Morgunblaðið - 05.12.1975, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 1975
31
Þorsteinn Einars-
son — Kveðja
Fæddur 2. júlf 1922.
Dáinn 25. nóvember 1975.
Þorsteinn Einarsson fæddist
hér í Reykjavík 2. júlí 1922. Var
hann yngsta barn hjónanna Þór-
stínu Gunnarsdóttur, sem ættuð
var af Austfjörðum og Einars
Ölafssonar frá Stóru-Fellsöxl í
Borgarfirði.
Barn á aldri flytur Þorsteinn
með foreldrum sinum í Borgar-
fjörð og þar elst hann upp. Taldi
sig með réttu Borgfirðing og þótti
vænt um hérað sitt og Borgfirð-
inga.
Árið 1940 er Þorsteinn kominn
til náms í matreiðslu hér í Reykja-
vík. Að námi loknu fer hann til
sjós og sigldi með Kötlu, Esju og
fleiri skipum. I siglingum sínum
sá Þorsteinn hörmungar stríðsins
en honum og félögum hans var
hlíft við þeim. Sigldu skipum sín-
um heilum í höfn og úr höfn.
Laust eftir stríðslok, 5. septem-
ber 1945 giftist Þorsteinn eftirlif-
andi konu sinni Katrínu Hendr-
iksdóttur, ættaðri úr Árnessýslu.
Um svipað leyti fór hann i land og
gerðist starfsmaður Vegagerðar-
innar um árabil. Ungu hjónin
reistu heimili sitt í Reykjavík og
áttu síðustu 12 árin heima í Ás-
garði 99. Börnin urðu 8 og dó það
næstelsta 9 mánaða gamalt. Hin
sjö lifa föður sinn. Eru þau As-
gerður Margrét, gift Jóhannesi
Óskarssyni rafvirkjameistara,
eiga þau tvo drengi og búa í Vest-
mannaeyjum; og Hinrik iðnlærð-
ur rakari, giftur Guðnýju Jónas-
dóttur kennara, eiga þau tvo
drengi og búa í Stykkishólmi. Þar
veitir Hinrik forstöðu starfsemi
Hvítasunnumanna. t foreldrahús-
um dvelja Matthías, Jóel, Anna,
Elísabet og Katrín.
Þegar Þorsteinn var 28 ára
gamall, urðu afgerandi þáttaskil í
lífi hans. Lífsglaður og frír af sér
á vettvangi lífsins, kemur hann á
samkomu i Fíladelfíu. Gripst af
boðskapnum, tekur sinna- og siða-
skiptum, frelsast. Þessi róttæka
afstaða hans, hafði mótandi áhrif
á fleiri fjölskyldur, sem tóku
sömu afstöðu og hann. Þorsteinn
var afgerandi maður, heill og
óskiptur er hann gaf sig að. Gaf
Þorsteinn sig að Orði Guðs og
fann þar lind lífsvatnsins. Gömlu
lindirnar voru nú fyrir honum
sem sprungnir brunnar. Um þetta
leyti vann Þorsteinn í öruggu
starfi hjá Vegagerð ríkisins. Eftir
níu ára starf þar, hættir hann og
gerist umferðaprédikari og bók-
sali. Allt landið var sókn hans.
Líkamlegt þrek og góðar lyndis-
einkunnir komu sér nú vel hjá
Þorsteini. Árum saman ferðast
hann um, er mánuðum saman frá
fjölskyldu sinni. Afgerandi
árangur sá Þorsteinn af erfiði
sínu.
Þorsteinn hafði djúpa og mikla
bassarödd, var lagviss og söng ár-
um saman í Ffladelfíukvartettin-
um. Er hann fyrstur þeírra fjór-
menninga til að kveðja lifið. Hann
var og með I kór safnaðarins árum
saman og þótti rödd hans þar þýð-
ingarmikil og ómissandi. Um 15
ára skeið var Þorsteinn í stjórn í
Fíladelfíusöfnuðinum. Var hann
tillögugóður, úrræðagóður og
samvinnufús. Er nú skarð fyrir
skildi hjá söfnuði hans, að missa
hann, ásamt öðrum frá mikilvæg-
um störfum, á þýðingarmiklum
tímum.
