu. Það var fallegt og
milt veður og sólskin, þegar þau
komu til baka.
Ekki voru þau ein f þetta sinn,
með þeim var skólabróðir, sem
einnig var að byrja sína skóla-
göngu.
Mér varð starsýnt á þennan
dreng, hann vakti strax eftirtekt
mfna sökum óvenjulegs glæsi-
leika og ljóma sem stafaði frá
honum. Upp frá þeim degi hófust
vinabönd barna minna og hans,
því við fyrstu kynni vann hann
hylli þeirra og okkar hjónanna,
sem aldrei féll skuggi á. Hann
var okkar heimilisvinur frá þeim
degi til dauðadags.
Smám saman stækkaði vina-
hópurinn og félagarnir urðu
fleiri.
Það voru margar ánægjustund-
ir, sem ég átti, þegar þeir komu
saman heima hjá mér til skrafs og
ráðagerða, því þeir höfðu
mismunandi viðhorf til framtfðar-
innar.
Ég held að hann hafi verið sá
eini sem var búinn að taka
ákvörðun um hvað hann ætlaði að
verða og sýndi það festu hans og
þroska.
Hann ætlaði að hefja nám i
mjólkurfræði í júní s.l. sumar hjá
Mjólkurfélagi Borgfirðinga, en
örlögin grípa stundum inn f með
sfnum köldu höndum, sem enginn
fær við ráðið.
Hann veiktist skyndilega síðast
liðið vor og gekk undir erfiða
aðgerð, en því miður virtist sá
sjúkdómur ólæknandi, þrátt fyrir
þrek hans.
Það var erfitt fyrir foreldra
hans og vini að þurfa að trúa
þessum bitra sannleika.
Hvað er hægt að taka meira en
einkasoninn með allar sínar
björtu vonir og trúna á lífið, hann
sem var umvafinn kærleika og
ástúð foreldra sinna og allra sem
til hans þekktu.
Mörg sumur var hann í sveit á
æskustöðvum föður sfns, þar sem
hann kynntist fallegri og góðri
stúlku, og myndaðist með þeim
kærleikssamband, sem aldrei
slitnaði til hinstu stundar.
Sigurður var fæddur á Sauðár-
króki 20. febrúar 1958 og var þvf
aðeins 17 ára er hann féll frá.
Hann var einkasonur foreldra
sinna, Þorkels Sigurðssonar frá
Kolsstöðum i Borgarfirði og
Þorbjargar Guðmundsdóttur frá
Veðramóti í Skagafirði.
Það er mikill söknuður nú á
þessu fallega heimili, því nú er
þar auður stóll, sem enginn getur
skipað.
Við vottum foreldrum hans,
einkasystur hans svo og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu
samúð. Og nú er silfurþráðurinn
slitinn, en sólin heldur áfram að
varpa geislum sínum inn f
ókomna framtfð, og þar mun
brosið hans blíða ávallt skfna.
Sigríður Þorvaldsdóttir
Þann 25. þessa mánaðar kvödd-
um við hinsta sinni hinn kæra vin
Sigga Þ. ÖH minnumst við hans af
fagna með henni, er hún nú er
komin til ljóssins landa. Ég trúi
þvi að það ljós kærleikans, sem
lýsir okkur f gleði og þrautum lýsi
henni nú og að þakklæti okkar
barnabarna og barnabarnabarna
berist til hennar.
Guð blessi ömmu og veiti afa
friðsælt ævikvöld.
Dúna
heilum hug. Alltaf var það Siggi
sem leitað var til ef eitthvað átti
að gera. Og öftast var komið sam-
an á heimili foreldra hans, þar
vorum við ætfð velkomin, Það er
alltaf sárt að kveðja góðan vin en
við huggum okkur við að honum
Ifður vel, eftir allt sitt veikinda-
stríð. Þó Siggi hafi verið mikið
veikur síðustu mánuði gátum við
ekki gert okkur fulla grein fyrir
þjáningum hans, þar sem hann
talaði lítið um þau og lengi vel gat
hann hlegið og gert að gamni sínu
með okkur. En eins og máltækið
segir: „Þeir deyja ungir, sem guð-
irnir elska“. Nú hefur stórt skarð
myndast sem alltaf mun standa
autt, og lengi eigum við eftir að
minnast hans i okkar vinahópi.
