Morgunblaðið - 14.01.1976, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JANUAR 1976
3
„Þetta var svakaleg upplif-
un, maður er alveg 1 rusli”
Loftmynd af Kópaskeri. Allt bæjarsvæðið á Kópaskeri og nágrenni þess er margsprungið og aiit vatn I tjörninni sem er teiknuð inn á mvndina, hvarf I jarðskjálftanum I gær
en tjörnin var allt að tveggja metra djúp og var stærri en allt bæjarstæði Kópaskers. Ljósmynd Landmæiingar tslands
ÞAÐ átti ekki af íbúum Kópaskers að ganga í gær,
þvf það var ekki nóg með að þeir þyrftu að flýja
heimili sín vegna jarðhræringa og eyðileggingar í
þorpinu, heldur áttu þeir í talsverðum erfiðleikum
með að komast akandi til annarra staða bæði
vegna ófærðar af völdum snjóa og jarðrasks vegna
jarðskjálftanna. Engin alvarleg slys urðu á mönn-
um í kippnum sem er einn sá sterkasti sem mælzt
hefur á Islandi, en samkvæmt upplýsingum Sólfríð-
ar Guðmundsdóttur, hjúkrunarkonu á Kópaskeri,
meiddust nokkrir smávægilega og í nokkrum tilfell-
um fékk eldra fólk taugaáfall. I gærkvöldi náðum
við sambandi við nokkrar konur sem höfðu flúið
með börn sín til Húsavíkur eða Raufarhafnar, en
nokkrar konur urðu þó eftir á Kópaskeri til að sinna
nauðsynlegum verkum. Einnig mun fólk hafa fengið
húsaskjól á Leirhöfn og Miðtúni. Fara samtölin hér
á eftir:
Rætt við Kópaskerskonur heima og heiman
PÍANÖIÐ KASTAÐIST
Á ANNAN METRA“
Guðrún Sigurðardóttir var
ein af fáum konum sem ekki
fóru frá Kópaskeri I gær en
hún annast símaþjónustuna og
hafði því ærið verk að vinna I
gær. Hún tjáði okkur að vegur-
inn út frá Kópaskeri áleiðis til
Húsavfkur væri meira. og
minna sprunginn og væru þar
tugir af sprungum sem væru
allt að 10 sm á breidd og missig-
ið í jörðu væri víða um 30 sm.
Fjórar brýr á þessari leið
skemmdust, en voru þó færar
til yfirferðar í gær. Brúin yfir
Snartarstaðalækinn, sem er
næst Kópaskeri, skekktist mest,
en hinar brýrnar eru Klappar-
ósbrú, Valþjófsstaðarárbrú og
Naustárbrú.
„Það eru talsverðar sprungur
i mörgum húsum hér,“ sagði
Guðrún," reykháfur hrundi af
einu húsi, vatnsleiðslan til
bæjarins hrökk f sundur og
bryggjan hér er mikið skemmd
ef ekki ónýt. Ljósafoss lá hér
við bryggju vegna útskipunar,
en það var skjótt hætt við út-
skipun þar og m.a. fór mann-
skapur úr útskipun á kinda-
kjöti til hjálparstarfa á bænum
Katastöðum í Núpasveit, en þar
hafði þak á fjárhúsi fallið niður
á sauðfé og drepið nokkrar
kindur.“
„Hvar varst þú, Guðrún
þegar krappasti jarðskjálfta-
kippurinn kom?“
„Ég var heima við og það var
ofboðslegt sem gekk á maður
ríghélt sér í borðið á meðan
þetta reið yfir og allt brotnaði
Guðrún Sigurðardóttir
sem brotnað gat í húsinu. Stórt
pfanó í stofunni kastaðist á ann-
an metra frá vegg, stór borð-
stofuskápur fullur af leirtaui
féll á gólfið og allt mölbrotnaði
i honum. Isskápurinn hrökk 30
sm fram á gólfið frá veggnum
og þegar ég opnaði eldhússkáp-
ana eftir að allt var um garð
gengið kom leirtauið þar á móti
mér. Rafmagnsorgel kastaðist
einnig til, en ég hef heyrt að
hlöðu húsin hafi farið verst, en
maður hefur lítið getað skoðað
hér vegna anna við sfmann og
auk þess hefur verið leiðinda-
veður hér seinnihluta dagsins."
