Morgunblaðið - 26.03.1976, Síða 17

KANNBETUR
VIÐNÓTA VEIÐAR
„Ég kann að mörgu leyti betur
við nótaveiðina Togveiðarnar eru
meiri „rútína“ ef svo má segja. Þó
svo að margir teldu vonlaust að
gera Sigurð aö heppilegu nóta-
skipi, þá hafði ég alltaf trú á að
þetta heppnaðist, sem það og
gerði. Nótaveiðarnar byggjast á
því að skipin taki nógu mikið og
jjgeti farið nógu hratt yfir og það
gerir Sigurður. Það verður að
> viðurkennast, að hann er stirðari
! en mörg önnur skip. Það hefur oft
! komið fyrir að við erum siðastir
af miðunum, en fyrstir i höfn, þar
sem skipið gengur mikið.
Á togveiðunum vorum við úti í
2—3 vikur og fengum síðan sólar-
hrings frí. Á nótaveiðunum er
stanzlaust úthald í 2—3 mánuði,
en síðan fær maður oft mánaðar-
frí á eftir. Á síðastliðnu ári var
Sigurður gerður út í 8'A mánuð,
við ísland, Nýfundnaland, í
Barentshafi og síðast við Afríku-
strendur. Við munum hafa fiskað
um 40 þúsund tonn á árinu, en
engu að síður var hásetahluturinn
ekki nema um 2.2 milljónir króna.
Maður hefði örugglega getað haft
meira kaup fyrir sömu vinnu í
landi, en því miður er mjög lítið
verð greitt fyrir hráðefnið sem
við öflum. I fyrra kynntumst við
Norðmönnum nokkuð vel og það
kom fljótt í ljós, að þeir hafa
miklu betra kaup fyrir samsvar-
andi veiðiskap og þá miða ég við
aflamagn."
Það mátti heyra á mörgum skip-
stjórunum þegar þeir voru að tala
í talstöðvarnar að þeir væru orðn-
ir leiðir á eltingaleiknum við
loðnuna og ekki bætti úr skák
þegar hún hélt sig á svona slæm-
um botni. Margir töluðu um að
gefa henni fri og fara á þorska-
net, en aðrir sögðust ætla reyna
eitthvað áfram, það væri hvort
eða aldrei veður til að stunda
netin.
REYKJABORG
OFSTÓR_________
Idur Ágústsson skipstjóri
í kunnari aflamönnum á
hann var lengi með Guð-
'órðarson og var þá fyrstu
til að nota kraftblökk með
jum árangri. Síðan keypti
eykjaborg RE, sem var
;tærstu sildarskipunum
lún kom. „Við ætluðum
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. MARZ 1976
17
aldrei að fá að koma með bátinn
til landsins. Biðum með hann til-
búinn i Noregi i 1 mánuð. I
kerfinu hér heima þótti skipið
alltof stórt, en þetta gekk að lok-
um.“ Þess má geta að Sigurður er
þrisvar sinnum stærri en Reykja-
borg og sjálfur segir Haraldur að
við hefðum fyrir löngu átt að
byrja að nota stór nótaskip eins
og Sigurð. Haraldur er ættaður
norðan af Ströndum og þaðan
koma fleiri góðir aflamenn eins
og t.d. Hrólfur Gunnarsson á Guð
mundi RE. Ekki hefur Haraldur
þó verið einn með Sigurð í vetur,
því þeir skiptast á tveir að vera
meó skipið. Kristbjörn Árnason
frá Húsavík er með skipið á móti
Haraldi, en Kristbjörn var með
Sigurð á loðnuvertíðinni í fyrra.
Hann er nú kominn í land og
farinn að stunda grásleppuveiðar
á trillunni sinni heima á Húsavík.
Haraldur Agústsson í brúnni á
Sigurði.
Jóhann Jóelsson i vélarrúmi
Sigurðar.
150TONN
______t KASTINU________
Skömmu eftir hádegi á mánu-
daginn var kastað en ekki vildi
betur til en svo að nótadræsan
rifnaði og tók nokkurn tíma að
gera við á eftir. Er því var lokið
var kastað aftur og fengust þá um
150 tonn. Ekki tók langan tíma að
„afgreiða kastið" eins og sjómenn
segja. Eftir þetta varð ekki úr að
kastað yrði aftur, botn alls staðar
grjótharður og einnfremur lítið
að finna.