Er Þorsteinn lést 25. nóvember
s.l. af slysförum, starfaði hann
Jóhannes Kristjánsson
bifreiðastjóri - Kveðja
Þann 23. nóvember s.l. andaðist
hér f Reykjavík, vinur minn
Jóhannes Kristjánsson bifreiða-
stjóri. Hann var fæddur 31. októ-
ber 1926, og var þvi fráfall hans
langt um aldur fram.
Fyrstu kynni okkar Jóhannesar
hófust á hafnarbakkanum i
Reykjavík vorið 1946, en þá
stundaði hann sjómennsku. Ung-
ur fór hann að heiman, stundaði
þá fyrst nám á alþýðuskólanum í
Reykholti, en réðst svo strax að
því loknu sem skipsmaður á
strandsiglingaskipum, meðal
annars Esjunni og Laxfossi.
Árið 1950 kvæntist hann eftir-
lifandi konu sinni Unni
Guðmundsdóttur frá Drápuhlíð f
Helgafellssveit og eignuðust þau
saman tvö mannvænleg börn,
Sigurþór, sem nú er 19 ára og
stundar nám í húsasmíði og Krist-
rúnu 12 ára. Þau eru bæði ennþá
heima.
Árið 1951 hóf Jóhannes vinnu á
Bifreiðaverkstæði Hafnarfjarðar
og stofnaði þá jafnframt í Hafnar-
firði fyrsta heimili þeirra hjóna.
Þarna vann hann þangað til
Bifreiðastöðin Bæjarleiðir var
stofnuð 1955. Þá byrjaði hann
leigubílaakstur og vann á stöðinni
meðan honum entist heilsa til.
Jóhannes var vel hagur maður
við smíðar, hvort sem um var að
ræða tré eða járn. Hann var hjálp-
samur félögum sinum og naut ég
þess í ríkum mæli. Við áttum
saman margar góðar stundir bæði
í ferðalögum og við veiðiskap. Oft
lá leiðin upp í Borgarfjörð, þar
sem góðir grannar gátu léð okkur
hesta.
I öllum slíkum ferðum var hann
sjálfkjörinn foringi og fararstjóri.
Þessar sólbjörtu sumarstundir
voru okkur báðum og fjölskyldum
okkar ljúf lífsfyiling.
Ég votta konu Jóhannesar og
börnum þeirra mína dýpstu
samúð. Einnig föður hans, systur,
mági og aðstandendum öllum.
Ljúfar minningar um ágætan
drengskaparmann verði þeim ljós
og styrkur á ókomnum árum.
A.S.
Mótmæla
samningum
við útlendinga
MORGUNBLAÐINU hafa borist
nokkrar samþykktir um landhelg-
ismálið og er í þeim fagnað út-
færslu íslensku fiskveiðilögsög-
unnar í 200 mílur. I samþykktum
þessum er mótmælt samningum
við útlendinga um veiðar innan
landhelginnar. Samþykktir þess-
ar eru frá eftirtöldum aðilum:
Hreppsnefnd Búðahrepps, Verka-
lýðsfélagi Norðfirðinga, Verka-
kvennafélaginu Framsókn,
Verkalýðsféláginu Þór á Selfossi,
Otvegsmannafélagi Suðurnesja,
Sveinafélagi Málmiðnaðarmanna
á Akranesi, Stúdentaráði Háskóla
íslands, Félagi bifvélavirkja og
Sveinafélagi skipasmiða.
við véltæki á vegum hreinsunar
borgarinnar. Aldur hans var lið-
lega 53 ár. Andlát Þorsteins kom
mjög á óvart og er hann harm-
dauði öllum er til hans þekktu.
Mikill harmur og sár er nú
kveðinn að heimilinu að Ásgarði
99. Yngstu börnin ennþá fyrir
innan fermingaraldur og Katrín
ekkja með hópinn sinn. Huggun
er það harmi gegn, að hinn látni
er nú heima hjá Drottni, sem er
miklu betra. Skjöldur hans flekk-
Iaus og hreinn við leiðarlok. Hann
dó sáttur við Guð og menn.
Meðal okkar vina Þorsteins
mun hans lengi minnst verða. Líf
hans og fyrirdæmi mun okkur
hvatning til að halda merki hans á
loft um ókomin ár.
Innilegustu samúðarkveðjur
eru sendar ekkju hans og börn-
um, tengdabörnum og barnabörn-
um, systkinum, sem nú missa
yngsta bróðurinn, öldruðum
tengdaforeldrum og öðrum ást-
vinum.