Foreldrar Sigga voru virkur þátt-
ur í félagslífi okkar allra og þeim
og svo öllum ættingjum og vinum
vottum við okkar dýpstu samúð.
Guð og gæfa fylgi þeim.
Vinir.
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast í sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
lfnubili.
Kennara-
samband
Austurlands
ÞING Kennarasambands Austur-
lands var haldið í siðasta mánuði.
Sátu þingið um 50 kennarar úr
Austurlandskjördæmi. Voru þar
flutt erindi um skólamál og þau
síðan rædd.
Þá var haldinn aðalfundur
Kennarasambandsins. I stjórn
voru kjörin: Sigríður Guðmunds-
dóttir, Höfn, Heimir Þór Gfslason,
Höfn, Kri'stin Gísladóttir, Nesja-
skóla, og til vara Guðmundur Ingi
Sigbjörnsson, Höfn, og Albert
Eymundsson, Höfn.
— Ingibjörg
Framhald af bls. 46
bróður sfnum. Og Helga systir
þeirra var þar lengi. Bæði hús-
freyja og systur bóndans voru
með afbrigðum vel verki farnar.
Eftir því stálminnungar og
greindar konur.
Þegar Ingibjörg giftist að Svína-
vatni, varð hún nágranni systur
sinnar frú Sigurlaugar á Bjarna-
stöðum. Þessar konur voru mikil
sveitarprýði í Grfmsnesi. Ekki
þurftu þær að gera verkfall, til
þess að það sæist að störf þeirra
væru mikilsverð. Þær voru tignar
konur f húsfreyjustöðu f sveit.
Munu þessar systur verða
flestum gestum minnisstæðar
sakir risnu, og einnig þess, hvern-
ig gestum var fagnað. En þó voru
þær því vinsælli meðal hjúa og
barna og unglina sem á heimilum
þeirra dvöldu, sem kynnin urðu
lengri. Því get ég nú þeirra
beggja þótt önnur sé fyrir all-
löngu dáin, að þær settu mikinn
svip á umhverfi sitt á Iffsins
blómaskeiði, er þær voru grann-
konur. Þær voru einnig miklir
starfsmenn í Kvenfélagi Gríms-
neshrepps. Það telst til auðlegðar
að hafa kynnzt þeim og heimilum
þeirra.
Þegar Ingibjörg kom að Svina-
vatni, var þar nýbyggður timbur-
bær. Mér hefur alltaf þótt hann
skemmtilegur. Eins og margir
vita er Svínavatn í þjóðbraut og
liggur á mörkum Grfmsnesvegar
og Laugardalsvegar. Ung stúlka
sagði mér sögu sem geymast
mætti. Hún . var meðal annarra
unglinga f áætlunarbíl, sem flutti
nemendur einhvern vetrardag að
Laugarvatni. Bylur var á Hellis-
heiði, frost og hvasst og fór versn-
andi sem á daginn leið. Hurðin
fauk af bílnum. Þegar kom upp að
Svfnavatni, varð ekki lengra
farið, bæði ófærð og billinn
hurðarlaus. Það var heldur hrak-
inn 30 manna hópur, sem brauzt f
óveðrinu heim að Svinavatni.