BÁRA
Sá skipstjóri,, sem er vin-
sælastur á Sigurði, ber nafnið
Bára og er það skipshundurinn,
átta ára gömul tík, sem í fyrstu
var um borð i Örfisey, en skipti
síðan um skip þegar Kristbjörn
Árnason tók við Sigurði. Bára er
óvenju vel taminn hundur, og
eins og margir hundar er hún
hinn mesti sælkeri. Hennar uppá-
hald er molasykur og er talið að
hún borði allt að helming þess
molasykurs er kemur um borð i
skipið. Aldrei stelur Bára samt
sykri, heldur bíður hún eftir því
að einhver bjóði sér. Áður en
Báru er gefinn moli, þá er nóg að
segja við hana: Leggstu niður og
vertu kyrr, eða stattu upp. Þá
stendur hún upp og gengur um
gólf á afturfótunum, og skiptir
engu þótt einhver veltingur sé.
Bára hefur því ábyrgðarmikla
hlutverki að gegna á morgnana að
ræsa 1. vélstjóra um kl. 6 Yfirleitt
sefur hún fyrir framan klefadyrn-
ar hjá honum á nóttinni. Um kl. 5
á Bára það til að rísa á fætur,
prila upp í brú og þar bíður hún
þar til vakthafandi vélstjóri segir:
,JVú má ræsa.“ Þá þýtur Bára
niður stigana, opnar sjálf klefa-
dyrnar hjá vélstjóranum og stekk-
ur upp á kojubríkina og vekur
vélstjórann. Áð sjálfsögðu er hún
ánægð yfir getu sinni. Þá er Bára
ákaflega dugleg við að opna
hurðir, yfirleitt getur hún opnað
allar hurðir, ef hurðin fellur frá
henni þegar hún opnar. Öðru máli
gegnir, ef hurðin fellur að henni,
þá verður hún að ýlfra á hjálp,
sem hún færyfirleitt fljótlega
Þegar Sigurður er í höfn og fáir
eru um borð, þá vaktar Bára
skipið eins og góður varðhundur.
Ef einhver óku.nnugur lætur sjá
sig geltir hún og sýnir hvassar
tennurnar, og það eru víst ekki
allir sem hafa þorað að fara alla
leið inn í ganga skipsins.
KOKKUROG
TRÉSMIÐUR
A meðan leitað var að loðnunni
úti af Sandgerði tókum við kokk-
inn tali. Hann heitir Óskar Bene-
diktsson og hefur verið í eitt ár á
skipinu eða frá því í janúar í
fyrra. Óskar sem er lærður tré-
smiður sagðist hafa verið í kokks-
starfinu og trésmíðinni sitt og
hvað. „Það er hreint prýðilegt að
vera á Sigurði og ætli maður geti
nokkurn tíma hugsað sér að fara á
lítið skip. Vissulega verður maður
stundum þreyttur á útiverunni og
um tíma vorum við að hugsa um
að vera tveir kokkar hér til skipt-
ist og vinna í landi milli þess sem
maður er á sjónum, en enn hefur
ekkert orðið úr þvi.
Vinnutiminn, jú, hann er að
visu nokkuð langur. Maður fer á
fætur um kl. 7 á morgnana, en
getur oft á tiðum lagt sig um
miðjan daginn. Síðan er maður
við eldamennskuna fram til kl. 12
á kvöldin."
MAN EKKI EFTIR
SVONA VETRI
Þegar komið var fram á kvöld
var hætt að leita og látið reka.
Loðnan hafði þá dreift sér. Um
nóttina gerði brælu þannig að
ekki var hægt að kasta um
morguninn. Bátarnir lögðust þá
fyrir innan Garðskagavita og það
gerði Sigurður einnig. Var tæki-
færið notað og losað tóg úr skrúf-
unni sem hafði lent i henni dag-
inn áður. En er komið var fram
yfir hádegi og ekki leit út fyrir að
veður myndi batna, var haldið af
stað til Hafnarfjarðar með þenn-
an litla afla „Eg man ekki eftir
svona vetri í háa herrans tíð,“
sagði Haraldur," það er alltaf rok.
Yfirleit hefur komið ein eða tvær
brælur í febrúar og marz og þar
með búið, en veðurguðirnir hafa
aldrei hagað sér svona."
Bára vinnur sér inn sykurmola hjá Haraidi skip-
stjóra.
Texti ÞÓ
Myndir RAX
Skroppið
íveiðiferð
með
Sigurði
Það þarf stundum að hjálpa til þegar nótin fer f gegnum kraftblökk-
ina.

j
\