Fullviss um endurfundi á landi
lifenda er Þorsteinn Einarsson
kvaddur með virðingu og þakk-
lætu.
Einar J. Gfslason.
Halldór Guðjóns-
son — Minning
Fæddur 2.7 1919
Dáinn 26. 11. 1975
Halldór Guðjónsson fórst í elds-
voða að Óðinsgötu 4. þann 26. nóv.
síðast liðinn.
Hann var fæddur á ísafirði,
sonur hjónanna Ingibjargar Ei-
ríksdóttur og Guðjóns Sigurðs-
sonar.
Dóri vinur minn eins og við
vinir hans kölluðum hann, fór
ungur á sjóinn, fyrst sem messa-
drengur á oliuskipið Skeljung,
síðan á Súðina. Hann var úm lang-
an tíma þjónn og yfirþjónn á
Strandferðaskipinu Esju hjá
Aðalsteini bryta bróður sínum,
þar lágu leiðir okkar fyrst saman,
og tókst þá með okkur gagnkvæm
vinátta sem hélst alla tið. Síðan
var hann þjónn á Gullfossi i all-
mörg ár. Leiðir okkar lágu aftur
saman á Dettifossi og síðan vorum
við skipsfélagar á Tungufossi og
Skógarfossi, eftir það fór hann að
vinna í Straumsvík. Hann meidd-
ist á hendi og átti erfitt með að
vinna erfiða vinnu eftir það.
Þó aðstoðaði hann mig oft í
verzlun minni eftir því sem hann
gat. Hann var viðkvæmur, en
hjálpfús og reyndist vinum sínum
góður drengur. Hann var alltaf
aufúsugestur á heimili mínu, og
voru Ragna og stelpurnar búnar
að taka mikilli tryggð við hann.
Við þökkum honum margar
ánægjustundir og vottum ástvin-
um hans samúð okkar.
Far þú f friói
friður kuús þijí blvssi
hafðu þökk fyrir allt allt.
Ársæll Þorsteinsson.
KVENFÉLAG Breiðholts heldur hinn árlega jólabasar sinn laugardag-
inn 6. des. kl. 2 e.h. í anddvri Breiðholtsskóla. — Verður þar á
boðstólum úrval handunninna muna. kökur og lukkupokar. Allur
ágóði rennur til líknar- og framfaramála f hverfinu. — Jólafundurinn
verður 10. des. kl. 8.30 í samkomusal Breiðholtsskóla. Verður þar m.a.
sýnikennsla á jólaskreytingum frá „Blóm og ávextir“.
Gáfu tæki
til
talkennslu
Öskjuhlíðarskóla barst í vikunni góð gjöf.,,Innra hjólið“,
sem er klúbbur eiginkvenna Rotary-félaga, kom til skól-
ans færandi hendi og afhenti honum vandað segulbands-
tæki til notkunar við talkennslu, en slíkt tæki hefur
skólann vantað. Helga G. Björnsson afhenti tækið f.h.
kvennanna í klúbbnum, og Magnús Magnússon skóla-
stjóri tók við því fyrir hönd skólans.
— Heyrt og séð
Framhald af bls. 10
arnir að berjast innbyrðis og börn við foreldra
og úr stjórnleysinu er stutt leið í áfengið og allir
fara að drekka. Heimilin sem eiga að vera
hornsteinn þjóðfélagsins og griðarstaður manna
að dagsverki loknu eru orðin að þvf víti sem allir
staðir verða að jafnskjótt og húsbóndavaldi er
hnekkt og allir eiga að ráða. Það má vera slæm
stjórn að hún sé ekki betri en engin stjórn.
Hversu lengi halda menn að skip án skipstjóra
héldist ofansjávar? Það ætti að banna yfirvinnu
með lögum, nema í samfélagslegum neyðartil-
fellum, og börn foreldra sem bæði vinna úti sem
kallað er verða að fá að dveljast i skólum við
nám og leiki venjulegan vinnutíma og eiga þar
aðgang að máltíðum á kostnaðarverði. Það er
fráleitt að benda á áfengið og segja: þarna er
óvinurinn. Áfengi er oftar afleiðing en orsök.
Og innflutningsbann á áfengi hefði ekki annað í
för með sér en að öll íslandsbyggð lyktaði af
landa.