Stúlkan sagði að sér væri
ógleymanlegt hvað húsfreyjan
tók hlýlega og- innilega á móti
þeim öllum. Hún varð svo sem
ekkert vandræðaleg. En bóndinn
glaður og reifur i viðtali. Það leið
ekki á löngu áður en heitt súkku-
laði, smurt brauð og bakkelsi var
á borðum. En síðan heit kjötsúpa
og kjöt með meiru til kveld-
verðar. Stúlkan dáðist mikið að
öllum þeim veitingum og hvernig
þetta gekk allt án tafar, eins og
þau væru sjálfsagt heimilisfólk.
Og þar eftir alúðin f þvf að hlynna
að þeim. Mörg þeirra gistu. Þetta
var fyrir ísskápsöld. Ekki var það
vitað fyrir fram að gesta væri von,
en heimilið var vel birgt.
Ef höfð er f huga svargrein f
Velvakanda nýlega, þar sem
hvert starf er metið eftir þeim
peningum sem fyrir það fást, þá
hefur móttaka frú Ingibjargar á
Svínavatni og aðhlynning að ungl-
ingunum 30 verið einskisvirði,
þvf hún tók enga borgun af ungl-
ingunum, hvorki fyrir mat né
gistingu.
Þrjár kynslóðir sömu ættar
hafa unnið að uppbyggingu og
jarðrækt Svinavatns. Þó að Jón
Ingileifsson tæki við miklum tún-
um af föður sínum, þá hefur hann
líklega bætt við þau nær öðrum
helmingi. Timburbærinn er frá
tið elzta bóndans og sonar hans.
En feðgarnir Ingileifur og Jón
hafa byggt upp öll útihús, stór og
vönduð. Einnig er þar nýtt stein-
hús, sem ungu hjónin búa f Þóra
Magnúsdóttir og Jón. Þau eiga
átta börn.
Ungu hjónin hafa haft þann
gamla og góða íslenzka sið að láta
börn sín heita nöfnum i frænda-
garð.
Eldri hjónin búa enn í sínum
bæ, og hjá þeim er Ólafía systir
Ingileifs. Hún er 90 ára, skýr og
minnug. Þau njóta þess að horfa
yfir vatnið og fagra fjallasýn. En
liklega er þó gleði þeirra mest að
sjá efnileg börn ungu hjónanna
vaxa þar úr grasi.
Sendi frú Ingibjörgu þakklæti
fyrir kirkjulegt samstarf hennar
og fjölskyldu og blessunar- og
árnaðaróskir frá húsi mfnu.
Rósa B. Blöndals.
PHILIPS
kynnir verulega
framför í lýsingu
áður
VEIMJULEG
nu
ARGEIMTA
ARGENTA
SUPER LUX
áður
Þannig líta þær út, þær Ijósaperur, sem aigengastar eru hér á landi. Þær
eru með möttu gleri og Ijósgjafi þeirra er vel sýnilegur í gegnum glerið, svo
að birta þeirra er mjög blindandi og skuggamyndun skörp.
nu
Nútímafólk vill mildari birtu. Því kynnir Philips nú Arqenta peruna með
opalglerinu. Ljós henar er mun mildara og skuggamyndun mýkri. Philips
Arqenta er því heimilispera nútimans.
Þessu til viðbótar kynnum við Argenta Super Lux peruna, £að_er_keiluperan
með óviðjafnanleqa birtugluqqanum, sem gefur 30% meira Ijós á vinnuflöt-
n
m
inn miðað við sömu orkunotkun. Hún er bví rétta peran í alla leslampa og
loftljós, og þar sem þér getið notað aðeins 40W Argenta Super Lux þar sem
áður var 60W venjuleg pera (eða 60W í stað 75W o.s.frv.), sparið þér
virkilega rafmagn. Arqenta Super Lux borgar sig því sjálf. Með því að velja
Philips Argenta eða Philips Argenta Super Lux gjörbreytið þér lýsingunni á
heimili yðar.
PHILIPS kann tökin á tækninni
Sigurður Guðmundur
Þorkelsson — Minning
AlKiLÝSINííASÍMINN EK:
22480
JH«r0unbInb(b