„VIÐ FÉLLLUM ALLAR
IGÖLFIÐ
OG VÉLARNAR LÍKA!“
„Ég var að vinna i slátur-
gerðinni þegar snarpi kippur-
Stóra tjörnin vinstra megin á myndinni er sú sem hvarf á Kópaskeri I gær og brvggjan hrökk f nokkra
parta. Mvndina tók Snorri Snorrason fyrir nokkrum árum.
inn kom og hann var svo
snarpur að við duttum í gólfið
allar 5 konurnar sem vorum að
vinna þarna,“ sagði Sigriður
Metúsalemsdóttir frá Kópa-
skeri þegar Morgunblaðið náði
sambandi við hana á Hótel
Húsavík laust fyrir kl. 19 í gær-
kvöldi, en hún var þá nýkomin
þangað frá Kópaskeri og var í
fyrsta hópnum sem kom til
hótelsins, en Einar Olgeirsson
hótelstjóri átti von á 30 til 50
manns frá Kópaskeri í mat og
gistingu.
„Þetta varð mikill hávaði og
Iæti í sláturgerðinni," hélt Sig-
ríður áfram, „því stórar pönnur
fuku um salinn og stór og þung
vél sem slátrið er sett í féll
einnig ásamt öðrum tækjum, en
ég mátti hafa mig alla við til að
geta skriðið undan vélinni. Ég
hljóp strax út úr sláturgerðinni
og náði sambandi við þrjá syni
mína og bað þá að fara heim til
að huga að húsinu. Þegar við
komum þangað var allt á tjá og
tundri og maður rétt gaf sér
tfma til að grípa einhver föt og
koma sér út því ég vildi ekki
vera inni við ef önnur hrina
kæmi. Allt lauslegt i húsinu
hafði farið á ferð, stór og þung-
ur stofuskápur, Isskápurinn og
sjónvarpið, allt úr hillum og
skápum, það var hreinlega allt
á hvolfi."
„STÖRI KIPPURINN
ÆTLAÐI ALDREI
AÐ LIÐA“
í Hótel Húsavík náðum við
einnig tali af Friðrikku Jóns-
dóttur, 26 ára gamalli húsmóð-
ur frá Kópaskeri, en hún var þá
nýkomin í hlað. Henni sagðist
svo frá:
„Ég var að verzla í kaupfélag-
inu þegar stóri kippurinn kom
og ætlaði að hlaupa strax út, en
fjórum sinnum datt ég um
varning sem hrundi úr hillun-
um við ósköpin og ég tel að það
hafi verið mesta mildi að ég
slasaði mig ekki eða litla dóttur
mína sem ég var með. Þegar við
komum heim var allt brotið
sem brotnað gat, stór skápur
var fallinn, en við urðum ekki
vör við neinar sprungur á hús-
inu, sem heitir Steinnes. Vatn
og rafmagn fór strax af bænum
og úr því var fljótlega ákveðið
að konur og börn færu á brott
um sinn. Við verðum hér á hót-
elinu I nótt og sjáum svo til, en
við komum þrjár konur með
sex börn.
Þetta var svakaleg upplifun,
maður er alveg I rusli. Maður
var nú orðinn ýmsu vanur, en
þessi kippur var svo langur að
ég hélt að hann ætlaði aldrei að
líða hjá. Það var hins vegar
ffnasta veður á Kópaskeri í dag,
en að leiðinni til Húsavíkur
brast á með hríð og fólk hefur
eitthvað teppst á leið hingað."
„STORSTOFUSKAPUR
FELL OFAN A MIG.“
Á Raufarhöfn náðum við tali
af Sigríði Kristjánsdóttur, hús-
móður frá Kópaskeri, en hún
kom til Raufarhafnar um
kvöldmatarleytið ásamt þremur
dætrum sínum, tveggja, fjög-
urra og ellefu ára gömlum.
„Ferðin gekk ágætlega,“
sagði hún, „en það var þó renn-
ingur, renndi I slóðina. Ég var í
stofunni heima hjá mér þegar
kippurinn kom, stóð á miðju
gólfi og fékk stóran og þungan
stofuskáp ofan á mig svo að ég
hneig undan honum I gólfið, en
náði þó að mjaka mér undan
honum áður en hann féll alveg.
Það hrundi líka allt úr eldhús-
skápunum og búrinu hjá mér,
það var allt ein kássa, flöskur,
sulta, saft, kökur og annað
slíkt. Við urðum vör við sprung-
ur á húsinu okkar, Snartarstöð-
um, en það er 16 ára gamalt.
Maðurinn minn er eftir á Kópa-
skeri og dóttur á ég í skólanum
á Lundi, en þar eru 30—40
börn. Maður var að vona að
þetta væri að verða búið hérna,
en svo komu þessi ósköp.
Krakkarnir voru virkilega
hrædd og börnin í skólanum
þustu öll út úr skólahúsinu."